Αμπούλα μου τι γίνεται με όλα αυτά τ αγόρια (και κορίτσια αντίστοιχα) που χτυπιούνται και κλαίνε και οδύρονται πόσο πολύ μας θέλουν αλλά δε μπορούν να επενδύσουν σε μία σχέση αυτή τη στιγμή; Γιατί είναι τόσο πολύ δύσκολο να δεσμευτούμε; Πότε θα είμαστε έτοιμοι να δώσουμε και να πάρουμε και να μη φεύγουν οι άνθρωποι περαστικοί απο τη ζωή μας; Γιατί τόσος φόβος μ αυτή τη ρουτίνα την κατάρα και έχουμε ορκιστεί στο fun;
-έρωτας στον 21ο αιώνα
Δεν μπορεί, θα έχεις προσέξει ότι είναι κυρίως αγόρια που το λένε. Μια απάντηση είναι ότι έχουν περισσότερη σεξουαλική ελευθερία αλλά και περισσότερη πίεση να έχουν πολλές ερωτικές συντρόφους, ενώ οι γυναίκες έχουν την αντίθετη πίεση. Ένας άλλος λόγος που λειτουργεί παράλληλα είναι ότι χρειάζεται να νιώσεις ότι δεν είσαι πια περίεργος να δεις τι άλλο υπάρχει εκεί έξω γιατί έχεις καταλάβει ότι δεν υπάρχει κάτι σπουδαίο για να χάσεις, όπως κατάλαβε η φίλη της προηγούμενης ερώτησης, οπότε περνάς σε φάση ταμπουρώματος με αυτούς που ξέρεις και εκτιμάς και δεν θέλεις να χάσεις. Ο κυρίως λόγος όμως αγαπητή φίλη, και τον αφήνω στο τέλος γιατί τσούζει, δεν είναι ότι δεν θέλουν να δεσμευτούν, είναι δεν θέλουν να δεσμευτούν μαζί σου. (Και βάζω πληθυντικό επειδή έβαλες κι εσύ, αλλά για ένα συγκεκριμένο αγόρι μιλάς, έτσι δεν είναι;)