Ελίζα Βελλίδη [Mama Ludens]
19 μήνες τώρα, κάθε μέρα, κάθε ώρα, σε κάθε τόπo. Πίνεις το γάλα μου και παλμογραφείς την ψυχή μου. Ακούς τους χτύπους της καρδιάς μου, είσαι ο εξομολόγος των πιο μύχιων πόθων, πόνων, φόβων μου. Μαζί με τους γεμάτους γάλα μαστούς, ξαλαφρώνεις και την ψυχούλα μου. Μικρέ, δικέ μου άνθρωπε.
Θέλω τόσο να σας μιλήσω για το γάλα. Το γάλα ως πατρίδα, της μάνας και του παιδιού. Στο ομώνυμο έργο του Βασίλη Κατσικονούρη, το γάλα είναι ίδια η πατρίδα, αυτή που μέσα της κρύβονται οι ψυχές όταν φοβούνται.
Πριν έρθει ο γιος μου, ο θηλασμός ήταν μία ιδέα που μου προκαλούσε δέος και πίεση μαζί, μια φυσική και κοινωνική επιταγή την οποία θαύμαζα ως θυσία της μάνας-αγελάδας. Στήριζα φανατικά το αυτονόητο δικαίωμα στον ελεύθερο θηλασμό και ταυτόχρονα εκνευριζόμουν με όλη αυτή την κοινωνική πίεση που οι νέες μητέρες υφίστανται για να θηλάσουν και δη μακροχρόνια, τώρα που ο θηλασμός είναι και πάλι επίκαιρος.
Κάπου στον πέμπτο μήνα της εγκυμοσύνης ήρθαν όμως οι πρώτες σταγόνες από το σώμα μου και κάπως έτσι η φύση με κάλεσε να προετοιμαστώ και να ανοίξω το μέσα μου στον γλυκό λευκό αυτό κόσμο. Μετά το πρώτο σοκ λοιπόν, πήρα με τόλμη και πίστη την απόφαση να θηλάσω, χωρίς να ξέρω κατά πόσο το σώμα μου θα συντονιστεί με το σώμα του παιδιού μου και η ενέργειά μου με τη δική του.
Πέρα από το μεγάλο δώρο που ο θηλασμός είναι για το παιδί, όλοι έχουμε λίγο-πολύ ακούσει για τον τρόπο που φροντίζει την ψυχική και σωματική υγεία της ίδιας της μητέρας. Αγκαζέ με τα οφέλη και μια μικρή αλλά υπαρκτή απειλή, πιο πολύ για την ψυχή της. Δεν σηκώνουν όλες οι γυναίκες, όλα τα παιδιά ή όλες οι οικογένειες το θηλασμό, χωρίς αυτό να σημαίνει πως οποιοσδήποτε έχει το δικαίωμα να το κρίνει ή να το κατακρίνει. Κανείς δεν πρέπει να θηλάσει, μόνο να μπορεί και να τολμά, εάν πραγματικά το θέλει.
Ως μάνα όμως, στο γάλα βρήκα το δικό μου καταφύγιο. Ο γιος μου κοντεύει τα δύο του χρόνια και το γάλα ρέει ακόμη στο διψασμένο στοματάκι του, όπως τότε, που έτρεχε από το προγουλάκι στον λαιμό και το νεογνό μου λουζόταν στην αγάπη. Και μύριζε άμα στέγνωνε σαν ξινός τραχανάς, από αυτόν της γιαγιάς και του παππού!
Θα ήμουν μεγάλη ψεύτρα αν ισχυριζόμουν ότι ο θηλασμός στις διάφορες φάσεις του, δεν κοστίζει κούραση, πόνο, πίεση χρονική και συναισθηματική. Όμως η ψυχή μου γεμίζει φως, κάθε φορά που μέσα από την αγκαλιά θρέφω και δυναμώνω το παιδί. Δύο συγκοινωνούντα δοχεία αγάπης. Δεν είναι πια η τροφή ή τα αντισώματα που του δωρίζω, αλλά αυτή η σιγουριά ότι είναι άξιος της αγκαλιάς αυτής, του γάλακτος που είναι ο,τι έχω αν απογυμνωθώ από το περίβλημα μου. Κλείνω τα μάτια και αφουγκράζομαι τους χτύπους της καρδιάς του και τη θερμότητα της ανάσας του. Κάθε χτύπος, κάθε ανάσα και ένα ευχαριστώ, μία αγωνία. Κι αυτή η ανάσα είναι η σπουδαιότερη μελωδία του κόσμου.
Είναι όμως και το άλλο. Ο Νικόλας και ο κάθε Νικόλας, ξέρει. Ξέρει τι κρύβεις μέσα σου, μαζί με το γάλα σου, ρουφάει όλη την ενέργεια της ύπαρξής σου κι όλες τις αποχρώσεις της αύρας σου. Ο Νικόλας έχει πιει γάλα με τη μαμά να ξεκαρδίζεται, να πενθεί και να θρηνεί, να θυμώνει και να φωνάζει να χαλαρώνει, να ευφραίνεται, να προσεύχεται, να φοβάται, να γιορτάζει. Ένιωσε την τρύπα μέσα μου όταν έφυγε ο παππούς, ένιωσε τις ελπίδες που έγιναν μέσα μου ένα μάντρα τα δευτερόλεπτα της αλλαγής του χρόνου το 2019, το 2020, «ως πότε» με ρωτάνε. Ένιωσε την τρεμάμενη ψυχή μου τα δευτερόλεπτα που με τον ίδιο στο στήθος μου παρέδιδα την πτυχιακή μου εργασία. Ένιωσε το γάργαρο το γέλιο να ενώνεται με τα κύματα του γάλακτος.
Ξέρω πως αυτό δεν είναι πάντα καλό, καμιά φορά μαζί με τα αρνητικά συναισθήματα, φοβάμαι σχεδόν πως το γάλα γίνεται τοξικό. Το γάλα είναι όμως η ζωή και η ζωή έχει γεύσεις, χρώματα και ήχους, μπορεί να είναι νέκταρ ή φαρμάκι. Η ζωή είναι το φως και το σκοτάδι και το παιδί ξέρει, δικαιούται να ξέρει.
Ο γιος μου δέχτηκε το γάλα μου και την αγκαλιά μου. Με τίμησε και μου έκανε δώρο μια φιλία κρυφή, δική μας. Γιατί ξέρει, γιατί νιώθει και ακούει κάθε μικρό ή μεγάλο λόγο που περνάει μέσα του με το γάλα. Νιώθει τον κόσμο μέσα από την ψυχή μου κι εγώ από τη δική του, την ανοιχτή και καθαρή. Και δέχομαι το φως της το εξαγνιστικό.
Το γάλα είναι ζωή. Το γάλα δεν εγκλωβίζει. Αυτό αν εννοήσει η κοινωνία μας οι μάνες θα είναι λιγάκι πιο ελεύθερες. Και σκέψου τι σημαίνει μια μάνα ελεύθερη.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Χαίρομαι πραγματικά που έχετε τέτοια σύνδεση με το παιδί σας και ο θηλασμός ήταν μια ευχάριστη εμπειρία για εσάς. Παρ’ όλα αυτά πάτησα αρνητικό ψήφο στο κείμενο. Αυτό το post έρχεται να προστεθεί σε μια σωρεία κειμένων που εκθειάζουν το μητρικό θηλασμό και γεμίζουν ενοχές τις μητέρες που δεν κατάφεραν/δεν ήθελαν να θηλάσουν. Φυσικά και δεν αμφισβητώ τα οφέλη του μητρικού γάλακτος στην υγεία μητέρας, παιδιού και δε θα ήθελα να πάει εκεί η συζήτηση. Τα παιδιά δηλαδή που θήλασαν λιγότερο ή θήλασαν καθόλου δεν καταφέρνουν τα μοιραστούν τα συναισθήματα της μητέρας; Δεν είναι “αξια της αγκαλιάς” ή να “λουστούν… Διαβάστε περισσότερα »
Ευχαριστώ ειλικρινά για το σχόλιο, το βρίσκω υπέροχα ευθύ και εποικοδομητικό να συνδυάζεται η ψήφος με σχόλιο! Καταλαβαίνω απόλυτα τον προβληματισμό, μιας και συγκαταλέγομαι στους ανθρώπους που θίγονται από την πίεση αυτή που οι μητέρες υφίστανται. Προσπάθησα να το κάνω σαφές αυτό, αλλά φαίνεται πως δεν τα κατάφερα. Ακριβώς αυτό ήταν λοιπόν το point μου, ότι οι γυναίκες πρέπει να είναι ελεύθερες να θέλουν ή να μη θέλουν, να μπορούν ή να μην μπορούν. Και η αλήθεια είναι ότι η συντριπτική πλειοψηφία , βιολογικά τουλάχιστον , είτε εύκολα είτε δύσκολα, μπορεί να θηλάσει. Ούτε εγώ θήλασα εύκολα αρχικά. Το ζήτημα… Διαβάστε περισσότερα »
Τα σημεία που αναφέρετε περί ελευθερίας κλπ πραγματικά τα εκτίμησα. Και πάλι θα το πω, δεν έχω καμία διάθεση να σας προσβάλω. Αλλά όλα αυτά που νιώθετε και μοιράζεστε με το παιδί σας, χωρίς γάλα δε θα ήταν τόσο έντονα και σπουδαία; Αυτη η εξίσωση του απόλυτου δεσμού με το θηλασμό είναι αφοριστική και με ενόχλησε και εξήγησα πιο πριν γιατί. Αντιλαμβάνομαι ότι το κείμενο έχει μια πιο ποιητική διάθεση, παρ’ όλα αυτά οι λέξεις που διαλέγουμε λένε πολλά.
ΥΓ. έχω θηλάσει το παιδί μου και ήταν η εμπειρία μου καλή στο μεγαλύτερο μέρος της
Θα ήθελα να πω για τελευταία φορά ότι μίλησα για την πτυχή του θηλασμού, για τη δική μου νέα εμπειρία. Δεν το συνέκρινα με οτιδήποτε άλλο, δεν θεωρώ (σχεδόν) τίποτα απόλυτο και ιδίως στο κομμάτι των σχέσεων και της αυτοδιάθεσης . Αν λοιπόν μελλοντικά γράψω έναν ύμνο στον μουσακά, σας εγγυώμαι ότι δε θα υποβιβαζει την αξία των γεμιστών, θα είναι απλώς ένας ύμνος αφιερωμένος στο μουσακά, ο οποίος δε θα αντιτίθεται στην επιλογή οποιουδήποτε να μην τον γευτεί. Αφοριστικός ας είναι ο Αμβρόσιος, εγώ δεν έχω τέτοιες εξουσίες και αναγκες!
Χμμ. Ένας ύμνος στον μουσακά δεν θα υποβίβαζε σε καμία περίπτωση τα γεμιστά, καθώς ο μουσακάς και τα γεμιστά δεν είναι οι μοναδικές δύο εναλλακτικές που υπάρχουν για να τραφεί κάποιος. Αντίθετα, ο θηλασμός ή όχι είναι οι μοναδικές δύο εναλλακτικές για να τραφεί ένα βρέφος και ή εξύμνυση της μίας σαφώς υποβιβάζει την άλλη. Ειδικά αν η μία ταυτίζεται με τον έρωτα από τον οποίο “η τέχνη τράφηκε” κι ας “μην τον έζησαν όλοι” κι ας “μην μοιράστηκαν όλοι το φιλί”.
Αν ζούσαμε σε μια κοινωνία που πίεζε διαρκώς να τρώμε μουσακά, ενώ μεγάλο μέρος του πληθυσμού δεν είχε πρόσβαση στα υλικά να τον μαγειρέψει ή του φαινόταν μπελαλίδικο φαγητό ή στην τελική δε γούσταρε τη γεύση του, και πάλι θα έγραφα το ίδιο σχόλιο. Ας το ξαναπώ. Δε θέλω να πάρω μέρος σε πόλεμο με θηλάζουσες και μη-θηλάζουσες και δε θέλω να αποτρέψω κανέναν από το να εκφράζει τις εμπειρίες του. Αντίστοιχα αν μια κοπέλα που δε θήλασε ανέβαζε ένα post που ισοπέδωνε το θηλασμό και πάλι θα έγραφα σχόλιο. Peace. Over and out.
Δεν είναι δύο οι εναλλακτικές. Μπορείς να θηλάσεις, να μη θηλάσεις, μπορείς να βγάζεις γάλα με θήλαστρο και να δίνεις τους πρώτους έξι μήνες αποκλειστικά, μπορείς να θηλάσεις και να δίνεις και φόρμουλα σε όποια αναλογία θέλεις εσύ, μπορείς να βγάζεις γάλα με θήλαστρο και να δίνεις και φόρμουλα σε όποια αναλογία θέλεις εσύ, μπορείς να δίνεις φόρμουλα και να δίνεις και γάλα που έχεις βγάλει με θήλαστρο ακόμα και μετά τους έξη μήνες (το έκανε φίλη μου, δεν ρώτησα γιατί, έτσι ήθελε), να δίνεις φόρμουλα μέχρι τα 5 έτη και όχι φρέσκο γάλα μετά το έτος, να θηλάζεις και… Διαβάστε περισσότερα »
Chachacha με όποιον τρόπο και με όποιον συνδυασμό δώσεις το μητρικό γάλα ή/και τη φόρμουλα, οι επιλογές είναι δύο: μητρικό γάλα ή φόρμουλα. Με όποιον τρόπο κι αν προτιμάς τα γεμιστά ή το μουσακά σου, οι επιλογές για να φας κάτι είναι πάμπολλες. Είμαι σίγουρη πως καταλαβαίνεις τη διαφορά.
Η ένστασή μου είναι στην εξύμνηση (του ενός ή του άλλου) και μόνο. Και η παρουσίασή του ως μη εξύμνηση.
Δεν ξέρω πως να διαφωνίσω για να μη καταστρέψω τη μαγεία που περγράφεις. Θα παραθέσω απλά τη γνώμη μου. “Δεν είναι πια η τροφή ή τα αντισώματα που του δωρίζω, αλλά αυτή η σιγουριά ότι είναι άξιος της αγκαλιάς αυτής”. Συμφωνώ, δεν είναι το πρωτεινικό περιεχόμενο διότι μετά τα 2 χρόνια μπορεί να λάβει τα απαραίτητα από τις στερεές τροφές. Ακόμα και γάλα αγελάδας να μην πίνει, δεν θα του λείψει τίποτα. Για το συναισθηματικό κομμάτι τώρα, θα υποστήριζα οτι είναι μια κατάλληλη ηλικία να μάθει την ανεξαρτησία και τη διαχείρηση συναισθημάτων από μόνο του. Να μάθει οτι είναι μια… Διαβάστε περισσότερα »
Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου! Εν τω μεταξύ όσες έρευνες έχω βρει για τα ωφέλη του μητρικού θηλασμού είναι μέχρι την ηλικία των 18 μηνών. Από κει και ύστερα, (προσωπική μου και επαγγελματική μου άποψη, αλλά χωρίς να έχω εμπειρία ως γονέας) είναι ότι πολλοί γονείς -και ιδιαίτερα μαμάδες-δυσκολεύονται να βλέπουν το παιδί τους αυτονομημένο. Και πιστέψτε με όσοι δουλεύουμε με παιδιά καταλαβαίνουμε ποια θα έχουν το άγχος του αποχωρισμού (σε ηλικίες που δεν δικαιολογείται) απλά και μόνο βλέποντας τους γονείς (και δεν αναφέρομαι στον θηλασμό-αλλά σε όλον αυτόν το ψυχολογικό εγκλωβισμό που αναφέρεις κι εσύ). Φυσικά, κάθε μητέρα έχει δικαίωμα… Διαβάστε περισσότερα »
Σε ευχαριστώ για το σχόλιο! Καταλαβαίνω τι εννοείς και είναι πραγματικά γλυκό που γράφεις τόσο προσεκτικά και με τόσο σεβασμό. Οι νέες μανάδες ή οι θηλάζουσες μπορεί να είναι αρκετά ευσυγκίνητες! Κοίταξε, ο θηλασμός έχει στάδια. Ένα νεογνό είναι κρεμασμένο από το στήθος της μαμάς εάν θηλάζει, ενώ ένα μικρό παιδάκι μπορεί ενδεχομένως να έχει το θηλασμό ως ένα τελετουργικό πριν τον ύπνο ή κάτι τέτοιο. Οπότε, βέβαια και μπορεί αν υπάρχει εθισμός και εξάρτηση, αλλά τις περισσότερες φορές και αυτό εξελίσσεται παράλληλα με την ανάπτυξη τους παιδιού και της μαμάς και ορίζεται από την ετοιμότητα του παιδιού και της… Διαβάστε περισσότερα »
Τον θηλασμό των γνώρισα ως σύσταση (όχι νόμο). Θηλάσα και τα δύο κορίτσια μου ξεκινώντας με την ψυχολογία ότι θέλω να το δοκιμάσω κι ό,τι βγει. Είχα εξαιρετικά υποστηρικτικό περιβάλλον, τον άντρα μου, ο οποίος με στήριξε και με στηρίζει σαν παίκτης της ομάδας και εγώ ο προπονητής (κοινώς κάνει ό,τι πει ο προπονητής εντός γηπέδου και με υποστηρίζει). Ναι το απόλαυσα όπως και τα παιδιά μου και μας βόλεψε. Για εμένα ήταν σίτηση με χάδια, φιλιά και αγκαλιές. Προφανώς έχω θηλάσει και μηχανικά, κοιτάζοντας το υπερπέραν, κουτουλώντας από τη νύστα ή τρώγοντας και μιλώντας, χωρίς να νιώθω ότι κατεβαίνει… Διαβάστε περισσότερα »
Συμφωνώ με το σχόλιο σου chachacha και θέλω να πω και το εξής. Εστιάζουμε στην πίεση που δέχονται οι γυναίκες να θηλάσουν και τις τύψεις που τους δημιουργούνται αν επιλέξουν να μη θηλάσουν που είναι μια πραγματικότητα. Οπως πραγματικότητα είναι και η κριτικη που δέχονται οι γυναικες που θηλάζουν για περισσότερο από ο,τι είναι γενικά αποδεκτό (δηλαδή 6 μηνες, άντε ένα χρόνο). Έχουμε δημιουργήσει δυο εικονικά στρατόπεδα θηλαζουσες vs formula λες και οσοι κάνουν διαφορερικες επιλογες από μας είναι ο εχθρος. Δε μιλαμε όμως καθόλου για την έλλειψη υποστήριξης στις γυναικες που θέλουν να θηλάσουν ακόμα κι από επαγγελματίες υγείας… Διαβάστε περισσότερα »
Εγώ σου έδωσα θετική ψήφο πάντως και αυτό γιατί έχεις θάρρος. Η συζήτηση για τον θηλασμό είναι κόκκινο πανί. Μην τολμήσει καμία μάνα που έχει θηλάσει το παιδι της να εκμυστηρεύτει τι νιώθει,έχουν πέσει ήδη να την φάνε. Ναι είναι καλή η φόρμουλα,αγαπάμε όλοι τα παιδιά μας το ίδιο και δεν ανάγκασε καμία θηλαζουσα την μη θηλαζουσα να αλλάξει γνώμη,αντίθετα μια θηλαζουσα τρώει και πόλεμο
Εντάξει δεν είναι ακριβώς έτσι τα πράγματα. Το αντίθετο μάλιστα θα έλεγα. Έχετε μπει σε ομάδες διατροφής και θηλασμού στο facebook; Μπήκα και το μετάνιωσα. Τόσο κράξιμο για μητέρες που σταμάτησαν τον θηλασμό πριν τους 6 μήνες (ή δεν θήλασαν ποτέ για χ, ψ λόγους) δεν έχω ξαναδεί ποτέ. Όπως και τέτοια κατά το δοκούν ερμενεία των συστάσεων του ΠΟΥ. Και φυσικά τρως block αν αναφέρεις π.χ. ότι για ηλικίες 4-5 (που πολλές μητέρες ανέβαζαν photos με τα θηλάζονται νήπια τους) δεν υπάρχει βιβλιογραφία που να στηρίζει τα ωφέλη του θηλασμού. Φυσικά και όποια μητέρα θέλει να θηλάσει. θα θηλάσει.… Διαβάστε περισσότερα »
Δυστυχώς δεν έχω Facebook αλλά και να είχα δεν θα έψαχνα σε καμία μαμαδομαδα για το πώς θα ταΐσω το παιδί μού. Όπως και δεν θα έδινα λογαριασμό σε κανέναν για τα συναισθήματα μου την ώρα που ταϊζω το παιδι μου. Γι’αυτό αναφέρθηκα για “κόκκινο πανι” .Ας μην ξεχάσουμε όμως τις μητέρες που θέλουν να θηλάσουν αλλά επιστρέφουν στις δουλειές τους. Που τρώνε πίεση από τις γιαγιάδες ότι το παιδι τους δεν χορταίνει και μέχρι ποτέ?Και ας κάνουμε χώρο και για αυτές που δεν δώσανε φόρμουλα να πούνε το ποσό σημαντικό τους είναι που ταϊσανε τα παιδιά τους. Βιολογικά να… Διαβάστε περισσότερα »
Ε βασικά όχι, καμία θηλάζουσα δεν τρώει πόλεμο. Το αντίθετο συμβαίνει και όχι μόνο στα μαμαδογκρούπ. Χωρίς να έχεις καμία πρόθεση ή διάθεση να συζητήσεις περί θηλασμού, η συζήτηση θα πάει εκεί είτε το θέλεις είτε όχι, είτε από τη “φίλη” που το δικό της το θήλασε μέχρι 3,5 ετών, είτε από τη διπλανή στη γιόγκα που τα θήλασε και τα τρία, είτε από την άσχετη που περιμένετε μαζί για υπέρηχο και θα παρακολουθήσει σεμινάρια θηλασμού. Λες και το μυρίζονται και πρέπει να σε “προσυλητίσουν” (κάπως έτσι μου φαίνεται πλέον) πριν καν ακόμα γεννήσεις. Αν έλεγες ναι θα θηλάζω, θα… Διαβάστε περισσότερα »
Κανεις λαθος no_roots, οι γυναικες που θηλάζουν μακροχρόνια δέχονται τρομερή πίεση και κριτική από το περιβάλλον τους για την επιλογή τους. Σίγουρα κανεις δεν κατακρίνει μια γυναίκα που θηλάζει ένα μωρό δυο μηνών, όταν πρόκειται ομως για νήπιο δυο χρόνων ή και παραπάνω οι περισσότεροι θα έχουν αρκετά να πουν. Ειδικα αν το παιδάκι είναι αγόρι, εκεί να δεις τι έχει να ακουσει ότι δεν το αφήνει να είναι ανεξάρτητο και θα του δημιουργήσει οιδιπόδειο.
Οπότε no_roots, τι κάνουμε; Συνεχίζουμε τον πόλεμο των παραδειγμάτων σου που ζει μια νέα μάνα, εδώ, σε ένα όμορφο κείμενο, με καλοπροαίρετη συντάκτρια, επειδή γενικά πολλοί/οι περισσότεροι τρομπάρουν με αυτό το θέμα; Το ότι πολλές δέχονται πίεση και πόλεμο σημαίνει ότι άλλες δεν θα το απολαύσουν, και ακόμα περισσότερο, απαγορεύεται να το κοινοποιήσουν; Μήπως όταν υπάρχει και άλλη όψη στο νόμισμα, δεν πρέπει να εκφραστεί εάν δε συμφωνεί με τα βιώματά μου; Μάλλον είναι προσωπικό θέμα του καθενός το πώς αντιλαμβάνεται τα πράγματα και δε φταίνε τρίτοι (κείμενα, εμπειρίες + απόψεις). Προσωπικά, καθώς διάβαζα το κείμενο είχα ανάμεικτα συναισθήματα. Χαμογελούσα… Διαβάστε περισσότερα »
Intefix η απάντησή μου αφορούσε συγκεκριμένα στο “μια θηλαζουσα τρώει και πόλεμο”. Τα υπόλοιπα που λες δεν καταλαβαίνω από πού προκύπτουν ειλικρινά.
Πόλεμος είναι να σου λένε ότι μπορεί το παιδι σου να μην χορταίνει,άσχετα το ότι παίρνει 1μιση κιλό το μήνα. Πόλεμος είναι να σου λένε μην θηλάζεις όλη μέρα γιατί ποτέ θα μαγειρέψεις να καθαρίσεις κτλπ. Πόλεμος είναι να σου λέει η κάθε άσχετη “καλά και μέχρι ποτέ θα θηλάζεις,πρέπει κάποια στιγμή να σταματήσει αυτό”. Σταμάτα τον θηλασμό δώσε μπουκάλι να κοιμάσαι,μην τολμήσεις και πεις σε κανέναν ότι είσαι άυπνη,για όλα φταίει το ότι πίνει μητρικό γάλα. Εεε υπάρχουν πολλές των περιπτώσεων. Δεν τρώμε κράξιμο μόνο οι μη θηλαζουσες,τρώνε πίεση και αυτές που θηλάζουν.
Th3 do και Ladida το θέμα μας είναι να βγάλουμε τις πιέσεις να τις μετρήσουμε ή να μην πιεζόμαστε μεταξύ μας τουλάχιστον;
Χαίρομαι που το έζησες όμορφα !!!! Διαφωνώ με κάποια σχόλια εδώ που ήταν αρνητικά. Όλες έχουμε δικαίωμα να κάνουμε ότι θέλουμε με το σώμα μας και η απόφαση να θηλασεις και να το χαρείς είναι δική σου! Όπως και στην αντίθετη περίπτωση που δε θα σου άρεσε. Εμένα πάντως που είμαι μαμά , μου πέρασες θετικό μήνυμα.
Είναι ένα πολύ όμορφα γραμμενο κείμενο, λυρικό και ποιητικό. Κατανοώ όμως τις αντιδράσεις που προκάλεσε ή θα προκαλέσει. Είναι αλήθεια ότι ο θηλασμός έχει επανέλθει δυναμικά και παρότι υπάρχουν πολλά θετικά σε αυτό, υπάρχει ταυτόχρονα μια ολοένα αυξανόμενη πίεση προς τις γυναίκες κυρίως από άλλες γυναίκες που μόνο κακό μπορεί να κάνει. Παρόλαυτα πιστεύω καλώς δημοσιεύθηκε το κείμενο που παρουσιάζει μια σχεδόν ιδεατή εικόνα γιατί είναι ένα προσωπικό κείμενο που σας εκφράζει. Εσείς το ζήσατε έτσι. Και είμαστε τυχερές που δημοσιεύτηκε σε αυτό το σάιτ όπου υπάρχουν αντίστοιχα πολλές ιστορίες με τις δυσκολίες του θηλασμού, της εγκυμοσύνης, της μητροτητας και… Διαβάστε περισσότερα »
Ένα υπέροχο άρθρο! Δεν μπορώ να καταλάβω πώς σε κάτι τόσο όμορφο και απλό, όπως αυτή η εμπειρία που περιγράφεται, μπορεί να ακολουθούν τόσα αρνητικά σχόλια. Είπα να μην σταθώ σε αυτό και τους δώσω αξία αλλά ειλικρινά με ξεπερνά! Χάνουμε το νόημα των πιο απλών και σημαντικών θεμάτων έτσι.
Και πάλι συγχαρητήρια για το υπέροχο, αληθινό άρθρο σου!