in

Ηδονούσα (μέρος 6ο)

Μια ιστορία σε συνέχειες….

Ήταν τόσο συγχυσμένη, που δεν άντεχε ούτε να κάτσει να στεγνώσει. Μάζεψε την πετσέτα της, ψέλλισε μια δικαιολογία και πήγε στη σκηνή να ξεσπάσει. Όμως λογάριασε χωρίς τον ξενοδόχο: την ελπίδα, που πεθαίνει πάντα τελευταία ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Καταγραφή 93

Η Μελίνα ανέβασε το φερμουάρ της σκηνής –το χρααατς ακούστηκε εκκωφαντικό στα αυτιά της– και μπήκε μέσα κρατώντας την ανάσα της. Ευτυχώς η Χρυσάνθη κοιμόταν του καλού καιρού. Η Μελίνα ξάπλωσε προσεκτικά στο στρώμα με έναν αναστεναγμό ανακούφισης· το τελευταίο πράγμα που ήθελε ήταν να την πάρει η θεία της χαμπάρι. Όχι ότι είχε κανέναν λόγο πάνω της, μεγάλη κοπέλα ήταν, όμως φοβόταν ότι θα την έκανε τ’ αλατιού έτσι και μάθαινε ότι πήγε στη σκηνή του Παραλιάρχη με το καλημέρα. Όμως δεν είχε λόγο να ανησυχεί, εκείνη κοιμόταν βαθιά.

Χαλάρωσε πάνω στο στρώμα κι έφερε στο μυαλό της όσα είχαν γίνει πριν λίγα μόλις λεπτά, λίγα μόλις μέτρα παραδίπλα. Το σώμα της ρίγησε από ένα νέο φούντωμα. Αυτό ακόμα βρισκόταν στη σκηνή του, παραδομένο ακόμα στην ερωτική του ορμή. Όσο τον σκεφτόταν, τόσο περισσότερο τον ήθελε, ξανά και ξανά. Άραγε, θα βρίσκονταν κι αύριο; Η σκέψη τής έριξε μια απρόσμενη σουβλιά στο στομάχι. Σα να είχε ο εσωτερικός υπολογιστής της κάνει ήδη τους λογαριασμούς του: το ταμείο ήταν μείον, ο Παραλιάρχης δεν ήταν για πολλά πολλά. Αυτή την ανησυχία η Μελίνα δεν την περίμενε, τουλάχιστον όχι τόσο γρήγορα. Ήταν όμως ολοφάνερο ότι ο Παραλιάρχης ήταν ο κλασσικός Greek lover, με μότο το «ό,τι κινείται, πυροβολείται». Ο τύπος ήταν για μια δυο φάσεις στη σκηνή το πολύ. Όμως αυτά που είχαν γίνει της φαίνονταν ήδη σημαντικά. Το σώμα του στο σώμα της, τα χάδια του, ο οργασμός της, η μετά-το-σεξ ευφορία. Όπως και να το κάνουμε, δεν συμβαίνουν αυτά κάθε μέρα. Όσο κι αν ήθελε να το γειώσει ως μια απλή φασούλα, κάτι μέσα της είχε αναστατωθεί ανεπανόρθωτα. Η Μελίνα δεν μπορούσε να τον βγάλει απ’ το μυαλό της, ήθελε να γευτεί την ηδονή που της πρόσφερε ξανά και ξανά.

Δεν μπόρεσε να κοιμηθεί καλά, ο ύπνος της ήταν ανάστατος. Ξύπνησε και ήρθαν στο μυαλό της τα γεγονότα της νύχτας. Το στομάχι της σφίχτηκε. Άραγε θα τον συναντούσε τώρα το πρωί στο μπιτς μπαρ; Και πως θα της φερόταν; Θα την χαιρετούσε, θα την φιλούσε; Ή μήπως θα έκανε σα να μην τρέχει τίποτα; Η Χρυσάνθη κοιμόταν ακόμα δίπλα της. Η Μελίνα κοίταξε το κινητό της, η ώρα ήταν μόλις 8. Αμάν με αυτό το κάμπινγκ, δεν θα κοιμηθώ μια νύχτα της προκοπής, δυσανασχέτησε. Όμως ήξερε καλά ότι άλλος ήταν ο λόγος της ταλαιπώριας της. Σηκώθηκε ανόρεχτα και πήγε για μια πρωινή βουτιά. Έριξε μια κλεφτή ματιά προς τη σκηνή του, όμως δεν κουνιόταν φύλλο. Όλο το κάμπινγκ φαινόταν να είναι ακόμη βυθισμένο στον ύπνο. Προχώρησε στην παραλία, ήταν και πάλι άδεια. Ωστόσο την ξεγνοιασιά της προηγούμενης μέρας δεν μπόρεσε να την ξαναβρεί, τώρα είχε ανοίξει φούριες. Βιάστηκα κι εγώ να τρέξω στη σκηνή του, κατηγόρησε τον εαυτό της. Κι άντε τώρα να μαζέψω το μυαλό μου και να συγκεντρωθώ στην εργασία.

Η ώρα είχε πάει 2 κι ο Παραλιάρχης ήταν ακόμα άφαντος. Οι φόβοι της Μελίνας άρχισαν να παίρνουν σάρκα και οστά. Θα πήγε στο λιμάνι για πρωινό, σκέφτηκε. Όμως γιατί ειδικά σήμερα, μετά από όλα όσα έγιναν την προηγούμενη νύχτα; Οι δυσοίωνες σκέψεις είχαν πάρει το πάνω χέρι. Λίγο μετά τις 2.30 κατέφθασε στον Κέδρο η νέα φουρνιά των κατασκηνωτών, που ξέβρασε το πλοίο. Αφού ξεμπέρδεψαν με το στήσιμο των σκηνών, το νέο αίμα ξεχύθηκε στην παραλία. Μαζί τους κι ο Παραλιάρχης. Όμως δεν ήταν μόνος: Δυο κορίτσια περπατούσαν δίπλα του. Η μια είχε ξυρισμένο το κεφάλι της, κι από την κορυφή του ξεχύνονταν μια μωβ αλογοουρά. Η άλλη ήταν τίγκα στα σκουλαρίκια – στα αυτιά, στα φρύδια, στη ρώγα, όπως παρατήρησε η Μελίνα πίσω από τα μαύρα της γυαλιά. Διέσχισαν την παραλία με χαχανητά, πήγαν μαζί του τέρμα δεξιά και γδύθηκαν στο πι και φι. Τα αψεγάδιαστα κορμιά τους ήταν γεμάτα τατουάζ.

Η κοπέλα με την αλογοουρά ήταν φουλ ξυρισμένη – η κλειτορίδα της πετάγονταν από τη σχισμή των χειλιών της με αυθάδεια. Ακριβώς από πάνω της ήταν ζωγραφισμένη μια μωβ σαύρα. Στο μικρό της στήθος οι ρώγες της πετάγονταν μυτερές σαν πινέζες. Εξέπεμπε κάτι έντονα σεξουαλικό, σχεδόν έκφυλο, καμία σχέση με τον χαμηλόφωνο ερωτισμό των υπόλοιπων γυμνών κορμιών στην παραλία. Και σα να μην έφτανε αυτό, είχε κολλήσει στον Παραλιάρχη, τον περιτριγύριζε όπως η μέλισσα το λουλούδι. Όμως το χειρότερο απ’ όλα ήταν ότι κι ο Παραλιάρχης δεν κρατιόταν, τριγυρνούσε γύρω τους σαν ξελιγωμένος.

Τη Μελίνα την είχαν ζώσει τα μαύρα φίδια. Αν ήταν δυνατόν, να επιβεβαιωθούν τόσο γρήγορα οι φόβοι της, αυτοί που το πρωί της φαίνονταν πρώιμοι και υπερβολικοί. Και δεν έφτανε το μαύρο της το χάλι, η Χρυσάνθη δίπλα της πήρε γραμμή τη φάση με τη μια.

«Βρε καλώς τες τις τσούπρες. Από ποιο παρθεναγωγείο μάς ήρθαν αυτές; Κοιτα τον Παραλιάρχη πως του τρέχουνε τα σάλια», είπε στη Βίκυ, που έκανε το διάλειμμά της.

«Α, είναι από τις παλιές, έρχονται κι αυτές χρόνια», η Βίκυ έβγαλε πρόθυμα το ενημερωτικό δελτίο. «Η Μπέτυ και η Σόνια. Είναι ζευγάρι, αλλά πηγαίνουν μερικές φορές και με άντρες, έτσι για ποικιλία. Ωτοασπίδες κορίτσια, ωτοασπίδες θα χρειαστούμε. Α, μιας που το λέω, χθες πάλι το γλέντησε ο Παραλιαρχης. Ποια να στρίμωξε στη σκηνή του αυτή τη φορά; Χαμπάρι δεν πήρα».

Η Μελίνα, που έτρωγε αγόγγυστα το ένα χαστούκι μετά το άλλο, μόλις άκουσε τη Βίκυ να λέει για τη χθεσινή βραδιά, ένιωσε το αίμα θα φεύγει από το κορμί της. Ειδικά τώρα, δεν έπρεπε να μάθουν με τίποτα τα χαΐρια της. «Κι εγώ που περίμενα πως και πως να τον συναντήσω. Κι αυτός όχι να μου μιλήσει, μα ούτε να με φτύσει, έτσι που κόλλησαν πάνω του αυτές οι ξέκωλες σαν τη βδέλλα. Θεέ μου, του πήρα και πίπα. Ποιος ξέρει τι μπορεί να με κόλλησε!», η κατρακύλα που είχαν πάρει οι σκέψεις της δεν είχε τελειωμό.

Μπήκε στη θάλασσα μπας και το κρύο νερό τη συνεφέρει, όμως πού τέτοια τύχη. Το βλέμμα της ξεστράτιζε συνέχεια στο σημείο που καθόταν ο Παραλιάρχης με τα κορίτσια. Μέχρι που σηκώθηκε και περπάτησε, με τον γνωστό, επιδεικτικό τρόπο του στο κέντρο της παραλίας, για να βουτήξει. Η Μελίνα τον είδε να την πλησιάζει και την έπιασε πανικός. Από τη μια αυτές οι λυσσάρες, από την άλλη η Χρυσάνθη και η Βίκυ, δεν μπορούσε να έχει χειρότερο κοινό απέναντί της. Κανένα γλυκό σκίρτημα όπως την προηγούμενη φορά, μόνο θυμός και νεύρα. Δεν μπορούσε να κάτσει άβουλη να τον αφήσει να κάνει το κομμάτι του. Ξεκίνησε να κολύμπα με γρήγορες, νευριασμένες κινήσεις, για να βγει στην παραλία όσο το δυνατόν γρηγορότερα. Στην απορημένη ματιά του γύρισε από την άλλη το πρόσωπό της.

Ήταν τόσο συγχυσμένη, που δεν άντεχε ούτε να κάτσει να στεγνώσει. Μάζεψε την πετσέτα της, ψέλλισε μια δικαιολογία και πήγε στη σκηνή να ξεσπάσει. Όμως λογάριασε χωρίς τον ξενοδόχο: την ελπίδα, που πεθαίνει πάντα τελευταία. Μόλις της πέρασε η ταραχή, αλλιώτικες σκέψεις άρχισαν να αναδύονται στο νου της: «Μήπως είμαι υπερβολική, μήπως τον παρεξήγησα τον άνθρωπο. Είναι παλιές του φίλες και πήγε να τις υποδεχτεί. Αυτός με είδε και ήρθε να με χαιρετήσει, κι εγώ έφυγα σαν την κυνηγημένη. Φταίει που είμαι ανασφαλής και βγάζω τους φόβους μου στους άλλους. Εδώ για να πηδηχτώ κανονικά πέρασε τόσος καιρός, και να τώρα που κάθομαι και τρώω φρίκες με το παραμικρό. Στην τελική ήρθα στο νησάκι για να περάσω καλά, ας το δω χαλαρά κι ας σταματήσω τα άσχημα σενάρια».

Με το νοερό αυτό πες πες η Μελίνα γύρισε το κλίμα τούμπα: ο Παραλιάρχης ήταν μια χαρά άνθρωπος – εντάξει, λίγο μουνάκιας, αλλά είναι κακό αυτό; Αυτή ήταν που αντέδρασε υστερικά, σαν καμία μυξοπαρθένα. Σιγά σιγά επέστρεψε και η ζωηράδα ανάμεσα στα πόδια της, που, όσο περνούσε η ώρα, είχε γίνει φούντωμα κανονικό. Τον σκέφτηκε πάλι να την πηδάει με τη γλώσσα του και μούδιασε ολόκληρη. Το κλίμα όχι μόνο είχε αντιστραφεί, μα η Μελίνα είχε καινούργια, τολμηρά σχέδια: ετοιμάζονταν για νέα, μεταμεσονύχτια επίσκεψη στη σκηνή του. Το σώμα είχε πάρει ξανά το πάνω χέρι.

 

Για το 7ο μέρος:

Ηδονούσα (μέρος 7ο)

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News

24 Comments
δημοφιλέστερα
νεότερα παλαιότερα
Ενσωματωμένα σχόλια
Δείτε όλα τα σχόλια
εξωγήινη
εξωγήινη
4 χρόνια πριν

‘Είναι ζευγάρι, αλλά πηγαίνουν μερικές φορές και με άντρες, έτσι για ποικιλία./έτσι που κόλλησαν πάνω του αυτές οι ξέκωλες σαν τη βδέλλα/Από τη μια αυτές οι λυσσάρες’ Μάλιστα. Είχα πει να το δω θετικά, αλλά εδώ παραπάει. Τι κλασική μισογυνιστική πατριαρχική αντίληψη για τις λεσβίες. Εδώ έχουμε κλασική απεικόνιση της αντρικής οπτικής ότι δεν πα να’ναι ζευγάρι δυο γυναίκες, αρκεί ένας άντρας σαν τον παραλιάρχη για να τις φουντώσει και να τις βάλει στον straight δρόμο, και φυσικά μην ξεχνάμε ότι είναι καλλονές και λίγο εναλλακτικές με τατουάζ και πίρσινγκ και βέβαια με συμπεριφορά που χαρακτηρίζεται ως λυσσασμένη και ξέκωλη.… Διαβάστε περισσότερα »

lioness
lioness
4 χρόνια πριν
Απάντηση σε  εξωγήινη

Σ ευχαριστώ γι αυτό το σχόλιο εξωγήινη.

Karlee
Karlee
4 χρόνια πριν
Απάντηση σε  εξωγήινη

Μετα τη συζητηση του 1ου μερους, περιμενω καθε μερα να διαψευστει η αισθηση που καποιοι νιωσαμε. Δε σχολιαζω, αλλα δυστυχως καθε μερα νιωθω οτι διαβαζω ενα μισογυνιστικο αρλεκιν.

Peggy Olson
Peggy Olson
4 χρόνια πριν
Απάντηση σε  εξωγήινη

Ρε παιδιά, χαλαρώστε λίγο. Τέχνη είναι, δεν είναι επιστήμη. Η Μελίνα προσπαθεί να ξεπεράσει τα στερεότυπα.

Neverlander
Neverlander
4 χρόνια πριν
Απάντηση σε  Peggy Olson

Peggy, κι εγώ το υπερασπίστηκα αρχικά το πόνημα, αλλά δυστυχώς η εξωγήινη είχε δίκιο. Εδώ δεν μιλάμε για τέχνη, αλλά για Κωστοπουλικό male gaze. Απογοητεύτηκα.

Granita Lemoni
Granita Lemoni
4 χρόνια πριν
Απάντηση σε  Peggy Olson

Κανένα από τα διηγήματα της Ροζίτας δεν το έλεγες φεμινιστικό μανιφέστο (μάλλον το αντίθετο θα έλεγα) αλλά το συγκεκριμένο παραπάει! Βρίθει στερεοτύπων που όσο και το τέλος να μας εκπλήξει (που δεν νομίζω, μάλλον θα μείνει πάλι η ηρωίδα παρατημένη αλλά πιο δυνατή μέσα από τις εμπειρίες-όπως στα προηγούμενα διηγήματα), δεν αλλάζει το γεγονός ότι μοιάζει με άρλεκιν, όπως ανέφερε καποι@ άλλ@ σχολιαστ@ ή με κλισέ αντρική φαντασίωση (που αμφιβάλλω ότι όλοι οι άντρες έχουν τέτοιες φαντασιώσεις-εξ ου και το κλισέ).

Louise B.
Louise B.
4 χρόνια πριν

Να τες και οι λεσβίες με τα αψεγάδιαστα κορμιά γεμάτα τατουάζ με τιςοποίες στοίχημα ο “μουνάκιας” (ξερνάω κουβάδες) θα κάνει παρτούζα στο επόμενο επεισόδιο στην οποία ,φουντωμένη η Μελίνα και επειδή δεν είναι καμιά μυξοπαρθένα , θα συμμετάσχει με περίσσια απορία και ενθουσιασμό καθώς μια γλώσσα ίσον καμία, αλλά τρεις; Εδώ μέσα γίνονται Σόδομα και Γόμορρα.

Maggie
Maggie
4 χρόνια πριν
Απάντηση σε  Louise B.

Μην ξεχνάς κι οτι της μιας λεσβιας το σωμα εξεπεμπε κατι εκφυλο. Γιατί πώς αλλιώς.

Louise B.
Louise B.
4 χρόνια πριν
Απάντηση σε  Maggie

Καλέ Maggie είναι λεσβία αφού, που λένε και στη βόρεια Ελλάδα. Εξ’ ορισμού όλα πάνω της είναι έκφυλα. Τουλάχιστον έρχεται στον ίσο δρόμο με τον παραλιάρχη μια στο τόσο.

Louise B.
Louise B.
4 χρόνια πριν

And one last thing, όποιος θέλει ποικιλία πάει σε ουζερί, δεν αλλάζει σεξουαλικό προσανατολισμό.

Neverlander
Neverlander
4 χρόνια πριν
Απάντηση σε  Louise B.

Πολύ καλό👏👏

Louise B.
Louise B.
4 χρόνια πριν

Δυστυχώς με τον καημό θα μείνουμε διότι ως γνωστόν οι γυναίκες με το που κάνουν σεξ με κάποιον τον ερωτεύονται και θέλουν να του κάνουν 10 παιδιά, διότι αυτός είναι ο προορισμός της γυναίκας. Όπως και να το δεις χαμένες είμαστε, θέλουμε να κάνουμε σεξ μόνο για το σεξ, την ηδονή είμαστε τσολες ξέκωλες, κάνουμε σεξ και νιώθουμε κάτι περισσότερο είμαστε μυξοπαρθένες, δεν κάνουμε είμαστε κρυομούνες. Και ο καιρός περνάει χαρούμενα στο βασίλειο του σεξισμού.

Maggie
Maggie
4 χρόνια πριν
Απάντηση σε  Louise B.

Kudos και μονο για την τελευταία πρόταση
😊

Neverlander
Neverlander
4 χρόνια πριν

Η Μελίνα και η θεία Χρυσάνθη πρέπει επειγόντως να αρχίσουν να διαβάζουν Α,μπα😋

Granita Lemoni
Granita Lemoni
4 χρόνια πριν

Να μου το θυμηθείτε, πάμε για ομαδικό όργιο!

Jelly Roll
Jelly Roll
4 χρόνια πριν
Απάντηση σε  Granita Lemoni

Ψηφίζω τρεις γκομενες στις σκηνή

Μάνα Κουράγιο
Μάνα Κουράγιο
4 χρόνια πριν

Καημό τό ‘χω να βρεθεί ηρωίδα που κάνει σεξ και γουστάρει, γουστάρει επίσης και ο σύντροφός της, και ΔΕΝ έχει αψεγάδιαστο κορμί. Κυτταρίτιδα, πεσμένο στήθος και καλό σεξ δεν πάνε μαζί, ε;

Neverlander
Neverlander
4 χρόνια πριν
Απάντηση σε  Μάνα Κουράγιο

Καλό σεξ; Μα ενέδωσε, σου λέει, σαν τις άλλες τις λυσσάρες, τις ξέκωλες αφού – αλλά τουλάχιστον υπάρχει μια ρανίδα ελπίδας να την ερωτευτεί 🤮

flavors
flavors
4 χρόνια πριν

Μια παραλιάρχισσα βρε αδερφέ!Ας το παίξει προς το παρόν cool girl μπας και παρεξηγηθεί ο φίλος και δεν την ξανά πη@δ@ξει

Peggy Olson
Peggy Olson
4 χρόνια πριν

Εμένα μου αρέσει πάντως. Η Μελίνα είναι ένα κοριτσι που παλεύει να ισορροπήσει μέσα της τις έννοιες της ελευθερίας σε καθεστώς πατριαρχίας, είναι προσφάτως πληγωμένη, ανακαλύπτει τον εαυτό της. Έχει πολλά στερεότυπα να παλέψει: τον παραλιάρχη, την άνετη θεία… μ αρέσει. Θέλω να δω που το παει.

Εντελβάις
Εντελβάις
4 χρόνια πριν
Απάντηση σε  Peggy Olson

Που λες να το πάει; Προφανώς και πουθενά, όπως και τα υπόλοιπα διηγήματα που έχουν δημοσιευτεί.

Ένα Μπλούμπερι
Ένα Μπλούμπερι
4 χρόνια πριν

Κι από μένα είναι όχι. Δε γνωρίζω εάν η γράφουσα είναι ανοικτή σε λεπτομερή κριτική, οπότε δε θα γράψω περισσότερα.