Όταν οι πατάτες άξιζαν όσο το χρυσάφι (μέρος 1ο)

Ο θείος Σκρουτζ δεν έλεγε πολλά για το παρελθόν του. Όταν ήμασταν μικρά είχαμε μία αόριστη εντύπωση ότι τα πρώτα του λεφτά τα έβγαλε τότε με τον πυρετό του χρυσού μόνο που δεν ξέραμε τι σήμαινε, άσε που το όνομα έμοιαζε και με αρρώστια. Και μετά πως τα πολλαπλασίασε; Πως κατέληξε στη Λιμνούπολη; Αν ήταν θείος του Ντόναλντ, που ήταν ο αδερφός του ή η αδερφή του;

Ψέματα λέω. Καθόλου δε μας απασχολούσαν αυτά τα ερωτήματα. Δεχόμασταν όλες τις παραδοχές με μεγάλη ευκολία και ας ήταν ξένες αυτές οι ιστορίες για την Ελλάδα του 1985. Διαβάζαμε τις περιπέτειες για βουνά και χιόνια, για εξερευνητές και για τολμηρούς πρωτοπόρους που διέσχιζαν άγνωστα βουνά το ίδιο αχόρταγα με τους αμερικάνους συνομήλικούς μας. Ή τουλάχιστον έτσι φαντάζομαι. Οι ζωές των κατοίκων της Λιμνούπολης στο μυαλό μου είχαν πάντα τον αέρα της περιπέτειας σε μακρινά ποτάμια και κατασκήνωση με κονσέρβες φασόλια. Έπρεπε να περάσουν πολλά χρόνια για να συνειδητοποιήσω ότι οι ιστορίες ήταν η δραματοποιημένη απαρχή της Αμερικής και των πρώτων μεταναστευτικών κυμάτων από την απελπισμένη Ευρώπη. Η οικογένεια των παπιών λοιπόν κατάγεται από Ιρλανδούς μετανάστες (McDuck!) και ο Σκρουτζ ήταν νέος την εποχή που βρέθηκε χρυσός στο Κλοντάικ. Θα μπορούσα να υπολογίσω και πόσων ετών ήταν το 1985 αλλά δε θέλω να φλερτάρω τόσο πολύ με την πραγματικότητα.

Στην ιστορία «Back to the Klondike» που δημοσιεύτηκε το 1981 με ήρωα τον Σκρουτζ υπάρχει ένα από τα σπάνια ψήγματα του παρελθόντος του. Ξυπνάει με κενά μνήμης σε σημείο που δεν αναγνωρίζει ούτε τον Ντόναλντ. Σιγά σιγά θυμάται γεγονότα από τη νιότη του, τότε που στο μακρινό Κλοντάικ έψαχνε για χρυσό (και όπως φαίνεται, βρήκε άφθονο!) Το ταξίδι τους οδηγεί στην περιοχή που θυμάται ότι έχει θάψει μεγάλη ποσόστηα χρυσού κοντά στην πόλη Dawson, όπου συναντάει και μια πρώην χορεύτρια σαλούν (το ενήλικο μου μυαλό μεταφράζει το «χορεύτρια» καταλλήλως, αχ πάει η παιδική αθωότητα) την οποία κατηγορεί για κλοπή εκείνου του θησαυρού. Το περίεργο είναι, ότι στο τέλος, ενώ ο θησαυρός αποκαλύπτεται, ο Σκρουτζ σε μία σπάνια στιγμή ευαισθησίας, χαρίζει διακριτικά το χρυσάφι στην παλιά του αγαπημένη. Είναι μία από τις λίγες ανθρώπινες στιγμές του Σκρουτζ.

Άλλος ένας αγαπημένος ήρωας βρισκόταν στο Κλοντάικ την ίδια εποχή. Ο Λούκυ Λουκ μαζί με τον φίλο του Waldo ψάχνοντας καταφύγιο στην Αλάσκα βρίσκουν μία καλύβα της οποίας το εσωτερικό είναι ίδιο με την καλύβα του Charlie Chaplin στην ταινία the Gold Rush. Ναι, και η ταινία είχε θέμα το Κλοντάικ! Μάλιστα ο Λούκυ Λουκ μέσα στην καλύβα βρίσκει και το χαρακτηριστικό παπούτσι του Charlie, κλείνοντας το μάτι στην πραγματικότητα.

Στο ίδιο τεύχος εμφανίζεται ο Jack London, ο οποίος ήταν ένας από τους τολμηρούς της εποχής. Δεν ξέρω αν βρήκε χρυσό, έγραψε όμως δύο μυθιστορήματα με την εμπειρία του, το The Call of the Wild και το White Fang, καθώς και συλλογές με διηγήματα.

Τι ήταν λοιπόν αυτό που ενέπνευσε τόσους δημιουργούς να γράψουν γι’ αυτή την εποχή;

(Συνεχίζεται αύριο…)

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News