Όταν είσαι νέα μαμά υπάρχουν δύο πράγματα για τα οποία καλείσαι συνεχώς να απαντάς: το μωρό και το στήθος σου- συγκεκριμένα, αν «θηλάζεις το μωρό».
Εάν η απάντηση είναι «ναι», τότε θα πάρεις ένα εγκάρδιο «Μπράβο» και μερικά καλοπροαίρετα σχόλια για το πόσο ευαίσθητες και ερεθισμένες θα πρέπει να είναι η θηλές σου.
Αλλά αν η απάντηση είναι αρνητική, η συζήτηση σταματάει απότομα. Ο ερωτών αγνοεί την απάντηση και αρχίζει να λέει για το «πόσο καλό κάνουν οι φόρμουλες» αλλά βαθιά μέσα σου νιώθεις ότι κρίνεσαι. Νιώθεις ανασφαλής. Αρχίζεις να κρίνεις τον εαυτό σου για την ικανότητα του ως γονιός. Και όλα ξεκινούν εκεί.
Ξέρω από προσωπική εμπειρία, επειδή εμπίπτω στην κατηγορία των γυναικών που δεν θηλάζουν. Καταρχάς θα προσπαθούσα να αποφύγω την ερώτηση. «Προσπαθώ!» θα έλεγα χωρίς πολλά πολλά. Αφού όμως γνωρίζω πως ο θηλασμός δεν δουλεύει για μένα και το γιο μου, αποφάσισα να γίνω πιο αμυντική. «Ο γιος μου, Sol, γεννήθηκε ένα μήνα νωρίτερα και δεν μπορούσε να θηλάσει. Κατάφερα να αντλήσω μητρικό γάλα για μερικούς μήνες αλλά μετά δεν μπορούσα να παράξω άλλο. Έπρεπε να βρω άλλη φόρμουλα για να ταΐσω τον μικρό».
Μισούσα να απαντάω στην ερώτηση ξανά και ξανά αλλά κατανοούσα γιατί όλοι ήθελαν να μάθουν. Ο αποκλειστικός θηλασμός σχετίζεται με χαμηλότερα ποσοστά μολύνσεων των αυτιών, αναπνευστικών ασθενειών και Σύνδρομο Αιφνίδιου Θανάτου Μωρών( SIDS) σύμφωνα με την Αμερικανική Ακαδημία Παιδιατρικής, η οποία συνιστά να θηλάζουν τα μωρά για τους πρώτους έξι μήνες της ζωής τους.
Τις τελευταίες δεκαετίες, οι ιατροί εμπειρογνώμονες ενθάρρυναν έντονα τις γυναίκες να θηλάζουν, με αποτέλεσμα το 83% των αμερικανών μητέρων να προβαίνουν σε αποκλειστικό θηλασμό αμέσως μετά τον τοκετό. Αυτά τα ποσοστά βέβαια αρχίζουν να μειώνονται με το πέρας των έξι μηνών, αφού όπως ανακάλυψα και εγώ, ο θηλασμός είναι πραγματικά πολύ δύσκολος.
«Υπάρχουν σίγουρα αναγνωρισμένα οφέλη, δεν υπάρχει αμφιβολία για αυτό» δήλωσε η Dr Mary Jane Minkin, κλινική καθηγήτρια μαιευτικής, γυναικολογίας και αναπαραγωγικών επιστημών στο Yale.
«Το πρόβλημα είναι πως ο θηλασμός δεν είναι καθόλου εύκολο πράγμα. Είναι εξαιρετικά χρονοβόρο και δύσκολο, ακόμα και αν εργάζεστε στο πιο φιλόξενο περιβάλλον που το επιτρέπει» είπε.
«Υπάρχουν επίσης και βιολογικοί παράγοντες, από τις δυσκολίες διατροφής των βρεφών, τη μαστίτιδα, ανεπάρκεια μητρικού γάλακτος» εκτιμά η Dr Minkin μέσα από την εμπειρία της, όπου το 20% των ασθενών προσπάθησε να θηλάσει αλλά απέτυχε για κάποιον από τους παραπάνω λόγους. Μπορεί τα δεδομένα να είναι λιγοστά ωστόσο μια μελέτη του 1990 διαπίστωσε ότι το 15% των μητέρων που προσπάθησαν να θηλάσουν τρεις βδομάδες μετά τον τοκετό, δεν ήταν σε θέση να το κάνουν ενώ το 5% αντιμετώπισε ανεπαρκή παροχή γάλακτος.
Υπάρχουν επίσης ευρύτατες συναισθηματικές ή ψυχολογικές αιτίες που οι γυναίκες επιλέγουν να μην θηλάσουν. Για την Kelly Mullen-McWilliams, συγγραφέας με έδρα τη Χονολουλού και μητέρα ενός 2χρονου, το ιστορικό από σεξουαλικές κακοποιήσεις σε συνδυασμό με την προδιάθεση για κατάθλιψη και άγχος, την οδήγησαν στην απόφαση να μη θηλάσει.
«Όπως οι περισσότερες γυναίκες έχω κι εγώ τραυματικές εμπειρίες από σεξουαλικές κακοποιήσεις, με την περιοχή του στήθους να συμμετέχει αρκετά. Η ιδέα του θηλασμού δεν με έκανε ποτέ να νιώσω ασφαλής» δηλώνει.
Σε περίπτωση που δεν θηλάζεις για τον οποιοδήποτε λόγο και θέλεις να απαντήσεις στην ερώτηση «Γιατί όχι;» χωρίς να πάρεις αμυντική στάση, εδώ είναι μερικοί τρόποι να το καταφέρεις:
Μην μιλάς για αυτό
Με εξαίρεση τον παιδίατρο σου, κανείς δεν δικαιούται να μάθει πως τρώει το μωρό σου: τελεία. Δεν χρωστάς σε κανέναν εξηγήσεις. Όταν λοιπόν κάποιος ρωτάει γιατί δεν θέλεις να θηλάσεις, απαντήσε ένα απλό «Έτσι» χωρίς πολλά πολλά. Αποσαφήνισε στον άλλον άνθρωπο που ρωτάει, υιοθετώντας έναν ελαφρύ τόνο στη φωνή πως δεν είναι θέμα προς συζήτηση.
Το ερώτημα αυτό όταν απευθύνεται σε μητέρες που προσπάθησαν να θηλάσουν αλλά δεν τα κατάφεραν γίνεται ακόμα πιο τραυματικό ακόμα και αν αυτός που το θέτει έχει τις καλύτερες προθέσεις. Όταν ρωτάει «Τι συνέβη;» μπορείς να πεις «Δεν θέλω να μιλήσω για αυτό αλλά σας ευχαριστώ» συμβουλεύει η Birdie Gunyon Meyer, σύμβουλος γυναικών που αγωνίζονται με τη κατάθλιψη και το άγχος μετά τον τοκετό.
«Είναι απολύτως φυσιολογικό για τις γυναίκες με κατάθλιψη να δυσκολεύονται με το θηλασμό» αναφέρει η Meyer. Παροτρύνει τις γυναίκες να απαντάνε «ήθελα να θηλάσω αλλά δε λειτούργησε για μας».
Κάνε σαφές ότι δεν ενδιαφέρεσαι για συμβουλές
Πολλές φορές ο άλλος αντιδράει με το ύφος του εμπειρογνώμονα: «Έχεις δοκιμάσει αυτή τη θέση, αυτό τον τρόπο;» Αυτό συμβαίνει ακόμα όταν το βρέφος έχει ξεπεράσει την ηλικία θηλασμού.
Η Sarah Eicher, σύμβουλος θηλασμού με έδρα το Μπρούκλιν, προτείνει να είσαι λακωνική αλλά ευγενική.
Πες: «Χαίρομαι που αυτό λειτούργησε για σένα. Ευχαριστώ πολύ για το ενδιαφέρον σου ή ευχαριστώ πολύ που μοιράστηκες τις απόψεις σου».
Είναι ένας αποτελεσματικός τρόπος να μετατοπίσεις τη συζήτηση σε άλλα θέματα.
Επικοινώνησε στο γιατρό σου τις ανησυχίες σου πριν γεννήσεις
«Εάν αποφασίσεις πως δεν θες να θηλάσεις θα πρέπει να ενημερώσεις τον μαιευτήρα ώστε να ενημερώσει με τη σειρά του το νοσοκομείο» λέει η Dr Alyssa Dweck, γυναικολόγος με έδρα τη Νέα Υόρκη.
«Στο νοσοκομείο μπορεί να ρωτήσουν αν είσαι σίγουρη για αυτήν την απόφαση αλλά η συζήτηση πρέπει να τελειώσει εκεί».
Αν αισθάνεσαι πίεση από το γιατρό, μάλλον θα χρειαστεί να βρεις κάποιον άλλο. «Στη διαδικασία επιλογής παιδιάτρου κατα την εγκυμοσύνη, δέχτηκα αρκετές πιέσεις για την επιλογή μου να μη θηλάσω» αναφέρει η Mullen-McWilliams. «Ο πρώτος παιδίατρος μου είπε πως ήταν οκ αν δεν έκανα εμβόλιο στο μωρό αλλά ο θηλασμός ήταν απαραίτητος και καλό θα ήταν να το προσπαθήσω».
Η απόφαση είναι δική σου
Σε κάποιο σημείο κουράστηκα τόσο πολύ να δίνω εξηγήσεις που κάθε φορά που με ρωτούσαν είχα την έκφραση σκηνοθέτη του Χόλιγουντ που τον σταματάει κάποιος ερασιτέχνης ηθοποιός την ώρα που τρώει για να του δώσει το βιογραφικό του.
Δεν θα κρύψω πως φλέρταρα λίγο με την ιδέα να φτιάξω αυτοκόλλητα που να γράφουν #ΣταμάταΝαΡωτάςΓιαΤοΣτηθοςΜου και να τα κολλήσω στο σακάκι μου, όταν είμαι έξω με το μωρό. Τελικά συνειδητοποίησα πως ήμουν τόσο απασχολημένη να βρω μια εύστοχη απάντηση που ξέχασα εντελώς πως δεν αφορά κανέναν. Κανείς δε με ρωτούσε για τις θηλές μου πριν γίνω γονέας. Γιατί να το κάνει τώρα;
Η Dr Smita Malhora, παιδίατρος που επίσης πάλεψε να θηλάσει τα παιδιά της, δηλώνει πως δεν χρωστάμε σε κανέναν εξηγήσεις. Στην αρχή έλεγα δικαιολογίες του τύπου «δεν έχω πολύ γάλα. Το μωρό δυσκολεύεται να προσκολληθεί. Δοκίμασα διάφορες θέσεις»
«Αυτό που κατάλαβα ήταν πως ένιωθα ενοχές για τον εαυτό μου χωρίς να μου έχει πει κανείς τίποτα. Ήταν αρκετά αυτό-καταστροφικό».
Τελικά η Dr Malhora κατέληξε στη απάντηση «το μωρό μου ταΐζεται. Ο θηλασμός δεν είναι για μένα στη παρούσα φάση»
Ήταν αρκετά επώδυνο, όταν ακόμα και στις χειρότερες μου περιόδους οι άλλοι με έκαναν να αισθάνομαι ενοχές για κάτι που δεν μπορούσα να ελέγξω. Λίγοι ήταν εκείνοι που μου έδωσαν την απάντηση που ήθελα να ακούσω, ότι ήταν οκ να σταματήσω.
Ο γιος μου είναι τώρα 18 μηνών. Είναι εξαιρετικά υγιής και χαρούμενος και χαμογελάει κάθε φορά που εγώ και ο πατέρας του γυρνάμε σπίτι από τη δουλειά.
Τελικά για αυτό που λυπάμαι πιο πολύ από τους πρώτους μήνες της γέννησης του, δεν είναι ότι δεν κατάφερα να θηλάσω, αλλά ότι έχασα τόσο πολύτιμο χρόνο να εξηγώ στους άλλους γιατί.
Από την E.J. Dickson
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Όσο δέχονται κριτικές οι γυναίκες που δεν θηλάζουν, άλλο τόσο δέχονται και οι γυναίκες που θηλάζουν μετά τους 6 μήνες. Αρχίζουν τα “ακόμα θηλάζεις?” Και ακολουθεί συνήθως μια εξήγηση που δεν έχεις ζητήσει γιατί δεν θήλασαν εκείνες η για πόσο καιρό το συνέχισαν και πως το έκοψαν. Αν δε, περάσει ένας χρόνος και θηλάζεις ακόμα, σε κοιτάνε στραβά, τύπου ότι το παρακάνεις, ότι το κάνεις για σένα και όχι για το παιδί
Θυμάμαι ακόμη την πρώτη φορά που συνειδητοποίησα, πριν αρκετά χρόνια, πόσο σημαντικό είναι αυτό το θέμα (διότι από την προηγούμενη γενιά, που μεγαλώσαν παιδια τέλη 70s μέχρι και 80s δεν ήταν και τόσο big deal, οι φόρμουλες ήταν βολικές και απελευθερωτικές). Με είχε πιάσει, λοιπόν, παραμάσχαλα, σε ένα πάρτυ, μια εξ αγχιστείας ξαδέλφη μεγαλύτερη, που ήταν σχετικά πρόσφατη μωρομάνα και μου έλεγε τον πόνο της για το γεγονός ότι δεν μπορούσε να θηλάσει κι έμοιαζε απολογητική, ενώ εγώ ήμουν σε ένα στυλ don’t worry, ρε παιδί μου κ.λπ.. Πιο πρόσφατα έπρεπε σχεδόν να λογοφέρω με γνωστό που ήταν σε φάση:… Διαβάστε περισσότερα »
Εγώ τη βλέπω έως και αδιάκριτη αυτη την ερώτηση, όταν δε γίνεται απο γιατρό. Θέλω να βάλω στη ζωη μου την απάντηση ‘δε σε αφορα’, κι ας μου έχουν μάθει το αντίθετο. Κάποιος που θέλει να με κουτσομπολεύει πίσω απο την πλάτη μου, θα το κάνει ούτως ή άλλως. Δε θέλω να με ενδιαφερει η γνώμη αυτών των ανθρώπων.
Μεγάλη καταπίεση και καμία διακριτικότητα με το συγκεκριμένο θέμα! Είχαμε τις ερωτήσεις ποτέ θα παντρευτείς, γιατι δεν έχεις κάνει ακόμη παιδι, γιατι δεν κάνεις δεύτερο παιδί… τις τελευταίες δεκαετίες προστέθηκε άλλη μια! Έτσι… αντί να προχωράμε μπροστά… Στην τελευταια δε ερώτηση, η επιμονή και αδιακρισία ξεπερνάνε κάθε όριο! Γιατί αυτή αυτή/ος που ρωτάει μπορεί για το οτι η άλλη δεν παντρεύεται να βάλει και τον παράγοντα τύχη… “ήταν άτυχη και δεν παντρεύτηκε”… με το θηλασμό ομως; Εδώ δεν υπάρχει κανένα έλεος! Προσωπικά θα έλεγα προς τις γυναίκες που ρωτάνε: 1. Είναι μια αδιακριτη ερωτηση! Μπορείς να ρωτήσεις την αδερφή σου… Διαβάστε περισσότερα »
Καταπληκτική η απάντηση σου, θα το λέω κι εγώ!!
καλα στην ελλαδα μεζω την κουλτουρα μη θηλασμου σιγα μη σε ρωτησει κανεις αν θηλαζεις..και αν σε ρωτησει και απαντησεις αρνητικα θα το θεωρησει και πολυ φυσιολογικο!αυτο που κρινουν ολοι ειναι ο θηλασμος ειδικα μετα το 6μηνο!αν περασεις και το χρονο η τα 2χρονια εκει να δεις κατακραυγη.
Μια χαρά ρωτάνε και στην Ελλάδα, δεν υπήρξε άτομο να με δει με το καινούργιο μου μωρό και να μη με ρωτήσει φέτος το καλοκαίρι.
Όσο για την κριτική μετά το 6μηνο, απλά δείχνει ότι στο θέμα του θηλασμού η αντιμετώπιση της κοινωνιας προς τη μητέρα είναι damned if you do, damned if you don’t….
Θα μπω σε κάνα δυο μέρες να διαβάσω το ξεκατινιασμα που θα ακολουθήσει του άρθρου!!