Α μπούλα μου. Αυτό το site είναι η καλύτερη ιδέα! Θα ήθελα τη γνώμη σου για αυτό που ακολουθεί. Δεν είμαι ερωτευμένη μαζί του. Έχουμε ξεκινήσει κάτι και περνάω πολύ ωραία, τον εκτιμώ και με κάνει να νιώθω ωραία. Ωστόσο, δεν είναι αυτό που έχω στο κεφάλι μου. Είμαστε και οι δύο 25, κανένας από τους δυο δεν έχει στο μυαλό του γάμους στην παρούσα φάση ανεξάρτητα με τον σύντροφο που θα έχει. Εγώ δεν καρδιοχτυπώ, εκείνος δείχνει να είναι ερωτευμένος. 1. Πιστεύεις ότι είναι σωστό για εκείνον να πω πως νιώθω χωρίς να με έχει ρωτήσει? Το λέω γιατί μου έχει τύχει στο παρελθόν να είμαι στη θέση του και όταν ο άλλος μου ξεκαθάρισε κάτι τέτοιο με αποθάρρυνε και έπληξε τον αυθορμητισμό μου και θεώρησα ότι δεν υπήρχε λόγος να μου το πει αφού δεν είχα ρωτήσει. Από την άλλη, νιώθω πως είναι ένδειξη σεβασμού το να λες στον άλλον πώς έχουν τα πράγματα. 2. Οι φίλες μου με λένε “δύσκολη”. Εγώ νιώθω ότι είμαι μικρή για να συμβιβαστώ, έχω ευκαιρίες και προτιμώ να είμαι μόνη μου ώστε να έχω περισσότερες πιθανότητες να γνωρίσω κάποιον που θα ερωτευτώ έντονα. Μου έχει συμβεί στο παρελθόν και θέλω να δημιουργήσω τις συνθήκες (μέχρι εκεί που περνάει από το χέρι μου) ώστε να ξανασυμβεί. Ποια είναι η γνώμη σου για αυτή την προσέγγιση;
Η γνώμη μου είναι ότι αν και δηλώνεις μικρή για να συμβιβαστείς, μάλλον συμβιβασμένη είσαι. Αν προτιμάς να είσαι μόνη σου για να έχεις περισσότερες πιθανότητες να γνωρίσεις κάποιον που θα ερωτευτείς έντονα, και δηλώνεις ότι με τον συγκεκριμένο δεν είσαι ερωτευμένη, τότε γιατί δεν είσαι μόνη;
Νομίζω ότι πολύ πριν σκεφτείς τι είναι έντιμο για τον άλλον, πρέπει αποφασίσεις τι είναι έντιμο για σένα, ποιοι είναι στ’ αλήθεια οι προσωπικοί σου κώδικες και όταν είσαι έτοιμη να τους ακολουθήσεις, τότε θα είναι ώρα για δηλώσεις περί συμβιβασμών και ελευθερίας. Ως τότε, δεν είναι κακό να μένεις με κάποιον επειδή περνάς ωραία χωρίς να καίγεσαι από έρωτα, και σίγουρα δεν είναι ανάγκη να κάνεις χαρτί και καλαμάρι τα συναισθήματα σου, αρκεί να είσαι απολύτως σίγουρη ότι δεν υπόσχεσαι πράγματα που δεν θα τηρήσεις, δεν παραμένεις σιωπηλή εκεί που ξέρεις ότι χρειάζονται διευκρινήσεις, και γενικότερα δεν κάνεις την πάπια για να συνεχίσεις να βλέπεις τον θαυμασμό στα μάτια του άλλου.