1 σπιτικό παγωτό, 5 αδέρφια και λίγες μελανιές

Αν και πλέον είμαι εντελώς κατά της βίας, όταν ήμουν παιδί είχα-αναγκαστικά- αντίθετη άποψη. Ειδικά τα καλοκαίρια.

Ας δώσω όμως κάποιες στοιχειώδεις infos για την ιστορία.

Μεγάλωσα σε ένα σπίτι με άλλα 4 αδέρφια και όπως μπορεί ο καθένας να φανταστεί οτιδήποτε υπήρχε στο σπίτι και ήταν βρώσιμο εξαφανιζόταν ως δια μαγείας σε νανοσεκοντ, χωρίς ποτέ να ανακαλύπτεται ο ένοχος.

Την εποχή που ήμασταν ακόμη μικρά, πάνω στην ανάπτυξη, με αρκετή έλλειψη ύψους και εγκεφάλου, τότε που τα πεινασμένα μας στομάχια βαράγανε για ζαμπόν, τηγανιτές πατάτες, γλυκά και παγωτά. Τότε που η καρδούλα μας σπάραζε για λίγη μητρική αγάπη. Τότες που το κάθε ένα από μας διεκδικούσε το χώρο του στην καρδιά των γονιών και φυσικά στο σπιτικό τραπέζι, οι φωνές-κουτουλιές-δαγκωνιές και τα μαλλιοτραβήγματα ήταν κάτι πολύ φυσικό.

Τα καλοκαίρια λοιπόν το φαινόμενο κλωτσιά-μπουνιά έπαιρνε τερατώδεις διαστάσεις. Όλοι ξέραμε πως όταν ακουγόταν ο μελωδικός ήχος από το μίξερ τα πράγματα θα γίνονταν ζόρικα. Έπρεπε πάση θυσία να διαφυλάξουμε και οι 5 το μερίδιο μας από Εκείνο το κατάλευκο, «θεικό» παγωτό. Η μητέρα μου υπέρμαχος της υγιεινής διατροφής και με λίγα λεφτά στην τσέπη, αντιλήφθηκε πολύ νωρίς (πάλι καλά) πως δεν γίνεται να μας παίρνει συνέχεια πατούσες, πυραύλους και καραμπόλες από το περίπτερο. Πήγε στο σούπερ μάρκετ. Πήρε 3 υλικά. Έκανε χώρο στην κατάψυξη. Έβαλε μπρος το μίξερ. Και εγένετο «Φως».

Αυτό το σπιτικό παγωτό δεν είναι μια απλή καλοκαιρινή ανάμνηση, δική μου ή των αδερφών μου. Αποτελεί τον συνδετικό κρίκο όλης της γειτονιάς, των παππούδων, των συγγενών, των φίλων μου- έχω βάσιμες υποψίες πως για αυτό με κάνανε παρέα- που ερχόντουσαν κάθε μέρα, καθόμασταν στο μπαλκόνι ή στο πάρκο και παλεύαμε για το ποιος θα έχει την τελευταία κουταλιά.

Βέβαια, τώρα πια με αρκετό παραπάνω ύψος και εγκέφαλο, οι κλωτσιές έχουν δώσει την θέση τους στις αγκαλιές και τον διάλογο. Κάθε φορά όμως που μαζευόμαστε και οι 5 στο σπίτι, τη στιγμή που η μητέρα μας βγάζει το παγωτό από το ψυγείο, ο χρόνος μηδενίζεται, τα πρώιμα παιδικά ένστικτα αναβιώνουν, αρπάζουμε τα κουτάλια και η μάχη ξεκινάει.

Γράφω εδώ την συνταγή… για να πάρετε μια γεύση.

Υλικά:

• 2 εβαπορέ

• 1 ζαχαρούχο γάλα

• 1 μόρφατ ή εβόλ (φυτική σαντιγί)

Προαιρετικά: σπασμένα μπισκότα oreo ή σταγόνες σοκολάτας ή καραμελωμένοι ξηροί καρποί ή σιρόπι της αρεσκείας σας.

Εκτέλεση:

Αδειάζουμε τα εβαπορέ γάλατα σε ένα τάπερ και τα παγώνουμε στην κατάψυξη

Έτσι όπως είναι το γάλα κατεψυγμένο το χτυπάμε στο μίξερ να διπλασιαστεί ο όγκος του.

Στο τέλος ρίχνουμε την σαντιγί και το ζαχαρούχο γάλα.

Χτυπάμε για 3΄. Αδειάζουμε το περιεχόμενο στο τάπερ για να μπει στην κατάψυξη.

Πριν το τοποθετήσουμε στην κατάψυξη, αναμειγνύουμε στο παγωτό ότι άλλο επιθυμούμε!

Καλή επιτυχία…. και όποιος πρόλαβε τον κύριο οίδε!!

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News