Αναπτυξιακή Βιολογία: Η διαίρεση των φύλων

Η Βιρτζίνια Βαλιάν είναι διακεκριμένη καθηγήτρια στο Hunter College της Νέας Υόρκης και στο City University του Graduate Center. Το παρακάτω απόσπασμα είναι μια μελέτη της πάνω στο βιβλίο του συγγραφέα και αναπτυξιακού βιολόγου Lewis Wolpert, Why Can’t a Woman Be More Like a Man?.

Ο αναπττυξιακός βιολόγος Lewis Wolpert, μέσα από την έρευνα του, Why Can’t a Woman Be More Like a Man?: The Evolution of Sex and Gender, εγείρει νέες οπτικές και ανακαλύψεις πάνω σε ένα αμφιλεγόμενο θέμα. Γιατί υπάρχουν δύο φύλα; Πόσο διαφορετικά είναι και γιατί; Ποιες είναι οι διαφορές ανάμεσα τους και πώς καθορίζονται; Γιατί μια γυναίκα δεν μοιάζει με έναν άντρα ή το αντίστοφο;. Ένα από τα επιχειρήματα του είναι πως οι άντρες είναι θεμελιωδώς τροποποιημένα θηλυκά- εάν κατά την γονιμοποίηση τα γονίδια δεν κάνουν σωστά τη δουλειά τους, τότε θα ήμασταν όλοι γυναίκες.

Ο Wolpert ερευνά τις ιστορικές, νευρικές, ορμονικές, συναισθηματικές, γνωστικές, γλωσσικές διαφορές και ομοιότητες, μεταξύ ανδρών και γυναικών, σε μια προσπάθεια να ανακαλύψει τις συνέπειες τους. Επίσης μιλάει για την αναπαραγωγή και το φύλο, εξετάζει τη σεξουαλική δραστηριότητα και διέγερση, την επιλογή σεξουαλικών συντρόφων, τις διαπολιτισμικές διαφορές στο ζευγάρωμα, το σεξουαλικό προσανατολισμό και την τρανσεξουαλικότητα. Σε ένα από τα κεφάλαια για τις διακρίσεις λόγω φύλου, μας οδηγεί από τον Ηρόδοτο εώς την υποεκπροσώπηση των γυναικών στα μαθηματικά και την επιστήμη.

Διαβάζοντας το βιβλίο, μπορεί κανείς να μάθει πολλά, σχετικά με τις βιολογικές διαφορές φύλου, ωστόσο δεν ξεφεύγει από μια καίρια δυσκολία. Τα ίδια στοιχεία που παρουσιάζει ο Wolpert- όπως οι ελάχιστες διαφορές μεταξύ αντρών και γυναικών στις δεξιότητες, τις γνωστικές και γλωσσικές λειτουργίες- υπονομεύουν την άποψη του ότι ο εγκέφαλος και οι ορμονικές διαφορές είναι σημαντικοί παράγοντες που συμβάλλουν στην ανισότητα τόσο στην επαγγελματική επιτυχία, όσο και στην κατανομή των ευκαιριών.

Ο Wolpert σημειώνει, για παράδειγμα, ότι λίγες από τις φερόμενες διαφορές μεταξύ του αντρικού και του γυναικείου εγκεφάλου, όπως το εύρος της γκρίζας και της λευκής ζώνης, φαίνεται να συνδέεται με τις διαφορές στη συμπεριφορά των δύο φύλων. Παρά τις συγκεκριμένες δηλώσεις και τη βαριά χρήση των υποθετικών προτάσεων όπως «μπορεί» ή «ενδέχεται», ο Wolpert εξακολουθεί να εκφράζει απόψεις που είναι στην καλύτερη περίπτωση απλουστευτικές, στη χειρότερη γελοίες. Για παράδειγμα επαναλαμβάνει την παρατήρηση ότι «παντού οι άνθρωποι αντιλαμβάνονται το σεξ ως κάτι που έχουν οι γυναίκες και θέλουν οι άντρες».

Στο κεφάλαιο σχετικά με τις δεξιότητες, ο συγγραφές σημειώνει ότι μία από τις σταθερές διαφορές των φύλων στη νόηση, είναι η η ανώτερη ικανότητα των αντρών, κατα μέσο όρο, να σκανάρουν νοητικά τρισδιάστατες εικόνες. Αυτό συνδέεται με τις ορμόνες. Ωστόσο, οι συμπεριφορικές επιδράσεις των ορμονικών διαφορών δεν είναι απλές, παρά την εμπεριστατωμένη τεκμηρίωση των αρσενικών και θηλυκών ορμονών και τις έρευνες σε παιδιά με συγγενή υπερπλασία επινεφριδίων που έχουν εκτεθεί σε ασυνήθιστα υψηλές ποσότητες τεστοστερόνης στην μήτρα. Στα κορίτσια, μια συνέπεια είναι η ανώτερη ικανότητα να επεξεργάζονται τις 3D εικόνες ενώ τα αγόρια δείχνουν μειωμένη ικανότητα. Αν και αυτό υποστηρίζει την πιθανότητα πως οι διαφορές στη οπτική χωροταξική αντίληψη σε γυναίκες και άντρες απρόσβλητους από ορμόνες, που δεν υπαγορεύονται από αυτές- η εκπαίδευση μπορεί να εξαλείψει τη διαφορά.

Για να αποσαφηνιστεί η ένδεια των γνωστικών διαφορών, ο Wolpert εισάγει μια χρήσιμη προοπτική από την αναπτυξιακή ψυχολόγο, Uta Frith: οι ισοδύναμες συμπεριφορές δεν απαιτούν τον ίδιο νευρικό μηχανισμό (η πρόσθεση και η αφαίρεση, εξάλλου, μπορεί να επιτευχθεί από υπολογιστές με διαφορετικό λογισμικό). Σε παρόμοιο πνεύμα, ο νευροενδοκρινολόγος, Geert De Vries και άλλοι επιστήμονες έχουν υποθέσει ότι οι νευρικές και ορμονικές διαφορές των φύλων, μπορούν να αλληλεπιδρούν ώστε να εξαλείψουν ή να δημιουργήσουν συμπεριφορικές διαφορές. Γεννάται ένα συναρπαστικό ερώτημα εδώ για τη σχέση μεταξύ εγκεφάλου, ορμονών και συμπεριφοράς, που θα μπορούσε να είχε εμπλουτίσει παραπάνω την έρευνα, αν ο Wolpert το είχε επιδιώξει.

Όσον αφορά τις ικανότητες των γυναικών στα μαθηματικά και την υποεκπροσώπηση στην επιστήμη, ο Wolpert προσφέρει ελλειπή στοιχεία. Δεν λαμβάνει υπόψιν, τις συνέπειες των κοινωνικών και πολιτικών παραγόντων που είναι εγγενείς στις πολυεθνικές διαφορές, όπως το ότι η Κίνα έχει πολύ υψηλότερο ποσοστό γυναικών στη μηχανική εν αντιθέσει με τις Ηνωμένες Πολιτείες. Παρά τα μεικτά στοιχεία, ο Wolpert ισχυρίζεται ότι η ενσυναίσθηση «σηματοδοτεί μια θεμελιώδη διαφορά» μεταξύ των φύλων και υποδηλώνει πως είναι ο λόγος που οι άντρες κυριαρχούν στην επιστήμη.

H ενσυναίσθηση, ωστόσο, είναι μια συναισθηματική κατάσταση που περιλαμβάνει τόσο γνωστικά στοιχεία, όπως η ικανότητα αναγνώρισης και κατανόησης της συναισθηματικής κατάστασης του άλλου. Οι γυναίκες παρουσιάζουν μεγαλύτερη ενσυναίσθηση από ό,τι οι άντρες, αλλά αυτό αποκαλύπτει ελάχιστα, διότι και τα δύο φύλα πιστεύουν πως οι γυναίκες είναι πιο συναισθηματικές και συμπονετικές. Σε ελεγχόμενες μελέτες, οι διαφορές φύλου είναι σπάνιες. Κάποιες έρευνες βρίσκουν, για παράδειγμα, ότι ενώ οι άντρες και οι γυναίκες αυτοαξιολογούνται διαφορετικά και οι δύο παρουσιάζουν ισοδύναμη διαστολή της κόρης του ματιού, όταν εκτίθενται σε εικόνες ανθρώπων που τραυματίζονται σκόπιμα και όχι ακούσια.

Στο συμπέρασμα του, ο Wolpert προσπαθεί να εξηγήσει την, κατά τα λεγόμενα του, «σχεδόν καθολική υποταγή των γυναικών στους άντρες», υποθέτοντας ότι μαζί με παράγοντες όπως η εγκυμοσύνη και ο θηλασμός, «η ενσυναίσθηση κάνει της γυναίκες να κάνουν ό,τι ζητούν οι άντρες». Αυτή η τελευταία δήλωση σκιαγραφεί έντονα τις γυναίκες ως απροστάτευτα υποχείρια, θύματα εγωιστών αντρών. Εντοπίζοντας τις διαφορές φύλου στην ενσυναίσθηση, ο Wolpert υποβιβάζει τις γυναίκες σε ένα χειρότερο εργασιακό επίπεδο και τους άντρες σε κακή άσκηση της γονικής μέριμνας.

πηγή

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News