Για τη δίκη της Ελένης Τοπαλούδη έχουν γραφτεί πάρα πολλά.
Εγώ αισθάνομαι απογοητευμένη. Παρόλο που το νομικό σύστημα λειτούργησε σχετικά γρήγορα μέσα στο πλαίσιο των δυνατοτήτων που έχει, και χρησιμοποίησε το νομικό οπλοστάσιο, το αποτέλεσμα είναι ότι οι δύο ένοχοι θα βγουν από τη φυλακή σε δέκα με δεκαπέντε χρόνια, εάν παραμείνει η πρωτόδικη ποινή στο Εφετείο. Έχοντας διαπράξει αυτό το στυγερό έγκλημα χωρίς ίχνος μεταμέλειας, θα είναι ελεύθεροι σε δέκα χρόνια. Δυστυχώς, πρέπει να παραδεχτούμε ότι η έννομη τάξη και ιδίως το ποινικό δίκαιο τα τελευταία χρόνια έχουν λάβει θέση μονομερώς υπέρ των δικαιωμάτων των κατηγορουμένων, παραγνωρίζοντας ότι η αξία της ανθρώπινης ζώης, έχουσα και συνταγματική προστασία, δεν μπορεί να έρχεται πάντα σε δεύτερη μοίρα.
Και για να γίνω πιο σαφής: εννοείται ότι ο κατηγορούμενος έχει αναφαίρετα δικαιώματα και κυρίως δικαίωμα σε δίκαιη δίκη, και σε κάθε περίπτωση οι καταδικασθέντες πρέπει να έχουν αξιοπρεπή διαβίωση στα σωφρωνιστικά ιδρύματα της χώρας. Όμως ο ακρoγωνιαίος λίθος του νομικού μας πολιτισμού, που είναι ο σεβασμός στην αξία του ανθρώπου και κατά επέκταση στην ανθρώπινη ζωή και την γενετήσια ελευθερία, επιβάλει διαφορετική επιμέτρηση των ποινών των εγκλημάτων που στρέφονται κατά αυτών των εννόμων αγαθών. Με το υπάρχον νομικό πλαίσιο, ως κοινωνία αποδεχόμαστε ότι δέκα χρόνια είναι αρκετά ως ποινή για τον ένοχο ενός τέτοιου ειδεχθούς εγκλήματος. Και κατά την άποψή μου με αυτή την παραδοχή και την αποδοχή ναυαγεί το κράτος δικαίου και αναδύεται η έλλειψη εμπιστοσύνης των πολιτών στη δικαιοσύνη.
Και αυτό είναι λογικό γιατί όταν τα ισόβια και 15 έτη κάθειρξης μετατρέπονται σε δέκα με δεκαπέντε χρόνια φυλάκισης αποδομείται η δικαιοσύνη και ευτελίζονται οι θεσμοί. Πιστεύω λοιπόν ότι ο νομικός κόσμος της χώρας οφείλει εκ του θεσμικού χαρακτήρα του ως συλλειτουργού της δικαιοσύνης να πιέσει και να συμβάλει με συγκεκριμένες προτάσεις, μία εκ των οποίων είναι και η αναμόρφωση του συστήματος επιμέτρησης των ποινών στα εν λόγω εγκλήματαμε την αναδιαμόρφωση της στάθμισης που έχει επιλέξει ο ποινικός νομοθέτης. Δεν είναι δυνατόν το σύνολο του ποινικού δικαίου το τελευταίο χρονικό διάστημα να έχει ως προσανατολισμό μόνο την προστασία των δικαιωμάτων των κατηγορουμένων και να παραγνωρίζει τον παιδαγωγικό και αποτρεπτικό του χαρακτήρα.
Πράγματι, σε πολύ σοβαρά εγκλήματα οι ποινές που επιβάλλονται, για να λέμε και τα πράγματα με το όνομα τους, είναι “πλασματικές” / “εικονικές”. Ζούμε σε μια εικονική ποινική πραγματικότητα, που διαψεύδεται σκληρά από την πραγματικότητα. Σε καμία δε περίπτωση, κατά την άποψή μου, η έκτιση των ποινών δεν λειτουργεί αποτρεπτικά, για να μην πω ότι αντιθέτως σε συνδυασμό και με άλλες παθογένειες (ψευδείς ιατρικές γνωματεύσεις) συμβάλει στην θεμελίωση της νοοτροπίας ότι οι εκνομες πράξεις δεν έχουν συνέπειες. Κλονίζονται λοιπόν τα θεμέλια του κράτους δικαίου και δημιουργούνται παράλληλα και οι προϋποθέσεις εμφάνισης άλλων κέντρων/μορφωμάτων που αποδίδουν “δικαιοσύνη” με αυτοδικία (πχ φυλακισμένοι) με αποτέλεσμα να πλήτεται περαιτέρω το κράτος δικαίου και εν τέλει και τα δικαιώματα των κατηγορουμένων και καταδικασθέντων που εν τέλει προστατεύονται αλισυτελώς όταν “αποδίδεται δικαιοσύνη από τους φυλακισμένους σε συγκρατούμενους τους και κομάτι της κοινωνίας μας το επικροτεί”.
Η κατάματη αντιμετώπιση της πραγματικότητας επιβάλει να αντιμετωπιστεί το διαπιστωθέν πρόβλημα άμεσα με την συγκρότηση και την υποβολή συγκεκριμένων προτάσεων. Σε κάθε δε περίπτωση εφόσον οι αρμόδιοι φορείς (νομικοί, υπουργείο δικαιοσύνης) αδιαφορήσουν δράση οφείλει να αναλάβει η κοινωνία των πολιτών προκειμένου να αναδείξει το πρόβλημα και με παρεμβάσεις να προτείνει συγκεκριμένες λύσεις. Οι δράστες εγκλημάτων κατά της ζωής και της γενετήσιας ελευθερίας δεν πρέπει να πιστεύουν ότι θα πέσουν στα μαλακά και θα μείνουν ατιμώρητοι.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Συμφωνώ απόλυτα. Πραγματικά, όταν βγαίνουν τόσο γρήγορα, δεν αποτρέπονται από τη διαπραξη των εγκλημάτων. Το έχω ξαναπεί, εμένα ο πρώην μου είχε δηλώσει μια ωραία πρωια περιχαρής ότι η ανθρωποκτονια είναι 5 χρόνια στην ουσία και ότι είναι μάλιστα η καλύτερη εποχή για να μπει κανείς φυλακή όπως τον είχαν πληροφορήσει φίλοι του, του υποκοσμου. Τότε πήρε και την καραμπίνα, με ψευδή ιατρική γνωμάτευση από ‘μιλημενο’ γιατρό. Ίσως, οι χειρότεροι έξι μήνες της ζωής μου, που δεν κοιμόμουν γιατί είχα συνέχεια το νου μου πού είναι αυτός και πού είναι η καραμπίνα. Είναι επιτακτική ανάγκη να αλλάξει το σύστημα, να… Διαβάστε περισσότερα »
Αγαπητή Εξωγήινη διαβάζω με ενδιαφέρον τα σχόλιά σου και σχεδόν πάντα παθαίνω σοκ με αυτά που έχεις περάσει, αλλά αυτό το σχόλιο με συγκλόνισε. Πιστεύω έτσι κι αλλιώς πως το να υπάρχει όπλο μέσα στο σπίτι είναι από μόνο του τρομακτικά επικίνδυνο αλλά το να είσαι κιόλας με έναν άνθρωπο που θα το χρησιμοποιούσε για πλάκα ακούγεται ανατριχιαστικό, μου σηκώθηκε η τρίχα. Έχεις μεγάλη δύναμη ψυχής! Επίσης, συμφωνώ απολύτως ότι πρέπει ν’ αλλάξει το σύστημα. Δε νιώθω ότι οι ποινές που επιβάλλονται αποτελούν έστω στοιχειώδη τιμωρία για τέτοια καθάρματα.
Σ’ευχαριστω πολύ Look Ritia μου και ανταποδίδω💖 Η αλήθεια είναι ότι με απειλούσε πολλά χρόνια και με αεροβόλο στον κρόταφο (όπως και με μαχαίρι και στραγγαλισμο) και γι’ αυτό είμαι εντελώς κατά των όπλων. Η αλήθεια είναι όμως ότι η ζωή σου καμιά φορά κρέμεται από μια κλωστή, κατά πόσο τον’ συμφερει’ να σε σκοτώσει, κατά πόσο θα την γλιτώσει. Γι’ αυτό είμαι υπέρ των αυστηροτερων ποινών και γενικότερα με συγκλόνισε η δίκη της Ελένης. Ειδικά άτομα που για Χ λόγους έχουν επαφές με τον υπόκοσμο, είναι ιδιαιτέρως επικίνδυνα (εμένα ερχόταν σε επαφή μέσω της δουλειάς του). Μου έλεγε λοιπόν… Διαβάστε περισσότερα »
Συμφωνώ και επαυξάνω. Τα δικαιώματα κατηγορουμένων και καταδίκων είναι σπουδαία κατάκτηση της σύγχρονης κοινωνίας, αλλά αυτά πρέπει να αφορούν στο τεκμήριο της αθωότητας, τη δίκαιη δίκη, και φυσικά την εξασφάλιση αξιοπρεπούς διαβίωσης των κρατουμένων. Άρα ο “νόμος της φυλακής” και τα αντίποινα από άλλους κρατουμένους δεν είναι και δεν πρέπει να είναι η απάντηση. Η απάντηση είναι ποινές αντίστοιχες με το έγκλημα. Αλλά πλέον, εν ονόματι ενός κάκιστα εννοούμενου προοδευτισμού ο οποίος, κατά τη γνώμη μου, στην πραγματικότητα είναι προπέτασμα καπνού μπροστά από τα πραγματικά αίτια (προσπάθεια εξοικονόμησης πόρων αντί, πχ, να κτιστούν περισσότερα σωφρονιστικά ιδρύματα), η “τιμή” της ανθρώπινης… Διαβάστε περισσότερα »
Για κακουργήματα όπως αυτό πρέπει να υπάρχουν άλλες δικλείδες για την υφ’ όρων απόλυση. Θα έπρεπε να είναι τουλάχιστον 35 χρόνια εκτιτέα και τότε να εξετάζεται αν θα βγουν ή θα συνεχίσουν για άλλα 10 χρόνια. Επίσης, πρέπει οι δικηγορικοί σύλλογοι να πιέσουν να σταματήσουν να γίνονται κάθε τρεις και λίγο αλλαγές στους νόμους. Η νομική πλημμυρίδα δείχνει κράτος σε αποδιοργάνωση.
Οι δικηγόροι είναι από τους κλάδους που τα τελευταία πολλά χρόνια έχουν πληρώσει τεράστιο τίμημα, οικονομικό και επαγγελματικό, ακριβώς επειδή απέχουν διαμαρτυρόμενοι και διεκδικώντας (και συχνά για πολύ μεγάλα χρονικά διαστήματα). Τώρα που το σκέφτομαι, ίσως είναι ο μόνος επαγγελματικός κλάδος με τόσο έντονη δραστηριότητα μια και (ας με συγχωρήσουν οι φίλοι δικαστές) συνήθως απεργίες άλλων, σχετιζόμενων με την δικαιοσύνη κλάδων, ταμπουρώνονται πίσω από τις αποχές των Δικηγόρων (χωρίς να χρειαστεί να χάσουν χρήματα για το διάστημα για το οποίο δεν εργάζονται, όπως θα συνέβαινε αν οι δικές τους απεργίες είχαν την ίδια χρονική διάρκεια με τις αποχές των δικηγόρων).… Διαβάστε περισσότερα »
Δεν είναι όλοι οι βιαστές ψυχικά ασθενείς. Δεν είναι αυτός ο λόγος που δεν αποθαρρύνονται από τις ποινές. Ο λόγος που δεν αποθαρρύνονται είναι ότι οι περισσότεροι δεν παθαίνουν τίποτα.
Αυτό το θέμα δεν είναι ζήτημα άποψης, είναι επιστημονικό, και πάρα πολύ σοβαρό γιατί έχει νομικές προεκτάσεις, και έχει λυθεί. Σου προτείνω να διαβάσεις αυτό https://www.psychiatrictimes.com/dsm-5/dsm-5-confirms-rape-crime-not-mental-disorder
Αυτό που είναι λυμένο είναι αν πάσχει κάθε βιαστής από ψυχιατρική πάθηση “βιασμου”. Σε αυτό αναφερόμουν. Σε αυτό είναι ξεκάθαρη η επιστήμη. Δεν απαντάω συνολικά σε όλα όσα έγραψες αλλά στο κατά πόσο κάθε ένας που βιάζει το κάνει επειδή πάσχει απο´μια ψυχιατρική ασθένεια που τον κάνει να βιάζει. H απάντηση ειναι ότι άσχετα από το τι πιστεύεις, επισημα είναι “οχι”.
Ήθελα να κάνω σαφές αυτό που έγινε σαφές.
Ο παιδεραστής Σειραγάκης καταδικάστηκε σε 401 έτη κάθειρξη (η μεγαλύτερη ποινή που έχει επιβληθεί ποτέ στη χώρα) και βγήκε με περιοριστικούς όρους (τους οποίους και παραβίασε τάχιστα) σε λιγότερο από δεκαετία. Επειδή μπορούσε. Επειδή έκανε μεροκάματα στις αγροτικές φυλακές ( με συνέπεια οι μέρες έκτισής του να προσμετρώνται διπλές).Έχοντας επανειλημμένα προδικάσει και ειρωνευτεί επ αυτού, ήδη από την καταδίκη του, τη συγκεκριμένη έκβαση και χωρίς να έχει ποτέ παραδεχτεί το αποτρόπαιο των πράξεών του. Χωρίς να έχει δηλώσει ποτέ (έστω για τα μάτια του κόσμου) μεταμέλεια ούτε αυτή να αποδεικνύεται με άλλον τρόπο. Και το τραγικότερο όλων; Μέχρι σήμερα που… Διαβάστε περισσότερα »
Μπορεί να εξηγηθεί τι σημαίνει η ποινή ισόβια συν 15 χρόνια κάθειρξη? Ο χρόνος φυλάκισης θα είναι συνολικά 35 χρόνια? Δυστυχώς δεν βρήκα κάποια εξήγηση αλλού.
θα βγάλουν τα 5/8 της ποινής, 20 χρόνια περίπου αν δεν αλλάξει κάτι στο εφετείο.
εικονικά 20 χρόνια,μαζί με μεροκάματα
Αυτά λένε η εγκληματολογία και η ποινολογία; Αποτροπή