Αν η ομορφιά, όπως λένε, θα σώσει τον κόσμο τότε αυτό το βίντεο για το καινούριο τραγούδι της Nalyssa Green Παπαρούνα είναι η ελπίδα μας.
Η αισθητική της Εφή Γούση που υπογράφει την επιμέλεια του βίντεο είναι απλά εξαιρετική και το κομμάτι απόκοσμο και εξωτικό όπως και η ίδια, η υπέροχη Nalyssa Green.
“…θα κόψω μία παπαρούνα / να την κοιτάζω να πεθαίνει
θα την καπνίσω και θα νιώσω / κόκκινο μέσα μου να μπαίνει
φυσάω σύννεφα γαλάζια / φτιάχνω δικό μου ουρανό
γι αυτό δεν έφυγα ποτέ μου / για πάντα έμεινα εδώ…”
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Κάπου χάνω την συνοχή με τα γραφόμενα αν μου επιτρέπετε;
“Αν η ομορφιά, όπως λένε, θα σώσει τον κόσμο τότε αυτό το βίντεο για το καινούριο τραγούδι της Nalyssa Green Παπαρούνα είναι η ελπίδα μας.”
Το αξίωμα αυτό σε συνδυασμό με pop έργο μου θυμίζει ανάλυση μιας μεταμοντέρνας Κωστοπουλειάδας. Σίγουρα κάτι χάνω στη μετάφραση (θα εξηγηθώ).
Κι έπειτα ο καπνός του οπίου (της παπαρούνας Papaver somniferum δηλαδή υπνοφόρου) δεν είναι καν γαλάζιος. (Μην με ρωτάτε πώς ξέρω τέτοιες λεπτομέρειες. Δεχτείτε την ξερολίασή μου.)
Γενικό συμπέρασμα: η Σοφία Κόππολα είναι τελικά πιο επιδραστική απ’όσο νομίσαμε.
μα τώρα αυτολεξεί, γιατί ο καπνός του οπίου δεν είναι γαλάζιος;
🙁
Δεν ξέρω τι χρώμα είναι ο καπνός της παπαρούνας, αλλά σου λέει θέλει να φτιάξει ουρανό. Ε, το γαλάζιο ταιριάζει.
Eπειδή είναι κιτρινωπός. Δεν είναι άποψη. Είναι γεγονός.
Ο στίχος ο συγκεκριμένος πέραν της ολίγον τι κλισέ μεταφοράς περί ουρανού (πού είναι τα Άνθη του Κακού με το βαρυ και χαμηλό ουρανό τους που πλακώνει και το αληθινό αφιόνι τους…) μου δίνει την αίσθηση ότι γράφτηκε από κάποιον που ως λυκειόπαιδο του είχαν κάνει κατήχηση να αποφεύγει τις παρέες που ο καπνός των τσιγάρων τους ήταν γαλάζιος… 😀
Εξ ου και το σχολίασα.
Είμαι ακόμη σε φάση:
γκομενα(κι) σε θέλω,
γκομενα(κι) μου πεθαίνω
και υποφέρω.
Το είχα ακούσει, πέρισυ, σε λάιβ στο αντιρατσιστικό και τη-ο ερωτεύτηκα λίγο.
Κι αν κρίνω απ’ την επιτυχία, ίσως και να είμαι λίγο μ3ινστριμ:
https://m.youtube.com/watch?v=E-3UoTHSJww&oref=https%3A%2F%2Fm.youtube.com%2Fwatch%3Fv%3DE-3UoTHSJww&has_verified=1&client=mv-google&layout=mobile
Να να να να!
Πολύ ενδιαφέρουσα δουλειά, αν και μουσικά δεν είναι του γούστου μου.
Δύο παρατηρήσεις:
1) Απόκοσμο κι εξωτικό δεν το λέω. Ωραίο είναι, ατμοσφαιρικό, με ιδιαίτερο βίντεο κλιπ… μπράβο. Μια και λέμε για ελληνίδες τραγουδίστριες, απόκοσμη κι εξωτική (και σούπερ) μου φαίνεται π.χ. η Etten.
2) Μου αρέσουν τα ονειρικά στιχάκια, αλλά αν τους ίδιους στίχους τους τραγουδούσε ο Πλιάτσικας γρατζουνώντας καμιά κιθάρα, πολλοί θα έλεγαν “εντεχνίλα, ίίίου”. Δεν μπορώ να μην το πω!
Thumbs up στο Βλαχάκι για τις S.W.I.M.