Αισθάνομαι ανακούφιση που πλέον περνάω απαρατήρητη στους άνδρες

Από την Eva Wiseman

Tα σεξιστικά και ρατσιστικά σχόλια του Γάλλου νοβελίστα Yann Moix προκάλεσαν οργισμένες αντιδράσεις- ωστόσο υπάρχει κάποια απροσδόκητη παρηγοριά σε αυτά που είπε.

Γράφω αυτό το κείμενο καθώς στέκομαι σε ένα παράρτημα της Apple στη Νέα Υόρκη, με μισοτελειωμένη μπαταρία στο κινητό. Κανείς δεν μου λέει τίποτα και ούτε φαίνεται να προσέχει ότι κλέβω ρεύμα προσπαθώντας να φορτίσω το κινητό μου. Δείχνω αδιάφορη ενώ το φιλικό προσωπικό ασχολείται με τους έφηβους, τα iphone τους και τα gadget τους. Είναι μια πολύ όμορφη αίσθηση να είσαι, αν όχι αόρατη, τουλάχιστον διαφανής.

Ένα βιβλίο με τίτλο «An Unexplained Death», κυκλοφόρησε τον περασμένο μήνα. Έκατσα να το διαβάσω στο ταξίδι μου- ένα πραγματικό θρίλερ ξετυλίγεται γύρω από τις τελευταίες μέρες ενός ανθρώπου αλλά γρήγορα αποκαλύπτεται πως πρόκειται για τα απομνημονεύματα της Mikita Brottman. Xρόνια πριν ξεκινήσει να το γράφει η Mikita είχε επισκεφτεί ψυχαναλυτή επειδή είχε αρχίσει να αισθάνεται αόρατη. «Ένιωθα πως όλοι με είχαν ξεχάσει» γράφει. Το να είσαι «αόρατη» αναλύει «μοιάζει σαν να είσαι φάντασμα» -«οι άνθρωποι δεν φαίνεται να παρατηρούν ή να αναγνωρίζουν την παρουσία μου. Δεν με βλέπουν. Αυτό όμως έχει και τα πλεονεκτήματα του. Συχνά αισθάνομαι ότι μπορώ να μάθω τα μυστικά των άλλων, μπορώ να ξεφύγω από οτιδήποτε».

Έχω αρχίσει να βυθίζομαι και εγώ σε αυτήν την ιδέα. Περπατώντας την νύχτα αισθάνομαι ένα ξέφρενο είδος ελευθερίας, τα μάτια των ξένων δεν πέφτουν πάνω μου. Μπορώ να πηγαινοέρχομαι χωρίς φόβο, να τρώω μόνη μου, να στέκομαι για όση ώρα θέλω μπροστά από έναν πίνακα ζωγραφικής περνώντας εντελώς απαρατήρητη. Ποτέ μου δεν υπήρξα πολύ όμορφη, αλλά είμαι νέα, αδύνατη και γυναίκα- και αυτό αναπόφευκτα προκαλεί ενδιαφέρον όταν κάθεται κανείς μόνος του. Περπατώντας στο Central Park, θυμήθηκα πως όταν ήμουν έφηβη, στον ίδιο δρόμο, ένας ξένος με πλησίασε, έδειξε το παντελόνι μου και ψιθύρισε «Ωραίο μουνί».

Αυτός είναι ο λόγος που ευχαριστήθηκα κάπως με το σχόλιο του Yann Moix ότι «οι γυναίκες μετά τα 25 σταματάνε να είναι ελκυστικές». Μετά την αρχική του συνέντευξη στο Marie Claire, όπου μεταξύ άλλων ανέφερε πως δεν είναι δυνατόν να ερωτευτείς μια γυναίκα που έχει ξεπεράσει την ηλικία των 50- «Το σώμα μιας 25χρονης είναι εξαιρετικό, το σώμα μιας 50χρονης δεν είναι καθόλου εξαιρετικό»- αποφάσισε να προβεί σε νέες δηλώσεις, εξηγώντας ότι προσελκύεται μόνο από γυναίκες Ασιατικής καταγωγής «επειδή προσφέρουν μια εντυπωσιακή σχέση με έναν άλλο κόσμο». Χιλιάδες εξοργισμένες κοινοποιήσεις στο ίντερνετ από φωτογραφίες της Χάλι Μπέρι και της Τζένιφερ Άνιστον, με τα πανέμορφα σώματα τους οδήγησαν τον συγγραφέα να παρακαλέσει «Θα ήθελα οι 50αρες να σταματήσουν να μου στέλνουν φωτογραφίες των οπισθίων και του στήθους τους». Κάτι που μοιάζει αρκετά δίκαιο, γιατί πρέπει οπωσδήποτε να του αλλάξει κάποιος γνώμη;

Όχι μόνο θα πρέπει να γελάμε με την αλαζονεία του γελοίου ρατσιστικού σεξισμού του, αλλά να γιορτάζουμε κιόλας που κάποια στιγμή στη ζωή της η γυναίκα φτάνει στο σημείο όπου δεν χρειάζεται να ασχολείται με άντρες όπως ο Moix.

Μέχρι να γίνετε κι εσείς «αόρατες» σε άντρες σαν κι αυτούς, το σώμα σας τους ανήκει. Μπορείτε να το πάρετε πίσω μόνο όταν δεν σαν βρίσκουν πια σέξι. Αυτή κι αν είναι ανακούφιση. Πόσο θαυμάσιο να περπατάς στο δρόμο φορώντας ένα κοντό, στενό φόρεμα, χωρίς να είσαι σφιγμένη και χωρίς να  σκέφτεσαι μόνιμα πως θα αντιμετωπίσεις τα σχόλια και τα βλέμματα των περαστικών ανδρών.

Μια τέτοια περίπτωση είναι και η επίθεση που δέχτηκε η 29xronh βουλευτής Alexandria Ocasio-Cortez, μετά από δημοσιεύσεις συντηρητικών ΜΜΕ στην Αμερική, με ψεύτικες γυμνές φωτογραφίες της σε μια προσπάθεια να την ντροπιάσουν και να υπενθυμίσουν πως αντιμετωπίζονται οι γυναίκες με κύρος.

«Οι γυναίκες που βρίσκονται στην εξουσία μπαίνουν συνεχώς στο στόχαστρο» γράφει η Ocasio-Cortez στο Twitter.

Μέχρι τα 25 έχετε πέραση-μετά από αυτήν την ηλικία δεν πρέπει να είστε πολύ ενεργητικοί, ή πολύ ήσυχοι. Δεν πρέπει να χαμογελάτε πολύ αλλά ούτε και καθόλου. Σίγουρα δεν πρέπει να είστε πολύ παχιές ή πολύ αδύνατες, όπως επίσης πολύ καλές ή πολύ κακές στο χορό. Δεν είναι περίεργο που τόσες πολλές γυναίκες που βρίσκονται στην εξουσία εγκαταλείπουν συχνά ή που δεν στοχεύουν καν για υψηλόβαθμες θέσεις. Πολλές από εμάς συνεχίζουμε να εσωτερικεύουμε την ξινή γεύση που μας αφήνει η έκθεση- ακόμα και όταν περπατάμε στο δρόμο.

Πλέον που οι άλλοι έχουν σταματήσει να παρατηρούν το σώμα μου, έχω αρχίσει να το βλέπω και εγώ με διαφορετικό τρόπο. Υπάρχει μια απάνθρωπη επίδραση πάνω μας όταν μας κοιτάζουν άτομα σαν τον Moix. Αναγκαζόμαστε να σταθούμε έξω από τον εαυτό μας λαμβάνοντας υπόψιν την άποψη τους. Και αφουγκράζομαι το σοκ που βιώνουν οι γυναίκες όταν γίνονται 50 ή 60 και που πλέον το σεξουαλικό κεφάλαιο έχει χαθεί αρκετά από τη ζωή τους, σίγουρα αισθάνονται πιο άνετα να είναι αόρατες σε τέτοιους άντρες. Ειδικά όταν ακούν σε άπταιστα γαλλικά έναν συγγραφέα να λέει πως «το βιβλίο κρίνεται από το εξώφυλλο».

Αυτή η άπλετη ευχαρίστηση, αυτή η συνειδητοποίηση ότι μπορώ να είμαι αόρατη ανάμεσα σε ένα πλήθος, ή σε ένα μαγαζί, ή όταν περπατάω στο δρόμο, χωρίς ίχνος υποψίας ότι με παρατηρούν και κοιτάζουν το σώμα μου, είναι τεράστια. Πόση ανακούφιση να είμαι εγώ αυτή που κοιτάει, αυτή που περνάει απαρατήρητη, αυτή που το σώμα της δεν είναι πια μιας 25χρονης, αλλά είναι δικό της.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News