«Στην αρχή οι εργαζόμενες ήταν συγκλονισμένες και ντροπαλές, καθώς δεν θεωρείται φυσιολογικό να μιλάμε ανοιχτά για αυτό το ζήτημα εδώ στην περιοχή της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής» αναφέρει ο επικεφαλής του ανθρώπινου δυναμικού της εταιρείας.
Ήδη εκστρατείες στο Ηνωμένο Βασίλειο χαιρέτησαν την κίνηση αυτή, ζητώντας από την κυβέρνηση να εισαγάγει παρόμοιο μέτρο στη χώρα.
Οι εργαζόμενες γυναίκες στο Shark & Shrimp, ένα γραφείο ψηφιακού μάρκετινγκ με έδρα στο Κάιρο, δεν θα χρειάζεται πλέον να παρέχουν ιατρικές αποδείξεις για μια ιδιαίτερα οδυνηρή περίοδο.
«Είναι προσωπική επιλογή κάθε εργαζόμενης ξεχωριστά να επιλέξει ποια μέρα θα επιλέξει να πάρει άδεια» δήλωσε η Rania Youssef, υπεύθυνη ανθρώπινων πόρων της εταιρείας.
«Εμπιστευόμαστε τους υπαλλήλους μας 100% και γνωρίζουμε ότι δεν θα κάνουν κατάχρηση αυτής της απόφασης. Αρχικά οι εργαζόμενες ήταν συγκλονισμένες και διστακτικές καθώς πρόκειται για ένα πολύ ευαίσθητο ζήτημα που δεν συζητιέται δημόσια».
Ωστόσο μετά την κατανόηση της πολιτικής, δίνεται σε όλες τις γυναίκες η δυνατότητα να κρατήσουν τις εμμηνόρροες μέρες μυστικές, κάτι που τις χαροποίησε ιδιαίτερα, αφού η εταιρεία δεν ασχολείται μόνο με την επαγγελματική τους απόδοση αλλά και με την ανθρώπινη τους υπόσταση.
Ο διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας Mohamed Naiem, αποφάσισε να εισαγάγει την πολιτική μετά την ανάγνωση ιατρικών άρθρων σχετικά με τους πόνους της περιόδου και επειδή είχε παρατηρήσει τα αιτήματα πολλών γυναικείων οργανώσεων που ζητούσαν μέρες από την άδεια τους ώστε να τις χρησιμοποιήσουν κατά τη διάρκεια της περιόδου.
Κάποιοι Αιγύπτιοι χλευάζουν την απόφαση της εμμηνορροϊκής άδειας, με την εταιρεία να δέχεται «πολλά επιθετικά και σαρκαστικά σχόλια», αλλά οι περισσότεροι χαιρέτησαν την απόφαση αυτή. Η κίνηση ήρθε μετά από μια πρόσφατη πρόταση από Αιγύπτιες δημοσιογράφους που αγωνίστηκαν για τις γυναίκες στη χώρα ώστε να τους χορηγηθεί η άδεια εμμηνόρροιας.
Η έμμηνος ρύση αναγνωρίζεται ως λόγος για χορήγηση άδειας σε χώρες όπως η Ιαπωνία, η Νότια Κορέα, η Ταϊβάν, η Ινδονησία και η Ζάμπια. Ορισμένες ιδιωτικές ινδικές εταιρίες έχουν επίσης δρομολογήσει τέτοιες πολιτικές.
Στη Νότια Κορέα οι γυναίκες δικαιούνται πρόσθετη αμοιβή εάν τελικά δεν χρησιμοποιήσουν την άδεια περιόδου που τους έχει χορηγηθεί.
Η Ζάμπια, το 2105, έγινε η πρώτη Αφρικάνικη χώρα που καθιέρωσε το δικαίωμα της γυναίκας να της παρέχεται μία μέρα ρεπό το μήνα, όταν έχει εμμηνόρροια.
Ο εργατικός νόμος της χώρας, που επιτρέπει στις γυναίκες να παίρνουν ρεπό μια μέρα το μήνα, έχει καθιερώσει την ημέρα ως Ημέρα της Μητέρας, παρά το γεγονός ότι ισχύει για όλες τις γυναίκες ανεξάρτητα αν έχουν παιδιά.
Η Ιαπωνία έχει εισάγει πολιτικές άδειας για την εμμηνόρροια από το 1947, όταν πέρασε ο νόμος που επέτρεπε σε οποιαδήποτε γυναίκα με οδυνηρές περιόδους να αποχωρήσει από την εργασία. Επίσης η Νότια Κορέα, το 2001, χορήγησε στις γυναίκες άδεια για την εμμηνόπαυση, μια πολιτική που επικρίθηκε έντονα από τους άντρες που την εξέλαβαν ως ένα είδος αντίστροφου σεξισμού.
Απόπειρες να υιοθετήσει παρόμοια νομοθεσία έκανε πέρσι και η Ιταλία- που αυτομάτως θα γινόταν η πρώτη Δυτική χώρα με επίσημη πολιτική «άδειας περιόδου» για τις εργαζόμενες γυναίκες- αλλά δεν έγιναν δεκτές.
Η Amika George, 19χρονη φοιτήτρια που ίδρυσε την εκστρατεία Free Periods, προτρέπει το Ηνωμένο Βασίλειο να υιοθετήσει αυτήν την πολιτική.
«Θα ήταν υπέροχο. Όσα περισσότερα μπορεί να κάνει η κυβέρνηση για να αναγνωρίσει αυτό που περνάνε οι γυναίκες κάθε μήνα, τόσο το καλύτερο. Οι άλλες χώρες ανοίγουν το δρόμο για εμάς» είπε η Amika. «Η έμμηνος ρύση μπορεί να συμβάλει στην ισότητα των όρων ανταγωνισμού, όσον αφορά τις ευκαιρίες που προσφέρονται στους άντρες και τις γυναίκες στο χώρο εργασίας. Οι γυναίκες πολλές φορές υποφέρουν από φρικτούς πόνους περιόδου, κι’αυτό μπορεί να είναι κάτι που εμποδίζει την ισότιμη συμμετοχή τους στον εργασιακό χώρο. Ζούμε σε μια κοινωνία όπου οι περίοδοι θεωρούνται ντροπιαστικές και ενοχλητικές. Η ανοιχτή συζήτηση τους βοηθάει να σπάσουν τα ταμπού. Δεν είναι κάτι για το οποίο οι γυναίκες πρέπει να αισθάνονται αμήχανα ή ντροπή».
Η νεαρή ακτιβίστρια υποστήριξε ότι μοιάζει «μη ρεαλιστικό» να παρθεί ένα παρόμοιο μέτρο στο Ηνωμένο Βασίλειο, αλλά πρόσθεσε πως «ίσως μια μέρα μια τέτοια πολιτική μπορεί να εφαρμοστεί».
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Στα ΜΜΜ του Λονδίνου χορηγείται κονκάρδα σε άτομα που χρειάζονται θέση, πχ σε εγκυες κτλπ. Μια μέρα σκέφτηκα πόσες γυναίκες με περίοδο χρειάζονται και αυτές μια τέτοια κονκάρδα για τις μέρες του μήνα που απλά δεν μπορείς να σταθείς από τους πόνους της περιόδου, αλλά δεν υπάρχει περίπτωση να ζητήσεις από κάποιον να σου παραχωρησει τη θέση του γιατί έχεις περιοδο και πονάς…
Μάλλον με φοβίζει αυτή η ιδέα.
1. Μετά οι εργοδότες δεν θα προσλαμβάνουν γυναίκες για να μη χάνουν ημέρες εργασίας λόγω περιόδου.
2. Και δε μου φαίνεται τυχαίο ότι το σύστημα δεν εφαρμόζεται σε καμία χώρα με μεγάλη συμμετοχή των γυναικών στο εργατικό δυναμικό.
3. Στις ευρωπαϊκές χώρες, συνήθως δικαιούσαι κάποιες άδειες χωρίς χαρτί γιατρού. Αν υποφέρεις από δυσμηνόρροια, μπορείς να τις εκμεταλλεύεσαι.
4. Οι περισσότερες γυναίκες, όταν έχουμε περίοδο, δεν αισθανόμαστε άρρωστες σε βαθμό που να μην μπορούμε να δουλέψουμε. Γιατί να καλλιεργούμε τέτοιες εντυπώσεις και τελικά να μας γυρίσουν μπούμερανγκ;
Το άτομο με αναπηρία χωρίς ράμπες δεν μπορεί να μετακινηθεί. Η γυναίκα με δυσμηνόρροια αν δεν δικαιούται ειδική άδεια θα πάρει κανονική άδεια ασθενείας. Αυτή είναι η διαφορά.
Αν προβλέπεται άδεια περιόδου για όλες τις γυναίκες ανεξαιρέτως, περνάει το μήνυμα ότι περίοδος = ασθένεια. Και κινδυνεύουμε να επιστρέψουμε στις εποχές όπου ΟΛΕΣ οι γυναίκες θεωρούνταν ακατάλληλες για θέσεις ευθύνης επειδή “κάποιες μέρες κάθε μήνα δεν μπορούν να αποδώσουν” που έλεγε κι ο θεολόγος μας στο Γυμνάσιο.
Θεωρείς την δικιά σου και ενδεχομένως γνωστών σου κατάσταση σαν την πλειοψηφία χωρίς να βλέπεις τη συνολική εικόνα! Πράγματι υπάρχουν γυναίκες που έχουν απλή ενόχληση απο την περίοδο και μπορούν άνετα να συνεχίσουν τη ζωή τους κανονικά, αλλά ειλικρινά υπάρχουν και άλλες που ειδικά τις πρώτες δύο μέρες ΥΠΟΦΕΡΟΥΝ. Και δεν εννοώ μόνο τον πόνο απο τις κράμπες αλλά και πόνο στη μέση, φρικτές ημικρανίες, εμετούς κτλ. Εκείνες τις μέρες λοιπόν μεγάλο ποσοστό γυναικών καταφεύγει σε ισχυρή φαρμακευτική αγωγή για να μπορέσει να βγάλει τη μέρα και να λειτουργήσει. Όσο για το θέμα αδειών σε πάρα πολλές εταιρίες ακόμα και… Διαβάστε περισσότερα »
Melia Περνάει ακριβώς το αντίθετο μήνυμα: ότι η περίοδος δεν είναι ασθένεια. Πολλές μεγάλες εταιρείες προβλέπουν αποζημίωση για απουσία των εργαζομένων για διάφορους λόγους, που περιλαμβάνουν διακοπές, ασθένεια, βραχύχρονη ανικανότητα να εργαστούν, πένθος, μητρότητα ή πατρότητα, δικαστική υπηρεσία, στρατιωτική υπηρεσία και εθελοντική υπηρεσία. Όταν μπορείς να πάρεις άδεια δίνοντας τους πραγματικούς λόγους, δεν χρειάζεται να χρησιμοποιήσεις τις ημέρες ασθενείας που δικαιούσαι. Ακόμη και αν δεν είναι περιορισμένες, χρειάζεσαι συνήθως δικαιολογητικά από γιατρό κι επίσης προσμετρώνται για να διαπιστωθούν τυχόν επαναλαμβανόμενες απουσίες. Πολλές εταιρείες συνδέουν έναν αριθμό ημερών λόγω ασθενείας εντός τριμήνου/ εξαμήνου με αυτόματες διαδικασίες επέμβασης για βελτίωση της εργασιακής… Διαβάστε περισσότερα »
Συμφωνώ απόλυτα και με τα τέσσερα, τις ίδιες σκέψεις έκανα καθώς το διάβαζα. Και να συμπληρώσω ότι αυτό ήταν το κλασικό σεξιστικό επιχείρημα, ότι είμαστε έρμαια του κύκλου μας άρα ανίκανες και επικίνδυνες όχι μόνο για στρατηγικά πόστα και θέσεις ευθύνης αλλά και για ψήφο.
Να μου λείπει. Προτιμώ να χτυπάω δυο παυσίπονα και να τη βγάζω μάχιμη. Αυτό ακριβώς: περίοδος είναι, δεν είναι ασθένεια
Μου αρέσει να σκύβουν οι πολιτικές των κρατών σε υπάρχοντα προβλήματα και με παραξενεύει/προβληματίζει που σε δήθεν προοδευτικές χώρες (δυτικός κόσμος) δεν έχει υιοθετηθεί αυτή η νοοτροπία.
Ίσως είναι πολύ απασχολημένες με άλλα πράγματα (ακροδεξιούς, δικαιώματα μειονοτήτων κτλ), ενώ υφίσταται δεδομένο θέμα που αφορά τον μισό πληθυσμό.
Πάντως συγγενείς μου που δούλευαν σε εργοστάσια στην Αθήνα τη δεκαετία του ‘70, μου έχουν πει ότι οι εργάτριες είχαν 2 μέρες (όχι μία, αν δεν απατώμαι) το μήνα αμοιβόμενη άδεια λόγω περιόδου. και έχασαν αυτό το εργατικό δικαίωμα τη δεκαετία του ‘80.
Evolution
Μια θεια μου υπεφερε καθε φορα που ειχε περιοδο, ειδικα 1η-2η μερα δεν μπορουσε να σηκωθεί απο το κρεβατι. Η μεγαλυτερη της χαρα ηταν οταν πλεον μπήκε στην εμμηνόπαυση.