‘Ένα απόγευμα στον ψυχαναλυτή’

-Πέρασε μέσα. Πώς ήταν η εβδομάδα σου;

-Γιατρέ, ήταν πολύ κρίσιμη βδομάδα, έστειλα στην Άννα την ερωτική εξομολόγηση που σας έλεγα.

-Άντε πάλι με την Άννα.

-Γιατί, είναι κακό να εκμυστηρεύεσαι σε κάποιον τον έρωτά σου;

-Ναι, όταν το κάνεις για πέμπτη φορά είναι κακό.

-Α ναι; Και τότε γιατί μου στέλνει αντιφατικά μηνύματα;

-Δηλαδή, τι σου απάντησε;

-Μου απάντησε «Δημοσθένη, ούτε στον ύπνο σου».

-Πού είναι το αντιφατικό σε αυτό;

-Όλοι με φωνάζουν «Δήμο». Αυτή γιατί με είπε «Δημοσθένη»; Ξεχάσατε ότι ο πρώην της που την πλήγωσε ήταν από τη Μακεδονία; Και ότι ο Δημοσθένης προειδοποιούσε τους αρχαίους Αθηναίους απέναντι στον κίνδυνο των Μακεδόνων; Μήπως ήταν ένα ξεκάθαρα γλωσσικό ολίσθημα που υποδηλώνει ότι είμαι το αθηναϊκό αντίβαρο στον τοξικό πρώην της;

-Δεν μπορώ άλλο.

-Όχι αλήθεια τώρα, εσείς πώς το εξηγείτε ότι χρησιμοποίησε αυτή τη λέξη; Το ασυνείδητό της με θέλει!

-Ε ωραία, με το ασυνείδητό της μπορεί και να έχεις ελπίδα, με το συνειδητό της δε θα γίνει κάτι, τι να λέμε τώρα;

-Ναι αλλά βαθιά μέσα της… -Ρε άσε τώρα τα «βαθιά μέσα της», εδώ ιδρώνουμε να καταλάβουμε τα ρηχά έξω σας.

-Μήπως φταίει η προσέγγισή μου; Μήπως ασυνείδητα την προσεγγίζω όπως ο πατέρας μου τη μάνα μου;

-Όχι! Όχι μάνες! Όχι μάνες, όχι οιδιπόδεια, απλά δε σε θέλει, βρες άλλη, ξεκόλλα! -Μα τι ηττοπάθεια είναι αυτή;

-Να σου πω, ξέρεις ένα έργο, το «Απλά δε σε γουστάρει;»

-Δεν το έχω δει.

-Δε χρειάζεται, το μόνο που αξίζει είναι ο τίτλος του. Απλά δε σε γουστάρει. Να το ξαναπώ; Απλά δε σε γουστάρει.

-Μα αυτό θα μου το έλεγε και ένας φίλος μου τσάμπα!

-Και αφού είναι τόσο απλό πρέπει εγώ να το κάνω σύνθετο για να δικαιολογήσω τα λεφτά μου; Δηλαδή όταν ο Ρονάλντο είναι μόνος του με το τέρμα αντί να τη σπρώξει στα δίχτυα λέει «ε όχι, τόσα λεφτά παίρνω, θα κάνω ανάποδο ψαλίδι».

-Ποιος είναι τα δίχτυα σε αυτό το παράδειγμα;

-Ποιος είναι; Ξέρω γώ, μια παρομοίωση έκανα.

-Όχι, μισό λεπτό… γιατί είπατε «δίχτυα»; Τρεις συνεδρίες πριν σας είχα πει ότι μου είχε γίνει εμμονή η εικόνα της Άννας με διχτυωτό καλτσόν.

-Ω να σου…

-Τι παίζει με την Αννούλα, γιατρέ; Για αυτό με αποθαρρύνετε;

-Ασθενείς που διαβάζουν, αυτή η μάστιγα.

-Γιατί, αποκλείεται να σκαμπάζω κι εγώ από ψυχανάλυση;

-Μα όσα και να σκαμπάζεις δεν μπορείς να τα εφαρμόσεις μόνος σου στις σχέσεις σου!

-Ε αφού δε μου λέτε και εσείς τίποτα ψυχαναλυτικό! Μια φορά να προσέξετε κάποιο σαρδάμ και να μου πείτε ότι ειμαι ερωτευμένος με τη θεία μου, καημό το ‘χω!

-Όχι, κάποιο σαρδάμ δεν έχω ακούσει, αλλά σου ορκίζομαι ότι αν πάρει τώρα τηλέφωνο η θεία σου και σου πει από το πουθενά «Δήμο, δεν πρόκειται ποτέ να γίνει κάτι μεταξύ μας» εσύ θα την ερωτευτείς.

-Γιατί να μου το πει αυτό η θεία μου; Δεν πιστεύω να με βλέπει ερωτικά… Εκτός κι αν την κρατάει το ότι θα είμαστε δαχτυλοδεικτούμενοι στο χωριό. Χριστέ μου, η θεία μου είναι ερωτευμένη και φοβάται να μου το πει! Την αγαπάω τόσο πολύ, θα την πάρω τηλέφωνο. -Δήμο, βάλε το τηλέφωνο κάτω τώρα.

-Ζηλεύεις τον αντισυμβατικό έρωτά μας.

-Ωραία, αφού θες να το ακούσεις, μακάρι να σε γουστάρει η θεία σου, γιατί πιο πιθανό είναι να συμβεί κάτι μαζί της παρά με την Άννα.

-Ουφ, η θεία μου… περσινά ξινά σταφύλια, την έχω ξεπεράσει, η Αννούλα γιατι με παίζει έτσι… Γιατί δεν έρχεται σε επαφή με την αλήθεια της, αφού κατά βάθος με θέλει.

-Βρε αγόρι μου δεν μπορείς να αποδείξεις σε έναν άνθρωπο ότι σε αγαπάει, δε τον καταλαβαίνεις; Κι εγώ όταν με χωρίζουν μπορεί να βλέπω ότι αυτό οφείλεται σε διάφορα συμπλέγματα που δεν μπορούν να ξεπεράσουν, αλλά μόλις μου πουν «δε θέλω» θα πω «ώρα καλή».

-Τέλεια, αν έχει όντως συμπλέγματα, να τη βοηθήσουμε να τα λύσει. Θέλω να πω, άμα είναι άλλος ο λόγος που δε με θέλει, αυτό σημαίνει ότι μπορεί να αλλάξει.

-Εδώ δεν μπορεί να αλλάξει ο θεραπευόμενος, θα αλλάξει η γκόμενά του;

-Τι εννοείτε; -Τόσα χρόνια κάνουμε συνεδρίες, έχουμε εντοπίσει όλα τα μοτίβα στα οποία χτυπάς ξανά και ξανά, τα έχεις παραδεχτεί, υπόσχεσαι στον εαυτό σου ότι δε θα τα επαναλάβεις και τσουπ, με την πρώτη που ερωτεύεσαι, πάλι τα ίδια. Έχεις τόση ανάγκη να ερωτευτείς που προβάλεις στην πρώτη γνωριμία όλα αυτά που ψάχνεις. Για ποιο λόγο θεωρείς ότι ερωτεύεσαι τόσο εύκολα; Κάνεις τόσες προβολές στην ερωτική σου σύντροφο που τελικά δεν ξέρω αν σου χρειάζεται καν η κοπέλα.

-Δεν ερωτεύομαι εύκολα. Η Άννα, η Κάτια, η Τασία, η Λουμόμπο και η Ευτέρπη ήταν ξεχωριστές.

-Και τι κοινό έχουν όλες αυτές; Η Κάτια είναι παντρεμένη με τρία παιδιά, η Τασία είναι γκέι, η Λουμόμπο εξακολουθεί να ζει στο Κογκό όπου και γεννήθηκε, ειλικρινά σε αυτή την περίπτωση έχεις ξεπεράσει τον εαυτό σου…

-Αν είχατε δει εκείνη τη φωτογραφία του Newsweek θα με νιώθατε.

-…και η Ευτέρπη έχει φάει δις ισόβια.

-Εκκρεμεί η έφεση. Αλλά οκ, καταλαβαίνω τι εννοείτε.

-Αναζητάς απεγνωσμένα έναν άνθρωπο να σου δώσει αξία, και όσο πιο δύσκολη είναι η κατάκτησή του τόσο μεγαλύτερη είναι η αξία που προβάλεις σε αυτή. Με έναν παράδοξο τρόπο κυνηγάς καταδικασμένες περιπτώσεις γιατί θέλεις να αυτοτιμωρείσαι. Γιατί ξέρεις ότι η μόνη αξία που σου λείπει είναι αυτή που θα δώσεις ο ίδιος στον εαυτό σου αλλά τρέμεις τη δουλειά που πρέπει να κάνεις για να φτάσεις σε αυτό το σημείο. Δεν είναι τόσο δύσκολο όσο σου φαίνεται τώρα, θέλει μόνο λίγη υπομονή.

-Και πού ξέρετε εσείς πόσο δύσκολο μου είναι; -Θεωρείς ότι εγώ δεν έχω ερωτευτεί ποτέ μια καταδικασμένη περίπτωση;

-Ποια;

-Δεν κάνει να μιλάω για αυτό. Τέλος πάντων, ήταν πολύ παλιά, ντρέπομαι για αυτό αλλά είχα ερωτευτεί μια θεραπευόμενή μου.

-Και γιατί δεν προχώρησε;

-Μα τι λες, ήταν θεραπευόμενή μου σου λέω. Δεν έγινε ποτέ κάτι μεταξύ μας, είναι ενάντια στη δεοντολογία μας.

-Όπα, μισό. Απαγορεύεται να σχετίζεστε με τους θεραπευόμενούς σας;

-Ε προφανώς.

-Τι κάνετε το βράδυ;

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News