Tο σφύριγμα, το γιουχάισμα και άλλες μορφές σεξουαλικής παρενόχλησης ξεκινούν πολύ νωρίτερα από ότι πιστεύουν πολλοί: μια μελέτη πριν από δύο χρόνια διαπίστωσε ότι 1 στα 10 κορίτσια έχουν υπάρξει θύματα λεκτικής παρενόχλησης στο δρόμο πριν κλείσουν τα 11 τους χρόνια. Επίσης μια πρόσφατη μελέτη έδειξε ότι 1 στα 6 κορίτσια δημοτικού και γυμνασίου έχουν βιώσει σεξουαλική παρενόχληση. Και ενώ μερικοί λένε ότι τα κορίτσια θα πρέπει απλώς να μάθουν να αγνοούν τα σφυρίγματα και τα πειράγματα, η αναπτυξιακή ψυχολόγος Dr. Andrea Bastiani Archibald, εξηγεί ότι αυτές οι συμπεριφορές είναι επιζήμιες για την ψυχική υγεία των νεαρών κοριτσιών και τις κάνουν συχνά να αισθάνονται ανασφαλείς και να ντρέπονται για το σώμα τους.
Το σφύριγμα στο δρόμο και τέτοιου είδους παρενοχλήσεις δεν λαμβάνονται σοβαρά υπόψιν παρόλο που πυροδοτούν το φαινόμενο ντόμινο- με τα κορίτσια να συσχετίζονται θετικά με την αυτοαντικειμενοποίηση- αποκτούν κοινωνικό σωματικό άγχος, άγχος για την εμφάνιση, ντροπή για το σώμα τους, επιτηρούν και συγκρίνουν τα σώματα τους με άλλων κοριτσιών, κρίνουν και αξιολογούν τις άλλες κοπέλες με βάση την εμφάνιση τους. «Μπορεί να επηρεάσει μέχρι και τις ακαδημαϊκές τους επιδόσεις»: έρευνες έχουν δείξει ότι κορίτσια παρουσίασαν χειρότερες επιδόσεις στις εξετάσεις όπου ο επιτηρητής ήταν άντρας.
Ευτυχώς οι γονείς έχουν την δυνατότητα να αποτρέψουν κάποιες από αυτές τις επιπτώσεις, αντιμετωπίζοντας μετωπικά τα πειράγματα και την παρενόχληση σε δημόσιο χώρο. Στο παρόν άρθρο μοιράζονται σημαντικές συμβουλές, της Dr Archibald, για τους γονείς σχετικά με το πως μπορούν να βοηθήσουν στην ενδυνάμωση και την προστασία των κορών τους – και πως να πολεμήσουν τις σεξιστικές συμπεριφορές.
Παρόλο που οι γονείς πιστεύουν πως τα πειράγματα και τα γιουχαΐσματα είναι «θέματα των μεγάλων» οι μελέτες αποδεικνύουν ότι συμβαίνει από πολύ νωρίς.
Είναι λοιπόν σημαντικό να τους μιλάμε από νωρίς για αυτό το φαινόμενο- μόνο το 2% των κοριτσιών αναφέρει στους γονείς του ότι έχει παρενοχληθεί στο δρόμο. Η Archibal υποστηρίζει ότι «είναι σημαντικό να ξεκινάτε την συζήτηση νωρίς- τρίτη ή τετάρτη δημοτικού- ώστε να γνωρίζει η κόρη σας ότι είναι ένα θέμα που θα πρέπει να αισθάνεται άνετα να το αναφέρει.
Ένας πολύ καλός τρόπος για να ξεκινήσετε την κουβέντα είναι «με το να το επισημάνετε σε τηλεοπτικές εκπομπές, σε ταινίες και στη πραγματική ζωή». Όταν γινόσαστε μάρτυρες γιουχαΐσματος ή σεξουαλικού εκφοβισμού( δυστυχώς δεν είναι δύσκολο να τον εντοπίσεις) αυξήστε την αλληλεπίδραση με την κόρη σας και εξηγήστε της γιατί είναι απαράδεκτο και κατακριτέο. Ρωτήστε την πως αισθάνεται για την εν λόγω συμπεριφορά και εάν κάτι τέτοιο έχει συμβεί στην ίδια.
Για να την βοηθήσετε να χειριστεί την κατάσταση εάν έχει βιώσει πειράγματα ή σεξουαλική παρενόχληση, οπλίστε την με συμβουλές για το πως θα φέρεται ή θα αντιδράει. Τονίστε της πως από τη στιγμή που το γιουχάισμα είναι αγενές, δεν υπάρχει λόγος να χαμογελάει, να συμμετέχει ή να γελάει». Αν κάποιος ενήλικας την κάνει να αισθάνεται άβολα θα πρέπει να απομακρυνθεί από αυτόν το συντομότερο δυνατό και να το πει αμέσως είτε σε εσάς είτε σε άλλον ενήλικα για το τι συνέβη.
Βασικό είναι να την ενημερώσετε ότι κανένα κορίτσι ή γυναίκα δεν «πάει γυρεύοντας» ή «τα θελε» για να αξίζει ένα αισχρό σχόλιο ή απειλές. Βεβαιωθείτε ότι αντιλαμβάνεται πως τα έντονα βλέμματα ή το άγγιγμα χωρίς την συγκατάθεση της δεν είναι δικό της σφάλμα- και ούτε κάτι που θα έπρεπε να ντρέπεται να αναφέρει σε εσάς ή σε κάποιον άλλον.
Επίσης σημαντικό είναι πως οι γονείς θα πρέπει να αντιμετωπίσουν την σεξουαλική παρενόχληση κοινοτικό ζήτημα. «Αν έχετε γιους ή άλλους νέους άντρες στη ζωή σας, μιλήστε μαζί τους σχετικά με τα πειράγματα και σεξουαλική παρενόχληση. Συζητήστε τρόπους που μπορούν και οι ίδιοι να πολεμήσουν ενάντια σε αυτήν την κουλτούρα». Αν οι παρενοχλήσεις είναι συχνό φαινόμενο στη γειτονιά σας, ήρθε η ώρα να αναλάβετε δράση λέει η Archibal: «Αν και δεν μπορούμε να πατήσουμε ένα διακόπτη για να δημιουργήσουμε έναν ασφαλή κόσμο για τα κορίτσια μας, γνωρίζουμε ότι η αγνόηση των πειραγμάτων -σφυριγμάτων και ο χλευασμός τους συμβάλλει στην κατεδάφιση μιας κουλτούρας όπου τέτοια συμπεριφορά θεωρείται φυσιολογική και αποδεκτή. Η κόρη σας και όλοι μας αξίζουμε καλύτερα από αυτό.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Συμφωνώ με Φωτεινή, σε έναν ιδανικό κόσμο ένα κορίτσι θα μπορούσε να πει τι της συνένη κατευθείαν και στη μαμά και στο μπαμπά. Τώρα όμως το κορίτσι αισθάνεται ντροπιασμένο, λες και φταίει αυτό. Αν ας πούμε ένας άγνωστος την χαστούκιζε, δε θα έτρεχε να το πει στους γονείς; Τώρα γιατί δε λέει ότι περπατάει στο δρόμο και της λένε τέτοια λόγια που της έρχονται δάκρυα στα μάτια; Όταν ήμουν στο γυμνάσιο, σε τρυφέρές ηλικίες των 13, 14, 15 αν έβλεπα οικοδομή στο δρόμο που πηγαινα θα γύρνα πίσω για να πάω από άλλο δρόμο γιατό φοβόμουν το τι θα άκουγα.… Διαβάστε περισσότερα »