Ως αποτέλεσμα των επιθέσεων σε σχολεία, εκατοντάδες δάσκαλοι και δασκάλες έχουν σκοτωθεί, πλήθος ανθρώπων έχουν εγκαταλείψει τη χώρα ενώ πολλοί δεν εμφανίζονται πλέον για δουλειά. Οι κατεστραμμένες υποδομές μεταφορών κάνουν ακόμα δυσκολότερη την πρόσβαση στο σχολείο, και οι αυξανόμενες συλλήψεις μαθητών και δασκάλων που καταφέρνουν να φτάσουν, λόγω υποψιών ότι συμμετέχουν σε αντιδημοκρατικές ενέργειες, συνθέτουν φόβους για μελλοντικές επιθέσεις.
Τρομοκρατημένοι γονείς αρνούνται να στείλουν τα παιδιά τους σχολείο, μεγαλώνοντας έτσι το χάσμα της εκπαίδευσης και διαιωνίζοντας την «χαμένη γενιά» των Σύριων που γνώρισαν μόνο συγκρούσεις και έλαβαν ελάχιστη ή καθόλου εκπαίδευση.
Επιπλέον, ο φόβος αυτός έχει επηρεάσει τα κορίτσια σε υψηλότερο βαθμό από τα αγόρια και έχει οδηγήσει σε αυξημένα ποσοστά παιδικού γάμου, καθώς οι γονείς αναζητούν απεγνωσμένα άλλες επιλογές για τα παιδιά τους.
Αντιθέτως, οι γονείς μίλησαν για τους φόβους των παιδιών τους, ιδιαίτερα των αγοριών που εγκατέλειψαν το σχολείο και ριζοσπαστικοποιήθηκαν, μετά από την βία που έζησαν.
«Όλα άλλαξαν» αυτά είναι τα λόγια ενός νεαρού Σύριου μαθητή, που μιλάει για όσα ακολούθησαν μετά την επίθεση στο σχολείο του κατά την οποία δολοφονήθηκαν ο αδερφός και οι φίλοι του. Η ζωή του άλλαξε για πάντα. Τώρα εργάζεται σε μια εταιρία ραπτικής επειδή δεν αντέχει να πηγαίνει σχολείο. Φέρει μαζί του τις αναμνήσεις εκείνης της μέρας και τους αγαπημένους που έχασε. Η ιστορία του είναι απλώς μία μέσα σε εκατομμύρια παρόμοιες. Ιστορίες που μιλάνε για την οριστική αλλαγή ως αποτέλεσμα των επιθέσεων. Για την απώλεια των αγαπημένων προσώπων αλλά και της παιδικής ηλικίας, της αθωότητας, της ευκαιρίας για ένα καλύτερο μέλλον. Το χειρότερο είναι πως οι αλλαγές δεν ήταν μεμονωμένες αλλά είχαν καθολικό αντίκτυπο. Οι εκτεταμένες επιθέσεις στα σχολεία κατά τη διάρκεια της βίαιης σύγκρουσης της χώρας, διέλυσαν οικογένειες και άλλαξαν δραστικά το μέλλον της Συριακής κοινωνίας.
«Δεν πιστεύαμε πως θα μας βρει το κακό»
Το διάγραμμα δείχνει την κλίμακα των επιθέσεων σε σχολεία της Συρίας. Σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία που εκδίδει το SNHR, το 2011, 16 σχολεία δέχτηκαν επίθεση, στα κυβερνεία της Hama, Dara’a, Homs, και Idlib. Καθώς οι συγκρούσεις μεταξύ των διοικητικών τμημάτων της χώρας εντάθηκαν και άρχισαν να επιστρατεύονται μεγαλύτερα όπλα και στρατιωτικά αεροσκάφη, ο αριθμός αυξήθηκε σε 392 σχολεία το 2012 και 268 σχολεία το 2013. Το 2014 ο αριθμός μειώθηκε σε 109 σχολεία ενώ αυξήθηκαν κατά τη διάρκεια 2015-2016 μετά την ρώσικη στρατιωτική παρέμβαση, σε 178 και 242 επιθέσεις αντίστοιχα. Το 2017, τουλάχιστον 150 σχολεία δέχτηκαν επιθέσεις. Με βάση αυτούς τους αριθμούς, μόνο στις περιοχές που αναφέρονται, συνολικά περίπου 1.292 σχολεία δέχτηκαν επίθεση.
Αυτή η έκθεση εξετάζει τις επιθέσεις στα σχολεία στη Συρία από πολλές απόψεις: από τις νομικές επιπτώσεις τέτοιων επιθέσεων μέχρι τις επιπτώσεις στις ζωές των μαθητών, των δασκάλων, των οικογενειών, της κοινωνίας γενικώς. Τα ευρήματα της έκθεσης, δεν αφήνουν καμία αμφιβολία ότι επιπτώσεις είναι πολυάριθμες, τεράστιες και στην καλύτερη των περιπτώσεων θα χρειαστούν δεκαετίες για να αντιμετωπιστούν ουσιαστικά.Φυσικά μια τέτοια διαδικασία δεν δύναται να ξεκινήσει ακόμα, μέχρι να σταματήσουν οι συνεχόμενες επιθέσεις βίας κατά των Σύριων πολιτών και μέχρι να ληφθεί άμεση δράση για την ανατροπή των βίαιων ένοπλων συγκρούσεων και της καταπίεσης σε ειρηνικές διαμαρτυρίες.
Παρά τις αρνητικές επιπτώσεις των σχολικών επιθέσεων, τα θύματα, τη διακοπή της εκπαίδευσης, τη κατεστραμμένη ψυχική και σωματική υγεία, οι κοινότητες στις οποίες εργάστηκε η ομάδα της έκθεσης, έδειξαν μεγάλη επιθυμία να καταβάλουν σημαντικές προσπάθειες ώστε να ανακατασκευαστεί ό,τι καταστράφηκε. Οι κοινότητες συνεργάστηκαν στενά με τα τοπικά συμβούλια, οργανισμούς υποστήριξης, κοινωνικές οργανώσεις για να υποστηρίξουν το προσωπικό του σχολείου να επιστρέψει στη διδασκαλία. Τέθηκαν σε εφαρμογή εναλλακτικές μορφές εκπαίδευσης και μαθησιακοί κύκλοι ώστε να μετριαστεί η διαταραχή που προκαλείται στους μαθητές από την αποχή απ’ τα σχολεία. Σχεδόν όλοι οι ερωτηθέντες της έρευνας δήλωσαν υπογράμμισαν την ανάγκη να συνεχιστεί ο αγώνας ενάντια στις επιθέσεις που στόχο έχουν να παρεμποδίσουν την εκπαίδευση την εκπαίδευση των παιδιών στις περιοχές τους.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Όπως και με την τραγική περίπτωση της Υεμένης που απλώς η ανθρωπότητα το βλέπει να διαπράτεται και γυρνά το βλέμα αλλού, το μόνο που μας νοιάζει είναι να μην έρθουν στας ευρώπας και μας κάνουν μπουρκάτους. Εμφύλιος σκέτο: δικό τους πρόβλημα. Proxy wars: τι είναι αυτό;
Παρακολουθώ την Α,μπά περίπου 2 μήνες. Γενικά, συμφωνώ με τα άρθρα και με πολλά σχόλια, ανακαλύπτοντας και προβλήματα συμπεριφοράς που δεν είχα συνειδητοποιήσει, κάποια βρίσκω πως κινούνται προς τα άκρα, ενώ ελάχιστα αποπνέουν κάποια υστερία… Αυτό το σχόλιο όμως μου φάνηκε τόσο άρρωστο που έκανα εγγραφή για να απαντήσω. Πολλοί άντρες χαίρονται με τον πόλεμο και την εξαθλίωση των ανθρώπων γιατί αυτό θα φέρει φρέσκα κορίτσια προς εκμετάλλευση;; Τέτοια ψύχωση εναντίον των ανδρών; Ξέρεις κάποιον που έχει τέτοια άποψη; Αν είσαι μέλος κάποιας μαφίας δεν χρειάζεται να απαντήσεις, θα καταλάβω… Αν πάλι πιστεύεις ότι οι συνάδελφοί σου στην δουλειά είναι… Διαβάστε περισσότερα »