Καλησπέρα α,μπα , Α,μπα με τον σύντροφό μου είμαστε μαζί περίπου 4 χρόνια, περνάμε καλά κ γελάμε πολύ, έχουμε μάλλον αυτό που λένε όλοι μια ευτυχισμένη σχέση, εγώ θα έλεγα μια όμορφη σχέση. Αποφασίσαμε λοιπόν να κάνουμε ένα παιδί όχι για να συμπληρωθεί η ευτυχία μας κ άλλα τέτοια κλισέ, απλά γιατί πιστεύουμε ότι μπορούμε να μεγαλώσουμε έναν σπόρο ευτυχισμένο. Βέβαια η απόφαση μας απέχει πολύ από την πραγματικότητα, τι κ αν το θέλουμε τόσο πολύ? τι κ αν το λαχταράμε? τι κ αν μας πληγώνει αφάνταστα το ότι δεν έρχεται κ δεν το βλέπουμε να έρχεται γενικότερα.. Ανακαλύψαμε το πρόβλημα πολύ νωρίς ( τουλάχιστον σε αυτό είχαμε τύχη..) μετά από πολλές, μα πάρα πολλές εξετάσεις μας είπανε πάμε για εξωσωματική, μα όλο κάτι γινόταν κ πάντα άκουγες ”μα αυτό πρώτη φορά συμβαίνει κάντε λίγη υπομονή ίσως τον επόμενο μήνα, μα πως έγινε τώρα αυτό? οι ορμόνες σας δεν μας το επιτρέπουν γιαυτό τον κύκλο, κάντε λίγο υπομονή τον επόμενο μήνα μάλλον θα ξεκινήσουμε” κ πέρναγαν οι μήνες κ εμείς συνεχίζουμε να γελάμε μόνο που τώρα πια.. καμιά φορά κλαίμε ταυτόχρονα, μας είχαν απορρίψει τη φυσιολογική σύλληψη, αλλά παρόλο αυτό εμείς συνεχίζουμε τις προσπάθειες μας κ όταν ερχόταν ο μήνας μαζεύουμε τα κομμάτια μας κ λέμε πάντα με χαμόγελο, τον άλλο μήνα.. σίγουρα ( όχι δεν είμαστε τρελοί ξέρουμε ότι δεν υπάρχει περίπτωση για φυσιολογική σύλληψη απλά εμείς, λέμε κ αν μας κάτσει? τι θα μας πουν τότε οι ειδικοί!). Ακόμα κ όταν μας είπαν: ξεκινάμε εξωσωματική όλα οκ! πάλι κάτι έγινε κ έπρεπε να διακόψουμε.. Αυτός ήταν κ ο πιο δύσκολος μήνας, ίσως κ ο μοναδικός μήνας που δεν ακούστηκε ούτε ένα γέλιο στο σπίτι μας… Πέρασε ευτυχώς, μαζέψαμε τα κομμάτια μας κ είπαμε με χαμόγελο.. πάμε γερά, αυτή η φορά είναι η τυχερή! Το ερώτημά μου είναι λοιπόν: Αξίζει να παλεύεις τοοοόσο πολύ ενώ το σύμπαν, η κατάσταση κ όλη η πλάση προσπαθεί να σου δείξει ότι αυτό που θέλεις δεν πρόκειται να συμβεί ποτέ? Πονέσαμε πολύ την τελευταία φορά, περισσότερο από κάθε άλλη φορά γιατί τον δικό μας πόνο κ εγώ κ ο σύντροφος μου μάλλον τον συνηθίσαμε δεν αντέχαμε να βλέπουμε ο ένας τον άλλο να πονάει. Ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σου α, μπα, συγνώμη αν είναι κάπως στενάχωρο το ερώτημα μου αν βοηθάει πάντως… να ξέρεις ότι είμαστε καλά τώρα!
Η ερώτηση είναι περισσότερο ιατρική από φιλοσοφική. Το «δεν πρόκειται να συμβεί ποτέ» είναι κάπως φλου. Άλλο να είναι πολύ λίγες οι πιθανότητες (πρόωρη εμμηνόπαυση πχ) και άλλο να μην έχεις μήτρα. Το δεύτερο όντως αποκλείει κάθε πιθανότητα. Το πρώτο μπαίνει στα φιλοσοφικά χωράφια, κι εκεί δεν υπάρχει σωστή και λάθος απάντηση. Αν το δεις εντελώς ψυχρά, η επιτυχία της εξωσωματικής εξαρτάται κυρίως από τα λεφτά. Όσο πιο πολλές κάνεις, τόσο αυξάνονται οι πιθανότητες. Και μετά, όσο πιο πολύ επεκτείνεσαι σε δανεικά ωάρια και σπέρματα κλπ, άλλο τόσο αυξάνοντα πάλι, μαζί με τα έξοδα, και τον κόπο, βέβαια.
Οπότε, εσύ ξέρεις την απάντηση μόνο για το τι αξίζει και τι όχι. Αν μου έλεγες «θα κάνουμε μια προσπάθεια και αν δεν πετύχει τέλος», πάλι εντάξει θα ήταν. Χαίρομαι που είσαστε καλά τώρα. Αυτό είναι το σημαντικό.