Έφτασε η Παρασκευή. Ήταν η τελευταία ολόκληρη μέρα τους στη Δονούσα. Σάββατο θα ξέστηναν και θα έφευγαν το βράδυ με το πλοίο για τον Πειραιά. Όπως και να το κάνεις, η Μελίνα μια μελαγχολία την ένιωθε. Το ίδιο και η Χρυσάνθη, από το πρωί φυσούσε και ξεφυσούσε.
«Ρε γαμώτο μια χαρά είμαστε εδώ, λες να το φουντάρω το σεμινάριο; Έχω πληρώσει όμως την πρώτη δόση και τα λυπάμαι τα λεφτά».
«Ναι βρε κορίτσια, που θα μας αφήσετε από τόσο νωρίς; Μόνο πέντε μέρες μείνατε», σιγόνταρε από δίπλα η Βίκυ λυπημένη.
Τα συναισθήματα της Μελίνας ήταν ανάμεικτα. Από τη μια την έπιανε ψυχοπλάκωμα που θα άφηνε από το πανέμορφο μέρος, από την άλλη ήθελε να γλιτώσει επιτέλους από τη συναισθηματική κακουχία που της προξενούσε ο πανταχού παρών και τα πάντα πληρών Παραλιάρχης. Κρατιόταν κάθε βράδυ με νύχια και με δόντια να μην πλησιάσει τη σκηνή του, την είχε και η Χρυσάνθη από κοντά και δεν την άφηνε να κουνήσει ρούπι. Όμως κάθε μέρα τον ήθελε όλο και περισσότερο. Τον έβλεπε πως κι εκείνος την κοιτούσε, κι έμπαινε συνεχώς στην πρίζα. Όμως στο μυαλό της ερχόταν η νύχτα με τα δυο κορίτσια καβάλα. Όχι, αυτό δεν άντεχε να το ξαναπεράσει. Γι’ αυτό καθόταν κι έβραζε στο ζουμί της. Το είχε πάρει πια το μάθημά της, για μερικές στιγμές ευχαρίστησης θα βυθιζόταν σε ώρες, ημέρες κοφτερού πόνου. Να της έλειπε το βύσσινο.
Όσο για το φλέγον ζήτημα του γυμνισμού, η Μελίνα είχε εξοικειωθεί με τη φάση. Κυκλοφορούσε πλέον και η ίδια άνετα στην παραλία, χωρίς να προσέχει τους γυμνιστές γύρω της, όπως τις πρώτες ημέρες. Της Μελίνας της άρεσε που τόλμησε να γδυθεί εντελώς, το θάρρος της τής έδωσε μια πρωτόγνωρη δύναμη. Και δεν ήταν μόνο αυτό: ένιωθε ποθητή, το πιστοποιούσαν τα βλέμματα που έπεφταν πάνω της διακριτικά, μα επίμονα. Γιατί, η Μελίνα ήταν πλέον σίγουρη, ένας υπόκωφος ερωτισμός υπόβοσκε στην ατμόσφαιρα – άλλωστε πρόκειται για γυμνά κορμιά, πως θα μπορούσε να μην; Όμως δεν ήταν μια ξερή επιθυμία για σεξ, που έλεγε η Χρυσάνθη: ήταν περισσότερο μια φυσική σωματική αίσθηση, μια διάχυτη κατάσταση ευεξίας, χαλάρωσης και χαράς, ναι χαράς, που η Μελίνα δεν μπορούσε να καταλάβει κατά πόσο οφειλόταν στην υπέροχη παραλία και κατά πόσο στο ότι την απολάμβαναν σαν τους πρωτόπλαστους – μια επιστροφή στην χαμένη Εδέμ; Ήταν όμως και στιγμές που η Μελίνα διαπίστωνε ότι είχε αρχίσει να αποκτά τις ηδυπαθείς κινήσεις του Παραλιάρχη – η σωματική άνεση ήταν φαίνεται από τη σωματική επίδειξη ένα τσιγάρο δρόμος. Άραγε ο γυμνισμός γεννά τον ναρκισσισμό ή το αντίθετο; αναρωτήθηκε. Ή μήπως έφταιγε ότι ήταν πρωτάρα και δεν είχε αποτινάξει ακόμη το ταμπού της γύμνιας, κι έτσι κατά βάθος έβλεπε τα πράγματα προκατειλημμένα και κοντόφθαλμα, όχι πολύ διαφορετικά από τη Χρυσάνθη; Το μόνο σίγουρο, η Μελίνα είχε πολλά να σκεφτεί πίσω στην Αθήνα. Το ζήτημα ήταν πολυσύνθετο και η ίδια αφελής, αν νόμισε ότι πέντε μέρες ήταν αρκετές για να δώσει τις σωστές απαντήσεις.
Εκείνο το ίδιο βράδυ θα είχε πάρτι στο καφέ του Κέδρου, για την έναρξη της λειτουργίας του μπαρ. «Σαν αποχαιρετιστήρια γιορτή τώρα που φεύγετε», είπε η Βίκυ. «Άντε βρε κορίτσια, σας αγάπησα και τις δυο. Τώρα πότε θα μας ξανάρθετε;»
«Αργεί να τελειώσει αυτό το σεμινάριο, μετά δεν θα βρίσκουμε χώρο να στήσουμε τη σκηνή» της απάντησε η Χρυσάνθη.
«Αυτό είναι αλήθεια» παραδέχτηκε η Βίκυ και ξαναγύρισε στην κουζίνα γιατί είχε πλακώσει δουλειά.
«Πωπω, δεν μπορώ να βλέπω άλλα τσουτσούνια», γκρίνιαξε η Χρυσάνθη μόλις κατέβηκαν στην παραλία. «Θυμάμαι μια φορά που έπαιζα κουμ καν με τις ώρες κι όταν έκλεινα τα μάτια μου έβλεπα βαλέδες και ντάμες. Ε, τώρα τα κλείνω και βλέπω παπάρια και μπαλάκια. Εσύ τι έκανες;» συνέχισε γυρνώντας στη Μελίνα «Μάζεψες υλικό για την εργασία σου; Εντός κι εκτός παραλίας», δεν μπόρεσε να μην πετάξει τη μπηχτή της.
Το βράδυ ο χώρος μπροστά από το μαγαζί είχε γεμίσει κόσμο. Εκτός από τους σκηνίτες, είχε έρθει και κόσμος από τη χώρα. Η Μελίνα είχε βάλει ένα κοντό μαύρο φουστανάκι με κίτρινα λουλούδια, μέχρι και που βάφτηκε για να μπει στο μουντ του πάρτι. Το ήξερε καλά μέσα της, ότι την είχε καβαλήσει ο διάολος. Τελευταία βραδιά ήταν, ό,τι και να γινόταν την επόμενη μέρα θα έφευγε από το νησί κι όλα θα τελείωναν. Ούτε βλέμματα, ούτε αγωνίες, ούτε παρτουζιάρες να τρυπώνουν στη σκηνή του. Σήμερα η Μελίνα ήταν έτοιμη για όλα, από τη μια στιγμή στην άλλη. Σα να γύρισε μέσα της ένα κουμπί, ένας διακόπτης, κι όλες οι αναστολές των προηγούμενων ημερών να είχαν κάνει φτερά. Σήμερα το μενού είχε τεράστια, καυτή επιθυμία, η οποία μαζευόταν μέσα της κι έσκασε όλη μαζί στα ξαφνικά, σαν ελατήριο. Η Μελίνα δεν πίστευε ούτε η ίδια τη μεταστροφή που είχε συντελεστεί μέσα της σε λίγα λεπτά της ώρας. Σα να έπαιζε κρυφτούλι από τον ίδιο της τον εαυτό. Βέβαια, η Χρυσάνθη δεν θα την άφηνε σε χλωρό κλαρί. Όμως δεν θα μπορούσε να κάνει και τίποτα για να τη σταματήσει.
Έφτασε στο μπιτς μπαρ και τον αναζήτησε με το βλέμμα της. Όμως αυτός δεν ήταν εκεί. Η Μελίνα ένιωσε ένα τσίμπημα απογοήτευσης. Λες να μην ερχόταν; Άραγε το ήξερε πως σήμερα ήταν η τελευταία της νύχτα στο νησί; Και πως να το γνωρίζει, που είχε να του μιλήσει μέρες; Με τις σκέψεις αυτές την έζωσαν τα μαύρα φίδια. Όχι όμως για πολύ. Σε λίγη ώρα ο Παραλιάρχης έκανε την θριαμβευτική του εμφάνιση. Ήταν υπέροχος. Η Μελίνα τον κοίταξε στα μάτια. Όπως και να είχαν τα πράγματα, αυτόν τον άντρα τον ήθελε, τον ποθούσε. Και σήμερα θα τον είχε. Κοίταξε τη Χρυσάνθη, αυτή έπινε κρασί μαζί με τη Βίκυ χαχανίζοντας. Το πεδίο ήταν ελεύθερο. Η Μελίνα παράγγειλε μια βότκα με σόδα και την κατέβασε στα γρήγορα, με μικρές, συχνές γουλιές. Το αλκοόλ τη ζάλισε γλυκά, μεγαλώνοντας τη φλόγα της επιθυμίας της. Η μουσική είχε ξεκινήσει, τα αστέρια έλαμπαν στον ουρανό, ο κόσμος, γελαστός και χαρούμενος, άρχισε να γεμίζει τον χώρο.
Τον έβλεπε να μιλά με τους φίλους του και η καρδιά της πήγαινε να σπάσει. Πού πήγαν όλες οι μαύρες σκέψεις των προηγούμενων ημερών, των προηγούμενων ωρών; Είχαν όλες πετάξει μακριά. Τον κοιτούσε πια απροκάλυπτα, λαχταρώντας να πέσει το βλέμμα του στο δικό της. Κι έτσι έγινε. Στην αρχή ξαφνιάστηκε, έτσι που την είδε να του χαμογελά. Μετά της χαμογέλασε κι αυτός. Σα να λούστηκε όλο το πρόσωπό του με φως, έτσι της φάνηκε της Μελίνας. Παράγγειλε και δεύτερο ποτό. Δεν βιαζόταν, θα άφηνε τα πράγματα να πάρουν το δρόμο τους. Ήθελε να ζήσει τη βραδιά αυτή, κάθε στιγμή, κάθε λεπτό. Να ρουφήξει την προσμονή, τη λαγνεία, τη γλύκα. Αύριο θα είχαν όλα τελειώσει, η σκέψη αυτή την άφηνε ελεύθερη να ακολουθήσει το θέλω της. Ένα δίχτυ ασφαλείας, αυτό ήταν το αυριανό της ταξίδι. Για σήμερα ήταν ελεύθερη να κάνει ό,τι επιθυμούσε η ψυχή της. Η Μελίνα έριξε μια γρήγορη ματιά προς τη Χρυσάνθη, δεν την είδε πουθενά.
Δεν πέρασαν λίγα λεπτά, κι ο Παραλιάρχης βρισκόταν δίπλα της. Με την άκρη των δαχτύλων του χάιδεψε τη γυμνή της πλάτη, ενώ της έριξε το καλύτερό του βλέμμα. Αυτό το βλέμμα. Η Μελίνα ζαλίστηκε από τον πόθο· ίσα που κρατήθηκε να μην τον φιλήσει εκεί, επιτόπου.
«Θες να πάμε στη σκηνή μου;» τη ρώτησε με βραχνή φωνή. Το να προσπαθήσουν να πιάσουν πρώτα την οποιαδήποτε κουβέντα ήταν περιττή προσπάθεια, χάσιμο χρόνου.
«Πάμε», απάντησε η Μελίνα. Κι άφησαν πίσω τους τον κόσμο, τα φώτα και τη μουσική, για τα σκοτάδια των σκηνών.
Για το 10ο μέρος:
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Εφτασαν στη σκηνη. Ανοιγουν το φερμουαρ και ξαφνικά βλεπει τις παρτουζιαρες μεσα.
“Σε περιμεναμε” ειπε η εκφυλη παρτουζιαρα με τo τατού σαυρα στο μο@ν#κι της.
Ο παραλιαρχης γυρισε προς το μερος της και της ειπε κοφτα: “Φτανουν τα πολλά λογια, ας μιλήσουν τα κορμιά”.
Και εγινε σεξ.
The End.
Όταν τα σχόλια είναι πιο σέξυ και ερωτικά από το ίδιο το ερώτικα, τότε άσχημα τα πράγματα.
🙊👀😁😁😁
Το δες. Το παιξες ;
Εγώ μπαίνω με 50 ευρώ .
Εγώ προβλέπω φάσωμα Χρυσάνθης-Βίκυς. Πολύ μεγάλη αποστροφή στα μπαλάκια και στα μαντζαφλάρια.
Ακριβώς Law, γιατί 50αρα και ελευθερη μόνο λεσβία μπορεί να είναι, σύμφωνα με το 80ς μενταλιτέ της ιστορίας.
Τα ‘λεγα.
Τόσα χρόνια απ’τη ζωή μου νόμιζα πως λεγόταν κουν-καν 😲
κι εγω είμαι σε κατασταση σοκ XD
cooncan είναι στ’ αγγλικά ή conquian
https://www.thefreedictionary.com/cooncan
Μπράβο ρε αράχνη 🤗
Με την ταχυτητα που αλλαζουν τα ονοματσ εδω μεσα, στο επομενο θα γινει κουμ κουατ.
😅😅
Ένα λεπτό βρε παιδιά. Λέει έμειναν 5 μέρες. Άρα, τη Δευτέρα έφτασαν, έφτιαξαν τη σκηνή και γνώρισαν το ζωγράφο. Την Τρίτη τη ζωγράφισε. Την Τετάρτη ζωγράφισε τις 2 πρώην λεσβίες και η Μαρίνα κλαιγόταν με τις 2 θείες. Την Πέμπτη αυτή είδε τον ζωγράφο και αυτός της είπε το πολύ βαθύ του. Την Παρασκευή η Μελίνα πήγε στο πάρτι.
Άρα γιατί λέει: “Άραγε το ήξερε πως σήμερα ήταν η τελευταία της νύχτα στο νησί; Και πως να το γνωρίζει, που είχε να του μιλήσει μέρες;”
Ποιες μέρες είχε να του μιλήσει; Χτες δεν μιλήσανε;
Ε αφού δεν του μίλησε μελωμένα δεν πιάνεται
Ε όχι και τη ζωγράφισε, ένα προσχέδιο έκανε, δυο πινελιές.
Κι εγώ εντόπισα αυτή την ανακολουθία, κάπως θολό ήταν στο μυαλό μου όμως, να ‘σαι καλά.
Κοντράριε βλέπω κρατάμε σημειώσεις…
Ε, ναι, αν είσαι cis white male, μπορείς πιο απερίσπαστα να προσπεράσεις τις πατριαρχικές αντιλήψεις, τις προσβολές προς τις λεσβίες, τους γυμνιστές, τις παρτουζιάρες και το γυναικείο φύλο γενικά, και να εστιάσεις στο continuity.
Α γεια σου,κι εγώ αυτό σκεφτόμουν. Εντωμεταξύ κι αλλού κάνιε αναφορά στις σκέψεις και τις αναστολές “των προηγούμενων ημερών” σα να μιλάμε για καμιά βδομάδα τουλάχιστον, αλλά ειδικά εκεί που είχε και μέρες να του μιλήσει τα’βαλα κι εγώ κάτω και τα μέτραγα…
Iris Ο Κάνιε ήταν στη Μύκονο, δε νομιζω να πήγε στον Κέδρο να κάνει ελεύθερο καμπινγκ.
😂😂😂
Φτηνό αλλά κι εγώ αυτό σκέφτηκα.
Αυτή η γλυκιά ζαλάδα με τη μία βότκα, ρε φίλε… Πλέον θέλω ντεπόζιτο.
Χαχαααα! Same here. Νομίζω η συγγραφεύς δεν έχει πιάσει τον παλμό των φοιτητών…
Σήμερα το κοίταξα το σκώτι μου, καλά είναι… Ακόμα.
Παρτουζιάρες;;;;;; Ίουουου…
Boooring! Όλο τα ίδια και τα ίδια με το συμπάθειο. Επίσης η μελίνα δεν έχει φίλους να πάνε μαζί διακοπές? Δεν γνώρισε ούτε ένα άτομο σε κοτζάμ κέδρο? Εκτός από τον γκόμενο φυσικά. Ένα βράδυ δεν τα ήπιαν στο μπαρ?
Μετά το σεξ ήταν ερωτευμένη και περίμενε να τον ξαναδεί. Μετά τις έκφυλες λεσβίες ήταν απασχολημένη να τον αποφεύγει, να κλαίει και να τις καταριέται. Βάλε και κανένα 10′ να γράψει καμία σημείωση γιατί έχει και μια εργασία, ε με εκείνα και με τα άλλα σώθηκαν οι μέρες. Πού καιρός για παρέες;
Εμενα μου κάνει πιο πολυ εντύπωση οι μεταστροφες της. Την μια κλαίει με αναφιλητα, την άλλη το παιζει ετοιμη για όλα, μετά πάλι σκαλώνει. Μηπως καθε ιστορία εξελισεται σε παραλληλο σύμπαν. Αν παίζει κάτι τετοιο θα είναι τρομερο plot twist.
Πάντως για ερώτικα που εξελίσσεται στην Δονούσα σε παραλία γυμνιστών και οι μόνες σκηνές σεξ να είναι ένα cunnilingus και το θεατρικό σκιών του Σπαθάρη, είναι το λιγότερο απογοητευτικό. Όλο μέλι μέλι αλλά από τηγανίτα τίποτα 🥞
Τελικα με την εργασία τι έγινε;;
Παμε για το άλλο εξάμηνο;;
Αυτοί οι διάλογοι μεταξύ Μελίνας και Παραλιάρχη πια, πιο σύντομοι και από τσόντες!
Προσμένω το plot twist
Μα όχι, όχι, το είπαμε από την αρχή ότι το διήγημα δεν αναπαράγει λάθος μηνύματα, η ηρωίδα φταίει. Δεν είναι ότι οι γυναίκες χρωστάνε έστω μία πίπα αν έχει καυλώσει ο άντρας, αυτό το πιστεύει μόνο η ηρωίδα που δεν πήρε χαμπάρι το #MeToo. Δεν είναι οι γυμνιστές λιγούρια, αυτό το πιστεύει μόνο η ηρωίδα (και η Χρυσάνθη και η Βίκυ). Δεν είναι ότι οι άντρες γουστάρουν μόνο το σεξ ενώ οι γυναίκες θέλουν και συναίσθημα, αυτό το πιστεύει μόνο η ηρωίδα (και η Χρυσάνθη και η Βίκυ). Δεν είναι ότι οι σαραντάρες δεν πρέπει να θέλουν σεξ, ενώ οι… Διαβάστε περισσότερα »
Εντυπωσιακό συμμάζεμα όλων των κλισέ.