Δεν μας τσούζει πάντα επειδή ο άλλος έχει προχωρήσει, ενώ εμείς όχι (λες και κάνουμε κόντρα). Κάποιες φορές μας τσούζει επειδή αγαπάμε ακόμα. Και επειδή ο άλλος προχώρησε σημαίνει λίγο-πολύ ότι πια δεν έχουμε ελπίδα μαζί του. Ερχόμαστε, δηλαδή, αντιμέτωποι με την πραγματικότητα την οποία πριν αποφεύγαμε να δούμε, γιατί πιστεύαμε ότι, αφού είναι μόνος του υπάρχει ακόμα ελπίδα. Οπότε, η λύση «αν προχωρήσεις κι εσύ, θα τον ξεχάσεις» είναι λύση; Γιατί, αν αγαπάς ακόμα κάποιον, δύσκολα κάνεις βήματα προς άλλες κατευθύνσεις.
Δεν είναι μόνο το ένα ή μόνο το άλλο, και η κόντρα υπάρχει που τσούζει, και η πιθανότητα που έσβησε τσούζει, και η ελπίδα που πέθανε τσούζει. Επίσης, δεν υπάρχει άλλη λύση από την ίδια τη ζωή. Δεν ισχύει απαραίτητα ότι «αν προχωρήσεις, θα τον ξεχάσεις», αλλά ότι «όταν προχωρήσεις με άλλον, θα σημαίνει ότι έχεις απομακρυνθεί». Μερικοί πιστεύουν ότι οι αρπαχτές βοηθάνε, άλλοι λένε ότι χρειάζεται χρόνος. Το κοστουμάκι όμως δεν βγαίνει μόνο σε ένα νούμερο. Θα το ξεπεράσεις όπως θα το ξεπεράσεις και η συνταγή θα ισχύει μόνο για μια φορά. Αν το ξαναπάθεις, θα το ξεπεράσεις με άλλον τρόπο.