Γεια σου Αγαπημένη Λένα, Ελπίζω να είσαι καλά. Σου γράφω γιατί δεν συμπαθώ καθόλου τον πεθερό μου. Ευτυχώς ζούμε σε διαφορετικές χώρες οπότε δεν βρισκόμαστε συχνά, αλλά όταν βρισκόμαστε είναι ανυπόφορος. Είναι ένας 60χρονος μπεμπης. Θέλει να γίνεται συνέχεια το δικό του, πίνει και δεν ξέρει να φέρεται, προκαλεί αμηχανία. Δεν καταλαβαίνει ότι η συμπεριφορά του δημιουργεί προβλήματα. Νομίζω ότι ως ένα σημείο το επιδιώκει κιόλας ώστε να ασχολούνται οι άλλοι μαζί του. Όταν έρχεται στο σπίτι μας φέρεται σαν να είναι το δικό του σπίτι. Ξαπλώνει στον καναπέ (εμείς πού να κάτσουμε στο πατωμα; )με τα ρούχα που ήταν εξω, μαγειρεύει και αφήνει την κουζίνα χάλια, καπνίζει στη ζουλα εντός σπιτιου ενώ ο άντρας μου του το έχει απαγορεύσει. Επίσης αν του πεις έλα 22 με 27 του μήνα θα σου πει όχι θα έρθω 20. Αν εξαρχής του είχες πει 20, θα σου έλεγε 18. Απλά και μόνο για να γίνει το δικό του. Είπαμε να έρθουν για Χριστούγεννα μαζί και με τον πατέρα μου. Εγώ θα είμαι 2-3 εβδομάδες πριν γεννήσω και είπαμε με τον άντρα μου ότι από το πώς θα είμαι θα εξαρτηθεί αν θα μείνουν σπίτι μας ή θα νοικιάσουν κάτι. Ο πατέρας μου το πρότεινε μόνος του πριν καν του το πω εγώ. Ο πεθερός όχι απλά δεν το σκέφτεται αλλά θέλει να μείνει και παραπάνω από αυτό που του λέμε και στράβωσε όταν αναφεραμε το θέμα της ενοικίασης. Ο άντρας μου νευριάζει συχνά μαζί του λόγω της συμπεριφοράς του και καβγαδιζουν, αλλά σαν άνθρωπος είναι πιο υπομονετικός από εμένα και μπορεί να πει 5 μέρες είναι ας μην χαλαστουμε παραπανω. Υστερα ειναι πατερας του και έχει και πολλές καλές οικογενειακες εμπειρίες. Εγώ όμως βραζω στο ζουμί μου. Από τώρα ήδη έχω νεύρα για όταν θα έρθουν. Είχα καλή διάθεση και σκεφτόμουν ότι θα είναι ωραία να κάνουμε Χριστούγεννα όλοι μαζί για μια φορά, αλλά με το που άρχισε να λέει τα δικά του για τις ημερομηνίες έχω ξενερώσει φουλ. Ο άντρας μου του έκλεισε τα εισιτήρια για τις μέρες που ορίσαμε εμείς, αλλά αυτό δεν λύνει το πρόβλημα γιατι κάθε φορά κάτι βγαίνει μ αυτόν τον άνθρωπο και δεν τον αντέχω. Άσε που έτσι εγωιστής και ξεροκέφαλος που είναι φοβάμαι ότι δεν θα τηρεί καν τα μέτρα προστασίας από τον ιό. Πώς θα καταφέρω να είμαι ήρεμη και να περάσουμε όντως τα Χριστούγεννα οικογενειακά όπως το φανταζόμουν χωρίς να παρακαλάω να φύγουν;
Μα το μεγάλο Μακαρονοτέρας, δεν το χωράει ο νους μου που ο κόσμος ακόμα επιμένει να ζει σα να μην έχουμε πανδημία.
Ποια οικογενειακά Χριστούγεννα, καλή μου, που είσαι έγκυος και θα φέρετε άλλους δύο μεγάλους ανθρώπους στο σπίτι σας; Για όνομα της μεγάλης Ήρας, ΜΙΑ χρονιά είναι, ΜΙΑ. Βγήκε το εμβόλιο, για ΜΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΛΕΜΕ, συναντηθείτε σε λίγους μήνες όλοι μαζί να αγκαλιαστείτε και να θυμώσετε με την ησυχία σας. Καθήστε όλοι στ’ αυγά σας, δεν μπορώ άλλο να διαβάζω και να ακούω τέτοια, νιώθω σα νηπιαγωγός. Παρεμπιπτόντως τα νήπια έχουν προσαρμοστεί μια χαρά τα γλυκούλια, με τις μάσκες τους, και τα χεράκια τους τα πλένουν κι από όλα. Με τους μεγάλους που δεν εννοούν να συμμορφωθούν όμως, δεν αντέχω άλλο. Γιατί σας είναι τόσο δύσκολο πια να μην κάνετε Χριστούγεννα μαζί για ΜΙΑ ΦΟΡΑ;