in ,

Ημέρα της Γυναίκας: «Δεν μπορείς να είσαι φεμινιστής επειδή αγαπάς τις γυναίκες, πρέπει να μπορείς να νιώσεις γυναίκα»

Από τον Κυριάκο Αθανασιάδη

Σαν άντρας, δεν μπορείς να είσαι φεμινιστής απλώς και μόνο επειδή πρέπει ή επειδή το πιστεύεις. Είναι δύσκολο. Θέλει κότσια. Δεν θέλει να αγαπάς τις γυναίκες, αλλά να μπορείς να νιώσεις γυναίκα. Είναι τέλος πάντων πολύ πιο εύκολο να ζητάς εκ των υστέρων συγγνώμη. ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Καταγραφή 62

Δεν είμαι φεμινιστής. Κάποτε πάντως πίστευα ακράδαντα πως ήμουν. Ανήκω άλλωστε σε μια γενιά που το απαιτούσε, αν μάλιστα δεν το θεωρούσε αυτονόητο. Όπως θεωρούσε αυτονόητο το να είσαι γενικώς «δικαιωματιστής»: αλλιώς εξοβελιζόσουν, έβγαινες από όλες τις παρέες που άξιζαν κάτι, έμενες μόνος — και δεν το ήθελες αυτό. Έτσι, μελετούσαμε τα σωστά βιβλία, διαδίδαμε τα περιοδικά, τα κόμικς και τα φανζίν που δεν γινόταν να μη διαβάσεις, βλέπαμε στις κινηματογραφικές λέσχες τις ταινίες που όφειλες να δεις, και τα συζητούσαμε όλα αυτά μετά πίνοντας κρασί. Κυρίως: προσέχαμε. Προσέχαμε τη συμπεριφορά μας, αυτά που λέγαμε και αυτά που γράφαμε. Ίσως ακόμη και αυτά που σκεφτόμασταν· όσο γινόταν τέλος πάντων. Τότε δεν είχε επινοηθεί ο όρος «πολιτική ορθότητα», αλλά ακόμη και έτσι ξέραμε, μπορούσαμε κάπως να καταλάβουμε τι συνέβαινε όταν παρεκκλίναμε ακόμη και για αστείο.

Βέβαια, μεγαλώνοντας εντέλει παρεκκλίναμε. Στην αρχή ανεπαισθήτως, μετά κάπως πιο χαλαρά, κατόπιν όλο και περισσότερο. Είτε στ’ αστεία, είτε χωρίς να το πολυσκεφτούμε. Είτε επειδή, τελικά, μας άρεσε, ή μας βόλευε. Δεν μπορώ να θυμηθώ τις λεπτομέρειες, ή πότε ακριβώς άρχισαν να συμβαίνουν όλα αυτά. Ίσως επειδή δεν μπορείς να είσαι συνέχεια στην τσίτα. Ίσως. Συνέβαιναν πάντως, και καθώς μεγαλώναμε κι άλλο συνέβαιναν λίγο-πολύ σε όλους μας, και μάλιστα —κατά ειρωνεία— κυρίως σε όσους είχαν να πουν και κάτι. Κι έτσι πήρε κλήση το αμπάρι και γίναμε κι εμείς ένα κομμάτι όλου αυτού του μηχανισμού, που λένε. Ένα κομμάτι από το όλον. Όχι το χειρότερο κομμάτι —προς Θεού— αλλά όχι και το καλύτερο. Μπορεί μάλιστα να μην υπήρχε καν «καλύτερο» κομμάτι. Μοιάζαμε όλοι πολύ μεταξύ μας.

Μαζί μ’ αυτά, μαζί με τις απροσεξίες μας δηλαδή, αυτά τα παραπατήματα —όχι και τόσο σημαντικά καθαυτά, τίποτε πραγματικά τρομερό: κάποια ανδρική έπαρση, μπόλικες δόσεις mansplaining, τέτοια—, μαζί μ’ αυτά, λέω, άρχισαν να συμβαίνουν μια στις τόσες και μερικά ακόμη πράγματα, πράγματα κρυφά, από αυτά που γίνονται στα σκοτεινά, όταν είστε μόνο δύο και δεν σας βλέπει άλλο μάτι. Κανείς μπορεί πολύ εύκολα να εκμεταλλευτεί τη δύναμή του, τη θέση του, τον ρόλο του. Και συχνά το κάνει. Κι αν μετά τα σκέφτεται όλα αυτά μεταμελούμενος, δεν λέει κάτι. Γιατί πάνω σ’ αυτή τη μεταμέλεια είναι κολλημένος και κρέμεται, έστω και σε χάλαση, κι ένας μικρός ανομολόγητος αυτοθαυμασμός για τη δύναμη, τη θέση και τον ρόλο του: τον ρόλο σου. Και ίσως και για το σκοτάδι. Δεν είναι εύκολο πράγμα να τα κατανικάς αυτά, να μην εκμεταλλεύεσαι δηλαδή αυτό που σου έχει δοθεί. Δεν τα καταφέρνεις πάντα, ακόμη και αν προσπαθείς. Κι εμείς, κι εγώ, δεν προσπαθήσαμε και δεν προσπαθούμε όσο θα έπρεπε.

Γυρνώντας σήμερα πίσω, ντρέπομαι για μία σειρά από κακοποιητικές πράξεις απέναντι σε γυναίκες, πράξεις που με κάνουν να κοκκινίζω. Θα μπορούσα να τα είχα πάει τόσο καλύτερα. Ασφαλώς. Αλλά το ήθελα πραγματικά άραγε; Ή ακόμη καλύτερα: με συνέφερε; Ή μήπως δεν είναι πάντα πιο αθώα ωφέλιμο και ικανοποιητικό να πηγαίνεις με το ρεύμα, και να γίνεσαι κι εσύ το ρεύμα; Ναι, είναι. Γι’ αυτό και λέω πως δεν είμαι φεμινιστής. Σαν άντρας, δεν μπορείς να είσαι φεμινιστής απλώς και μόνο επειδή πρέπει ή επειδή το πιστεύεις. Είναι δύσκολο. Θέλει κότσια. Δεν θέλει να αγαπάς τις γυναίκες, αλλά να μπορείς να νιώσεις γυναίκα. Είναι τέλος πάντων πολύ πιο εύκολο να ζητάς εκ των υστέρων συγγνώμη.

Ο Κυριάκος Αθανασιάδης είναι συγγραφέας. Μόλις κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Ψυχογιός το μυθιστόρημά του «Το κόκκινο μαντίλι».

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News

8 Comments
δημοφιλέστερα
νεότερα παλαιότερα
Ενσωματωμένα σχόλια
Δείτε όλα τα σχόλια
lioness
lioness
4 χρόνια πριν

Συγγνώμη, αλλά δε μας “όπλισε” η μητέρα φύση με περίσσεια συναισθηματική νοημοσύνη. Την ίδια συναισθηματική νοημοσύνη θα είχαμε εγώ κι εσύ, απλώς εγώ που είμαι γυναίκα, διδάχθηκα να την οξύνω και να είμαι “tuned” με τις (φυσικές και συναισθηματικές) ανάγκες και τα συναισθήματα των άλλων, προκειμένου να μπορέσω να ανταποκριθώ στον “ρόλο” μου: κόρη/ μητέρα/ σύντροφος/ σύζυγος/ τροφός. Δε μας όπλισε η φύση, μας φορέθηκε στο λαιμό σαν θηλιά από την πατριαρχική κοινωνία. Όχι, δεν μπορεί εκ φυσικού της να σε καταλάβει καλύτερα μία γυναίκα. Η μεγαλύτερη συναισθηματική νοημοσύνη που ίσως παρατηρείς, είναι αποτέλεσμα συστηματικής επώδυνης καταπίεσης σε βάθος αιώνων,… Διαβάστε περισσότερα »

Mrs Brightside
Mrs Brightside
4 χρόνια πριν
Απάντηση σε  lioness

Γεια σου Υδατοκριτη, μου αρεσε πολυ η τελευταια σου προταση. Ωστοσο, θα ηθελα να σου ζητησω αν μπορεις να παραθεσεις εδω μερικες απο τις μελετες που διαβασες, οχι γιατι δεν πιστευω εσενα η θελω να σου παω κοντρα αλλα γιατι θα ηθελα να δω περισσοτερες λεπτομερειες. Τεινω να ειμαι λιγο δυστακτικη με καποιες ερευνες και τον τροπο διεξαγωγης τους.

Mrs Brightside
Mrs Brightside
4 χρόνια πριν
Απάντηση σε  Mrs Brightside

Διαβασα το αρθρο το οποιο αναφερεται σε ερευνες ομως δε μας λεει ποιες. Αυτοματα, μου γεννιουνται πολλες αποριες. Αυτο το “99% των γυναικων” πως εχει υπολογιστει; Ποιο ηταν το δειγμα της ερευνας; Ηταν αντιπροσωπευτικο του πληθυσμου; Ποιες ακριβως ειναι οι νευρολογικες ερευνες που αποδεικνυουν τα παραπανω;

Mrs Brightside
Mrs Brightside
4 χρόνια πριν

Ειναι οντως η γυναικα οπλισμενη με περισσοτερη συναισθηματικη νοημοσυνη απο τον αντρα η μηπως εξαιτιας των επιταγων της κοινωνιας αναγκαζεται να σκεφτεται τα παντα, να υπεραναλυει αν μιλησε καλα στον Τακη, αν φταιει εκεινη για διαφορες συμπεριφορες του Κωστα και να προσεχει καθε λεξη που θα πει σα να προσπαθει να απενεργοποιησει βομβα γιατι ο εγωισμος του Νικου ειναι πιο ευαισθητος κι απο κλειτοριδα; Μηπως αν οι αντρες πιεζονταν κι αυτοι απο την κοινωνια να σκεφτονται τοσο μα τοσο πολυ, αρχιζαν να καταλαβαινουν τις γυναικες καλυτερα;

Ofglen
Ofglen
4 χρόνια πριν

Δεν μας “όπλισε” η μητέρα φύση με περίσσεια συναισθηματική νοημοσύνη, η καταπίεση το έκανε αυτό. Νομίζω όλες οι καταπιεσμένες ομάδες “νιώθουν” λίγο παραπάνω από έναν λευκό cis άντρα.

leas
leas
4 χρόνια πριν

Ο Kubie, προχωρώντας παραπέρα την ιδιοφυή σκέψη του Freud περί νηπιακής σεξουαλικότητας, μίλησε για την εγγενή ανάγκη του ανθρώπου να είναι δίφυλος. Ανάγκη που ασυνείδητα ο άνθρωπος ικανοποιεί κάθε φορά, κατά την σύμμειξη δύο φύλων σε ένα σώμα, στην σεξουαλική πράξη, παράλληλα με την αισθητηριακή ηδονή. Ένας φιλόλογος-μελετητής των φύλων κατά την αρχαιότητα, ο Winkler, το επιβεβαιώνει με τις μελέτες του, λέγοντας πως τα δύο φύλα δεν στέκουν το ένα απέναντι στο άλλο, αλλά υπάρχουν ως δύο πόλοι ενός ενιαίου συνεχούς. Συνεχίζει λέγοντας: γυναίκα δεν είναι μόνο το αντίθετο του άντρα αλλά ταυτόχρονα ένας εν δυνάμει εσωτερικός μετανάστης εντός της… Διαβάστε περισσότερα »

kaiti
kaiti
4 χρόνια πριν
Απάντηση σε  leas

Leas, πολύ ωραία τα λες, μια ανούσια ‘διόρθωση’ μόνο, κ ο φρουντ είχε μιλήσει για το γεγονός ότι ψυχικά σε κάθε άνθρωπο συνυπάρχουν κ τα 2 φυλα- συμβολικά.

leas
leas
4 χρόνια πριν
Απάντηση σε  leas

Υδατοκρίτη, νομίζω πως δεν εξέφρασα καλά αυτό που ήθελα να πω. Αυτό που λένε οι ψυχαναλυτές δεν αναφέρεται στη βιολογία αλλά στην ασυνείδητη φαντασίωση του ανθρώπου. Οι λόγοι που δεν μας επιτρέπουν να φθάσουμε την ισότητα δεν είναι μόνο κοινωνικο-πολιτικοί. Η κοινωνική κατασκευή δεν προηγείται αλλά ακολουθεί. Πριν από αυτό, οι λόγοι είναι φαντασιωσικοί. Η ανακολουθία σε ψυχικό επίπεδο οφείλεται στον τρόμο της ύπαρξης του εσωτερικού μετανάστη μέσα μας. Και η κοινωνική τάξη πραγμάτων που ακολουθεί, απειλείται. Καθόλου άκομψο ή επιδερμικό δεν ήταν αυτό που είπες. Μίλησες για την ισότητα, ελευθερία που αυτό το ζευγάρι απολαμβάνει και που κάνει όλα… Διαβάστε περισσότερα »