Πήγα γραμματέας στις εκλογές για να βοηθήσω μια φίλη(ετών 50). Μας έλαχε μακρινό χωριό στα σύνορα της Ελλάδας, με μεγάλο πληθυσμό Ελλήνων Ρομά. Μια εκ των εφόρων, μια κοπέλα, Ρομά, λίγο μεγαλύτερη από μένα (ετών 28) με δυο παιδιά στην εφηβεία. Ευγενέστατη, πρόσχαρη, πάμφτωχη, και κυρίως δυνατά ήρεμη, διαπεραστικά σίγουρη. Δεν ξέρω τι σημαίνουν αυτές οι λυρικές μαλακίες και από που τις ξεσήκωσα.
Είναι μάλλον προβολές ή ίσως ζήλια(;;!!;;;). Είναι μάλλον η ενοχή του ισχυρού. Είναι μάλλον το άγχος της καλύτερης (ζωής, γυναίκας, ποιος ξέρει;). Είναι μάλλον ένα βολικό τριπ αυτολύπησης. Ποια θα ήθελε να έκανε δυο παιδιά στα 15 της; Προφανώς η ζωή της θα καταστρεφόταν δεν χωράει αμφιβολία. Είναι μάλλον λίγο από όλα μαζί.
Ενιγουει, στον γυρισμό και εξαντλημένες χωρίς να έχουμε θίξει αυτή τη μακρόσυρτη μέρα, η φίλη καθώς οδηγεί ανοίγει τη συζήτηση. «Το ένιωσες και εσύ ότι η Μαρία θα μπορούσε να δίνει μαθήματα ζωής;» «Τι εννοείς;». «Αναρωτήθηκες τι ορισμούς δίνει αυτή η γυναίκα στους όρους, ευτυχία, ατυχία, δυστυχία, προσπάθεια, αυτάρκεια; Εγώ μόνο υποθέσεις μπορώ να κάνω. Είναι περιορισμένη η φαντασία μου στα 50», «Δεν είναι λίγο παρακινδυνευμένο να ρομαντικοποιούμε τις άσχημες πλευρές της ζωής;», «Είναι όλα θέμα πλαισίου και οπτικής καλή μου. Που τα ορίζουν οι εμπειρίες μας, οι οποίες είναι τραγικά λίγες σε αριθμό, τραγικά πεπερασμένες και περιορισμένες και ολίγον τι καρμπόν. Κάπου κάπου πρέπει να το θυμόμαστε αυτό».
Αλλαγή θέματος. Φάστ φοργουαρντ. Κρασί με συνομίληκες στο σπίτι της μιας. Φίλες χρόνια, συμμαθήτριες. Είμαστε όλες πολλά υποσχόμενες. Έχουμε καλά πτυχία και μέτριες δουλειές. Από καλές οικογένειες πρώην ΠΑΣΟΚ, που μας φορτώσανε με ερμα και όνειρα. Μας παραφορτώσανε θα έλεγε κανείς, ποιανού ακριβώς τα όνειρα δε ξέρει να απαντήσει ο κανείς. ΠΑΣΟΚ εννοώ την εποχή, καταλαβαίνεις τι λέω. Αυτή η γεννιά που όλοι κατά βάθος αισθάνονται ότι η ζωή τους χρωστάει. Ή σχεδόν όλοι. Κάνουμε σεξ σωστά και μιλάμε για αυτό. Χωρίς ντροπή. Κάνουμε πολύ καλό σεξ και όταν δεν είναι καλό θα το γελάσουμε πάλι καλό είναι. Πάμε στα νησιά το καλοκαίρι και διασκεδάζουμε όπως ξέρουμε. Ανεβάζουμε στο ινσταγκραμ τόσο όσο, είναι σοφιστικειντεντ, προσπαθούμε, να μην κρίνουμε, αλλά μπορεί και να κρίνουμε, μας αγχώνουν τα ποστ και τα λάικ αλλά δε μας νοιάζουν και τόσο.
Αντίπαρος Ανάφη, Δονούσα, Σποράδες, Πάτμος, ίσως και Παξοί. Και λίγο κάμπινγκ. Χειμώνα κανα εξωτερικό. Βερολίνο πολύ όμορφη πόλη. Ακούμε και ηλεκτρονική και ΜΑΣ ΑΡΕΣΕΙ. Δεν πάμε Μύκονο, είμαστε αλλιώς. Ντυνόμαστε καλά, μεσαίες μάρκες και που και που κανα ακριβό παπούτσι καμία τσάντα, άμα τσοντάρει και η μαμά, άμα μαζέψεις και τίποτα, άμα βγεις λιγότερο τον ένα μήνα. Οι πιο πλούσιες ντύνονται διακριτικά, δεν θέλουν να δείχνονται, και βγαίνουν πολύ Εξάρχεια, Κουκάκι, Πετράλωνα. Γινόμαστε και κάφροι. Μιλάμε για κλανιές και για την μυρωδιά του κόλπου σε ουρολοίμωξη. Δε κωλώνουμε, είμαστε ΑΛΛΙΩΣ. Δεν το λέμε βέβαια, προκύπτει. Αναμφισβήτητα τυχερές ζωές, μη νομίζεις πως το ξέχασα. Με αφορμή μια συμμαθήτρια που δεν είναι ΑΛΛΙΩΣ(tm) και άρα όχι στη παρέα, η οποία είναι έγκυος στο τρίτο παιδί όλες ευγενικά την ξεσκίζουμε.
Μα πας καλά; Φυσικά δεν την κρίνουμε.. Τι αναίδεια! Εμείς απλά συζητάμε. Είμαστε πολύ προσεκτικές. Είμαστε και φεμινίστριες, όλες, παρά πολύ.
Λέξεις κλειδιά: χρόνος, μικρή, ευθύνες, δύσκολο, καταπιεσμένη, ίσως, ανεμελιά, λεφτά, εμπειρίες, απωθημένα, σωστός, σύντροφος. Όλες συμφωνούμε. Δεν θέλουμε να έχουμε απωθημένα. Όλες ανακουφιζόμαστε. Άραγε αγαπητή Α,μπα τι είναι τα απωθημένα; Άραγε ποια θα ήταν η άποψη της Ήρεμης Μαρίας που είναι σίγουρα ΑΛΛΙΩΣ, τουλάχιστον από εμάς, χωρίς tm. Δικό της αλλιώς. Και τελικά έχει σημασία το αλλιώς, και η ποσότητα του; Πότε σου είσαι αρκετή; Πότε σταματάει να σε νοιάζει, ή έστω, ξεκινάει να σε νοιάζει λιγότερο;
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Μου άρεσε το κείμενο σου, εγώ το εξέλαβα ως περιγραφή μιας γενιάς που το αγχος της επαγγελματικης και προσωπικης αποκαταστασης αντικαταστεστησε η επιθυμία να τα ζήσει όλα και ο φόβος να μη συμβιβαστεί από μικρή ηλικία με αποτέλεσμα να έχει εγκλωβιστεί σε μια παρατεταμένη μετά-εφηβεία.
Νοιώθεις αρκετή όταν νοιώσεις ότι ξέρεις τι ζητάς από τον εαυτό σου.Όταν πλέον δεν σε ενδιαφέρει αν πας στο εξωτερικό,στο τάδε νησί, στο τι φοράς, στο ποιος είναι ο κατάλληλος σύντροφος, αν το σέξ ήταν υπέροχο ή μέτριο, η απόψη μιας γυναίκας μιας άλλης νοοτροπίας.Όταν κοινώς ζεις για σένα…τότε και μόνο τότε δεν σε ενδιαφέρει καν η ερώτηση αν είσαι αρκετή.Η πληρότητα σε κάνει να είσαι ευτυχισμένη στο μπαλκόνι του σπίτιου σου, ακούγοντας την αγαπημένη σου μουσική σε συνδυασμό με την αγαπημένη σου μπύρα.Με ή χωρίς σύντροφο, με ή χωρίς τα παιδιά σου, με ή χωρίς την παρέα σου…με ένα… Διαβάστε περισσότερα »
Από πού να το πιάσεις και πού να το αφήσεις. Από μένα είναι όχι, από τη Μαρία θα μπορούσε να είναι μια συμπαντική τηγανιά.
Εξαιρετικό γράψιμο.
Πράγματι,καταπληκτικό
“Αναμφισβήτητα τυχερές ζωές, μη νομίζεις πως το ξέχασα”. Ωραία λοιπόν, και αφού αυτό πιστεύεις, τι έχεις κάνει για να μοιραστείς και με άλλους αυτήν την τύχη; Γιατί στο κείμενο μας δίνεις πληροφορίες για το πώς καταναλώτετε, πού βγαίνετε, πώς κουβεντιάζετε. Τι έργο παράγετε λοιπόν ώστε να “σου είσαι αρκετή”; Πχ η Λένα είχε την τύχη -μαζί με άλλα-να της δωθεί ένα δυνατό μυαλό, το καλλιέργησε, ευαισθητοποιηθηκε και προσπαθεί μέσα από αυτήν την στήλη να “μοιραστεί την τύχη της”. Κάποια δασκάλα το κάνει αυτό στην τάξη διδασκαλίας της, η Μαρία ίσως με τα παιδιά της (το δικό της κομμάτι της τύχης… Διαβάστε περισσότερα »
Νομιζω ότι το κομμάτια του κειμένου που αναφέρονται στην παρέα της είναι ειρωνικά
Εύστοχο κείμενο και εύστοχο disclaimer 😉
Νομίζω έχω γνωρίσει πολλές από τις φίλες σου, όπως σας περιγράφεις. Στις κουβέντες και με τις δικές μου, τις ΑΛΛΙΩΣ φίλες, κι εμείς αναρωτιόμαστε αν είστε τοσο ‘τακτοποιημένες’ οσο δείχνετε, και αν απολαμβάνετε στην πραγματικότητα όλα τα προνόμια που όντως έχετε. Ίσως τελικά να μην είμαστε τόσο διαφορετικές οι ‘έτσι και οι ‘αλλιώς’.
οταν παραδεχτεις στον εαυτο σου τα ολοδικα σου θελω. Και ολη σου ζωη γυρισει γυρω απο την κατακτηση τους. Τοτε θα σταματησουν να σε απασχολουν αυτα που σε απασχολουν τωρα.
mic drop.
Επειδή έχω στην καθημερινότητα μου κατά κάποιο τρόπο τέτοιες Μαρίες Ρομά να σημειώσω ότι: η Μαρία κουβαλάει και αυτή το δικό της σταυρό καθημερινά και αν εσύ πήγες μια μέρα εκεί (για βόλτα και λεφτά επειδή και εγώ πήγαινα) για τη Μαρία ήταν ίσως από τις ελάχιστες μέρες του χρόνου που έκανε κάτι εκτός από φροντίδα σπιτιού, παιδιού, άντρα ηταν ένας παράδεισος για αυτήν και μια ευκαιρία να βγάλει προς τα έξω τον χαρακτήρα της.
Τι εννοειτε “Είναι μάλλον η ενοχή του ισχυρού.”;
Πολύ καλό.