Αγαπητή α μπα, Σου είχα στείλει και μια άλλη ερώτηση πιο σοβαρή που δεν απάντησες, αλλά δεν πειράζει, γιατί αφενός σε κάποιους πρέπει να μην απαντήσεις κι αφετέρου μου ψιλοαπαντηθηκε απ τις ίδιες τις καταστάσεις.. Τώρα θα σε ρωτήσω κάτι πιο ανάλαφρο κι αν θες απάντησε μου: λοιπόν ποια είναι η γνώμη σου σχετικα με το να βαζουμε ή να μην βάζουμε φωτογραφίες των παιδιών μας στο facebook? Θα σου πω γιατί σε ρωτάω.. Εγώ είμαι γενικά σαν άτομο συνεσταλμενη και κάπως έτσι είναι και το facebook μου (έχω ανεβάσει ελαχιστες φορές πράγματα, κάνω accept σε tagged που θα μου κάνουν αν νιώθω άνετα να φανούν, ευχαριστώ για χρόνια πολλά, και γενικά φαίνομαι λίγο, με φίλους ή τον άντρα μου). Πρόσφατα έφτιαξα instagram και ενθουσιάστηκα γιατί μπορώ να βάζω μόνο τοπία και να θεωρείται νορμαλ. Έχω λοιπόν ένα παιδί 4 χρονών για το οποίο δεν έχω βάλει ποτέ τίποτα. Λίγο που δε βάζω καλά καλά ούτε τον εαυτό μου, λίγο που δεν θέλω να κάνω επίδειξη του τύπου “κοιτάξτε τι ευτυχισμένη μανούλα είμαι”, λίγο που φοβάμαι τους παιδεραστές, λίγο που νιώθω πολύ ιδιωτικές τις φωτογραφίες του παιδιού μου, λίγο δεν ξέρω κι εγώ τι.. Πρόσφατα λοιπόν μια γνωστή μου στο φεισμπουκ, άτομο που εκτιμώ, μποέμ τύπος γενικά, πολλά ενδιαφέροντα, ταξίδια κλπ έγινε μαμά.. Κι ανεβάζει συνέχεια φωτογραφίες όπως και οποιαδήποτε άλλη facebook friend μου. Και σκέφτομαι: αν ακόμα κι αυτή, που έχει κάνει τόσα πράγματα στη ζωή της, μόλις έκανε παιδί ένιωσε ότι καταξιωθηκε και δε χορταίνει να το δείχνει, μήπως τότε εγώ έχω πρόβλημα? γιατί δε βάζω κι εγώ μια φορά το παιδί μου? Έχω άλλωστε άπειρες και πανέμορφες φωτογραφίες και θα μου κανουν like κι οι πέτρες. Έστω μια πόζα που να μην πολυφαινεται για να μην την κλέψει και κανένας ανώμαλος. Μήπως δε νιώθω αρκετά περήφανη για το παιδί μου? Ή που έγινα μαμά? Ή για τη ζωή μου γενικά? Εντάξει αυτές είναι ερωτήσεις για ψυχολόγο, απλά θα ήθελα τη γνώμη σου όσο γίνεται με όσα σου ειπα για το αν φέρομαι νορμαλ, μην και τυχόν είναι κατι εξωφθαλμα περίεργο με τη συμπεριφορά μου και δεν το καταλαβαίνω.. Και τελοσπαντων επειδή το στένεψα, είχα δεν είχα, σε εμένα το θέμα, επανέρχομαι. Εσύ τι πιστεύεις σχετικά με το να ανεβάζουμε τις φωτογραφίες των παιδιών μας στο φεισμπουκ και υποδηλώνει εντέλει αυτό κάτι για μας τους ίδιους?
-facebook user and mother of 1
Δεν θα έλεγα ότι είναι ερώτηση για ψυχολόγο. Φερόμαστε στο φέισμπουκ όπως φερόμαστε και εκτός φέισμπουκ. Δεν αλλάζουμε χαρακτήρα ονλάιν. Μπορεί να καταβάλουμε προσπάθειες για να φαινόμαστε καλύτεροι, αλλά αυτό το κάνουμε και στην πραγματική ζωή. Τελικά όποιος μας ξέρει, καταλαβαίνει πότε παριστάνουμε ότι είμαστε καλά και πότε είμαστε πραγματικά καλά. Κάνεις αυτό που κάνεις επειδή είσαι αυτή που είσαι. Για την ονλάιν συμπεριφορά σου δεν θα προβληματιζόμουν καθόλου, προβληματίζομαι όμως που αμφιβάλλεις τόσο πολύ για τον εαυτό σου για κάτι τόσο ανούσιο σε σημείο που να ρωτάς αν αυτό που κάνεις είναι «νορμάλ». Δεν ξέρεις ποια είσαι; Δεν ξέρεις ποιοι είναι οι άλλοι; Δεν καταλαβαίνεις γιατί βάζουν φωτογραφίες ενώ εσύ όχι; Σου είναι απαραίτητο να κάνεις ό,τι κάνουν οι υπόλοιποι για να νιώθεις ότι είσαι κανονική; Αναφέρεις την λέξη «νορμάλ» περισσότερες φορές από όσο δικαιολογείται, ειδικά για ένα τέτοιο θέμα. Οπότε σου ανταποδίδω την ερώτηση: χρειάζεσαι έγκριση άλλων για να νιώθεις νορμάλ;
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Εδώ και πολλά χρόνια, έχω “φίλη” στο Facebook μια παλιά μου συμμαθήτρια. Δε σου κρύβω πως με αυτά που ανέβαζε κατά καιρούς, πολλές φορές ένιωθα ζήλια κι ανεπάρκεια… Τέλειο σώμα, εξωτικά ταξίδια, παιδιά ντυμένα σαν Pop stars.. Με τέλεια φόντα, σούπερ καλαίσθητες φωτογραφίες που σε παρέπεμπαν σε μια ονειρεμένη ζωή. Ήταν τόσο συχνό κοιτάζοντας όλα αυτά μετά να πέφτω κάπως, που τελικά την έκανα unfollow. Λοιπόν, κάποια στιγμή στο εντελώς άσχετο και για άκυρο λόγο, μου έστειλε ένα μήνυμα και ψιλομιλήσαμε.. Να μη στα πολυλογώ, η πραγματικότητα ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ! Κακοποιητικός σύζυγος, χρόνια ανεργία, κατάθλιψη λόγω παιδιού κλπ κλπ κλπ… Κυριολεκτικά… Διαβάστε περισσότερα »
Ξέρω παρόμοια περίπτωση φίλης που συνεχώς ανεβάζει πόσο μέσα μέλια είναι με τον άντρα της και τα υπέροχα κοριτσάκια τους…κάθε μέρα όμως ταξιδεύει σε γειτονική πόλη για ν’ αφήνει τα παιδιά στη γιαγιά, γιατί ο σύζυγος όταν τα κρατάει γίνεται βίαιος. Επίσης, η κουνιάδα μου…my husband is better than yours και love you to the moon and back και δεν κοιμούνται καν μαζί, άσε που πλέον ο άντρας της δεν έχει όνομα, είναι ο μαλάκας. Κάτι τέτοια βλέπω κι απ’ αυτά που ανεβάζουν δεν πιστεύω ούτε τα μισά. Γενικώς όπου ακούς πολλά κεράσια..
#myman #myhubby βάζουν τουλάχιστον ή είναι τίποτα παρακατιανες;
Στο facebook βλέπω ανθρώπους που κακολογούν ο ένας τον άλλον να ποζάρουν μαζί μέσα στην καλή χαρά, φίλες με προβληματικές ερωτικές σχέσεις/γάμους να εκθειάζουν τη σχέση/γάμο και τον σύντροφό τους… Το “πολύ” -πολλές selfies, πολλή αγάπη, πολύς έρωτας, πολλή ωραία ζωή- πάντα μού φαίνεται υπερβολικό και τις περισσότερες φορές είναι, μάλλον, ανειλικρινές. Αυτοί οι άνθρωποι χρησιμοποιούν το facebook σαν αντίβαρο όλων των θεμάτων που τους κάνουν να αισθάνονται άσχημα μέσα τους.
Από τέτοια άλλο τίποτα.
Φίλη της αδερφής μου ανέβαζε μέρα παρά μέρα στόρι με το πρωινό που της έφτιαχνε ο άντρας της – με καρδουλίτσες και φιλάκια και λοβφορεβα – και την παίρνει μια μέρα τηλέφωνο της λέει: “δεν είμαι καλά με τον Παύλο τελευταία. Εδώ και δύο μήνες μου κολλάει ένας άλλος που μ’αρέσει, δεν ξέρω τι να κάνω και το είπα και στον Παύλο”.
“Και τι σου απάντησε” λέει η αδερφή μου.
Μου είπε λέει: “‘Ελα μωρέ, συμβαίνουν αυτά στα ζευγάρια μετά από καιρό. Φυσιολογικό ειναι.”.
Η ωμή αλήθεια είναι ότι σχεδόν κανέναν στο φεισμπουκ δεν τον ενδιαφέρει πραγματικά η φωτογραφία του παιδιού σου. Τα likes είναι από βαρεμάρα, τα σχόλια και οι σκέψεις συνήθως με τάση κουτσομπολιου, και τα ρίσκα που αναλαμβάνεις είναι πολλά. Δεν αξίζει όλο αυτό για μια μικρή έκκριση ντομαμινης στον εγκέφαλο σου. Καλύτερα πήγαινε για τρέξιμο.
Ακριβώς. Είναι τέτοιο το λεβελ του ψωνίσματος που πραγματικά νομίζουν ότι όσοι κάνουν λάικ στα παιδιά τους είναι επειδή πραγματικά τους αρέσουν οι φωτος! Το οτι πατάει κάποιος λάικ για τα προσχήματα ακόμα ή και για την ανταλλαγή των λάικ αλλά στην πραγματικότητα εκείνη τη στιγμή δείχνει τη φωτό στη δική του παρέα και την θάβει, δεν περνάει απ το μυαλό κανενός.
Είχα απαντήσει σε αντίστοιχο ποστ και επαναλαμβάνω, το facebook δεν είναι ο παιδότοπος των παιδεραστών και των απαγωγέων. Υπάρχει και κάτι που λέγεται ρυθμίσεις ιδιωτικότητας και χρησιμεύουν για να προστατέψουν οχι μόνο τα παιδιά μας αλλά και εμάς. Κι αν δεν ξέρεις τι ακριβώς βλέπουν οι άγνωστοι στο προφίλ σου υπάρχει ένα εικονίδιο ματιού στο προφίλ σου και το βλέπεις όπως ένας άγνωστος. Το μόνο που υποχρεούσαι να έχεις δημόσιο είναι η τωρινή φωτογραφία του προφίλ σου και το cover photo όλα τα υπόλοιπα μπορούν να τα δουν μόνο φίλοι σου μέχρι το σημείο που επιτρέπεις εσύ. Επίσης μπορείς να… Διαβάστε περισσότερα »
Το “απόλυτος έλεγχος” και “φβ” στην ίδια πρόταση μόνο σύντομο ανέκδοτο είναι.
Είναι πειρασμός να βάλεις τις ωραίες φωτογραφίες σου και να μαζέψεις lıke, χαζό αλλά μας δίνει επιβεβαίωση. Αλλά ρε συ οι φωτογραφίες του παιδιού σου είναι του παιδιού σου. Είναι ιδιωτικές, δικές του. Εγώ εκεί σκαλώνω. Μικρά παιδιά δεν μπορούν να δώσουν συναίνεση σε αυτό και γιατί να το παίρνει ο κάθε γονιός ως δεδομένο ότι είναι όλα τα παιδιά σύμφωνα ή ότι δεν θα έχουν κανένα πρόβλημα στο μέλλον με το ότι κυκλοφορούν φωτογραφίες τους στο διαδίκτυο;
γι αυτό υπάρχει και το GDPR
Το πώς θα χρησιμοποιήσει ο καθένας τα σόσιαλ είναι δικό του θέμα, αν όμως κάποιος ανεβάζει 10 φωτογραφίες την ημέρα θεωρώ ότι έχουν μια κάποια σχέση με το τι γίνεται στη ζωή του. Ακόμα και θεματικό να είναι το instagram κάποιου, κάπως θα βρει τρόπο να τρυπώσουν και κάποια ψήγματα από την κανονική του ζωή. Μπορεί πχ να βγάζει φώτο μόνο με τα βιβλία που διαβάζει αλλά κάπως θα τρυπώσει στην φωτογραφία και μια ουρά από την γάτα του, ένα χέρι από το παιδί του, το πληκτρολόγιο του γραφείου του κ.τ.λ. Έτσι λοιπόν δεν βρίσκω παράλογο να υπάρχουν και κάποιες… Διαβάστε περισσότερα »
Θα συμφωνήσω πολύ πολύ πολύ μαζί σου…κάθε μέρα φωτο με το παιδί emoji η ανέβασε η μην ανεβάζεις…υ.γ. ούτε εγώ έχω παιδί.
Εγώ πάντως έχω και κάποιες που ανεβάζουν την αρχοντιά τους με λεζάντα “Να μας ζήσει ο Θανασάκης. Να τον χαίρεστε Μαράκι και Επαμεινώνδα.” και η φωτογραφία δείχνει απλά τον εαυτό τους να αγναντεύει στο τραπέζι μετά τη βάφτιση.
😂😂😂😂κάπου εκεί στο βάθος πίσω από τα κύματα αχνοφαινεται ένας Θανασακης…
Πόσο δύσκολο είναι να καταλάβει κάποιος ότι οι φωτογραφίες του παιδιού του είναι του παιδιού του;
Δεν είσαι η μόνη που έχει αυτή την άποψη για τις φωτογραφίες των παιδιών. Για τους ίδιους λόγους (ενδεχομένως και άλλους) για τους οποίους αποφεύγεις τις αναρτήσεις, αποφεύγω κι εγώ. Γενικότερα, έχω αλλάξει οπτική όσον αφορά τα social media. Παλιότερα έκανα κι εγώ συχνά αναρτήσεις για το οτιδήποτε. Πλέον κάνω πάρα πολύ σπάνια γιατί μου φαίνεται κάτι πολύ περιττό. Αν νιώθω χαρά για κάτι, μου αρκεί που τη νιώθω. Δε με ενδιαφέρει να την εκφράσω στα social media για να τη δουν όλοι. Επανέρχομαι στο θέμα παιδιών. Είμαι της άποψης ότι ποτέ δεν αναρτούμε φωτογραφία οποιουδήποτε άλλου γενικότερα αν δεν… Διαβάστε περισσότερα »
Πιστευω οτι καλα κανεις και δεν βαζεις φωτογραφιες του παιδιου σου. Δε χρειαζεται να ‘φωναξεις’ τιποτα. Αυτοι που το κανουν εχουν αλλα απωθημενα. Κι εγω πριν παντρευτω εβλεπα φωτος γαμου κι ελεγα ‘μα καλα τι μας κοκορευονται ολοι’ και μολις παντρευτηκα αρχισα να ανεβαζω κι εγω, κυριως γιατι σκεφτομουν τοσα λεφτα στο φωτογραφο ας βαλω και καμια φωτο. Μπαινεις δυστυχως σε ενα ανταγωνιστικο mood. Mε το παιδι ομως ειναι αλλιως. Προκειται για αλλο ανθρωπο, δεν προκειται για εσενα. Οταν μεγαλωσει και φτιαξει προφιλ ας ανεβασει αυτο ο,τι κρινει. Αν θελεις τοσο πολυ να δειξεις οτι ειστε 3 και οχι 2… Διαβάστε περισσότερα »
Σε όλα υπάρχει ένα όριο. Είναι περίεργο να παντρευτείς και να μην έχεις ανεβάσει ούτε μία φωτογραφία, αλλά πάλι είναι πολύ πιο περίεργο να έχεις φωτογραφία προφίλ ως νύφη 10 χρόνια μετά τον γάμο (αληθινή περίπτωση).
Πώς με εκνευρίζει αυτοοοοοοοο……το χαρτί του διαζυγίου όμως κανεις ετσι???
Γιατί πιστεύεις πως αυτό που κάνεις εσύ είναι λάθος και οι άλλοι είναι σωστοί, εφόσον δεν θες η ίδια να εκθέτεις προσωπικές στιγμές της ζωής σου, κάνεις αυτό που ταιριάζει σε σένα.
Πιστεύω πως όσο πιο καλά περνάει ένας άνθρωπος στην ζωή του, όσο πιο καλά νιώθει μέσα του τόσο λιγότερη ανάγκη έχει να το ”φωνάξει”, μπορεί να κάνω και λάθος, όμως αυτό έχω δει να συμβαίνει γύρω μου.
Το πιο νορμάλ, ώριμο και σωστό είναι αυτό που κάνεις. Που δεν εκθέτεις δηλαδή το παιδί σου σε ένα τέτοιο μέσο και δεν αισθάνεσαι την ανάγκη να δείξεις κάτι στον κόσμο όπως κάνουν οι περισσότεροι. Θεωρώ ότι είναι πιο πιθανό κάποιος που δεν δείχνει τα πάντα να περνά πιο όμορφα, να είναι πιο υγιής συναισθηματικα από καποιον που μονίμως επιδεικνύεται.
Επισης, το ότι συγκρίνεσαι είναι γιατί μπαίνοντας στα σοσιαλ το αίσθημα της σύγκρισης είναι αναπόφευκτο.