Ταξίδι στα Κύθηρα

Το πρώτο μου ταξίδι στα Κύθηρα δεν είχε ξεκινήσει με τους καλύτερους οιωνούς. Ήμουν γύρω στα 15 και έκανα ακόμα, υποχρεωτικές, διακοπές με τους γονείς μου. Φτάνοντας στο λιμάνι θυμάμαι πολύ έντονα το άδειο, από σπίτια, ξερό τοπίο. Πρώτη φορά αντίκριζα κάτι παρόμοιο. Είχα συνηθίσει στα λιμάνια να υπάρχει ζωή και μάλιστα έντονη, φασαριόζικη, ζωντανή. Θυμάμαι είπα στο μπαμπά μου, πριν καλά καλά δέσουμε, πως θέλω να γυρίσουμε πίσω με το ίδιο καράβι. Ηρέμησε μου είπε, ακόμα δεν έχουμε δει τίποτα. Κοίτα τα νερά. Και ποσό δίκιο είχε. Μέσα στην αγωνία μου για το πως θα περάσουν οι μέρες σε ένα μέρος, που στα μάτια μου φαινόταν έρημο, δεν είχα προσέξει τον βυθό του λιμανιού.Πράγματι, δεν είχα ξαναδεί τόσο καθαρά και διαυγή νερά σε λιμάνι. Πράσινα εδώ, καταγάλανα εκεί.

Υπάκουσα. Δεν μπορούσα να κάνω και αλλιώς βέβαια. Θυμάμαι πως τα πιο εξωτικά νερά που είχα δει μέχρι τότε, ήταν στην παραλία δίπλα ακριβώς από το λιμάνι, και πως μετά την πρώτη στροφή φεύγοντας για τη χώρα,το νησί ήταν, τελικά, καταπράσινο Οπότε είπα μέσα μου, υπομονή.
Οι παραλίες, τελικά, ήταν τόσο μαγικές και τα νερά τόσο γαργάρα και καθαρά που άρχισαν να με αποζημιώνουν. Οι βαρετές διακοπές με τους γονείς (σόρρυ μαμά-μπαμπά), άρχισαν να έχουν άλλη γεύση, πιο γλυκιά. Οι σκιές των δέντρων και το θρόισμα των φύλλων στα χωριουδάκια που πηγαίναμε μετά τα μπάνια, χαράχτηκαν πολύ έντονα στις εφηβικές μου αναμνήσεις. Άρχισα να αλλάζω γνώμη και γύρισα πίσω αρκετά ευχαριστημένη από την πορεία των οικογενειακών διακοπών.

Φέτος λοιπόν, αποφάσισα να ξαναπάω. Με άλλη παρέα πλέον, ιδανική. Και πάνω εκεί στην οργάνωση του ταξιδιού, ξεπετάγεται από το μυαλό μου σαν κακός εφιάλτης το φαγητό. Μα ναι, πως το είχα ξεχάσει; Στα Κύθηρα είχαμε φάει κακό, πολύ κακό φαγητό. Ακόμα θυμάμαι τη γκρίνια μέσα στο αμάξι για αυτά που μόλις είχαμε φάει και, δυστυχώς, είχαμε πληρώσει πολύ ακριβά. Και να πεις πως πηγαίναμε όπου να ναι; Παντού με συστάσεις φίλων που είχαν κάνει το πέρασμα τους από το νησί. Τηλέφωνο στο μπαμπά. “Ρε μπαμπά καλά θυμάμαι; Ήταν τόσο χάλια το φαγητό στα Κύθηρα;” “Και χειρότερα”, μου λέει. Ε τότε λέω θα ψαχτώ, δε μπορεί τα πράγματα να είναι έτσι. Και ψάχτηκα παιδιά, και έφαγα υπέροχο φαγητό στο νησί, με ντόπια υλικά φρέσκα και καλομαγειρεμένα. Αλλά έμαθα επίσης, πως η γευστική σου εμπειρία στο νησί, μπορεί να αποβεί και απογοητευτική. Όποτε για να μην πέσεις και εσύ στην παγίδα, έφτιαξα ετούτο τον μικρό οδηγό για τα Κύθηρα που, εκτός από τα μέρη που αξίζει να δεις, έχει και μαγαζιά για καλοφαγάδες. Για να κάνεις και εσύ, το δικό σου ταξίδι στα Κύθηρα πιο όμορφο.

Θα αρχίσω, με τι άλλο, το φαγητό.

Πλάτανος. Όνομα και πράμα και θα το διαπιστώσεις μόλις το δεις με τα ίδια σου τα μάτια. Να δοκιμάσεις Τσιριγώτικη σαλάτα με ντόπιο τυρί και τα ξακουστά παξιμάδια Κύθηρων, από το περίφημο αρτοποιείο του Καραβά, κολοκυθοανθούς γεμιστούς και λουκάνικα φτιαγμένα με την παραδοσιακή τους συνταγή.

Τα τραπέζια τους εκτείνονται κάτω από πελώρια πλατάνια που χαρίζουν φυσική σκιά και υπέροχο ήχο. Μπορείς να σκεφτείς κάτι καλύτερο για ένα καλοκαιρινό γεύμα; Ιδανικά, πήγαινε μετά τους καταρράκτες της φόνισσας, που αποκλείεται να μην τους επισκεφτείς, μιας και είναι από τα πιο μαγικά τοπία του νησιού. Ενδείκνυται και για πεζοπορία αν το τραβάει η καρδούλα σου. Και τα πόδια σου.

Στο Tony’s για pizza. Μια υπέροχη ταράτσα που έχεις φάτσα κάρτα το πανέμορφο κάστρο των Κυθήρων. Μοντέρνος και λιτός, τόσο ο χώρος, όσο και το μενού τους. Φάγαμε υπέροχη Μπουράτα, ποικιλία αλλαντικών-τυριών, συνοδεία ντόπιου κρασιού και πίτσα φυσικά. Η έκπληξη της βραδιάς όμως, ήρθε στο τέλος, με την πιο ωραία πανακότα που έχω δοκιμάσει, με σιρόπι από ξύδι ,κόκκινο κρασί και γύρη. Ακόμα θυμάμαι ποσό τέλεια υφή είχε και τι ωραίο συνδυασμό γεύσεων είχαν πετύχει.

Εστιατόριο Φαμίλια. Στο συγκεκριμένο μέρος, ήρθα με λίγη καχυποψία, μιας και μου το πρότειναν, ως λίγο πιο δημιουργικό. Συνήθως αυτά μου βγαίνουν σε κακό, μιας και στην προσπάθεια για εντυπωσιασμό, πολλές φορές χάνεται το νόημα. Όχι όμως εδώ. Φάγαμε δροσερή σαλάτα με αγγούρι, ώμο κολοκύθι και ντόπια μυζήθρα, κρεμμυδοντολμάδες που έλιωναν στο στόμα, φακόρυζο με καπνιστό χοιρινό, που ήταν γεμάτο άρωμα και τέλειες τραγανές πατάτες με σκορδόλαδο και ανθό αλατιού Κυθήρων. Στα συν επίσης, το γευστικότατο ζυμωτό ψωμί, ο αρχοντικός χώρος και η αυλή τους, που είναι γεμάτη λουλούδια.

Ταβέρνα Φιλιώ. Παραδοσιακή ταβέρνα με ξυλόφουρνο, δικό τους μποστάνι και πουλερικά. Εδώ φάγαμε πραγματικά σαν βασιλιάδες. Κάτω απ’ τις μουριές, με τα φαγητά να πηγαινοέρχονται σπάζοντας μας τη μύτη και να μην ξέρουμε τι να πρωτοδιαλέξουμε. Μετά από σοβαρή συζήτηση, που δεν κράτησε και λίγο, αφού θέλαμε να τα φάμε πραγματικά όλα, καταλήξαμε στον ξινόχοντρο κοκκινιστό τραχανά με μελιτζάνες, που αλήθεια σας το λέω, ήταν λουκούμι και στο υπέροχο, αέρινο, χωρίς ίχνος λαδίλας, τηγανόψωμο. Φυσικά δεν σταματήσαμε εκεί -όχι που θα σταματούσαμε- και δώσαμε παραγγελιά και τα σουξέ του μαγαζιού. Κόκκορα κρασάτο με χυλόπιτες βουτύρου, που ήταν πραγματικά σαν της μάνας μου(και αυτό το λέω για καλό, μιας και είναι σπεσιαλιτέ της) και κατσικάκι στη γάστρα. Για το κατσικάκι τι να πω; Ήταν τόσο τρυφερό και ζουμερό που παραλίγο να τσακωθούμε για την τελευταία μπουκιά, στην εκπνοή των διακοπών μας. “Εγώ θα την φάω την τελευταία μπουκιά είπα”.

Στο Βon Bon στη χώρα θα πας για καλό παγωτό. Αν και δεν είμαι καθόλου ανοιχτή στην επιλογή γεύσεων στα παγωτά και παίρνω, πάνω κάτω, τα ίδια και τα ίδια κάθε φορά, εδώ φάνηκα τολμηρή και δοκίμασα την πιο ξακουστή τους γεύση, που φτιάχνεται από φύλλα συκιάς. “Εμένα πάντως, μου θυμίζει μελομακάρονα” ψιθύρισα στο φίλο μου, αλλά, όπως φάνηκε, το είπα, μάλλον, φωναχτά. Καταραμένη φωνή. Μετά το αρχικό τους σοκ, ο πιο ψύχραιμος του μαγαζιού, μου εξήγησε πως είναι πιθανότατα, εξαιτίας του γαρύφαλλου και της κανέλας που έχει μέσα το παγωτό. Φύλλα συκιάς μπορεί να μην κατάλαβα αλλά ήταν πεντανόστιμο. Να το δοκιμάσετε. Πάρτε μια και δυο και τρεις μπάλες παγωτό το στο χέρι και κάντε μία βόλτα στην πανέμορφη χώρα, με τα στενά δρομάκια, τα γραφικά νησιώτικα σπίτια και τις λουλουδάτες ταράτσες.

Από παραλίες τώρα τα Κύθηρα, άλλο τίποτα, όποτε θα σου γράψω τις πολύ αγαπημένες μου.

Φυρή Άμμος. Άγρια παραλία, με άφθονο βότσαλο για να βουλιάζουν οι πατούσες σου, που όταν πιάσει αεράκι, κάνει υπέροχα κύματα, ιδανικά για παιχνίδι στο νερό, με την απαραίτητη προσοχή πάντα. Υπάρχουν και εδώ μικρές σπηλιές, που αν τις προλάβεις, έχεις την δίκη σου μικρή, ιδιωτική παραλία, με φυσική σκιά. Ένα κομμάτι αυτής της μεγάλης παραλίας, είναι οργανωμένο με ξαπλώστρες και ομπρέλες.

Φούρνοι. Ψιλό βουτσαλάκι και πολύ ωραίες σπηλιές για εξερεύνηση. Στα έξτρα μία υπέροχη κούνια- αιώρα μέσα στη θάλασσα, κρεμασμένη κάτω από τη σκιά ενός βράχου. Οργανωμένο κομμάτι παραλίας επίσης.

Καλαδί. Αξίζει κάθε ένα, από τα, περίπου, διακόσια σκαλοπάτια που χρειάζεται να κατέβεις, και έπειτα δυστυχώς να ανέβεις. Προς το μεσημεράκι έχεις και καλή σκιά λόγω του πελώριου βράχου που υπάρχει στην παραλία. Επίσης αν ανήκεις στους τολμηρούς, είναι ιδανικοί για βουτιές και οι βράχοι εντός της θάλασσας.

Αβλέμονας. Μικρό λιμανάκι, με καταπράσινα νερά και μια λιλιπούτεια παραλία. Συνήθως εδώ, ο κόσμος βουτάει από τα βράχια, που έχουν διαμορφωθεί έτσι ώστε, να έχεις την άνεση σου και όταν λιάζεσαι και μπαινοβγαίνοντας στο νερό, καθώς έχουν τοποθετηθεί ειδικές σκαλίτσες. Ιδανικό για βουτιές επίσης. Στο ομώνυμο χωριό μην παραλείψεις να προμηθευτείς από τους ντόπιους ανθό αλατιού και οπωροκηπευτικά, μαζεμένα από τα μποστάνια τους. Εγώ με τα ντοματίνια, τις πιπεριές και το αλάτι τους, ικανοποίησα πολύ καλά την πείνα που μου έφερε το κολύμπι στη θάλασσα.

Διακόφτι. Αυτή είναι η πιο εξωτική, οργανωμένη παραλία του νησιού, δίπλα στο λιμάνι, με υπέροχη ψιλή ξανθιά άμμο και καταπράσινα νερά.

Μελιδόνι. Άφησα για το τέλος την πιο αγαπημένη μου παραλία στο νησί. Ένας υπέροχος κόλπος με πεντακάθαρα νερά και ψιλό βότσαλο.Το τοπίο είναι κάτι παραπάνω από ειδυλλιακό. Αξίζει ο χωματόδρομος για να φτάσεις. Αν έχεις κουραστεί και από το δρόμο τουλάχιστον δε θα χρειαστεί να φτιάξεις το τσαρδί σου με καρεκλάκια και ομπρέλες. Το αριστερό κομμάτι της παραλίας είναι οργανωμένο.

Καψάλι. Ένα γραφικό λιμανάκι, με πολλά μαγαζιά, πολύ ζωντανό ακόμη και αργά το βράδυ. Πράσινα εξωτικά νερά, αλλά λίγο πιο πολυσύχναστη παραλία, καθώς προτιμάτε από οικογένειες λόγω της εύκολης πρόσβασης. Συνδύασε το μαζί με μια εξόρμηση στη χύτρα, το μικρό νησάκι απέναντι από τα Κύθηρα, με τις διάσημες σπηλιές και τα φωσφοριζέ νερά. Εγώ πήγα με το καραβάκι του κυρίου Σπύρου, ο οποίος ήταν ιδιαίτερα γλαφυρός ξεναγός και το απόλαυσα όσο τίποτα. Μην το χάσεις, είναι must.

Πριν φύγεις από το Καψάλι, αναζήτησε στο μίνι μάρκετ τα Διαμαντάκια. Είναι μικρά παξιμαδάκια με μπαχαρικά, βουτηγμένα μέσα σε ντόπιο θυμαρίσιο μέλι. Μπορεί όταν τα δεις να μην σου γεμίσουν το μάτι, μα αλήθεια στο λέω, είναι ό,τι πιο νόστιμο έφαγα στα Κύθηρα. Πάρε και πέντε κουτάκια μαζί σου, γιατί μετά τη πρώτη δοκιμή, θα τρέχεις να τα ξαναβρείς.

Εκτός από το ξακουστό φούρνο του Καραβά που μπορείς να βρεις τα διάσημα παξιμάδια λαδιού και άλλα πολλά, εμένα μου άρεσε πολύ και ο φούρνος “Τα Κύθηρα” στους Καρβουνάδες. Γενικά, θεωρώ πως στα νησιά βρίσκεις πολύ δύσκολα αξιόλογους φούρνους, αλλά αυτό το νησί είναι εξαίρεση. Σε τούτο εδώ το φούρνο θα βρεις μεγάλη ποικιλία τόσο για το πρωινό σου πριν την παραλία, όσο και σε διάφορα παξιμάδια, για να βάλεις στις βαλίτσες σου για την δύσκολη ώρα της επιστροφής.

Για το τέλος άφησα τα ορεινά χωριά, που αξίζει να κάνεις τη βόλτα σου και να τα περπατήσεις. Τα πολύ αγαπημένα μου είναι ο Ποταμός, ο Μυλοπόταμος και τα Μυτάτα. Στο πρώτο, θα αντικρίσεις ένα νοσταλγικό τοπίο, που συνυπάρχουν υπέροχα παλιά αρχοντικά, κάποια μισογκρεμισμένα, μικρά καφενεία, μαγαζάκια, στενά δρομάκια που οδηγούν στο πουθενά, ταβερνάκια και αρκετά καφέ. Εγώ, αγάπησα το Αστικόν, που είναι ανοιχτό όλη μέρα και κάνει και θεματικές βραδιές, με πολύ ωραία μουσική. Επίσης, σε αυτό το κεφαλοχώρι, γίνεται και ένα από τα μεγαλύτερα πανηγύρια του νησιού το Δεκαπενταύγουστο. Τα άλλα δυο είναι μικρά, γραφικά χωριουδάκια, με λιγότερες επιλογές μεν, που αξίζει οπωσδήποτε να τα εξερευνήσεις δε. Ειδικά στα Μυτάτα, ακόμη και το δεκαπενταύγουστο, στη κεντρική πλατεία του χωριού με την υπέροχη εκκλησία, θα νιώσεις απόλυτη ηρεμία μέσα στην εκκωφαντική ησυχία του χωριού. Σα να σταματάει ο χρόνος.

Πολλοί, το αποκαλούν το νησί του έρωτα. Μάλλον, γιατί θα το ερωτευτείς .

ΥΓ1. Όλες οι παραλίες που προανέφερα έχουν καντίνες που πωλούν φαγητό και ποτό, γιατί διακοπές είναι και έχεις δικαίωμα στην τεμπελιά. Αλλά πίστεψε με, αξίζει πραγματικά έναν μικρό κόπο να προμηθευτείς τα τοπικά καλούδια για να τα μασουλάς όλη μέρα στην παραλία. Υπάρχει μεγάλη αφθονία σε ντόπια μυζήθρα, οπωροκηπευτικά, διαφόρων ειδών παξιμάδια, θυμαρίσιο μέλι, αμυγδαλωτά, πίτες και άλλα πολλά, με τα οποία μπορείς να φτιάχνεις υπέροχα σνακς για την παραλία.

ΥΓ2. Επειδή που με χάνεις που με βρίσκεις, όλο κάτι νέο εξερευνώ και κυρίως, όλο κάτι τρώω, αν θες να τα βλέπεις και εσύ, μπορείς να με κάνεις follow στο λογαριασμό μου στο instagram πληκτρολογώντας @marinachro.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News