Δεν μπορώ να συλλάβω φυσιολογικά -ή έστω είναι υπερβολικά δύσκολο. Έκανα ένα παιδί με εξωσωματική πριν τρία χρόνια. Τώρα θέλω και δεύτερο. Γενικά αν θέλω πρέπει να το κάνω τώρα γιατί η γονιμότητά μου φθίνει επικίνδυνα όπως μου είπε ο καλός μου γυναικολόγος. Το ζήτημα είναι ότι ο σύντροφός μου δεν θέλει. Λέει ότι το ένα παιδί του είναι αρκετό, ότι γενικά δεν την παλεύει και πολύ λόγω κούρασης και ότι δεν θέλει να ξαναμπεί στη διαδικασία της εξωσωματικής. Από την άλλη εγώ αισθάνομαι ότι είναι η τελευταία μου ευκαιρία και ότι μου αρνείται κάτι που επιθυμώ διακαώς. Σκέφτομαι πως αν ήθελε εκείνος να κάνουμε δεύτερο παιδί και δεν ήθελα εγώ, δεν θα δεχόμουν ούτε συζήτηση. Τώρα του λέω πως όλη η διαδικασία θα γίνει στο δικό μου σώμα και δεν θα κάνει κάτι. Εκείνος υποστηρίζει ότι είναι και για τον ίδιο μια δύσκολη ψυχολογική διαδικασία με τα πριν και τα μετά, τυχόν επιπλοκές κτλ αλλά μετράει και τα πρακτικά θέματα οτι δηλ δεν έχουμε κάποια βοήθεια κτλ. Συν του ότι θεωρεί επικίνδυνες τις ορμόνες και προτιμά να μην ξαναπάρω. Το ερώτημά μου είναι λοιπόν: ποιος έχει δίκιο; Ποιος πρέπει να υποχωρήσει; Έχω δίκιο που θεωρώ ότι είναι μη κατανόηση μιας βαθιάς μου ανάγκης; Μήπως το σκέφτομαι πολύ εγωιστικά; Είναι σωστό να τον βάλω να κάνει κάτι που δεν θέλει ή να μην κάνω αυτό που θέλω εγώ;
– Μαργαρίτα
Δυστυχώς, είναι πολύ απλό.
Αν ο ένας από τους δύο δεν θέλει, δεν πρέπει να γεννηθεί παιδί.
Κανένας δεν «πρέπει» να υποχωρήσει, αλλά δεν γίνεται να έρθει στον κόσμο ένας άνθρωπος υπό αυτές τις συνθήκες. Δεν είναι θέμα υποχώρησης – μιλάμε για έναν άνθρωπο. Δεν είναι η εξωσωματική το θέμα, αυτό κάποτε λήγει. Ο άντρας σου δεν θέλει να έχει δυο παιδιά. Είναι πολύ πέρα από σένα και τη δική σου αυτοπραγμάτωση. Δεν «σου» αρνείται, γιατί δεν είναι το δικό σου δικαίωμα για να το διεκδικήσεις. Είναι το δικαίωμα του παιδιού.
Πρέπει να θέλετε και οι δυο. Δεν μπορείς να τον κάνεις να θέλει. Μπορείς, ίσως, να τον αναγκάσεις. Ή να τον εκβιάσεις. Αλλά δεν μπορείς να τον κάνεις να θέλει. Ελπίζω να καταλαβαίνεις τι σημαίνει αυτό. Ότι θέλεις να φέρεις στον κόσμο έναν άνθρωπο που ο πατέρας του δεν τον θέλει. Αν πιστεύεις ότι αν γεννηθεί το παιδί θα γίνει ένα θαύμα και θα αλλάξει γνώμη, πρέπει να ξέρεις ότι δεν υπάρχει καμία εγγύηση για κάτι τέτοιο. Προσωπικά πιστεύω ότι σπάνια συμβαίνει κάτι τέτοιο. Συχνότερο είναι να το μετανιώνουν ακόμη και αυτοί που αρχικά δήλωναν ότι ήθελαν παιδί.
(Φυσικά και είναι ταλαιπωρία και για τον σύντροφο/άντρα η εξωσωματική. Φυσικά και είναι! Άλλης ποσότητας, άλλου είδους, αλλά είναι σα να λες ότι ο άντρας σου δεν νιώθει κάτι όταν εσύ ζορίζεσαι. Αυτό πιστεύεις; Αυτό θέλεις;)