Αγαπημένη μου Α,μπα, θα ήθελα την άποψή σου για το εξής: Πιστεύεις ότι αυτά που λέει κάποιος πάνω στο θυμό του αποτελούν χρήσιμες πληροφορίες όσον αφορά το χαρακτήρα του γενικότερα και πρέπει να τα λαμβάνουμε υπόψη (καμπάνες), ή επάνω στο θυμό μας λέμε ότι μας κατέβει και πρέπει να ξεχνιούνται; Αφορμή για την ερώτηση είναι μια σχέση που είχα διάρκειας ενάμισι χρόνο. Πριν 2 μήνες χωρίσαμε με δική μου πρωτοβουλία, διότι έβλεπα ότι ήταν εγωκεντρικός, ότι θέλει να με ελέγχει και ήταν καταπιεστικός. Είχαμε κάνει πολλές συζητήσεις πάνω σε αυτό, το καταλάβαινε, έλεγε θα διορθωθεί, αλλά μετά λίγο καιρό πάλι τα ίδια. Η αντίδρασή του στο χωρισμό, ήταν να μου πει λόγια προσβλητικά (όχι βρισιές), και να ζητήσει αμέσως με απανωτά mails (4 την ίδια μέρα), τα δώρα που μου είχε κάνει (μικρής αξίας, πχ μια τσάντα, και κάτι ψευδοκοσμήματα), καθώς και τα κλειδιά του σπιτιού του που είχα κατόπιν δικής του επιμονής. Δεν μέναμε μαζί, αλλά ήθελε να τα έχω για πρακτικού λόγους, σπάνια τα είχα χρησιμοποιήσει, διότι δεν είχα πάει ποτέ σπίτι του όταν έλλειπε, δουλεύαμε άλλωστε ίδιες ώρες. Φυσικά και θα έδινα πίσω τα κλειδιά, και θεωρώ ότι έπρεπε να το ξέρει ότι δεν υπήρχε αμφιβολία σε αυτό, όμως με ενοχλεί ο τρόπος που το απαίτησε, τόσο πιεστικά που με έκανε να νιώσω ότι φοβήθηκε μήπως πάω και του κλέψω το σπίτι ας πούμε. Ένιωσα ότι με πρόσβαλε. Τις επόμενες μέρες ζήταγε συγνώμες κλπ, ότι τα έγραψε πάνω στα νεύρα του, εγώ δεν απάντησα τίποτα, έστειλα όλα τα πράγματα με κούριερ, δεν ξέρω τί θα την κάνει την τσάντα και τα υπόλοιπα, αλλά η γνώμη μου γιαυτόν είναι η χειρότερη. Μπορούμε να προσβάλουμε ή να μειώσουμε τον άλλον πάνω στο θυμό μας, ή μήπως εγώ τα παίρνω τόσο προσωπικά;
– Δήμητρα
Βρε Δήμητρα, μιλάς λες και άλλαξε κάτι ξαφνικά όταν χωρίσατε. Τον περιγράφεις ως εγωκεντρικό και καταπιεστικό, τόσο ανυπόφορο που τον χώρισες. Περίμενες να αντιδράσει με στωικότητα και κατανόηση; Αν είχε κατανόηση και στωικότητα μπορεί να μην είχες φύγει. Λες να είχε κρυμμένα τα θετικά του χαρακτηριστικά και να τα φύλαγε ειδικά για τον χωρισμό σας; Αυτό που έκανε είναι σε πλήρη αρμονία με την προηγούμενη του συμπεριφορά, η οποία δεν έχει να κάνει με σένα, δικά του είναι τα θέματα και τον ταλαιπωρούν πάρα πολύ, εξ ου και οι απανωτές συγνώμες μετά (αλλά μόνος τους πρέπει να τα λύσει, η συγνώμη δεν λύνει το πρόβλημα που έχει,)
Μπορούμε να προσβάλουμε και να μειώσουμε τον άλλον πάνω στο θυμό μας, και ο άλλος φυσικά θα το πάρει προσωπικά, αφού σε αυτόν μιλάμε. Πώς αλλιώς να το πάρει αν όχι προσωπικά;
Για την ερώτηση «αν αυτά που λέμε πάνω στο θυμό μας δίνουν πληροφορίες για τον χαρακτήρα μας» η απάντηση είναι ξανά «οι λέξεις που χρησιμοποίησες για τον χαρακτήρα του είναι ‘εγωκεντρικός’ και ‘καταπιεστικός’, άρα τον χαρακτήρα του τον ήξερες από πριν.