Το 24ωρο μιας γυναίκας: Ελένη Σκούρτη

Η Ελένη Σκούρτη είναι business development executive σε εταιρεία πιστοποιητικού αγγλικών και ερασιτέχνης μουσικός. Ζει κι εργάζεται στην Αθήνα και μοιράζεται μια μέρα της μαζί μας.

7.30: Ακούω τον ήχο από το ξυπνητήρι μου και σηκώνομαι χαρούμενα από το κρεβάτι μου, το οποίο έχει τέλειο στρώμα, όπως λέει και η κολλητή μου η Εύη, οπότε καταλαβαίνετε με πόση χαρά σηκώνομαι και πίνω ένα ποτήρι νερό, που βρίσκεται πάνω στο κομοδίνο μου. Αυτή είναι μια συνήθεια που απέκτησα πρόσφατα, λόγω της αγαπημένης μου καθηγήτριας φωνητικής Σοφίας Λαζοπούλου, που όλο μου λέει «να πίνεις δύο λίτρα νερό την ημέρα, επειδή καπνίζεις κιόλας». Αυτή την ατάκα σκέφτομαι κάθε φορά που πάω να ανάψω ένα τσιγάρο ή λιμπίζομαι ένα παγωμένο ποτήρι Pepsi που λατρεύω και καταλήγω να πίνω νεράκι του Θεού.

8.00: Πρωινό. Έχει γίνει πλέον το πιο απαραίτητο γεύμα της ημέρας μου. Ένα βραστό αυγό, μια φέτα ψωμί σικάλεως με μαρμελάδα βερίκοκο και μια μπανάνα. Φυσικά όλα αυτά συνοδεύονται απαραιτήτως με ελληνικό καφέ γλυκό βραστό, για να ανοίξει το μάτι για τα καλά.

8.30: Φοράω τη φόρμα μου, ένα t–shirt και τα stan smith μου, που έχουν γίνει ένα με το πόδι μου και ετοιμάζομαι να πάω στο γλυκό μου βασανιστή, το γυμναστή μου, John Konton να μου κάνει trx στο άλσος του Γαλατσίου. Τσάμπα γκρινιάζω κάθε φορά, γιατί η αλήθεια είναι ότι μετά από τη μια ωρίτσα στη φύση, η μέρα μου όντως ξεκινάει με ενέργεια.

10.00: Είμαι σπίτι πια και στο μπαλκόνι μου στο τραπέζι με περιμένει το laptop μου και το τηλέφωνο μου για να ξεκινήσω να κλείνω τα ραντεβού της ημέρας με τους ιδιοκτήτες των φροντιστηρίων που έχω να δω, προκειμένου να τους ενημερώσω για το νέο και πολύ βατό πιστοποιητικό αγγλικών που έχει η εταιρεία που εργάζομαι.

12.30: Καθαρίζω το σπίτι, σκουπίζω και σφουγγαρίζω με χλωρίνη με άρωμα λουλουδιών για να μοσχομυρίζει που λέει και η μαμά μου και είναι και μεγάλο το άτιμο για ένα άτομο αλλά τι να κάνω το υπομένω. Μετά το μενού έχει μαγειρική για να έχω φαγάκι σε τάπερ να το φάω -πάντα σε ένα από τα διαλείμματα μου στο δρόμο- στο αμάξι μου τον Λουίτζι. (Βγάζετε και εσείς ονόματα στο αμάξι σας ή να κλείσω από τώρα ραντεβού με ψυχολόγο;)

13.00: Κάνω ένα ντουζάκι και ντύνομαι για να πάω σιγά-σιγά στο σημερινό μου προορισμό που είναι η Νέα Σμύρνη. Τηλεφωνώ στη μητέρα μου (ναι, είμαι μαμάκιας) και μετά στην αδερφή μου, η οποία περιμένει και το ανιψάκι μου στο τέλος του μήνα (είμαι ήδη τρελαμένη θεία), και στο πατέρα μου (έχω μια αδυναμία πώς να το κάνουμε), τους εύχομαι καλή μέρα, παίρνω τα κλειδιά μου, που σχεδόν πάντα χάνω, και ξεκινάω.

13.30: Μπαίνω στο αμάξι. Καφές freddo cappuccino στο χέρι, μουσική στο τέρμα και έτοιμο τσιγάρο από τα στριφτά μου για να μου κάνει παρέα στην οδήγηση. Κατεβάζω το συμπλέκτη, πατάω γκάζι με χαμόγελο και ξεκινάω για Νέα Σμύρνη. Η δουλειά μου είναι για ιδανική για ανθρώπους ταξιδιάρηδες που διψάνε για περιπέτεια και για νέες γνωριμίες με ανθρώπους σε καθημερινή βάση και που δε μπορούν να περιοριστούν στους 4 τοίχους ενός γραφείου. Είμαι τυχερή πολύ, παράπονο δεν έχω γιατί είμαι ακριβώς στο στοιχείο μου.

14.30- 19.30: Πονάνε τα πόδια μου από τον ποδαρόδρομο στα στενά της Νέας Σμύρνης. Τελευταίο ραντεβού για σήμερα ο Φοίβος Καστέλλης, που για καλή μου τύχη είναι νέος και απόλυτα συνεννοήσιμος.(Πιστέψτε με δε συμβαίνει πάντα).Τηλεφωνώ στον κολλητό και συνεργάτη μου Πάνο (μεγάλη τύχη ο συνεργάτης σου να είναι και κολλητός σου) να μοιραστούμε τις εντυπώσεις των σημερινών μας συναντήσεων και μπαίνω στο αμάξι .

20.00: Ραντεβού στην εταιρεία”watchmeon” για την ηχογράφηση του κομματιού μου, γιατί δεν ξέρω αν σας το είπα αλλά είμαι και μουσικός και απόψε το βράδυ ηχογραφώ το δημιούργημα μου με τίτλο «ό,τι και να γίνει» και είμαι παραπάνω από ενθουσιασμένη. Μιλάει για ένα χωρισμό, φυσικά το έγραψα μετά από προσωπικό βίωμα, και για το πώς μπορούμε να δούμε την επόμενη μέρα με χαρά αντί για λύπη, όπως λέει και ο στίχος του κομματιού «ίσως κάθε τέλος να είναι μόνο η αρχή». Η Κατερίνα Μαυρογιάννη, ο «καλός μου άγγελος» όπως την αποκαλώ, με περιμένει με μια γεμάτη αγκαλιά και μεταφερόμαστε στο χώρο του στούντιο μαζί με τον εκπληκτικό μου κιθαρίστα Αργύρη Περαστικό για να κάνουμε την ηχογράφηση του πρώτου μου «μωρού». Ευχηθείτε μου καλοτάξιδο να είναι.

21.00: Σειρά έχει η  συνάντηση με τον κολλητό μου που τυχαίνει να είναι και ο «φωτογράφος των διάσημων» όνομα που του έχω δώσει και το αξίζει κιόλας, Γιάννη Μπορομπόκα για να ξεχωρίσουμε τις τελικές φωτογραφίες για το cd που θα κυκλοφορήσω με δικά μου κομμάτια. Αφού τελειώνουμε χτυπάμε μια πίτσα (ωραίο βραδινό έφαγα) και ξεκινάω για το σπίτι.

21.30: Πάλι στο αμάξι για το δρόμο της επιστροφής μετά από μια κουραστική αλλά υπέροχη μέρα και στο ραδιόφωνο του love radio ο αγαπημένος μου φίλος Θωμάς Χρίσταινας, παίζει κομμάτια που είναι αδύνατο να μη τα χορεύω. Τραγουδάω δυνατά, με αποτέλεσμα να με κοιτάνε σαν τρελή οι οδηγοί στα φανάρια της Πατησίων.

22.00: Σπίτι μου σπιτάκι μου επιτέλους και με ένα μπολ coco pops (συνήθεια που έχω από τα 5 μου χρόνια) βλέπω την αγαπημένη μου σειρά στο Netflix. Είμαι η μόνη που βλέπω όλα τα επεισόδια σερί ή υπάρχουν και άλλοι ομοιοπαθούντες εκεί έξω;

24.00: Το κρεβάτι με καλεί και αφού ξεβαφτώ και βάλω τις πιτζάμες μου -πάντα με αρκουδάκια – ένεκα κριός και παιδικότητα πάνε χέρι-χέρι και πέφτω ξερή περιμένοντας τις εκπλήξεις που θα μου φέρει η επόμενη μέρα. Πριν κοιμηθώ, πάντα σκέφτομαι πόσο σημαντικό είναι να συνειδητοποιήσουμε όλοι ότι όσο κυνηγάς τα όνειρα σου, εκείνα θα σου κλείνουν το μάτι πονηρά και θα σου χαμογελούν. Καληνύχτα.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News