Λενάκι μου, Είμαι φανατική της στήλης σου αν και δεν μπορώ να πω ότι συμμετέχω σε σχόλια και είναι η 1η μου φορά που στέλνω. Ξέρω βέβαια ότι η ερώτηση μου είναι κάπως συνηθισμένη. Είμαι με έναν άνθρωπο (ας τον πούμε Κ) εδώ και 3 χρόνια περίπου, εγώ 27 και αυτός 33. Τα πρώτα 2 χρόνια η σχέση μας ήταν εξ αποστάσεως, εγώ Αθήνα και αυτός Θεσσαλονίκη (είναι και γέννημα θρέμμα από εκεί). Με τα πολλά και αφού είδαμε ότι θέλουμε κάτι παραπάνω από μία σχέση εξ αποστάσεως αποφασίζουμε να ψάξει δουλειά Αθήνα και να μείνουμε μαζί, μιας και εγώ δυσκολευόμουν πολύ να βρω δουλειά πάνω, όντας πολιτικός μηχανικός και με μόλις 1,5 χρόνο προϋπηρεσία. Πραγματικά στο θέμα συγκατοίκησης μπορώ να πω ότι πήγαιναν όλα καλά μέχρι που άρχισαν να εμφανίζονται κάποια προβλήματα. Τράκαραν το αμάξι του, μπλεξίματα με ασφαλιστικές και εμπειρογνώμονες και τελικά η λύση του ήταν να αφήσει την προσωρινή δουλειά που είχε εδώ, να πάει σε μία επίσης προσωρινή αλλά με καλύτερα χρήματα Θεσσαλονίκη για να πάει και το αμάξι στον δικό του μηχανικό γιατί όλοι λέει εδώ κάτω είναι άσχετοι και εκμεταλλευτές. Οκ το δέχομαι μεν με γκρίνια γιατί έκλεισε να φύγει ανήμερα τα γενέθλιά μου και χωρίς να σκεφτεί ότι έδινα και αγγλικά για proficiency και θα ήθελα τον άνθρωπό μου κοντά μου, ειδικά αφού είχε το περιθώριο να καθυστερήσει την αναχώρηση του. Μετά από απουσία 3 εβδομάδων επιστρέφει, μένει 1 εδώ και ξαναπάει επάνω για άλλες 2 γιατί είχε υποσχεθεί να βοηθήσει το πρώην αφεντικό του. Γυρίζει πάλι για 1 βδομάδα μέχρι να ανακαλύψουμε ότι για μία καθυστέρηση πληρωμής στην εφορία τον έβγαλαν από τη ρύθμιση με αποτέλεσμα το υπόλοιπο 3000€ να μείνει εκτός ρύθμισης και τρελάθηκε από το άγχος του. Τα παράτησε όλα και ανέβηκε πάλι πάνω να κάνει ένσταση και παρόλο που δεν έγινε δεκτή όλοι οι λογιστές τον καθησύχασαν ότι για τέτοιο ποσό και ειδικά αν βάζει έστω ενδεικτικά ένα μικρό ποσό κάθε μήνα δεν υπάρχει περίπτωση να τον ενοχλήσει ποτέ κανείς. Και η λύση του? Να ανέβει επάνω 3-4 μήνες να δουλέψει εντατικά στο πρώην αφεντικό του να βγάλει τα χρήματα να ξεχρεώσει και βλέπουμε και να ψάξει μετά πάλι εδώ. Ε και Λένα μου συμφώνησα αλλά τουλάχιστον να κοιτάει και εδώ για δουλειά και αν εμφανιστεί κάτι να δώσει όσα έχει μαζέψει και μετά να πληρώνει λίγα κάθε μήνα και συμφώνησε. Περιττό να σου πω ότι δεν το έκανε ποτέ. Είναι πάνω εδώ και ένα μήνα και ξέρω ότι δεν έχει στείλει ούτε 1 βιογραφικό, ότι δεν κοιτάει καν, στην αρχή αρχή μάλιστα τον κάλεσαν για συνέντευξη και την απέρριψε εννοείται. Κάθε φορά που πάω να συζητήσω το συγκεκριμένο θέμα τσακωνόμαστε γιατί λέει δεν καταλαβαίνω τη θέση του, γιατί λέει αυτός άφησε τα πάντα (φίλους, δουλειά) για να έρθει εδώ και εγώ δεν έχω κάνει τίποτα για αυτόν, αλλά Λενάκι μου με τρώει να μην ξέρω τι έχει σχεδιάσει στο μυαλό του να κάνει γιατί όλο αυτό όπως το παρουσιάζει είναι πολύ αβέβαιο δε σημαίνει δηλαδή ότι όταν αυτός θα έχει ξεχρεώσει μέσα σε 3 μήνες όλες οι δουλειές θα τον περιμένουν εδώ και θα τον πάρουν αμέσως. Οπότε θα έχουμε πάλι τα ίδια προβλήματα. Και η ερώτηση μου είναι: με πονάει πολύ που ο άνθρωπός μου είναι μακριά και μιλάμε ελάχιστα έως καθόλου μέσα στη μέρα γιατί δουλεύει και φτάνω σε σημείο να με πιάνουν τα κλάματα γιατί μου έτυχαν 1-2 προβλήματα σοβαρά (όπως ότι με έκλεψαν με την απειλή μαχαιριού) και να μην μπορώ να τον βρω ή να τον βρίσκω μετά από ώρες και σε αυτόν να δείχνω ότι είμαι καλά για να μην τσακωνόμαστε? Πώς να το διαχειριστώ μέσα μου να αισθανθώ λίγο καλύτερα και να έχω καλύτερη διάθεση? Οι βόλτες με φίλους βοηθάνε, αλλά τις υπόλοιπες ώρες πάλι τα ίδια. Θα με βοηθούσε αν ήξερα ότι ψάχνει εδώ και προσπαθεί να γυρίσει, αλλά δεν τολμάω να το αναφέρω πλέον.
Δεν θα έλεγα ότι είναι συνηθισμένη η ερώτηση. Λυπάμαι πολύ για την τραυματική εμπειρία που είχες (που σε λήστεψαν με απειλή μαχαιριού). Όμως πρέπει να δεχτείς ότι είναι ξεκάθαρο ότι θεωρεί σπίτι του τη Θεσσαλονίκη και δεν μπορεί – δεν θέλει – να προσαρμοστεί στην Αθήνα. Εκεί στρέφεται σε κάθε δύσκολη στιγμή, σε όσα ξέρει εκεί, και όχι σε σένα. Είναι ώρα να δεχτείς ότι δεν θέλει να μείνει μαζί σου στην Αθήνα. Αν έχεις φτάσει σε σημείο να μην μπορείς να αναφέρεις πια το θέμα, νομίζω ότι η συζήτηση πρέπει να αλλάξει.
Μπορεί να είναι δύσκολο να βρεις δουλειά στη Θεσσαλονίκη, αλλά είσαι διατεθειμένη να το κάνεις; Η συζήτηση αυτή πρέπει να γίνει μαζί του. Πες του ότι βλέπεις ότι θέλει να μείνει στη Θεσσαλονίκη, οπότε τι μπορείτε να σχεδιάσετε από κοινού με αυτό το δεδομένο; Ή θεωρείς ότι η σχέση σας πήρε μια τροπή που την βάζει σε άλλο μονοπάτι; Εσύ ξέρεις, αλλά αυτή την συζήτηση δεν μπορείς να την αποφύγεις.