Το γάλα

19 μήνες τώρα, κάθε μέρα, κάθε ώρα, σε κάθε τόπo. Πίνεις το γάλα μου και παλμογραφείς την ψυχή μου. Ακούς τους χτύπους της καρδιάς μου, είσαι ο εξομολόγος των πιο μύχιων πόθων, πόνων, φόβων μου. Μαζί με τους γεμάτους γάλα μαστούς, ξαλαφρώνεις και την ψυχούλα μου. Μικρέ, δικέ μου άνθρωπε.

Θέλω τόσο να σας μιλήσω για το γάλα. Το γάλα ως πατρίδα, της μάνας και του παιδιού. Στο ομώνυμο έργο του Βασίλη Κατσικονούρη, το γάλα είναι ίδια η πατρίδα, αυτή που μέσα της κρύβονται οι ψυχές όταν φοβούνται.

Πριν έρθει ο γιος μου, ο θηλασμός ήταν μία ιδέα που μου προκαλούσε δέος και πίεση μαζί, μια φυσική και κοινωνική επιταγή την οποία θαύμαζα  ως θυσία της μάνας-αγελάδας. Στήριζα φανατικά το αυτονόητο δικαίωμα στον ελεύθερο θηλασμό και ταυτόχρονα εκνευριζόμουν με όλη αυτή την κοινωνική πίεση που οι νέες μητέρες υφίστανται για να θηλάσουν και δη μακροχρόνια, τώρα που ο θηλασμός είναι και πάλι επίκαιρος.

Κάπου στον πέμπτο μήνα της εγκυμοσύνης ήρθαν όμως οι πρώτες σταγόνες από το σώμα μου και κάπως έτσι η φύση με κάλεσε να προετοιμαστώ και να ανοίξω το μέσα μου στον γλυκό λευκό αυτό κόσμο. Μετά το πρώτο σοκ λοιπόν, πήρα με τόλμη και πίστη την απόφαση να θηλάσω, χωρίς να ξέρω κατά πόσο το σώμα μου θα συντονιστεί με το σώμα του παιδιού μου και η ενέργειά μου με τη δική του.

Πέρα από το μεγάλο δώρο που ο θηλασμός είναι για το παιδί, όλοι έχουμε λίγο-πολύ ακούσει για τον τρόπο που φροντίζει την ψυχική και σωματική υγεία της ίδιας της μητέρας. Αγκαζέ με τα οφέλη και μια μικρή αλλά υπαρκτή απειλή, πιο πολύ για την ψυχή της. Δεν σηκώνουν όλες οι γυναίκες, όλα τα παιδιά ή όλες οι οικογένειες το θηλασμό, χωρίς αυτό να σημαίνει πως οποιοσδήποτε έχει το δικαίωμα να το κρίνει ή να το κατακρίνει. Κανείς δεν πρέπει να θηλάσει, μόνο να μπορεί και να τολμά, εάν πραγματικά το θέλει.

Ως μάνα όμως, στο γάλα βρήκα το δικό μου καταφύγιο. Ο γιος μου κοντεύει τα δύο του χρόνια και το γάλα ρέει ακόμη στο διψασμένο στοματάκι του, όπως τότε, που έτρεχε από το προγουλάκι στον λαιμό και το νεογνό μου λουζόταν στην αγάπη. Και μύριζε άμα στέγνωνε σαν ξινός τραχανάς, από αυτόν της γιαγιάς και του παππού!

Θα ήμουν μεγάλη ψεύτρα αν ισχυριζόμουν ότι ο θηλασμός στις διάφορες φάσεις του, δεν κοστίζει κούραση, πόνο, πίεση χρονική και συναισθηματική. Όμως η ψυχή μου γεμίζει φως, κάθε φορά που μέσα από την αγκαλιά θρέφω και δυναμώνω το παιδί. Δύο συγκοινωνούντα δοχεία αγάπης. Δεν είναι πια η τροφή ή τα αντισώματα που του δωρίζω, αλλά αυτή η σιγουριά ότι είναι άξιος της αγκαλιάς αυτής, του γάλακτος που είναι ο,τι έχω αν απογυμνωθώ από το περίβλημα μου. Κλείνω τα μάτια και αφουγκράζομαι τους χτύπους της καρδιάς του και τη θερμότητα της ανάσας του. Κάθε χτύπος, κάθε ανάσα και ένα ευχαριστώ, μία αγωνία. Κι αυτή η ανάσα είναι η σπουδαιότερη μελωδία του κόσμου.

Είναι όμως και το άλλο. Ο Νικόλας και ο κάθε Νικόλας, ξέρει. Ξέρει τι κρύβεις μέσα σου, μαζί με το γάλα σου, ρουφάει όλη την ενέργεια της ύπαρξής σου κι όλες τις αποχρώσεις της αύρας σου. Ο Νικόλας έχει πιει γάλα με τη μαμά να ξεκαρδίζεται, να πενθεί και να θρηνεί, να θυμώνει και να φωνάζει να χαλαρώνει, να ευφραίνεται, να προσεύχεται, να φοβάται, να γιορτάζει.  Ένιωσε την τρύπα μέσα μου όταν έφυγε ο παππούς, ένιωσε τις ελπίδες που έγιναν μέσα μου ένα μάντρα τα δευτερόλεπτα της αλλαγής του χρόνου το 2019, το 2020, «ως πότε» με ρωτάνε. Ένιωσε την τρεμάμενη ψυχή μου τα δευτερόλεπτα που με τον ίδιο στο στήθος μου παρέδιδα την  πτυχιακή μου εργασία. Ένιωσε το γάργαρο το γέλιο να ενώνεται με τα κύματα του γάλακτος.

Ξέρω πως αυτό δεν είναι πάντα καλό, καμιά φορά μαζί με τα αρνητικά συναισθήματα, φοβάμαι σχεδόν πως το γάλα γίνεται τοξικό. Το γάλα είναι όμως η ζωή και η ζωή έχει γεύσεις, χρώματα και ήχους, μπορεί να είναι νέκταρ ή φαρμάκι. Η ζωή είναι το φως και το σκοτάδι και το παιδί ξέρει, δικαιούται να ξέρει.

Ο γιος μου δέχτηκε το γάλα μου και την αγκαλιά μου. Με τίμησε και μου έκανε δώρο μια φιλία κρυφή, δική μας. Γιατί ξέρει, γιατί νιώθει και ακούει κάθε μικρό ή μεγάλο λόγο που περνάει μέσα του με το γάλα. Νιώθει τον κόσμο μέσα από την ψυχή μου κι εγώ από τη δική του, την ανοιχτή και καθαρή. Και δέχομαι το φως της το εξαγνιστικό.

Το γάλα είναι ζωή. Το γάλα δεν εγκλωβίζει. Αυτό αν εννοήσει η κοινωνία μας οι μάνες θα είναι λιγάκι πιο ελεύθερες. Και σκέψου τι σημαίνει μια μάνα ελεύθερη.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News