Γεια σου α,μπα και αμποπαρέα..Το θέμα μου αφορά τη (μη) συγκατοίκηση.Μετά από 1,5 χρόνο σχέσης με το φίλο μου,αρχίσαμε με δική του πρωτοβουλία κι επειδή περνάμε όμορφα να συζητάμε πόσο ωραία θα ήταν να μέναμε μαζί.Επειδή αυτή η κουβέντα συνέπεσε με την (καθυστερημένη-στα 28) έναρξη της θητείας του,κάτι που θα σήμαινε για ένα χρόνο μεγάλη οικονομική ζημιά για τον ίδιο,πρότεινα να το ξανασυζητήσουμε μόλις βρει τους ρυθμούς του μετά το στρατό/ορθοποδίσει με τη δουλειά κτλ (αν κ ήταν βέβαιο ότι θα επαναπροσλαμβανόταν),προκειμένου να είναι απερίσπαστος χωρίς άλλη άγχη.Όταν όμως ο δικοί μου μου πρότειναν να μείνουμε αν θέλουμε το τωρινό μας σπίτι και να μεταφερθούν οι ίδιοι στο παλιό μας δυάρι που τώρα νοικιάζουμε σε ένα φοιτητή, άρχισα να το επεξεργάζομαι σαν ιδέα που θα έπαιρνε μεν κάμποσο χρόνο να υλοποιηθεί (μερεμέτια,ενημέρωση του φοιτητή για έχει κάποιους μήνες περιθώριο να βρει άλλο σπίτι συν κάποια γραφειοκρατικά θέματα) αλλα θα μπορούσε να δρομολογηθεί αν το αποφασίζαμε, οπότε τον ρώτησα αν συμφωνεί να το τρέξουμε. Εκεί λοιπόν φάνηκε να κάνει πίσω του τύπου ” δεν χρειάζεται να βιαζόμαστε ” κτλ.,ειδικά όταν του μετέφερα τον προβληματισμό μου για το πλάνο,που περιελάμβανε ουσιαστικά το ξεσπίτωμα 3 ανθρώπων.Δε θέλω να σταθώ τόσο σε αυτό όσο στη μεταστροφή του και στο γεγονός ότι ενώ φαινόταν να θέλει,όταν βρέθηκε τρόπος, έκανε πίσω.Όλα αυτά πριν τον ιό.Συζητήσαμε και το ενδεχόμενο να μείνουμε σε ένα άλλο σπίτι της οικογένειάς μου όπου βρισκόμαστε τα σκ ,αλλά είναι πολύ μακριά από τις δουλειές μας -τώρα μένει ο καθένας δίπλα στη δουλειά του- και κάπου εκεί έληξε το θέμα και δεν ξανατέθηκε.Ούτε μια στιγμή δε μου έχει δώσει την εντύπωση ότι δε με θέλει ή δε με αγάπαει αρκετά,αλλα μια ματαίωση την ένιωσα με τη στάση του.Προς το παρόν δεν έχω σκοπό να ξαναθέσω το θέμα γιατί έχω χαλαστεί με όλο αυτό,αλλά μήπως αυτή δεν είναι η αγάπη που κινεί γη και ουρανό για να είναι μαζί με τον άλλο; Σας ευχαριστώ που υπάρχετε.
Βρε παιδί μου, απορείς που δεν θέλει να ξεσπιτωθούν τρεις άνθρωποι για να συγκατοικήσετε, που δεν θέλει να αλλάξουν σπίτι ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΣΟΥ, οι ίδιοι σου οι γονείς, για να πάνε σε μικρότερο σπίτι, σε ένα σπίτι στο οποίο δεν έχει καμία αξίωση, σε ένα σπίτι που χρειάζεται μερεμέτια (τα οποία ποιος θα πληρώσει;) ειδικά τώρα, που δεν θα έχει δικό του εισόδημα, για την ακρίβεια, τώρα που θα ισούται με το μηδέν;
Είπες ότι πρότεινες να το ξανασυζητήσετε όταν ορθοποδήσει, αλλά αντί να κάνεις αυτό, του πρότεινες να μπει σε ένα σπίτι αποκλειστικά δικό σου, κάτι που περιλαμβάνει με μετακόμιση γονιών, στο οποίο δεν θα μπορεί να συνεισφέρει οικονομικά. Ε, δεν είναι το ίδιο με το «περιμένω να ορθοποδήσεις». Δεν «βρέθηκε τρόπος», θα έλεγα. Με το δικό σου σενάριο γεμίζει υποχρεώσεις και δίνει υποσχέσεις που δεν ξέρει αν μπορεί να τηρήσει. Αν δεν πάει καλά η συγκατοίκηση, τι θα κάνει; Θα βρει τον φοιτητή, θα μετακομίσει τους γονείς, και εσένα μαζί, για να αντισταθμίσει την εξυπηρέτηση;
Η πρόταση των γονιών σου είναι πολύ γενναιόδωρη αλλά είναι κατανοητό ότι δεν την δέχεται.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Αν εκεί που συζητούσα με κάποιον να ξεκινήσει δειλά δειλά μια συγκατοικησούλα άρχιζε να μου λέει για σπίτια γονιών, μετακομίσεις, καινούρια έπιπλα, ανακαίνισεις, ενημέρωση νοικάριδων και τα λοιπά, όχι κανά δυο βήματα πίσω θα έκανα, θα με ψάχνατε στα βουνά και τα λαγκάδια.
Ο ένας από τους δύο ας πάει με μια βαλιτσα στο σπίτι του άλλου για αρχή, αγχώθηκα πρωί πρωί.
(Εσύ λες “βρέθηκε τρόπος”. Για πολλούς από ‘μας, το να στηριζόμαστε στις οικογένειες μας ή/ και να τις ξεβολεύουμε δεν θεωρείται αποδεκτός τρόπος. Θεωρείται αρχή για ανακάτεμα.)
Ισχύει αυτό που λες, και εμένα μου μυρίζει αρχή για ανακάτεμα. Ειδικά αν εμπλέκονται και γονείς μέσα είναι ένας σοβαρός λόγος να μην φαντάζει ελκυστική η ιδέα στον άλλον. Πάει στο πολύ σοβαρό, πολύ απότομα, μου φέρνει λίγο σε “βρήκαμε τον γαμπρό, γρήγορα μην τον χάσουμε” και δίνει και δικαίωμα στους γονείς να επεμβαίνουν όποτε θελήσουν. Και ίσως να μην είναι έτσι τα πράγματα όμως πόσες και πόσες ιστορίες εδώ μέσα έχουμε ακούσει με γονείς που παραχωρούν σπίτια και μετά έχουν δικά τους κλειδιά και μπαίνουν μεσα όποτε θελήσουν κλπ.
Απαπαπα και ‘γώ αγχώθηκα.
Εκτός από όλα όσα λέει η Λένα, θα σταθώ στο τελευταίο. Τι να κινήσει γη και ουρανό, φίλη μου?? Σε χολιγουντιανή ταινία παίζετε? Στα 28 θα έπρεπε να γελάς με τέτοιες ατάκες.
Αν έπαιζαν σε χολιγουντιανή ταινία ίσως και να άφηνε το στρατό για να είναι μαζί της. Το κάνω εικόνα εκεί που επιβιβάζεται για να φύγει για το στρατόπεδο, να σταματάει το αυτοκίνητο,λεωφορείο δε ξερω τι και να τρέχει να την αγκαλιάσει
Λιποτάκτης και να τον κρυβουν τα πεθερικα σε κρυφο δωματιο πισω απο τη βιβλιοθηκη.
Στα αυτιά των περισσοτέρων, η πρόταση που έκανες στο φίλο σου είναι το ίδιο δεσμευτική με πρόταση γάμου. Για να μην έχει πάρει ακόμα τα βουνά πρέπει να σε θέλει πολύ. Μπες στην θέση του, προσπάθησε να καταλάβεις τι του ζήτησες και θα νιώσεις τυχερή που τον έχεις ακόμα δίπλα σου.
Καταπιέστηκα.
Μα το να φύγουν οι γονείς από το σπίτι τους για να μείνετε μαζί δημιουργεί μια πολύ συγκεκριμένη προσδοκία, δε το βλέπεις; Δεν είναι ότι φεύγουν κι αφήνουν το σπίτι σε σένα, φεύγουν για να μείνετε μαζί εκεί. Από εκεί που θα έμενε με την κοπέλα του, ξαφνικά θα βάλει και υποχρεώσεις στα “πεθερικά” πάνω από το κεφάλι του. Ίου, ίου, εγώ θα τρόμαζα και μόνο που θα μου το πρότεινες!
Πωπω Θεέ μου, πιέστηκα και που το διάβασα. Οι γονείς σου μπορεί να είναι οι καλύτεροι άνθρωποι του κόσμου, αλλά αν ήμουν στην θέση του φίλου σου θα ένιωθα τρομερά μειονεκτικά. Ότι κάτι μου προσφέρουν κι εγώ δεν μπορώ να ανταποδώσω κι ότι το αντάλλαγμα αντί ενοικίου θα ήταν να είμαι πάντα (?) καλά (?) μαζί με την κόρη τους με έναν τρόπο που δεν ορίζεται καν από εμένα.
“Σώγαμπρος” που έλεγε και η γιαγιά μου.
Μισό λεπτό να βάλουμε τα πράγματα στη σειρά
1) Μίλησες στην αρχή για οικονομική ζημιά λόγω στρατιωτικών υποχρεώσεων
2) Οι γονείς σου πρότειναν να αφήσουν το σπίτι τους για να μείνετε εσείς εκεί
3) Για να γίνει η μετακόμιση, βασική προυπόθεση είναι να φύγει ο φοιτητής από το δυάρι (πράγμα δύσκολο, πολώ δε μάλλον τώρα με τον ιο)
Και εσύ κατέληξες στο συμπέρασμα οτι δε σε αγαπάει αρκετά; Μάλλον κάτι δεν έχεις καταλάβει κοπέλα μου. Θεωρείς κατι αμελητέο το να ξεσπιτωθούν 3 άνθρωποι, να συγκατοικήσετε με μηδαμινό εισόδημα και χωρίς να ολοκληρωθούν οι υποχρεώσεις σας;
Συμφωνώ σε όλα εκτός από το τελευταίο. Όταν συγκατοίκησα με τον πρώην πλέον μείναμε σε σπίτι με λίγο εισόδημα με ένα στρώμα έχοντας μόλις αλλάξει δουλειές και με καμία ολοκλήρωση υποχρεώσεων. Τότε άρχιζαν…
Χρόνια πολλά Νίνα, να χαίρεσαι το όνομά σου🎉🎉 Εύχομαι τα καλύτερα♥️
♥️♥️🤗
καλε εγω τρομαξα και μονο που το ακουσα. ειναι τεραστια δεσμευση για εκεινον, και μπλεκει την οικογενεια σου σε κατι αποκλειστικα δικο σας.
ακριβώς και το αντίτιμο για αυτή την διευκόλυνση-“έβαλα θηλιά στο λαιμό μου” ποιο θα είναι? αναρωτιέμαι…
Ο σύντροφός σου έχει μια πολυ ώριμη στάση και δε θέλει να δημιουργήσει προσδοκίες απέναντι στους γονείς σου.
Έχεις σκεφτεί εσύ τι σημαίνει ότι οι γονείς σου θα ξεσπιτωθουν; Το ότι οι ίδιοι έκαναν ένα πλάνο δε χρειάζεται να είναι το δικό σου πλάνο και σίγουρα δεν ήταν το δικό του.
Θα πρότεινα να σκεφτείς πολύ σοβαρά (και έχοντας διαβάσει τόσες ιστορίες εδώ πέρα) τι συνεπάγονται αυτές οι προσδοκίες από γονείς.
Πραγματικά, και οι γονείς ξεσπιτώνονται για το γκόμενο της κόρης;; Η μήπως μετά θα έχουν άλλες προσδοκίες από την εξέλιξη της σχέσης;; Εγώ θα θεωρούσα ότι πάνε να με κουκουλώσουν οικογενειακώς και θα έφευγα τρέχοντας.
Προφανώς και το πάνε αλλού οι γονείς και το έχει καταλάβει το αγόρι. Ο μόνος που κάνει οτι δεν το καταλαβαίνει ειναι η κοπέλα.
Εγώ θα έπαιρνα τα βουνά.