Κάπως αμήχανα κάθομαι μπροστά στον υπολογιστή, με το μυαλό μου κουβάρι από όσα διαβάζω, ακούω και βλέπω τις τελευταίες μέρες. Βλέπω, εκ του ασφαλούς όμως. Από το σπιτάκι μου, από τον καναπέ μου.Από το ασφαλές, προς το παρόν, σπιτάκι μου. Δε θέλω καν να μιλήσω για το πόσο τραγικά είναι αυτά που συμβαίνουν στους συνανθρώπους μας και στην ίδια μας τη χώρα, νομίζω δε βρίσκω λόγια. Θέλω όμως να μοιραστώ μερικές σκέψεις μου.
Έχω μεγάλη χαρά που γράφω στο ampa.lifo.gr. Δε ξέρω πόσο θα κρατήσει αυτό το ταξίδι, αυτό που ξέρω όμως είναι πως, όσα χρόνια διαβάζω Lifo.gr βλέπω μια πάλη για την επικράτηση της ισότητας και της απαλοιφής των κοινωνικών και φυλετικών διακρίσεων. Το ίδιο συμβαίνει και στο Α,μπα.
Διάβασα εδώ μετά λύπης μου τις δηλώσεις του Μητροπολίτη Καλαβρύτων Αμβροσίου, περί οργής Θεού για την αθεϊα του πρωθυπουργού και φυσικά εδώ την φανταστική (κατ’ εμέ) απάντηση ενός νεαρού ιερέα από την Καλαμάτα. Μπορεί να ξεφεύγει λίγο το θέμα από την τραγωδία των ημερών και να οδηγείται σε φιλοσοφικο-θεολογικά μονοπάτια, όμως θα ήθελα να πω δυο πράγματα γι’ αυτά που πιστεύω.
Εγώ πιστεύω στο Θεό. Ο Θεός μου όμως δεν τιμωρεί. Ο Θεός μου αγαπά όλο τον κόσμο. Για μένα είναι πιο Χριστιανός ο άθεος που προσφέρει εθελοντική εργασία, παρά ο θρησκόληπτος που νηστεύει όταν “πρέπει”, αλλά δείχνει με το δάχτυλο τον “πούστη”.
Τα προβλήματα ξεκινούν εκεί που σταματά η αγάπη, γιατί η αγάπη αφοπλίζει ακόμη και την πιο καλά εξοπλισμένη κακία.
Δεν μπορείς για μένα να λέγεσαι Χριστιανός και να ασκείς δριμεία κριτική, αναιρείς αυτόματα την βάση του Χριστιανισμού, που είναι η αγάπη. Δε με νοιάζει τί πιστεύεις. Δε με νοιάζει αν είσαι ομοφυλόφιλος, στρέιτ, γυναίκα, άνδρας, τραβεστί, άθεος, μουσουλμάνος, ινδουϊστής, Πακιστανός, Αλβανός, Γάλλος, Έλληνας, Τούρκος, ή ο,τιδήποτε άλλο. Σ’αγαπώ.
Το πιο ελπιδοφόρο μήνυμα θεωρώ, είναι ο εθελοντισμός και η υποστήριξη -πρακτικά και ηθικά- στην τόσο μαζική και όμορφη έκφρασή τους, καθώς και τα ξένα κράτη που εκφράζουν ανοιχτά την ειλικρινή συμπαράστασή τους στη χώρα μας και θλίβονται μαζί μας.
Είμαστε όλοι παιδιά του ίδιου Θεού. Είμαστε όλοι παιδιά της αγάπης.Τα προβλήματα ξεκινούν εκεί που σταματά η αγάπη, γιατί η αγάπη αφοπλίζει ακόμη και την πιο καλά εξοπλισμένη κακία.
Εύχομαι να βρίσκουμε πάντα τη δύναμη να συγχωρούμε, να στηρίζουμε και να αγαπάμε ο ένας τον άλλο.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News