in ,

Η επιστολή των έξι

Τι άλλο θα δούμε

Η πολιτική ζωή της χώρας με έχει κουράσει από καιρό. Πιστεύω ότι το βαρέλι δεν έχει πάτο και ότι τα έχουμε δει όλα. Δυστυχώς όμως η πραγματικότητα με διαψεύδει συνεχώς ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

vouli37057

Η πολιτική ζωή της χώρας με έχει κουράσει από καιρό. Πιστεύω ότι το βαρέλι δεν έχει πάτο και ότι τα έχουμε δει όλα. Δυστυχώς όμως η πραγματικότητα με διαψεύδει συνεχώς (και όχι μόνο εμένα).

Η κοινοβουλευτική διαδικασία τείνει να χάσει και το ελάχιστο κύρος που της είχε απομείνει με αποτέλεσμα να κινδυνεύουν οι δημοκρατικοί θεσμοί και η ίδια η δημοκρατία. Για να γίνει πιο σαφές, η ανάδειξη πριν από χρόνια του παραδικαστικού κυκλώματος είχε ως αποτέλεσμα δικαίως να κλονιστεί η εμπιστοσύνη του μέσου ανθρώπου προς το θεσμό της δικαιοσύνης και η συλλογική συνείδηση να ισοπεδώσει όλους τους λειτουργούς της δικαιοσύνης, ακόμα και τους άμεμπτους. Έχω την εντύπωση ότι τα τελευταία δύο χρόνια υπάρχει ένας άτυπος διαγωνισμός μεταξύ κάποιων βουλευτών, οι οποίοι συναγωνίζονται στο ποιος θα καταρρακώσει θεαματικότερα το θεσμό του κοινοβουλίου. Τα παραδείγματα πάρα πολλά. Κορωνίδα όλων, κατά την άποψή μου, η επιστολή των έξι με την οποία έξι βουλευτές απαρνούμενοι την κατά άρθρο 60 του Συντάγματος ελεύθερη εντολή των βουλευτών (απεριόριστο δικαίωμα γνώμης και ψήφου κατά συνείδηση) δηλώνουν εκ των προτέρων ότι σε κάθε νομοσχέδιο που ψηφίζεται χωρίς ονομαστική ψηφοφορία η ψήφος τους να προσμετράται με αυτές των βουλευτών της συμπολίτευσης. Δίνουν δηλαδή ένα λευκό πληρεξούσιο για νομοσχέδια που δεν έχουν κατατεθεί ακόμα, και δεν γνωρίζουν ούτε το περιεχόμενό τους.

Με αυτή την επιστολή φαλκιδεύεται ο κοινοβουλευτισμός. Δεν είναι δυνατόν έξι βουλευτές να παραδέχονται εγγράφως ότι θα ψηφίσουν μελλοντικά νομοσχέδια το περιεχόμενο των οποίων δεν γνωρίζουν από τώρα. Αφού δεν το γνωρίζουν, δεν μπορούν να ξέρουν εάν συμφωνούν με αυτό και εάν επιθυμούν αυτό να γίνει νόμος του κράτους. Λευκή επιταγή, και μάλιστα γραπτή, δεν νοείται.

Η δυσλειτουργία αυτή του κοινοβουλίου με αποκορύφωμα την επιστολή των έξι με έχει προβληματίσει. Το κοινοβούλιο δεν είναι παντοδύναμο και κυρίως πρέπει να σταματήσει επιτέλους αυτή η παρωδία κατά τη διαδικασία ψήφισης νόμων, ο κανονισμός της βουλής δεν τηρείται, οι βουλευτές πηγαίνουν για γκαζόζες, άλλοι παρέχουν λευκές επιταγές με αποτέλεσμα να απομειώνεται η δημοκρατική νομιμοποίηση των ψηφισθέντων νόμων. Κατά την άποψή μου η λύση είναι μονόδρομος. Τα δικαστήρια οφείλουν πλέον, μετά από αυτή την κατρακύλα, να ελέγχουν και τη λεγόμενη εσωτερική συνταγματικότητα (δηλαδή τη διαδικασία της ψήφισης των νόμων). Το γνωρίζω ότι δογματικά έχει λυθεί παλιότερα το θέμα και το σύνολο του νομικού κόσμου είχε καταλήξει στο συμπέρασμα ότι τα δικαστήρια δεν ελέγχουν την λεγόμενη εσωτερική συνταγματικότητα. Θεωρώ όμως ότι η παράφορη, απρόκλητη και συνεχής παραβίαση του κανονισμού της βουλής  πρέπει να οδηγήσει στην αναθεώρηση αυτής της άποψης. Εάν τα δικαστήρια ελέγχουν και την εσωτερική συνταγματικότητα των νόμων να αναβαθμιστεί επιτέλους ο κοινοβουλευτισμός στη χώρα μας.

Η πλήρης απαξίωσή του οδηγεί σε σκοτεινά μονοπάτια και απομείωση των συνταγματικών ελευθεριών των ατόμων.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News

6 Comments
δημοφιλέστερα
νεότερα παλαιότερα
Ενσωματωμένα σχόλια
Δείτε όλα τα σχόλια
leas
leas
5 χρόνια πριν

Μαρίνα, πάρα πολύ ενδιαφέρον άρθρο και συμφωνώ για την απομείωση της δημοκρατικής νομιμοποίησης. Ένα από τα χειρότερα που συμβαίνουν στις μέρες μας είναι ότι πάρα πολλά που θέλουν να περάσουν οι τελευταίες κυβερνήσεις τα περνούν με Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου (στο τσάκα τσάκα και χωρίς δημοσίευση) και όχι μέσω της κανονικής διαδικασίας. Από το 1975 μέχρι το 2010 είχαμε 4 – 5 ΠΝΠ και από το 2010 ως σήμερα πάνω από 100! Εδώ να δεις δημοκρατική νομιμοποίηση. Θα μου επιτρέψεις μια διευκρίνηση. Η ελεύθερη εντολή των βουλευτών έχει να κάνει με τον αντιπροσωπευτισμό, όχι με κοινοβουλευτισμό, δηλαδή ακόμα χειρότερα για το… Διαβάστε περισσότερα »

leas
leas
5 χρόνια πριν
Απάντηση σε  leas

Λοιπόν Μαρίνα, τώρα που προχωράω τα διαβάσματα μου, είχες απόλυτο δίκιο. Η κρίση αντιπροσωπευτισμού είναι ταυτόχρονα και κρίση κοινοβουλευτισμού και το αντίστροφο. Οφείλω να το πω.

leas
leas
5 χρόνια πριν
Απάντηση σε  Μαρίνα Μπούζη

Αν το ξέρω καλά, τα δικαστήρια κάνουν κατασταλτικό έλεγχο των νόμων, δηλαδή μετά την ψήφισή τους από το νομοθετικό σώμα. Ο εσωτερικός έλεγχος που αφορά την συζήτηση και επεξεργασία του νόμου γίνεται από τη Βουλή και από τις κοινοβουλευτικές επιτροπές. Αν εμπλακούν εκεί τα δικαστήρια, τότε δεν γίνεται παραβίαση της διάκρισης εξουσιών που είναι και ουσιαστική αρχή του δημοκρατικού πολιτεύματος; Δεν ξέρω, τώρα τα διαβάζω και προσπαθώ να καταλάβω. Ευχαριστώ για την απάντηση πάντως!

I KNOW!
I KNOW!
5 χρόνια πριν

Για το πολιτικό σχόλιο καμία αντίρρηση. Νομικά όμως για να μιλάμε σωστά, δεν δόθηκε λευκή επιταγή δόθηκε δεδηλωμένη εμπιστοσύνη. Η δήλωση αυτής της εμπιστοσύνης δε σημαίνει πρόθεση δέσμευσης (νομικής, όχι πολιτικής) για επόμενα νομοσχέδια αλλά εξασφαλίζει στην κυβέρνηση την εμπιστοσύνη που πρέπει να “της έχει δηλώσει” η κοινοβουλευτική εμπιστοσύνη.