Αγαπητή α, μπα, Στην πρωτόγνωρη κατάσταση που ζούμε, κάποια επαγγέλματα είναι πολύ εκτεθειμένα, όπως φυσικά οι γιατροί και νοσηλευτές, αλλά και οι εργαζόμενοι σε σούπερ μάρκετ και οι διανομείς. Νιώθω, λοιπόν, ιδιαίτερα υπόχρεη απέναντι σε αυτούς τους ανθρώπους που εκθέτουν τον εαυτό τους ώστε να μπορούμε εμείς να προμηθευόμαστε τα απαραίτητα. Σε μία ένδειξη αυτής της ευγνωμοσύνης προσέφερα κάτι παραπάνω στην ταμία στο σούπερ μάρκετ, η οποία δεν το δέχτηκε λέγοντάς μου ότι δεν είναι σωστό. Ένιωσα ότι την προσέβαλα, που φυσικά δεν ήταν καθόλου η πρόθεσή μου. Από τη μία σκέφτομαι ότι μπορεί όντως να ήταν προσβλητικό και από την άλλη αναρωτιέμαι γιατί για κάποια επαγγέλματα είναι έως και δεδομένο ενώ σε αυτή την περίπτωση ένιωσα ότι έκανα κάτι απαράδεκτο;
-Από το σπίτι
Για το φιλοδώρημα έχω γράψει εδώ. Οπότε αυτό απαντάει στο ερώτημα «γιατί για κάποια επαγγέλματα είναι δεδομένο αλλά σε αυτή την περίπτωση είναι κάτι απαράδεκτο». Το επάγγελμα του ταμία δεν είναι ανάμεσα σε αυτά που δέχονται φιλοδώρημα. Αν έχεις στο μυαλό σου τους γιατρούς, ούτε αυτοί δέχονται πάντα τα έξτρα λεφτά στο τέλος (δεν λέω για αυτούς που τα απαιτούν, μερικοί ασθενείς δίνουν σε όλους τους γιατρούς, αντανακλαστικά).
Η σκέψη σου ήταν καλή, και για κάποιον άλλον μπορεί τα χρήματα σου να ήταν και ευπρόσδεκτα, αλλά ήταν ρίσκο.