Ευχαριστώ για την χρήσιμη συντροφιά που μου κρατάς!! Το ερώτημα μου αφορά πρόσωπο του φιλικου μου περιβάλλοντος.. Μια φίλη όποτε την προσκαλω σε παρέα με καινούργια άτομα αισθάνομαι ότι προσπαθεί να τραβήξει την προσοχή (κυρίως των αντρών) με το να είναι υπερβολικά διαχυτικη και με μια διάθεση να απομονωνει κάποιον στην κουβέντα με αποτέλεσμα να μην περνάω καλά σε επίπεδο παρέας και επιπλέον να αισθάνομαι ότι από την στιγμή που είμαστε φίλες θα νομίζουν όλοι ότι και εγώ είμαι όσο διαθέσιμη δείχνει εκείνη…επιπλέον όταν συνοδευομαι έχει την ίδια στάση λόγω μάλλον της κοινωνικοτητας της ή της αυτοπεποιθησης της… Και τώρα έρχεται η ερώτηση που από ότι έχω καταλάβει δεν σου αρέσει : μήπως είμαι υπερβολική που θυμωνω και μου βγαίνει να την αποφεύγω; μήπως ζηλεύω την άνεση της; μήπως είμαι άδικη μαζί της; μήπως…
Αν δεν περνάς καλά μαζί της, δεν περνάς καλά, δεν χρειάζεται να το δικαιολογήσουμε αυτό. Όμως κατάφερες και έκανες την συμπεριφορά κάποιου άλλου αποκλειστικά δική σου υπόθεση. Δεν στρέφεται γύρω από σένα ο κόσμος. Αν αυτή είναι διαχυτική και απομονώνει κάποιον στην κουβέντα, γιατί αυτό κάνει εσένα να μην περνάς καλά; Από πού κι ως πού οι άλλοι θα υποθέσουν ότι είσαι κι εσύ «διαθέσιμη», επειδή είσαι στον ίδιο χώρο μαζί της; Δεν έχεις δική σου προσωπικότητα; Γιατί σε νοιάζει τι κάνει όταν «συνοδεύεσαι»;
Τι θα έπρεπε να κάνει επειδή εσύ συνοδεύεσαι; Να πω την αλήθεια, ναι, φαίνεται σα να ζηλεύεις την άνεση της, την οποία αναγνωρίζεις ως προσπάθεια να γίνει το κέντρο της προσοχής, αλλά μάλλον βλέπεις ότι πετυχαίνει, και αυτό είναι που δεν σου αρέσει.
Παρεμπιπτόντως δεν υπάρχει τίποτα μεμπτό στο να δείχνεις ότι είσαι διαθέσιμη. Μεμπτό είναι να το δείχνεις αν δεν είσαι.