Ξεκίνησα να διαβάζω Μουρακάμι. Ρε συ Λένα πολύ φλύαρος δεν είναι; Μου είπαν ότι το τέλος του βιβλίου θα με δικαιώσει οπότε το συνεχίζω (Νορβηγικό δάσος) αλλά με έχει κουράσει πολύ αυτή η ακατάσχετη πολυλογία που περιγράφει όλες τις ασήμαντες λεπτομέρειες της κάθε ημέρας και του κάθε χώρου. Ρωτάω γιατί φαντάζομαι ότι για να έχει τόσο hype, κάτι πολύ καλό υπάρχει εκεί μέσα που μου διαφεύγει. Αλλά μπορεί να είναι και θέμα γούστου.
– τόρουβατανάμπε
Δηλαδή μπορεί και να μην είναι;