Υπάρχουν πράγματα που δεν τα σκέφτεσαι στην αρχή μια σχέσης, ούτε καν στη πορεία, μέχρι να προκύψουν! Δε μπορείς να τα προβλέψεις όλα. Η σχέση μου με τη πεθερά μου είναι τυπική. Δεν έχουμε τσακωθεί ποτέ, ούτε καν. Δεν έχουμε αγαπηθεί κιόλας, αλλά καταφέρνουμε και συνυπάρχουμε. Αν με ρωτούσες, θα σου έλεγα ότι δεν τη συμπαθώ. Αλλά ποτέ δε με ενοχλούσε, οπότε και η ζωή κυλούσε ήρεμα, μακριά ο ένας από τον άλλον και πέρα από τις τυπικές εθιμοτυπικές επισκέψεις. Αν η επόμενη ερώτηση ήταν “γιατί όχι;” θα σου απαντούσα ότι οι αιτίες δεν με “αγγίζουν” σε κάτι και αφορούν καθαρά δικές της επιλογές ζωής. Αφότου τη γνώρισα καλύτερα με τα χρόνια, παραδέχτηκα ότι δε μου ταίριαζε σα χαρακτήρας για να την έχω στη ζωή μου ουσιαστικά. Και όμως αυτό πρόκειται να συμβεί τελικά! Λόγω προβλήματος υγείας, συζητιέται να μείνει μαζί μας. Μακάρι να μπορούσα να σας πω ότι η καρδιά μου ράγισε από συμπόνια και ότι θα το κάνω με χαρά. Απεναντίας. Θα το κάνω για τον άνθρωπό μου, γιατί είναι μητέρα του. Να σημειώσω κάπου εδώ ότι ούτε ο ίδιος το θέλει πολύ. Ίσως γιατί τρέφει και ο ίδιος ανάλογα συναισθήματα. Αλλά είναι μητέρα του. Η ίδια δε θέλει να πάει σε οίκο ευγηρίας, δεν θέλει άνθρωπο να τη φροντίζει στο σπίτι της, δε θέλει να πάει σε κανένα από τα άλλα της παιδιά και εκείνα βολεύονται γιατί ούτε και εκείνα τη θέλουν. Οπότε ο κλήρος πέφτει στο σύζυγό μου. Αν ήμουν στη θέση του και εγώ το ίδιο θα έκανα, θα τη δεχόμουν στο σπίτι. Αλλά φοβάμαι. Μεγάλωσα σε ένα σπίτι με τη γιαγιά στα πόδια μας με κακά αποτελέσματα στο γάμο των δικών μου. Οι συνθήκες δείχνουν ότι η ιστορία μπορεί να επαναληφθεί. Δε ξέρω αν μας χαρακτηρίσετε απάνθρωπους, εγωιστές, ανάλγητους. Τα πράγματα είναι εύκολο να τα κρίνουμε απ’ έξω, το κατανοώ γιατί και εγώ το έχω κάνει πολλές φορές. Η αλήθεια είναι ότι τα πράγματα δεν είναι άσπρα η μαύρα. Να κάνουμε υπομονή γιατί “πρέπει”; Το μόνο που μπορούμε να σκεφτούμε είναι να την έχουμε κάποιους μήνες εμείς και κάποιους μήνες τα άλλα αδέρφια. Προς το παρόν υπάρχει αντίρρηση, γιατί ο ένας αδερφός είναι ναρκομανής και δε μπορεί καλά καλά να φροντίσει τον εαυτό του και η άλλη αδερφή έχει 3 παιδιά και δεν έχει χώρο και χρόνο καλά καλά για αυτούς.
–Ρένα Βλαστού
Δεν υπάρχει τίποτα να πούμε εδώ μεταξύ μας. Αυτό είναι θέμα που μόνο μεταξύ εσένα και του άντρα σου μπορεί να λυθεί. Το «δεν θέλει άνθρωπο στο σπίτι της» μπορεί να σημαίνει πολλά πράγματα, από το «δεν θέλει επειδή θέλει να είναι στο δικό σας σπίτι γιατί σκοπεύει να κάνει τη ζωή σας πατίνι» μέχρι «δεν γίνεται γιατί είναι τόσο άρρωστη ώστε είναι δύσκολο να βρεθεί αξιόπιστη βοήθεια». Δεν πιστεύω ότι δεν είναι διαπραγματεύσιμο το πράγμα, και πιστεύω ότι μπορεί να γίνει με έναν τρόπο ώστε να υπάρχει σεβασμός απέναντί της, αλλά και αντίστοιχος σεβασμός στα δικά σας όρια. Το όλο θέμα ξεκινάει και τελειώνει στο τι σημαίνει «πρέπει να φροντίσω τη μητέρα μου» για τον άντρα σου. Με κάθε θυσία; Ή υπάρχουν όρια; Όποιος βάζει όρια είναι απάνθρωπος, εγωιστής, ανάλγητος;
Είναι λογικό να φοβάσαι, και θα έπρεπε. Οπότε χωρίς ντροπές και περιστροφές, μιλήστε πολύ σοβαρά για το θέμα, για τις συνθήκες, για τις λεπτομέρειες, ώστε να προλάβετε όσο το δυνατόν περισσότερες στιγμές αμηχανίας και στενοχώριας γίνεται. Δεν μπορώ να σου πω περισσότερα γιατί εξαρτώνται πάρα πολλά από τη φύση του προβλήματος υγείας, και με ποιον τρόπο αυτό μπορεί να εξελιχθεί.