Η πρώτη φορά (μέρος 10ο)

Ένα κορίτσι στην εφηβεία ζει τα πρώτα ερωτικά σκιρτίματα, που οδηγούν στο σεξουαλικό ξύπνημά της.

Όμως σε έναν κόσμο αντρών η πορεία αυτή είναι μπερδεμένη κι αβέβαιη.

Και το ροζ γίνεται σιγά σιγά μαύρο.

Γύρισα σπίτι κι όλα ήταν όπως τα είχα αφήσει. Καμία εξωτερική αλλαγή στον πλανήτη γη. Μόνο μέσα μου είχαν αλλάξει τα πάντα. Σαν χτύπημα που κρυώνει κι αρχίζει να πονά, χάλασε εντελώς η διάθεσή μου. Κάτι είχε πάει στραβά, πολύ στραβά. Όσο περνούσε η ώρα, η φάση μού φαινόταν όλο και πιο χάλια. Με την απόσταση το μυαλό μου ξεκαθάριζε, θυμόμουν εκείνο το απαίσιο δωμάτιο και μ’ έπιανε ανατριχίλα. Ήταν λες και είχα πάει εκεί μόνο και μόνο για να ξεβρακωθώ και να αιμορραγήσω κεκλεισμένων των θυρών. Αυτό που την ώρα της πράξης το κατάπια αμάσητο, τώρα με τρυπούσε και με έκαιγε. Η μηδενική ευχαρίστηση, ο δυνατός πόνος. Όσο πιο πολύ τα χώνευα, τόσο με ανακάτευαν. Τα σκεφτόμουν μόνη στο παιδικό μου δωμάτιο· ο πατέρας μου έβλεπε τηλεόραση στο σαλόνι και η μητέρα μου συμμάζευε την κουζίνα πριν πέσει για ύπνο. Σα να είχα βγει από μια μάχη χαμένη και να έγλυφα τις πληγές μου στο σκοτάδι. Έμεινα στο κρεβάτι ακίνητη, παγωμένη, μέχρι που με πήρε ο ύπνος. Ονειρεύτηκα τον παππού μου· στεκόταν στο κατώι, μπροστά σε ένα φρεσκοσφαγμένο αρνί που κρεμόταν από το ταβάνι. Είχε ανοίξει στο τομάρι μια τρύπα με τον σουγιά και φυσούσε δυνατά μέσα της, για να το ξεκολλήσει από τη σάρκα· τα μάγουλά του φούσκωναν και ξεφούσκωναν σαν μπαλόνια. Πήγα στο πλάι να τον δω καλύτερα, είχε το λιγδιασμένο πρόσωπο του τύπου στη ρεσεψιόν.

Την επόμενη μέρα θα πηγαίναμε για φαγητό στη Χασιά με τον θείο Παύλο. Ντύθηκα ανόρεχτα και τους ακολούθησα. Δεν έβγαλα κουβέντα σε όλη τη διαδρομή. Ήταν μια παλιά χασαποταβέρνα. Στους τοίχους της σάλας κρέμονταν τομάρια από σκοτωμένα ζώα, λίγο πιο πάνω ήταν καρφωμένα τα κεφάλια τους· τα γυάλινα μάτια τους έβλεπαν τον κόσμο να καταβροχθίζει τα διαμελισμένα κορμιά τους. Ο χώρος μύριζε ψητά και ρετσίνα. Καθίσαμε στο τραπέζι, ο πατέρας έδωσε την παραγγελία· δυο κιλά παϊδάκια, χωριάτικη, πατάτες τηγανητές. Το στομάχι μου είχε δεθεί κόμπος. Οι μεγάλοι είχαν πιάσει την κουβέντα, οι φωνές τους έφταναν στ’ αυτιά μου σαν ένα βουητό δίχως νόημα. Ούτε που ακούμπησα το φαγητό, παρόλο που η μητέρα μου άρχισε τα «φάε». Ρουφούσα μόνο μικρές γουλιές από το ποτήρι μου, κρασί με κόκα κόλα. Το οινόπνευμα έκανε τη δουλειά του· άρχισα να χαλαρώνω κάπως, να ξεχνιέμαι. Σε λίγο μου ήρθε κατούρημα. Με το που το κατάλαβα σφίχτηκα· ακόμα και το χαρτί υγείας μού φαινόταν απειλητικό.

Πηγαίνοντας προς την τουαλέτα πέρασα δίπλα από την πόρτα της κουζίνας. Η ματιά μου γλίστρησε στα ενδότερα. Πάνω στον πάγκο του χασάπη ήταν ένα μεγάλο κομμάτι νεκρού ζώου. Ένα δυνατό, έμπειρο χέρι το τσάκιζε με τον μπαλτά – το μπαμ που έκανε το μέταλλο σαν χτυπούσε στο ξύλο κατάπινε τον ήχο των οστών που έσπαγαν· τα θραύσματά τους είχαν κολλήσει στον ματωμένο πάγκο σαν πριονίδια. Η αιματίλα τρύπωσε στα ρουθούνια μου, με κυνήγησε μέχρι την τουαλέτα. Εκεί με περιέλαβε η αψιά μπόχα του κάτουρου. Κατέβασα βιαστικά το βρακί μου, να ξεμπερδέψω μια ώρα αρχύτερα. Στο ύφασμα οι καφετί λεκέδες-απομεινάρια της πάλαι ποτέ ένδοξης παρθενίας μου, με αποχαιρετούσαν.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News