in

Osteria Francescana: Πώς είναι να τρως στο καλύτερο εστιατόριο του κόσμου

Ήταν όντως το πιο νόστιμο φαγητό που έχω φάει;

Ο Massimo Bottura είναι ένας άνθρωπος που κοτζάμ νέτφλιξ έχει κάνει αφιέρωμα για την πάρτη του. Και πως θα μπορούσε να μην έχει κάνει άλλωστε, όταν το εστιατόριο του βγαίνει ξανά και ξανά, το καλύτερο στον κόσμο. Αν δεν το έχεις δει ακόμα, προγραμμάτισε το άμεσα ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

osteria francescana credits
Credits: Osteria Francescana

Έλα Μαρία τι έγινε; Το κλείσαμε; (δαγκώνω νύχια).

Έλα Μαρινάκι από το 331 της αναμονής έχουμε φτάσει στο 7. Λίγη υπομονή ακόμα.

(Συνεχίζω να δαγκώνω νύχια)

Μαρίνα είσαι μέσα. στις 5 Φεβρουαρίου 12:30 το μεσημέρι να είσαι εκεί.

Έπειτα από τρεισήμισι ώρες μπροστά από τον υπολογιστή τα καταφέραμε.

Κρότοι, πυροτεχνήματα, λαμπιόνια, αστεράκια, πεταλούδες στην κοιλιά. Μπορεί να σου φαίνονται λίγο υπερβολικά όλα αυτά αλλά σκέψου. Ο Massimo Bottura είναι ένας άνθρωπος που κοτζάμ νέτφλιξ έχει κάνει αφιέρωμα για την πάρτη του. Και πως θα μπορούσε να μην έχει κάνει άλλωστε, όταν το εστιατόριο του βγαίνει ξανά και ξανά, το καλύτερο στον κόσμο. Αν δεν το έχεις δει ακόμα, προγραμμάτισε το άμεσα.

1200px Osteria Francescana IMG 2689 23507139000

Ο κόσμος τον θεωρούσε αιρετικό που πείραζε κλασσικά ιταλικά πιάτα και τον σνόμπαρε σθεναρά. Εκεί που όλοι έβλεπαν ένα κεφάλι παρμεζάνας, αυτός ο άνθρωπος έβλεπε τόσες διαφορετικές μορφές και υφές που αναδεικνύουν απόλυτα τη γεύση της. Και αυτό είναι αληθινή μαγεία. Έχει τόση δύναμη, που κατάφερε με μια του μόνο ανάρτηση στα social media, να πείσει το κόσμο να μαγειρέψει φαγητά με παρμεζάνα, ώστε να πουληθεί σε μικρό χρονικό διάστημα, μεγάλο μέρος της παραγωγής, που κανονικά θα είχε καταστραφεί, λόγω του μεγάλου σεισμού στην περιοχή του. Η καταστροφή αυτή, θα κόστιζε εκατομμύρια ευρώ και άνθρωποι θα έχαναν τις δουλειές τους. Με λίγα λόγια κατάφερε να αλλάξει λίγο την ιστορία. Είναι μέρος της γαστρονομικής ιστορίας τόσο της χώρας του, όσο και παγκοσμίως. Οπότε μιλάμε για κάτι παραπάνω από φαγητό. Και εγώ θα πήγαινα επιτέλους στο εστιατόριο του. Όποτε, κατάλαβε με.

timthumb

Αυτό που με εντυπωσιάζει πάντα με τα τόσο σπουδαία εστιατόρια, είναι πως η εμπειρία ξεκινάει από πριν. Από το μέιλ που σου στέλνουν πριν καν φτάσεις, για το που θα παρκάρεις, ώστε να μην ταλαιπωρηθείς, μέχρι το να γνωρίζουν ποιος είσαι όταν φτάνεις στο εστιατόριο. Πως το καταφέρνουν; Δεν ξέρω και η αλήθεια είναι πως δεν με ενδιαφέρει να μάθω κιόλας. Θα χαθεί όλη η μαγεία που σε κάνουν να νιώθεις με το εξαιρετικό σέρβις που σου παρέχουν. Γιατί εκεί δεν πας μόνο για το φαγητό. Πας γιατί σε κάνουν να νιώθεις ξεχωριστός. Σε αντιμετωπίζουν σαν μονάδα και η εμπειρία ξεκινάει πριν καν πατήσεις το πόδι σου εκεί. Δεν πας για να ικανοποιήσεις την πείνα σου, που πίστεψε με,όσο και αν νομίζεις πως μπορεί να φύγεις νηστικός, λόγω των λιλιπούτιων μερίδων, στο τέλος, συνήθως, έχεις φάει βασιλικό γεύμα. Μιλάω για μια ολόκληρη κουλτούρα λοιπόν. Που δυστυχώς σαν λαός δεν την έχουμε μέσα μας. Για μας το φαγητό είναι κάτι άλλο. Σημαίνει ναι μεν πολλά, είμαστε καλοφαγάδες, γενικά, αλλά εξακολουθούμε να θεωρούμε πεταμένα τα λεφτά για ένα τέτοιο εστιατόριο. Τι φαγητό μπορεί να έφαγες με 300€; Αυτό ήταν που με ρωτούσαν οι περισσότεροι. Και τι απάντηση θα μπορούσα να δώσω; Οπότε το ξαναλέω. Δεν είναι μόνο το φαγητό. Είναι η ίδια η εμπειρία.

Osteria Francescana 1
Osteria Francescana

OopsIdroppedthelemontart creditsCALLOALBANESESUEO

Η ανυπομονησία να πας. Η χαρά να βάλεις τα καλά σου για μια τόσο μοναδική στιγμή που περιμένεις καιρό, μιας και η κράτηση πρέπει να γίνει 3 μήνες νωρίτερα. Και δεν είναι καν μεγάλο αυτό το χρονικό διάστημα. Σε άλλα παρόμοια εστιατόρια κανείς την κράτηση μέχρι και ένα χρόνο νωρίτερα. Η ανυπομονησία και η διάθεση να εξερευνήσεις κάτι νέο, άγνωστο. Και η γνώση πως δεν θα ξαναπάς άμεσα. Σαν τα ταξίδια. Αυτό ακριβώς είναι. Ένα γρήγορο ταξίδι στον κόσμο της γεύσης. Γίνεσαι για τρεις ώρες, αποδέκτης της δουλειάς ενός μεγάλου, σπουδαίου σεφ. Τρως την έμπνευση του. Τις αποτυχίες, το χρόνο, τον κόπο, τα νεύρα, τις εντάσεις, τους τσακωμούς , τις γκάφες ,την απογοήτευση,την επιτυχία. Ό,τι έχει χρειαστεί για να καταλήξει αυτό το πιάτο μπροστά σου. Λίγη σημασία έχει το τι έφαγα. Αυτό μπορείς να το βρεις πολύ εύκολα ακόμα και στο σάιτ τους. Ούτε κριτική γευσιγνωσίας προσπαθώ να κάνω. Δεν είναι η δουλειά μου άλλωστε. Αυτό που προσπαθώ να σου μεταφέρω είναι και το πιο ουσιαστικό για μένα. Το συναίσθημα. Ένιωθα πως γεύομαι την τεράστια εξέλιξη της γαστρονομίας. Και πως, έστω και για λίγο, είχα την ψευδαίσθηση πως είμαι και εγώ ένα πολύ μικρό κομμάτι της ιστορίας.

Caesar salad Osteria Francescana
Σαλάτα του Καίσαρα. Οsteria Francescana

Ήταν όντως το πιο νόστιμο φαγητό που έχω φάει; Όχι. Αλλά αυτό είναι μια εντελώς άλλη ιστορία.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News

0 Comments
Ενσωματωμένα σχόλια
Δείτε όλα τα σχόλια