Μεγάλωσα σε μια επαρχιακή πόλη και σε μια οικογένεια στην οποία οδηγεί μόνο η μαμά και όχι ο μπαμπάς αφού δεν το έχει καθόλου. Η μητέρα μου εξαιρετική οδηγός και ιδιαίτερα ψύχραιμη ως άνθρωπος επιστρέφει τις προάλλες από τη δουλεία τησ στο σπίτι. Εν τω μεταξύ έχω επιστρέψει και εγώ εδώ για διακοπές. Με παίρνει τηλέφωνο και συνειδητοποιώ πως είχε ένα ατύχημα με το αυτοκίνητο. Βγαίνω έξω από το σπίτι και με το που με βλέπει ξεσπάει σε λυγμούς.Μετά από λίγα λεπτά που πέρασαν πολλά από το μυαλό μου, μου εξηγεί πως ήταν σε μια ανηφόρα σταματημένη κοιτώντας αριστερά αν ανεβαίνει κάποιος άλλος από άλλο δρόμο (εκείνη είχε στοπ) και αφού ξανά ξεκινάει πανέξπυνος (παρκαρισμένος δεξιά της) νόμιζε πως προλαβαίνει να πεταχτεί μπροστά της και τελικάτην χτυπάει. Να σημειωθεί πως και επίσημα πλέον, έφταιγε εκείνος οπότε θα πληρώσει τις ζημιές. Όλοι καλά στην υγεία τους ευτυχώς, ο εν λόγω τύπος κατεβαίνει βρίζοντας τη μαμά μου με βρισιές που η ίδια δεν τόλμησε να μου επαναλάβει. Σταματάνε περαστικοί να υπερασπιστούν τη μητέρα μου και βρίζει και εκείνους. Ακόμα και η αστυνομικός του είπε πως πρέπει να ηρεμήσει και πως αλλιώς δεν θα πάρει κατάθεση. Η μαμά μου δεν είπε τίποτα και μάλιστα ζήτησε συγνώμη (για εμένα λάθος της). Δεν ξέρω αν έχει να κάνει με το ότι ήταν γυνάικα (αν και αναφέρθηκε στις βρισιές του) γιατί πιστεύω πως απλά είχε πρόβλημα. Αυτό που θέλω να πω είναι πως θύμωσα πάρα πολύβλέποντας τη μητέρα μου σε αυτή την κατάσταση. Πέρασαν πολλές ώρες για να την ηρεμήσω τελείως. Μου επαναλάμβανε συνεχώς πως ποτέ κανείς δεν την έχει κάνει να αισθανθεί τόσο άσχημα (για κάτι που δε φταίει κιόλας). Και αυτό που θέλω να σε ρωτήσωτις περιπτώσεις τι κάνουμε; δεν απαντάμε καθόλου, απαντάμε ευγενικά η πέφτουμε στο επίπεδο του άλλου? Ευχαριστώ και μόνο που τα είπα σε κάποιον. Καλό καλοκαίρι και ας μην βγάζουμε τα προβλήματα μας σε άλλους ανθρώπους, έχουν ήδη τα δικά τους. – πολιτισμός νοτ.
Συνηθισμένη η στάση του οδηγού που προκάλεσε το ατύχημα. Δεν θα σου πω ένα χρυσό κανόνα συμπεριφοράς για αυτές τις περιπτώσεις. Το βασικό, κατά την άποψή μου, είναι να είσαι ασφαλής γιατί πολλές φορές εκτός από τη λεκτική βία αυτά τα περιστατικά οδηγούν και σε σωματική βία. Η μαμά σου, κατά την άποψή μου, θα έπρεπε να υποβάλει μήνυση -ανεξάρτητα από την ευθύνη της- και πραγματικά μου κάνει άσχημη εντύπωση που η αστυνομικός δεν της το είπε. Εντύπωση βέβαια μου κάνει και το γεγονός ότι μας εξηγείς αναλυτικά γιατί δεν οδηγεί ο μπαμπάς σου και πόσο καλή οδηγός είναι η μαμά σου. Η απάντηση μου πάντως θα ήταν η ίδια έστω και αν έφταιγε η μαμά σου. Κανένας δεν έχει το δικαίωμα να μας βρίζει. Το πρόβλημα διαχείρισης του θυμού του θα πρέπει να το αντιμετωπίσει διαφορετικά.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Πολύ συνηθισμένο, δυστυχώς, περιστατικό. Τι σύμπτωση που σήμερα που ερχόμουν στο γραφείο σκεφτόμουν πως δεν μιλάμε ποτέ για το bullying στο δρόμο. Το να σε βρίζουν επειδή οδηγείς πιο σιγά, προσέχοντας περισσότερο ή επειδή στο πορτοκαλί πάτησες φρένο κι όχι γκάζι ή να σε κοιτούν υποτιμητικά (αυτό για τα μηχανάκια κυρίως) που δεν περνάς με κόκκινο αφού δεν έρχεται κανείς από την άλλη πλευρά ή επειδή δε χρησιμοποιείς το πεζοδρόμιο σα δρόμο κι άλλα πολλά πολλά με αποκορύφωμα περιστατικά σαν αυτό εδώ.
“‘Όποιος εύκολα θυμώνει
Να μην πιάνει το τιμόνι.”
Μέσα στο Σεπτέμβρη είχα ένα τρακάρισμα. Έφταιγε η άλλη οδηγός, με χτύπησε από πίσω. Βγαίνοντας από το αυτοκίνητο της, αυτή ολοκαίνουρια μερσεντές εγώ γιαρις εικοσαετίας, μου είπε:
Ειναι παλιό το αυτοκίνητο, είμαι σίγουρη ότι τα χτυπήματα τα είχε από πριν. Και έτσι που το βλέπω, αμφιβάλλω ότι έχετε ασφάλεια και έχετε περάσει ΚΤΕΟ !!!!!!!
Ε, δεν της είπες; Έτσι πως πέφτεις πάνω στους άλλους, σαν το δικό μου θα το κάνεις.