Θα ήθελα να ζητήσω τη γνώμη σας ως προς έναν προβληματισμό μου. Πολλοί ανθρωποι μιλάνε χωρίς να κάνουν κανένα γραμματικό ή συντακτικό λάθος, οι περισσότεροι πιστεύω θα κάνουμε αρκετά και έχουμε μάθει να μιλάμε κατά βάση, εμπειρικά. Για αυτόν τον λόγο θεωρώ άκομψο να διορθώνουμε τον συνομιλητή μας όποτε διαπιστώνουμε κάποιο λάθος. Τι κάνουμε όμως όταν αυτό το λάθος μας σπάει τα νεύρα; Όταν πλέον ξεφεύγει και το βλέπεις να εξαπλώνεται και να γίνεται κτήμα πολλών; Δε θες να κάνεις κάτι να το σταματήσεις; Συγκεκριμένα, με εκνευρίζει αφάνταστα η αντικατάσταση του “άμεσα” με το “χθες”. Παράδειγμα: Πρέπει να πας σε γιατρό χθες. Επίσης, στον προφορικό κυρίως λόγο, πολλοί βάζουν την κατάληξη -εξ παντού. Παράδειγμα: Ίου, είναι λίγο πρασινέξ. Πως εξηγούμε στον άλλον, χωρίς να τον προσβάλουμε, ότι είναι λάθος; Μήπως δεν είναι λάθος, και ο καθένας έχει την ελευθερία να εκφράζεραι όπως θέλει; Ευχαριστώ για τις απόψεις σας.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Θέτεις έναν πολύ ενδιαφέροντα προβληματισμό που αποτελεί ουσιαστικά έναν από τους βασικούς λόγους διαμάχης ανάμεσα στην επιστήμη της φιλολογίας και της γλωσσολογίας. Η φιλολογία με λίγα λόγια μας λέει ότι η γλώσσα έχει συγκεκριμένους κανόνες, τους οποίους πρέπει να τηρούμε, αν θέλουμε να λέμε ότι μιλάμε σωστά. Η γλωσσολογία αμφισβητεί σε μεγάλο βαθμό την έννοια του σωστού και του λάθους. Αντίθετα, η ορολογία της αναφέρεται σε τι είναι νόρμα και τι δεν είναι. Φυσικά, υπάρχουν γλωσσικές δομές, οι οποίες είναι εντελώς λάθος, ιδίως όταν παραβιάζουν κεντρικούς κανόνες της γλώσσας, όπως τη συμφωνία υποκειμένου-ρήματος. Για παράδειγμα, δεν θα βρεθεί κανείς να σου πει ότι δεν είναι λάθος η πρόταση *Ο Γιάννης φωνάζουν πολύ.
Από εκεί και πέρα, όμως, η γλωσσολογία έρχεται και υποστηρίζει το αυτονόητο, ότι η γλώσσα αλλάζει συνεχώς, επηρεαζόμενη από την κοινωνία. Έτσι, λοιπόν, το τι θεωρείται αποδεκτό, το τι μιλάει ο μέσος ομιλητής, με λίγα λόγια το τι είναι νόρμα, αλλάζει με την πάροδο του χρόνου. Αυτός είναι και ο λόγος που ένας γλωσσολόγος κοιτάζει με μεγάλη περιέργεια και ενδιαφέρον τη γλώσσα των νέων σε αντίθεση με έναν φιλόλογο, ο οποίος θα μιλήσει για τον κίνδυνο αλλοίωσης της γλώσσας. Το θέμα είναι ότι νεολογισμοί, ξένες λέξεις και δομές που αρχικά έμοιαζαν “λάθος” και παράξενες πάντα εμφανίζονταν στη γλώσσα από αρχαιοτάτων χρόνων. Τώρα είναι τα αγγλικά που μας ενοχλούν, κάποτε ήταν τα λατινικά, τα τούρκικα ή τα γαλλικά.
Όταν βλέπουμε μία δομή να γενικεύεται, να χρησιμοποιείται από ολοένα και περισσότερους φυσικούς ομιλητές και να γίνεται σταδιακά μέρος της καθημερινής επικοινωνίας, τότε μπορούμε να πούμε ότι αυτή περνάει από το στάδιο του περιφερειακού (για να χρησιμοποιήσω μια διαφορετική λέξη αντί για το λάθος) στο στάδιο του να γίνει νόρμα. Κάπως έτσι συμβαίνουν οι αλλαγές στη γλώσσα. Κάτι που ξεκίνησε αρχικά ως λάθος, ως εκτός του συστήματος μιας συγκεκριμένης γλώσσας, σταδιακά υιοθετείται από τους ομιλητές και εντάσσεται σε αυτό με φυσικό τρόπο.
Είναι μία διαδικασία που είναι ανώφελο να προσπαθούμε να εμποδίσουμε. Αρκεί μόνο να σκεφτούμε πώς, αν πράγματι είχαμε καταφέρει να εμποδίσουμε αυτή τη διαδικασία εξέλιξης, τώρα όλοι θα μιλούσαμε αρχαία Ελληνικά. Η μετεξέλιξη της αρχαίας Ελληνικής στη νέα Ελληνική έγινε κατά βάση μέσω ενός πολύ καθοριστικού ενδιάμεσου σταδίου, της Αλεξανδρινής Κοινής. Τότε, στα χρόνια του Μεγάλου Αλεξάνδρου και έπειτα, τα αρχαία Ελληνικά άρχισαν να απλοποιούνται, για να ικανοποιήσουν την ανάγκη για ευκολία, αφού αποτελούσαν τη διεθνή γλώσσα της εποχής. Σε αυτό το πλαίσιο, το ουσιαστικό ανήρ (με γενική του ανδρός) έγινε στην ονομαστική άνδρας, γιατί αυτή η δομή ήταν πιο απλή και συμφωνούσε με τις υπόλοιπες πτώσεις.
Πάντως, εκτός από ανώφελο, είναι κατά τη γνώμη μου και πολύ αποστειρωμένο να προσπαθούμε να ανακόψουμε αυτή την πορεία εξέλιξης της γλώσσας. Εγώ προσωπικά χαίρομαι να βλέπω διάφορους νέους τρόπους να εκφράζουμε αυτό που θέλουμε να πούμε μέσω της γλώσσας, το θεωρώ πολύ δημιουργικό. Το “πρέπει να πας σε γιατρό χθες” μου φαίνεται ότι έχει πολύ πιο έντονη και επιτακτική σημασία από το “άμεσα”, οπότε δεν δηλώνει το ίδιο νόημα. Και δεν πρόκειται περί λάθους, αφού η σημασία του χθες σε αυτό το πλαίσιο δεν είναι η κυριολεκτική, αλλά μεταφορική, ότι δηλαδή έχεις ήδη αργήσει να κάνεις αυτό που πρέπει. Το μόρφημα -εξ, για να είμαι ειλικρινής, δεν το είχα παρατηρήσει, αλλά επίσης μου φαίνεται ενδιαφέρον. Με βάση το παράδειγμα που έθεσες, είναι ένας ξεχωριστός τρόπος να δηλωθεί ότι το επίθετο δεν είναι αμιγώς αυτό που σημαίνει, αλλά επιχειρείται μια ποιοτική υποτίμηση της σημασίας. Δεν είναι δηλαδή εντελώς πράσινο, αλλά λίγο πράσινο. Ο χρόνος θα δείξει αν αυτή η πρωτότυπη δομή θα επιβιώσει και θα υιοθετηθεί από περισσότερους. Προς το παρόν, μπορούμε να τη χαρακτηρίσουμε αδόκιμη, παράξενη ίσως, αλλά λάθος γιατί;
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Πολύ Κατακουζηνός ρε παιδάκι μου. Δεσποινίς τα ελληνικά σας! Πραγματικά τα παραδείγματα που αναφέρεις δεν είναι καν λάθη. Το “χθες” λέγεται μεταφορικά για έμφαση για κάτι που πρέπει να είχε γίνει ήδη, προφανώς δεν θα λεγόταν στον επίσημο γραπτό λόγο, αλλά λάθος δεν το λες. Το πρασινέξ δεν εχω ακούσει κανέναν να το λέει. Δεν ξέρω αν θεωρείται νεολογισμός ή τι άλλο, αλλα λάθος δεν είναι. Τι να διορθώσεις; Προφανώς αυτός που το λέει ξερει οτι δεν είναι δόκιμη λεξη. Αντίστοιχα ξερουμε οτι δεν μιλάμε ελληνικα Τζάρτζανου όταν λέμε αντιλαβού, εξαφανιζόλ, γεια χαραντάν, τσάγια(εκ του τσαο), την κάνω, τζάζεψα-αν είμαστε… Διαβάστε περισσότερα »
Να συμπληρώσω, αν και αφορά μόνο στο γραπτό λόγο, ότι απελπίζομαι όταν βλέπω να μπερδεύουν ενεργητική και παθητική φωνή ρημάτων, π.χ. ‘Εσείς γνωρίζεται…’ ή ‘Φαίνετε’. Γκρρρρ.
Τριγενή και δικατάληκτα! Αυτή η μάστιγα! Έχω τσακωθεί με τον άντρα μου για το πώς τα σκοτώνει (αργά και βασανιστικά). Μέχρι και ασκησούλες προθυμοποιήθηκα να του βάλω (ναι, τι; είμαι δασκάλα!) αλλά τίποτα, πανάθεμά τον!
Εμένα το άλλο που με εκνευρίζει αφάνταστα είναι τα θηλυκά σε -ος. Κατακρεουργούνται καθημερινά! “Μένω στην οδόΣ Τάδε.”#eimaigrammarnazikaimaresei
εγώ νευριάζω πιο πολύ με το “οι έγκυες”. Μου τρυπάει το μάτι και το αυτί! Όχι τόσο γραμματικά, αλλά ιδεολογικά.
Κι εγώ διορθώνω αβέρτα τους ανθρώπους ειδικά στις κατηγορίες που αναφέρεις. Ακριβώς τα ίδια λάθη (και περισσότερα) κάνει ο άντρας μου και τον διορθώνω. Η μόνη διάκριση που κάνω είναι στο αν κάποιος έχει τελειώσει δευτεροβάθμια εκπαίδευση στην Ελλάδα ή όχι. Ο άντρας μου π.χ. πήγε κάποια χρόνια σχολείο στη Γερμανία και δεν έχει ελληνικό απολυτήριο, οπότε είμαι πιο ελαστική μαζί του, το ίδιο και με τους ανθρώπους που δεν έχουν για μητρική γλώσσα τα ελληνικά. Εκεί ρωτάω πάντα αν θέλουν να τους διορθώνω ή όχι. Όποιον όμως έχει πάρει απολυτήριο λυκείου στην Ελλάδα δεν τον δικαιολογώ.
αχ η διαστροφή του επαγγέλματος. Εκνευρίζομαι τόσο πολύ με λάθη τρανταχτά που πέφτω στον πειρασμό να τα επισημαίνω καταντώντας γραφική. Τα σιγμόληκτα επίθετα με τρελαίνουν πχ ετοιμάζεται ένα διεθνή συνέδριο, όπως και ο ψήφος (μου θυμίζει ψόφος). Χτυπούν σφυριά με το ως αναφορά αντί όσον αφορά και με τη χρήση του “όπου” παντού, ακόμη κι εκεί που χρειάζεται το “που”. Αντίθετα μου αρέσουν πολύ καινούργιες λέξεις και νεολογισμοί που χρησιμοποιούν τα παιδιά, πλουτίζουν το λόγο και διαμορφώνουν ένα νέο γλωσσικό πλαίσιο, πολύ ενδιαφέρον.
Υπέγραψέ μου… Μετέφερέ το… Η αύξηση στην προστακτική είναι ο δικός μου σταυρός.
Α! Πολύ ωραίο θέμα αλλά όχι πολύ εύστοχα τα παραδείγματα. Καλύτερο παράδειγμα είναι το «να σου το επικοινωνήσω» που έχει γίνει μόδα τελευταία και το ακούμε παντού. «Δεν μου το επικοινώνησες αυτό», «το έχουμε επικοινωνήσει στους υπάλληλους μας εκείνο» και άλλα τέτοια, όπου το επικοινωνώ παίρνει τη θέση του γνωστοποιώ και γίνεται μεταβατικό ενώ δεν είναι. Δεν επικοινωνώ κάτι σε κάποιον αλλά επικοινωνώ με κάποιον. Άλλο παράδειγμα που μου έρχεται στο μυαλό αυτή τη στιγμή είναι και το «η εφημερίδα διέρρευσε την είδηση» ή «διέρρευσε την πληροφορία» ενώ δεν μπορούμε να πούμε ότι κάποιος διαρρέει κάτι άλλα ένας ποταμός διαρρέει… Διαβάστε περισσότερα »
Το ‘επικοινωνώ κατι’ (που και μένα με ενοχλεί αρκετά) νομίζω το έχουν πάρει απο το αγγλικο communicate που μπορεί να χρησιμοποιηθεί και έτσι.
Το επικοινωνώ έχει επικρατήσει έτσι από τα Αγγλικά (communicate something to someone) και για να είμαι ειλικρινής το χρησιμοποιώ (εν γνώσει μου) γιατί νομίζω ότι αποδίδει με σαφήνεια κάτι που δεν υπάρχει ανάλογη φράση στα Ελληνικά (το επικοινωνώ κάτι το έχω στο νου μου ως έρχομαι σε επαφή με κάποιον επί τούτου για να του πω αυτό το συγκεκριμένο κάτι).
Με εκνευρίζει κι εμένα πολύ. Αλλά μάλλον θα το συνηθίσω.
Θα δοκιμάσω και την ορθότητα μίας άποψης που έχω αρχίσει να διαμορφώνω εκθέτοντάς την. Έχω αρχίσει να σκέφτομαι πως τέτοιου τύπου αλλαγές, όπως το επικοινωνώ, ξεκινούν από δημοσιογράφους με όχι καλή γνώση της γλώσσας οι οποίοι μιμούνται εκφράσεις του εξωτερικού. (Και όχι μόνο, είναι ένας που μιλάει τονίζοντας τις λέξεις με έναν εντελώς ηλίθιο τρόπο και χωρίς να καταλήγει η φράση του κανονικά στην τελεία. Όταν ήρθα αγγλία κατάλαβα ότι μιμείται τους ξένους ρεπόρτερ που όμως έχουν άλλη γλώσσα.)
Εγώ έχω να πω μόνο ότι πρασινέξ δηλώνει ξεκάθαρα το πράσινο της χλωρίνης κλινέξ, αυτό του νοσοκομείου και πως αλλιώς να το περιγράψεις.
Δεν περίμενα να καταλήξει σε αυτά τα παραδείγματα, που είναι λίγο εκφρασεις για έμφαση, λίγο σλανγκ για στυλακι και μπορεί να μας εκνευρίζουν κάποιες φορές, δεν βλέπω όμως το νόημα να τα διορθώσεις. Δεν ξέρει αυτός που το λέει τι λέει και γιατί;
Περίμενα να αναφέρει γραμματικά ή συντακτικά λάθη που όντως ξεφεύγουν σε πολλούς (όπως πχ σε αγγελίες κηδειων : “τον αγαπημένο μας – όνομα σε αιτιατικη-” και από κάτω “συνταξιούχος…” ονομαστική).
Επίσης, όχι και έχουμε μάθει να μιλάμε εμπειρικά, τόσα χρόνια σχολείο!
Το “πηγαινε στον γιατρο χθες” ειναι μεταφορικος λογος δηλαδη σημαινει “το εχεις αμελησει και θα έπρεπε να το ειχες κανει ηδη” Εγω το θεωρω φοβερά αγενές να διορθωνει καποιος τον συνομιλητή του. Και αν ηθελα κι εγω να γίνω αγενής ή μαλλον ειλικρινής θα έλεγα σε όποιον με διορθωνει να κοιταξει αν εχει αυτιστικά ή ιδεοψυχαναγκαστικα συμπτώματα και έχει τετοια εμμονη με την ορθη χρήση της γλωσσας ωστε να νοιωθει την αναγκη να επιβαλλει “το σωστο”. Όχι για να τον προσβάλω, γιατι καμια απο αυτες τις δυο καταστασεις δεν ειναι προσβολη, αλλα γιατι αυτο πιστευω. Δεν το εχω πει αυτο… Διαβάστε περισσότερα »
Καλησπέρα ! Λίγο διαφωνώ : δεν είμαι τρόλ, ούτε και θέλω να δημιουργήσω κάποια φοβερή συζήτηση. Αλλά αν κάποιος κάνει ένα μαθηματικό λάθος, ή αν δώσει μια λάθος πληροφορία, δεν θα τον διορθώσεις ; Δεν αφαιρείς σε κάποιον το δικαίωμα να εκφράζεται, ούτε έλλειψη σεβασμού νιώθω ότι είναι. Δεν ξέρω… Δεν είναι πάντως και τόσο «ανώδυνος» ψυχαναγκασμός. Το να μιλάς σωστά σημαίνει ότι μπορείς, κάπως, να σβήσεις κοινωνικές ανισότητες : ο τρόπος με τον οποίο χειρίζεσαι τη γλώσσα σε χώρες με πολύ πιο έντονο το ταξικό κατεστημένο, σε βάζει αμέσως σε ένα κοινωνικό-οικονομικό πλαίσιο και ειναι ουσιαστικά σήμα κατατεθέν του… Διαβάστε περισσότερα »
Καλησπέρα! Δεν υπάρχει κανένας λόγος παρεξήγησης. Συμφωνώ οτι ο τρόπος με τον οποίο χειρίζεσαι τη γλώσσα δείχνει στοιχεία για το κοινωνικο-οικονομικό υποβαθρο καποιου αλλά οχι οτι μπορείς να σβήσεις τις ανισοτητες μιλώντας σωστά. Μακάρι διορθώνοντας απλά την ομιλία να σβήναμε τις κοινωνικες και οικονομικες ανισότητες! Θα ηταν ευτυχες αν ηταν τοσο απλό. Αν θελεις όμως να αναβαθμιστουν καποιοι ανθρωποι κοινωνικα-οικονομικα, χρειαζονται σίγουρα πολυ μεγαλύτερη βοήθεια από κορεκτορα. Προσωπικα, θα διορθωνα μονο ενα πολυ δικό μου πρόσωπο που ξερω οτι δεν θα το εκλαβει σαν πατροναρισμα και σε καποιο χοντρο λαθος ωστε να μη γελοιοποιηθεί. Ή θα διόρθωνα οπως λες εσύ… Διαβάστε περισσότερα »
Καλησπέρα / καλημέρα ! Για τον δανεισμό ξένων λέξεων, ανήκω όντως σε αυτήν τη κατηγορία. Ελληνικά έμαθα κυρίως χάρη στη μητέρα μου και μου λείπουν πολύ συχνά λέξεις. Πλέον αν με διευκολύνει δανείζομαι, χωρίς πολλές τύψεις. Ίσως επειδή δεν τα έμαθα στο σχολείο, μου φαίνεται απόλυτα φυσιολογικό να με διορθώσει κάποιος άσχετος και δεν θα το θεωρήσω κακεντρεχές. Για μένα η κάθε διόρθωση είχε πρακτικότατο αντίκτυπο, έστω κι αν ο άλλος το κάνει για τους δικούς του λόγους (αν είναι να αισθανθεί και σούπερ που μου την λέει τόσο το καλύτερο, του φτιάχνω το κέφι). Δεν είναι ντροπή ! Αυτό… Διαβάστε περισσότερα »
Να δανείζεσαι χωρίς καθόλου τύψεις θα σου έλεγα εγω,ουτε καν λιγες. Και να θυμόμαστε παντα οτι το ζητούμενο δεν είναι να μαθουμε να μιλάμε με τον συντακτικώς και γραμματικώς ορθότερο τρόπο (αγοραζεις μια γραμματικη για αυτο το σκοπό)αλλα οταν μιλάμε να μπορούμε να επικοινωνούμε. Σε βαθος. Να μεταδίδουμε με τον λογο σκέψεις και συναισθήματα και να μπορούμε και να τα εισπράττουμε. Γιατί σκέψου να παίρνω αναστατωμένη τηλέφωνο την φίλη μου και να της λέω ” με χώρισε γιατί δεν μπορεί να μου επικοινωνησει τα προβληματά του” και η φίλη να απαντά “”Βασικα… δεν μπορεί να επικοινωνήσει ΜΑΖΙ σου ΓΙΑ τα… Διαβάστε περισσότερα »
Η διόρθωση στην οποία αναφέρεσαι εμένα προσωπικά δεν φαίνεται φυσιολογική. Έχει δύο προϋποθέσεις αυτή η διόρθωση και πες μου αν κάνω λάθος: 1. Υπάρχει μια σωστή χρήση της γλώσσα που είναι η κυρίαρχη και ανοίγει κοινωνικές και επαγγελματικές πόρτες. Ο μόνος τρόπος για να ανοίξουν αυτές οι πόρτες είναι να προσαρμοστούν όσοι δεν μιλάνε την κυρίαρχη γλώσσα σε αυτήν. -Τι άλλο θα μπορούσαμε να κάνουμε για να αλλάξουμε αυτήν την κατάσταση; 2. Όλοι άνθρωποι πρέπει να θέλουν να αυτο-βελτιωθούν. Το γεγονός ότι η διόρθωση οδηγεί στην βελτίωση κάνει περιττό να εξετάσουμε την πρόθεση του διορθωτή. -Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα;… Διαβάστε περισσότερα »
Και μενα με εχει προβληματισει το συγκεκριμενο θεμα κυριως οσον αφορα ορθογραφικα λαθη η λαθη γραμματικης. Εχω καταληξει οτι ειναι τουλαχιστον προσβλητικο να διορθωνεις καποιον με εξαιρεση την περιπτωση καποιου δικου σου ανθρωπου που εχεις θαρρος. Εμενα μου φαινεται περισσοτερο σαν να θελουν να αυτοπροβληθουν τα ατομα αυτα “κοιτα ποσο μορφωμενος ειμαι” τυπου. Σιγουρα παντως δεν στοχευουν στο να διδαξουν ορθογραφια και γραμματικη κατι το οποιο ειναι και επιπονο και χρονοβορο και προυποθετει και την συναινεση του αλλου.
Είμαι ένας άνθρωπος που έχει σπουδάσει γλώσσες, μιλάω μια ξένη γλώσσα στην καθημερινή μου ζωή, είμαι ανάμεσα σε ανθρώπους που δεν μιλάνε την μητρική τους και μεγαλώνω παιδί που μιλάει πολλές γλώσσες. Το ζήτημα έχει συζητηθεί πολύ και η απλή απάντηση είναι μια: ———— Όχι. ————- Εξαιρέσεις: 1. Αν στο ζητάει ο συνομιλητής σου. 2. Αν το νόημα της φράσης μπερδεύεται από το λάθος και ο μέσος άνθρωπος (όχι ο αυστηρός φιλόλογος) μπορεί να βρει δισημία. Εκεί ρωτάς απλά “μήπως εννοείς η σωρός και όχι ο σωρός”; 3. Αν το λάθος που εντόπισες δεν μπορεί λογικά να καταταγεί σε δημιουργική… Διαβάστε περισσότερα »
Μου άρεσε πάρα πολύ η απάντησή σου. Έχω φίλη που λόγω δυσλεξίας μου έχει ζητήσει να τη διορθώνω για να συνεννοούμαστε, έχουμε γελάσει πάρα πολύ κάποιες φορές με το νόημα που βγαίνει πριν τη διόρθωση, αλλά δεν θα το έκανα στον οποιονδήποτε, όσο και να πονάει το κεφάλι μου στην κυριολεξία με αυτά που ακούω. Πέρα απο τα ξεκάθαρα λάθη όμως, βρίσκω τους νεολογισμούς και ιδιαίτερα αυτούς που χρησιμοποιούν οι νέοι στην εφηβεία και μετεφηβεία πολύ ενδιαφέροντες, γιατί υποδηλώνουν μια ρευστότητα της γλώσσας που μου αρέσει πάρα πολύ.
Απαντω με την αγαπημενη μου ομιλια ολων των εποχων:
https://youtu.be/UmvOgW6iV2s
Συνοπτικα: ο προφορικος λογος εχει αλλους κανονες απο τον γραπτο.
Πάντως εγω διορθωνω μονο τους μαθητες μου ή τον φιλο μου που προσπαθει να μαθει ελληνικα την ωρα του μαθηματος.
(Δεν εβαλα και τονους ετσι για να αναψω την συζητηση!)
Στο βιβλίο «10 μύθοι για την ελληνικοί γλώσσα» υπάρχει το πολύ ενδιαφέρον κεφάλαιο
«Λάθη στη χρήση της γλώσσας: Αλήθεια και μύθος» της Δήμητρας Θεοφανοπούλου-Κοντού. Υπάρχει και μια κάπως πιο εστιασμένη μελέτη της στο ινστιτούτο νεοελληνικών σπουδών για όποιον ενδιαφέρεται να ασχοληθεί παραπάνω και να κατανοήσει καλύτερα την διαδικασία εξέλιξης της γλώσσας αλλά και έννοιες όπως «επανανάλυση» ή «επανερμηνεία».
Για όποιον έχει κουράγιο
http://ins.web.auth.gr/images/MEG_PLIRI/MEG_30_55_76.pdf
Πολύ ενδιαφέρον!!