Αγαπητή α μπα, Σου είχα στείλει και μια άλλη ερώτηση πιο σοβαρή που δεν απάντησες, αλλά δεν πειράζει, γιατί αφενός σε κάποιους πρέπει να μην απαντήσεις κι αφετέρου μου ψιλοαπαντηθηκε απ τις ίδιες τις καταστάσεις.. Τώρα θα σε ρωτήσω κάτι πιο ανάλαφρο κι αν θες απάντησε μου: λοιπόν ποια είναι η γνώμη σου σχετικα με το να βαζουμε ή να μην βάζουμε φωτογραφίες των παιδιών μας στο facebook? Θα σου πω γιατί σε ρωτάω.. Εγώ είμαι γενικά σαν άτομο συνεσταλμενη και κάπως έτσι είναι και το facebook μου (έχω ανεβάσει ελαχιστες φορές πράγματα, κάνω accept σε tagged που θα μου κάνουν αν νιώθω άνετα να φανούν, ευχαριστώ για χρόνια πολλά, και γενικά φαίνομαι λίγο, με φίλους ή τον άντρα μου). Πρόσφατα έφτιαξα instagram και ενθουσιάστηκα γιατί μπορώ να βάζω μόνο τοπία και να θεωρείται νορμαλ. Έχω λοιπόν ένα παιδί 4 χρονών για το οποίο δεν έχω βάλει ποτέ τίποτα. Λίγο που δε βάζω καλά καλά ούτε τον εαυτό μου, λίγο που δεν θέλω να κάνω επίδειξη του τύπου “κοιτάξτε τι ευτυχισμένη μανούλα είμαι”, λίγο που φοβάμαι τους παιδεραστές, λίγο που νιώθω πολύ ιδιωτικές τις φωτογραφίες του παιδιού μου, λίγο δεν ξέρω κι εγώ τι.. Πρόσφατα λοιπόν μια γνωστή μου στο φεισμπουκ, άτομο που εκτιμώ, μποέμ τύπος γενικά, πολλά ενδιαφέροντα, ταξίδια κλπ έγινε μαμά.. Κι ανεβάζει συνέχεια φωτογραφίες όπως και οποιαδήποτε άλλη facebook friend μου. Και σκέφτομαι: αν ακόμα κι αυτή, που έχει κάνει τόσα πράγματα στη ζωή της, μόλις έκανε παιδί ένιωσε ότι καταξιωθηκε και δε χορταίνει να το δείχνει, μήπως τότε εγώ έχω πρόβλημα? γιατί δε βάζω κι εγώ μια φορά το παιδί μου? Έχω άλλωστε άπειρες και πανέμορφες φωτογραφίες και θα μου κανουν like κι οι πέτρες. Έστω μια πόζα που να μην πολυφαινεται για να μην την κλέψει και κανένας ανώμαλος. Μήπως δε νιώθω αρκετά περήφανη για το παιδί μου? Ή που έγινα μαμά? Ή για τη ζωή μου γενικά? Εντάξει αυτές είναι ερωτήσεις για ψυχολόγο, απλά θα ήθελα τη γνώμη σου όσο γίνεται με όσα σου ειπα για το αν φέρομαι νορμαλ, μην και τυχόν είναι κατι εξωφθαλμα περίεργο με τη συμπεριφορά μου και δεν το καταλαβαίνω.. Και τελοσπαντων επειδή το στένεψα, είχα δεν είχα, σε εμένα το θέμα, επανέρχομαι. Εσύ τι πιστεύεις σχετικά με το να ανεβάζουμε τις φωτογραφίες των παιδιών μας στο φεισμπουκ και υποδηλώνει εντέλει αυτό κάτι για μας τους ίδιους?
-facebook user and mother of 1
Δεν θα έλεγα ότι είναι ερώτηση για ψυχολόγο. Φερόμαστε στο φέισμπουκ όπως φερόμαστε και εκτός φέισμπουκ. Δεν αλλάζουμε χαρακτήρα ονλάιν. Μπορεί να καταβάλουμε προσπάθειες για να φαινόμαστε καλύτεροι, αλλά αυτό το κάνουμε και στην πραγματική ζωή. Τελικά όποιος μας ξέρει, καταλαβαίνει πότε παριστάνουμε ότι είμαστε καλά και πότε είμαστε πραγματικά καλά. Κάνεις αυτό που κάνεις επειδή είσαι αυτή που είσαι. Για την ονλάιν συμπεριφορά σου δεν θα προβληματιζόμουν καθόλου, προβληματίζομαι όμως που αμφιβάλλεις τόσο πολύ για τον εαυτό σου για κάτι τόσο ανούσιο σε σημείο που να ρωτάς αν αυτό που κάνεις είναι «νορμάλ». Δεν ξέρεις ποια είσαι; Δεν ξέρεις ποιοι είναι οι άλλοι; Δεν καταλαβαίνεις γιατί βάζουν φωτογραφίες ενώ εσύ όχι; Σου είναι απαραίτητο να κάνεις ό,τι κάνουν οι υπόλοιποι για να νιώθεις ότι είσαι κανονική; Αναφέρεις την λέξη «νορμάλ» περισσότερες φορές από όσο δικαιολογείται, ειδικά για ένα τέτοιο θέμα. Οπότε σου ανταποδίδω την ερώτηση: χρειάζεσαι έγκριση άλλων για να νιώθεις νορμάλ;