Άρχισα να καταλαβαίνω ότι κάτι δεν πάει καλά, όταν άρχισα να διαβάζω όλο και πιο συχνά διάφορες παραλλαγές του «σε διαβάζω από όταν ήμουν στο Γυμνάσιο», «σε διαβάζω πολλά χρόνια», «με βοήθησες πολύ στην εφηβεία, τώρα είμαι 24» και κάτι μέσα μου έλεγε ότι χμμ, μάλλον δεν ξεκίνησα πρόπερσι. Γιατί πάντα έτσι ένιωθα (κι ακόμη έτσι νιώθω). Ότι ξεκίνησα πρόπερσι.
Χρειάστηκε όμως να μου το πει η Λασκαρίνα κάπου τον Οκτώβριο του 2020, «ξέρεις τον Φεβρουάριο κλείνει το Α μπα δέκα χρόνια, ε; Το ξέρεις» για να συνειδητοποιήσω ότι όχι, δεν το ήξερα! Δέκα χρόνια; Πώς πέρασαν δέκα χρόνια; Πώς γίνεται να πέρασαν δέκα χρόνια; Πού πήγαν αυτά τα δέκα χρόνια;
Και βέβαια, αν το σκεφτώ, και τι δεν έγινε αυτά τα δέκα χρόνια, στην δική μου ζωή, τουλάχιστον. Διάφορες δυσκολίες, άλλες, μεγαλύτερες δυσκολίες, αλλά και θρίαμβος, επιτυχίες και χαρά. Το μεγαλύτερο προσωπικό μου πρότζεκτ όμως, χωρίς αμφιβολία, είναι το «Α μπα», και δεν βάζω «η μεγαλύτερη επιτυχία» γιατί πως να το πω, ντρέπομαι. Δεν μπορώ να την οικειοποιηθώ, ανήκει σε όλες μας. Στην κάθε μια που διαβάζει και δεν σχολιάζει αλλά νιώθει μέλος μιας μεγάλης οικογένειας, μέχρι το discord που έχει γίνει ένας ξεχωριστός κόσμος γεμάτος υποστήριξη και κατανόηση και αγάπη, και ορκίζομαι στο μεγάλο Μακαρονοτέρας ότι δεν έχω ροπή προς το μελόδραμα.
Είναι ακριβώς έτσι όπως τα γράφω.
Ετοιμάζουμε ένα διαδικτυακό πάρτι για να γνωριστούμε καλύτερα, με μουσική και εξομολογήσεις. Φαντάζομαι ότι και στις δικές σας ζωές έχουν γίνει διάφορα τα τελευταία δέκα χρόνια. Θέλουμε να τα μάθουμε. Ετοιμάζουμε και άλμπουμ επιτυχιών «δέκα χρόνια Α μπα» με τις δικές σας ιστορίες, οπότε περιμένουμε μέχρι το πάρτι να μας στείλετε τι καταφέρατε τα τελευταία χρόνια με το #ampa10xronia. Εδώ, στο τουίτερ σας, στο facebook σας, στο Instagram σας, γράψτε το και θα σας διαβάσουμε.
Σας ευχαριστούμε πολύ!
#ampa10xronia
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Σε διαβάζω από το 2014 ανελλιπώς.Τα τελευταία 10 χρόνια συνέβησαν στην ζωή μου τόσα πολλά…Αγχώδης διαταραχή,κατάθλιψη,μαστεκτομή,υστεροκτομή κ πάλι κατάθλιψη…Κάπου ανάμεσα σε όλα αυτά ξεκίνησα ψυχανάλυση/ψυχοθεραπεία και ΚΑΤΑΦΕΡΑ να πάω την μανιοκαταθλιπτική μητέρα μου κ δυνάστη της ζωής μου σε γηροκομείο.Οντας μοναχοπαίδι κατάφερα κάπως έτσι να αποφορτιστώ από το βάρος της ύπαρξης της που κουβαλούσα στωικά από 9 χρονών.. ως παιδί-μάνα..Είμαι αισίως 48 και το παλεύω
Σε θαύμασα για τη δύναμή σου να ξέρεις
♥️
Ευχαριστώ tsatsara.Συχνά διαβάζω εδώ ιστορίες αναγνωστών που έχουν προβλήματα με τους γονείς τους ή που λόγω συνεξάρτησης δεν μπορούν να προστατεύσουν τον εαυτό τους,να βάλουν όρια κ να διαχωρίσουν την ύπαρξης τους από αυτούς.Εμένα παραλίγο να μου στοιχίσουν την ζωή…πήγα με κλάματα στην ψυχολόγο και της είπα;:Είστε η ύστατη ελπίδα μου.Βοηθήστε με να σώσω τον εαυτό μου κ να προστατέψω την υγεία μου.Η μητέρα μου δεν γνωρίζει τίποτα από όσα πέρασα στο μεταξύ…Δεν της τα είπα. Είναι τώρα 90…ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΣΤΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΑΣ!
Ξεκίνησα να διαβάζω Α,μπα σχεδόν τυχαία το 2012 στο Λονδίνο. Ότι είχε αρχίσει το νέο φεμινιστικό κύμα στην Αγγλία. Ούτε που μου είχε περάσει απ’το μυαλό μέχρι τότε ότι χρειαζόμασταν ακόμα φεμινισμό. Κάθε μέρα όμως ανελλιπώς διάβαζα Α,μπα γιατί κάπως κόλλαγε με όλη αυτή τη νέα ‘σκηνή’ – αν και ούτε μεις οι ‘παλιές’ ούτε η Α,μπα πιστεύω, φανταζόμασταν πού θα έβγαινε, εξελιχθήκαμε όλες μαζί. Προσωπικά, πήγα από το να δέχομαι άκριτα “αν είσαι ξέκωλο τι περιμένεις σχέση, τώρα είσαι μάνα, αν δεν μπορείς να το αποφύγεις απόλαυσε το, τι του έκανες και αντέδρασε” των αντρών ως θέσφατα παρόλο που… Διαβάστε περισσότερα »
Αχ Λένα μας, κι εμείς όλα αυτά τα χρόνια να σε καμαρώνουμε όπως εξελισσόσουν, συμπαρασύροντας μας σ’αυτό το life-changing ταξίδι! ❤❤❤
Μην ξεχνάμε και το αμπολεξικό που δημιουργήθηκε: αμπαγαπόνια, αμπαχόλικς, αμποκατάσταση, αμπίτες και αμπίτισσες/αμπίτσες, αμποπαρέα αλλά και οι λέξεις που σημαίνουν κάτι μόνο αν είσαι αμποοικογένεια: γιακουμής, μιλόγκες, χρυσό φιρφιρίνι, μπήκε ο σύρτης στο λούκι, αρκιντί, εξελόφυλλο, Φιλ, πατούσες…
Αχ σίγουρα έχω ξεχάσει αρκετά, συμπληρώστε ελεύθερα 🙂
Μεγάλο μακαρονοτερας.
Μιλογκες!! Τι υπεροχη λεξη!!! Δεν την θυμαμαι ομως; Καμμια επεξηγηση;
Μάλλον αναφέρεται στην κοπέλα που πήγαινε σε μιλογκες και δεν της ζητούσε ποτέ κάνεις να χορέψουν.
Νομίζω αναδημοσιεύτηκε πρόσφατα.
@tsatsara, @Νινακι127 ναι θυμήθηκα και την ερώτηση, σας ευχαριστώ!
Το προσβλημεντο, οταν το πρωτοδιαβασα εσκασαν μπροστα στη μουρη μου απειρα τετοια απο το παρελθον που δεν ηξερα που να τα καταταξω και με μπερδευαν!
Εισαι σπουδαια! Απ αυτους που αλλαζουν προς το καλυτερο τον κοσμο μας. Ειμαι σιγουρη πως το ξερεις, αλλα δεν βλαπτει να στο λενε που και που.
Στα επομενα 10 λοιπον!
Σήμερα στη μητέρα μου έλεγα ακριβώς αυτό που γράφει και η Λένα, ότι είστε μια οικογένεια, ότι ειδικά τώρα με την καραντίνα σας εκτίμησα όλες και όλους περισσότερα από ποτέ, ήσαστε και παραμένετε η παρέα μου, τα άτομα που εκτιμώ απεριόριστα, και ας μην τα έχω γνωρίσει από κοντά. Και σας ευχαριστώ για όλα, όλους! Λένα, για τις υπέροχες απαντήσεις σου, για τα μαθήματα που έχεις διδάξει όλες εμάς που τώρα γνωρίζουμε σιγά σιγά την ενήλικη ζωή. Αμπίτισσες και Αμπίτες, για τα εύστοχα και βοηθητικά σχόλια σας, για όλες τις ιστορίες που έχετε μοιραστεί μαζί μας, οι οποίες πολλές φορές… Διαβάστε περισσότερα »
Δεν ξερω αμα ειναι η μεγαλυτερη σου επιτυχια Λενα αλλα ειναι πολυ μεγαλη επιτυχια και νομιζω οτι μπορεις ελευθερα να μην ντρεπεσαι καθολου! Χαρη στο Αμπα πολλες απο μας (βαζω και τον εαυτο μου) βρισκουμε την φωνή μας και αυτο ειναι τεραστιο.
Διαβάζω τα τελευταία δύο-δυόμιση χρόνια και έχω αγαπήσει την κοινότητα όσο τίποτα άλλο! Η Λένα και όλοι οι σχολιαστές με έχουν βοηθήσει να καταλάβω ότι δεν είμαι μόνη μου, ότι δεν είμαι η μοναδική και ότι δεν χρειάζεται να κάνω τα πάντα ή να βρω όλες τις απαντήσεις στα παγκόσμια προβλήματα από την αρχή. Επίσης κατάλαβα ότι η κοινωνία είναι μισογυνιστική και άνιση όσον αφορά τις γυναίκες, κατάλαβα γιατί χρειάζεται ο φεμινισμός. Τα σημαντικότερα πράγματα που έχω κάνει τα τελευταία χρόνια είναι ότι απεξαρτήθηκα από την συναισθηματική υπερφαγία, πήρα μια υποτροφία χορού και συνειδητοποίησα την συναισθηματική κακοποίηση από τους γονείς… Διαβάστε περισσότερα »
Μπορεί να μην έχεις ροπή στο μελόδραμα -και επιβεβαιωμένα δ ε ν έχεις, σχεδόν κατατρύχεσαι, θα έλεγα, από τη λογική- αλλά πώς τα καταφέρνεις και μας συγκινείς κάθε φορά! Πάμε για τα επόμενα 10 χρόνια!!!
Σε διαβάζω από το 2012, όταν ήμουν 18. Είμαι σχεδόν σίγουρη ότι θα ήμουν πολύ διαφορετική αν δεν σε είχα βρει. Ενώ νόμιζα ότι υποστηρίζω την ισότητα, κατάφερα να αποτινάξω τον εσωτερικευμένο μισογυνισμό και τις ομοφοβικές τάσεις που μου είχαν εντυπωθεί. Έγινα καλύτερος άνθρωπος, καλύτερη φίλη, αδελφή. Όταν αποφάσισα να κάνω σχέση, είχα λάβει τόσο intensive training μέσα από τις απαντήσεις σου στις ερωτήσεις των σχολιαστών, που ήξερα ακριβώς τι θέλω και είχα τα εφόδια να αποφεύγω άσχημες καταστάσεις. Επίσης, κατάφερα να ρίξω μαύρη πέτρα στη θρησκευτική αίρεση που άνηκα από παιδί, μετακόμισα σε μυστηριώδη χώρα του Β. Ατλαντικού ωκεανού,… Διαβάστε περισσότερα »
Καλέ Laura Palmer με ανατριχιάζει το ψευδώνυμο!
Εγω διαβαζω απο το προιστορικο πουλι (blog εποχη) αλλα δεν σχολιαζα ποτε γιατι…ντρεπομουν(!). Ολα αυτα τα χρονια που διαβαζω τοσες ιστοριες αγαπης και πονου, εγινα πιο συμπονετικη, αγαπησα τους ανθρωπους (γυναικες και αντρες).
Επισης, επειδη διαβαζα με ευλαβεια τις ερωτησεις για τις φιλιες, μπορεσα να κρατησω τις φιλιες μου (που ειναι το Α και Ω στη ζωη μου, εξω απο την οικογενειακη ζωη) που μερικες μετρανε 30 χρονια. Εβλεπα μεσα απο τις ερωτησεις και τις απαντησεις την αλλη πλευρα και με βοηθησε αφανταστα, σας ευχαριστω ολες/ους!
Λενα μπραβο, ευχαριστουμε και ευχομαι στα επομενα 10!