in

Ηδονούσα (μέρος 2ο)

Μια ιστορία σε συνέχειες…

Η Μελίνα αυτή τη φορά έβαλε τα γέλια. Μπορεί να διαφωνούσε με τα λόγια της θείας της –και, πολύ περισσότερο, τις σαμπόταραν τα σχέδιά της να παρατηρήσει με νηφαλιότητα τις συνθήκες του γυμνισμού– όμως οι ατάκες της ήταν μια και μια ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Καταγραφή 39

Η Μελίνα χάρηκε διπλά: από τη μια σωζόταν το ταξίδι στη Δονούσα την τελευταία στιγμή, από την άλλη θα πήγαινε με τη Χρυσάνθη: μπορεί τα τελευταία χρόνια να είχε ψιλοχαθεί από το σπίτι τους, όμως η Μελίνα την αγαπούσε πολύ. Ανύπαντρη και ξένοιαστη, της θείας της δεν της καιγόταν καρφάκι που δεν είχε κάνει οικογένεια. Το αντίθετο, ήταν πάντα χαλαρή και κεφάτη, και είχεμια τουλάχιστον ξεκαρδιστική ιστορία να διηγηθεί. Από τις παρέες της, τα ταξίδια σε Ελλάδα κι εξωτερικό – η Μελίνα γελούσε μέχρι δακρύων με τα αστεία της. Με τα χρόνια όμως την έβλεπαν όλο και λιγότερο –ήταν κι ο μπαμπάς της που γκρίνιαζε στη μαμά της–, και οι επισκέψεις της είχαν αραιώσει. Έτσι, το να πάει τώρα διακοπές με τη Χρυσάνθη ήταν ένα ανέλπιστο δώρο, που της έφτιαξε φοβερά το κέφι. «Λες να μου βγει σε καλό ο χωρισμός με τον Νικόλα;» μια φωνούλα τόλμησε να ακουστεί δειλά στο κεφάλι της, πνίγηκε όμως άδοξα από το βούρκωμα που έφερε στα μάτια της η θύμησή του. Ήταν ακόμα πολύ νωρίς για αισιόδοξα σενάρια.

Είπαν στο τηλέφωνο στα πεταχτά τα νέα τους και για τις λεπτομέρειες του ταξιδιού – για να συναντηθούν νωρίτερα δεν υπήρχε χρόνος: το πρόγραμμα της εξεταστικής δεν άφηνε την Μελίνα να πάρει ανάσα. Έτσι θα βρίσκονταν πέντε μέρες αργότερα στον Πειραιά, έξω από το Blue Star Naxos. Το πλοίο έφευγε στις επτά παρά τέταρτο και είχαν ραντεβού μισή ώρα πριν. Η Μελίνα είχε ένα μικρό άγχος μήπως η Χρυσάνθη αργούσε κι έχαναν το καράβι –είχε ακούσει τους γονείς της να σχολιάζουν την ανοργανωσιά της–, όμως ήξερε ότι τα ταξίδια τα έτρωγε με το κουτάλι και γνώριζε εξ ενστίκτου ότι, όσο χύμα και να είναι οι άνθρωποι, πολύ δύσκολα χάνουν το πλοίο για τις Κυκλάδες, όσο νωρίς κι αν φεύγει από το λιμάνι.

Η Μελίνα, αφού ξεμπέρδεψε κι από το τελευταίο μάθημα, έπιασε να φτιάχνει τη βαλίτσα της με ανάμεικτα συναισθήματα: από τη μια η χαρά του ταξιδιού, από την άλλη η θύμηση του Νικόλα να τις ρίχνει σουβλιές. Ταυτόχρονα εκτύπωσε και άρθρα για την εργασία της, να τα διαβάσει στη Δονούσα. Τακτοποίησε τα χαρτιά στη βαλίτσα της, μαζί με ένα άδειο σημειωματάριο – το λαπτοπ θα το άφηνε στο σπίτι. Όσο λιγότερα ακριβά πράγματα τόσο το καλύτερο, της είπε η Χρυσάνθη, άσε που ίσα που θα φόρτιζαν τα κινητά τους στο μαγαζί της παραλίας – υπήρχε εκεί ένα μπιτς μπαρ για φαγητό και τουαλέτα, δεν θα την έβγαζαν σαν ερημίτες. Τη στιγμή που δίπλωνε το μαγιό της, αναρωτήθηκε αν θα το χρησιμοποιούσε. Με τον Νικόλα θα ήταν αλλιώς, μόνη της δεν ήξερε αν θα έβρισκε το θάρρος να βγει στην παραλία γυμνή.

Ξύπνησε αχάραγα, ο πατέρας της την πέταξε στο λιμάνι. Δεν χρειάστηκε να περιμένει για πολύ. Η Χρυσάνθη εμφανίστηκε μετά από λίγο, φορτωμένη με τα μπαγκάζια της: από τη μια ο σάκος με τα ρούχα, κι από την άλλη η σκηνή. Φιλήθηκαν νυσταγμένες, μα και τόσο χαρούμενες: υπάρχει μεγαλύτερη χαρά από το να μπαίνεις σε πλοίο για τις Κυκλάδες; Αφού πέρασε η πρώτη φάση της υπερέντασης, τις πήρε ο ύπνος στα καθίσματα.

«Και για πες μου, τι σόι εργασία είναι αυτή που θα γράψεις;» τη ρώτησε αργότερα η Χρυσάνθη, με έναν φρέντο εσπρέσο στα χέρια.

«Για την κοινωνικότητα των γυμνών σωμάτων», της απάντησε. «Εσύ κάνεις γυμνισμό;»

«Είχα πάει μια δυο φορές πριν χρόνια, αλλά με ξενέρωσε η φάση».

«Γιατί;» η απάντησή της ξάφνιασε τη Μελίνα, δεν την είχε τη θεία της για συντηρητική.

«Γιατί οι γυμνιστές το παίζουν επιστροφή στη φύση, ενώ είναι ένα μάτσο λιγούρια που χαλβαδιάζουν τα γυμνά γκομενάκια», της πέταξε κατακέφαλα, κάνοντας τις ακαδημαϊκές της περγαμηνές με τα κρεμμυδάκια.

«Έλα βρε Χρυσάνθη, υπερβάλλεις!» διαμαρτυρήθηκε η Μελίνα. Η ισοπέδωση της θείας της δεν ήταν και η καλύτερη αρχή.

«Καλά, δεν λέω τίποτα άλλο. Θα σε αφήσω να τα καταλάβεις από μόνη σου, σαν καλή φοιτήτρια που είσαι», είπε εκείνη και ρούφηξε μια τζούρα από το καλαμάκι της.

Λίγο μετά τις δυο το μεσημέρι το πλοίο έδεσε στο λιμάνι της Δονούσας. Μια γαλαζοπράσινη, υπέροχη παραλία απλωνόταν μπροστά στη μικρή χώρα, σαν εικόνα από καρτ ποστάλ μιας παλιότερης δεκαετίας. Όμως δεν είχαν χρόνο να την επισκεφτούν: οι δυο γυναίκες μπήκαν στο λεωφορείο που περίμενε στην άκρη του λιμανιού, για να πάνε κατευθείαν στον Κέδρο. Μετά από πέντε λεπτά είχαν φτάσει στη διασταύρωση. Κατηφόρισαν τον χωματόδρομο κι έφτασαν στο χώρο με τις σκηνές. Η Χρυσάνθη τον σάρωσε με γρήγορο, έμπειρο βλέμμα. Το μάτι της στάθηκε σε μια ελεύθερη θέση κάτω από μια ελιά. Τσέκαρε την ανατολή για να βεβαιωθεί ότι το μέρος θα ήταν σκιερό τα πρωινά, και προχώρησε με γοργά βήματα. Δεν ήταν οι μόνες που κατέβηκαν από το λεωφορείο με σκηνές, έπρεπε να βιαστούν για να προλάβουν να πιάσουν ένα καλό σημείο. Η Χρυσάνθη έστησε τη σκηνή στο πι και φι· σε λίγη ώρα στεκόταν περήφανη κάτω από τη φυλλωσιά, με τα πράγματά τους τακτοποιημένα στο εσωτερικό της. «Μια χαρά», αποφάνθηκε ευχαριστημένη. «Πάμε τώρα για την πρώτη μας βουτιά!» έδωσε το σύνθημα. Φόρεσαν τα μαγιώ τους, πήραν τις πετσέτες και την ομπρέλα και προχώρησαν προς τη θάλασσα.

Μόλις πέρασαν την πέτρινη μάντρα, η παραλία φανερώθηκε σε όλο της το μεγαλείο: ψιλή, χρυσοκάστανη άμμος που οδηγούσε στην καταγάλανη, υπέροχη θάλασσα. Δεν είχε ακόμη πολύ κόσμο κι έτσι επικρατούσε μια γλυκιά ηρεμία, σαν να είχαν οι άνθρωποι ενσωματωθεί στο ήσυχο τοπίο. Η Μαρίνα διαπίστωσε, με μια γρήγορη περιμετρική ματιά, ότι οι περισσότεροι ήταν γυμνοί. Χάρηκε κι ένιωσε αμηχανία την ίδια στιγμή. Οι δυο γυναίκες έστρωσαν τις πετσέτες και ξάπλωσαν στον ήλιο.

«Πωπω, φουλ του παπαριού είναι η φάση», είπε η Χρυσάνθη με το καλημέρα, κάνοντας την ονειρική εικόνα στο μυαλό της Μελίνας θρύψαλα.

«Χρυσάνθη!», τη μάλωσε ενοχλημένη, αν και είκοσι τρία χρόνια μικρότερή της.

«Ε μα τι να πω η χριστιανή, δεν βλέπεις τι γίνεται εδώ πέρα;».

«Μα γι’ αυτό ήρθαμε, επειδή είναι παραλία γυμνιστών, το ξεχνάς; Και να σου πω, σε είχα για πιο free άτομο, γιατί γίνεσαι τόσο συντηρητική;»

«Α, εδώ κάνεις λάθος» της απάντησε η θεία της. «Δεν έχει καμία σχέση με συντηρητισμό. Απλά, η εικόνα των αντρικών πουλιών να κρέμονται μου φαίνεται ίου, κι επίσης ισχύει αυτό που σου είπα στο πλοίο. Τι νομίζεις, ότι κάθονται έτσι αμέριμνοι και χαζεύουν πως σκάει το κύμα; Χαχαχα, ας γελάσω. Τα βυζάκια και τα κωλαράκια λιμπίζονται και καψώνουν στα βουβά σαν κοσμοκαλόγεροι. Να, κοίτα εκείνον εκεί τον τύπο», η Χρυσάνθη έδειξε με το βλέμμα της έναν ολόγυμνο μεσήλικα με μούσι κι ένα χοντρό βιβλίο στα χέρια του, «Εσύ τι νομίζεις, ότι διαβάζει στ’ αλήθεια τώρα Σοπενάουερ; Φιλοσοφία, ο φερετζές του ματάκια».

Η Μελίνα αυτή τη φορά έβαλε τα γέλια. Μπορεί να διαφωνούσε με τα λόγια της θείας της –και, πολύ περισσότερο, της σαμπόταραν τα σχέδιά της να παρατηρήσει με νηφαλιότητα τις συνθήκες του γυμνισμού– όμως οι ατάκες της ήταν μια και μια. Κι όντως, το βαρύ βιβλίο φάνταζε παράταιρο ανάμεσα σε τόσα γυμνά σώματα. Κάτι υπόκωφο δονούσε την ατμόσφαιρα. Σίγουρα, το πνεύμα δεν ήταν ο πρωταγωνιστής σε αυτή την παραλία – κουμάντο εδώ έκαναν τα κορμιά.

«Να, τώρα η άλλη έβαλε μάσκα κι αναπνευστήρα. Τι θέλει, να τα δει και υποβρύχια να κυματίζουν στο φαινόμενο της άνωσης; Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου».

Αυτή τη φορά τα χάχανα της Μελίνας μπλέχτηκαν με ένα συνωμοτικό γελάκι που ακούστηκε από παραδίπλα. Οι δυο γυναίκες γύρισαν ξαφνιασμένες, για να δουν μια γυναίκα, συνομήλικη της Χρυσάνθης, να γελά μαζί τους. Το βλέμμα της σπίθιζε γεμάτο πονηριά.

«Συγγνώμη, μα δεν μπόρεσα να κρατηθώ. Καινούργιες είστε; Είμαι η Βίκυ», συμπλήρωσε. Και μετά σηκώθηκε και πήγε να καθίσει μαζί τους.

 

Για το 3ο μέρος:

Ηδονούσα (μέρος 3ο)

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News

7 Comments
δημοφιλέστερα
νεότερα παλαιότερα
Ενσωματωμένα σχόλια
Δείτε όλα τα σχόλια
Jelly Roll
Jelly Roll
4 χρόνια πριν

Φουλ του Γιακουμή

Μάνα Κουράγιο
Μάνα Κουράγιο
4 χρόνια πριν
Απάντηση σε  Jelly Roll

Φουλ του αρκιντιού

mikro mou pioni
mikro mou pioni
4 χρόνια πριν

αληθινος διαλογος σημερα σπιτι μετα την “ηδονουσα”
– που στη δονουσα μεινατε, μικροτερο μου πιονι, φετος;
– στον κεδρο
– εκει δεν ειναι φουλ του π@π@ριου η φαση;
-… (βλεμμα μικροτερου μου πιονιου “what the fluff???”)
– δικο μου υφος #kserotiekanesfetostokalokairi#ursooobusted

Φούστα Κλαρωτή
Φούστα Κλαρωτή
4 χρόνια πριν

θέλετε να βάλουμε ένα στοίχημα ότι θα παίξει λεσβιακό σε επόμενο επεισόδιο;

εξωγήινη
εξωγήινη
4 χρόνια πριν
Απάντηση σε  Φούστα Κλαρωτή

Αχ ήλπιζα για κάτι τέτοιο, Χρυσάνθη με Βίκυ, fingers crossed😁

εξωγήινη
εξωγήινη
4 χρόνια πριν

Θεά η Χρυσάνθη και πολύ καλογραμμένοι οι διάλογοι, ένιωσα για μια στιγμή ότι είμαι εκεί δίπλα στο κύμα. Εν τω μεταξύ έχω πολύ ανάμεικτα συναισθήματα για τον γυμνισμό οπότε ανυπομονώ για τα ακαδημαϊκά συμπεράσματα.

Louise B.
Louise B.
4 χρόνια πριν

Το μόνο που ένιωσα σήμερα ήταν φθόνος και στενοχώρια που δεν έχω πάει ακόμα Κουφονήσια και το καλοκαίρι τελείωσε, και εγώ πλέον είμαι κάτοικος εξωτερικού, και μου λείπει ο ήλιος, η θάλασσα. Αν πέσει λεσβιακό θα είναι μια κάποια αναβάθμιση. Βαρέθηκα με τα ερωτικά που περιλαμβάνουν έναν σεξιστή να λέει πόσο σκληρός του έχει γίνει ο Γιακουμής καθώς φαντάζεται ότι την παίρνει από πίσω.