ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΕΝΑ ΚΑΡΑΤΖΑ
Λίγες ημέρες πίσω, η επιστολή μιας κοπέλας στο site έκανε λόγο για τους χαμένους της οργασμούς. Για όλες εκείνες τις φορές που έφτασε στην πηγή, αλλά νερό δεν ήπιε.
Για όλον τον χαμένο χρόνο και το “περίμενε” της προετοιμασίας, της αναστάτωσης, του ενθουσιασμού που τελικά καταλήγει κουβά. Πολλά τα παρήγορα σχόλια, πολλές οι παρόμοιες εμπειρίες, θα έλεγες ότι περπατάμε η μία δίπλα στην άλλη, κουβαλώντας μια παράξενη πικρία, που ξεχνάμε μέσα στο τρέξιμο της καθημερινότητας.
Στο ότι, δηλαδή, η ερωτική μας ζωή είναι κυρίως προετοιμασία, κυρίως κάβλα, κυρίως προσμονή, αλλά -guess what?- σχεδόν ποτέ χαρά, ποτέ “mission accomplised”, ποτέ οργασμός! Τι φταίει, λοιπόν; Ρωτώντας τον γυναικολόγο, απάντηση της προκοπής δεν θα πάρεις.
Ακόμη κι αν είναι γυναίκα η γιατρός, υπάρχει ένα ταμπού στο να απαντούν ερωτήσεις που δεν είναι καθαρά ιατρικές. Αν μάλιστα είναι άντρας, πανεύκολα θα αποδώσει την κατάσταση στο άγχος. Στο ότι είσαι αγύμναστη. Στο ότι δεν προσπάθησες αρκετά, πιες κι εσύ ένα ποτάκι να χαλαρώσεις. Στο ότι έχεις νεύρα και γι’ αυτό είσαι σφιγμένη και πονάς. Στο ότι είσαι ανοργασμική και πρέπει να το δεις πιο εντατικά.
Και όλο αυτό, (κορίτσια) είναι το “orgasm gap”. Το “οργασμικό κενό” που ως όρος έρχεται να περιγράψει και ταυτόχρονα να εξηγήσει την οργασμική ανισότητα στις ετεροφυλόφιλες σχέσεις, με “ριγμένες”, φυσικά, τις γυναίκες.
Τα ποσοστά τι λένε;
Ό,τι και οι πρώτες παράγραφοι. Ότι μια ετεροφυλόφιλη γυναίκα κορυφώνει σε μια ετεροφυλόφιλη σχέση σε ποσοστό κάτω του 65%, τη στιγμή που ο άντρας σύντροφός της (συνήθως ετεροφυλόφιλος) φτάνει σε οργασμό κατά 95%.
Ναι, αλλά γιατί;
Οι εξηγήσεις είναι πολλές και μία, αλλά ας τα δούμε με μία… αφηγητική σειρά. Στο συντριπτικό ποσοστό τους οι γυναίκες πιστεύουν για το σώμα και κατ’ επέκταση για τους οργασμούς τους, ό,τι τους έμαθε η πατριαρχία (και το πορνό της πατριαρχίας). Ότι οι γυναίκες έρχονται σε οργασμό σε χρόνο dt, όπως δείχνουν στις ταινίες. Ότι οι γυναίκες βογκάνε και αναστενάζουν ακριβώς όπως η πατριαρχική πορνογραφία τους έχει δείξει, “σκηνοθετώντας” έτσι μία διαδικασία για την οποία και δεν έχει ιδέα και κυρίως -την περιφρονεί.
Και φυσικά, υπάρχει και το σιχαμένο ψέμα του κολπικού οργασμού που για χρόνια έκανε τις γυναίκες να αισθάνονται πραγματική δυστυχία νιώθοντας ότι κάτι δεν πάει καλά με τις ίδιες, κάτι τους έχει ξεφύγει από το παζλ της αναζήτησής της ηδονής και κατάφερναν να τη νιώσουν μόνο μέσω της κλειτορίδας τους.
Ακριβώς, αυτό το χυδαίο “αστείο” της πατριαρχίας ήταν που βύθισε πολλές γυναίκες στην ντροπή και την κατάθλιψη, ενώ πλέον είναι επιστημονικά τεκμηριωμένο ότι -ναι!- η κλειτορίδα είναι εκεί μόνο για τη διέγερση και τον γυναικείο οργασμό. Ο οργασμός αποκλειστικά δια της διείσδυσης είναι ζήτημα του 20% των γυναικών, και πάλι, όμως, από αυτές το συντριπτικό ποσοστό έχει κορυφώσει μέσω της έμμεσης διέγερσης της κλειτορίδας.
(Σ.Σ.: Κάπου εδώ ας αναφερθεί και το εξής: το πόσο άλλαξε τη γυναικεία ματιά για την απενοχοποιημένη αναζήτηση οργασμών “Η ζωή της Αντέλ”. Ο λεσβιακός έρωτας των δύο ηρωίδων του βιβλίου πάνω στο οποίο βασίστηκε η ταινία του Αμπντελκασίς είναι μια σπουδή πάνω στους ισότιμους οργασμούς, που, όμως, και εν προκειμένω, εξασφαλίζονται σε μία ομόφυλη σχέση. Σε κάθε περίπτωση, ωστόσο, και παρά τις καταγγελίες εναντίον του σκηνοθέτη για οριακά σαδιστική συμπεριφορά απέναντι στις δύο πρωταγωνίστριες, είναι η πρώτη ταινία mainstream κινηματογράφου που αναφέρεται στην οργασμική ισότητα και καταρρίπτει -on screen- το ταμπού του γυναικείου οργασμού, χωρίς διείσδυση).
Γενικώς, για την κλειτορίδα τα έχει πει υπέροχα η φεμινίστρια καλλιτέχνις, Sophia Wallace, που μέσω project της, αλλά και μίας μνημειώδους ομιλίας της στα TEDx το 2015 είχε θίξει το μείζον ζήτημα του οργάνου με τις 8.000 νευρικές απολήξεις, του οποίου τις λειτουργίες και την ακριβή τοποθεσία αγνοεί πολύς αντρικός κόσμος.
«Η διείσδυση μπορεί δημιουργεί εκπληκτική αίσθηση, αν όμως, δεν διεγείρεται η κλειτορίδα, η όλη κατάσταση μπορεί να εξελιχθεί πραγματικά άβολα. Ή απλώς άνευρα και άοσμα. Βλέπετε, αυτό συμβαίνει επειδή η ευχαρίστηση και η κορύφωση προέρχονται από την κλειτορίδα, και όχι από τον κόλπο», λέει η Wallace και συνεχίζει: “Δεν είναι τυχαίο ότι η λέξη προέρχεται από την ελληνική λέξη “κλειδί”.
Συνήθως και εσφαλμένα, η κλειτορίδα θεωρείται ένα μικρό όργανο που μοιάζει με κουμπί μέσα στο αιδοίο. Όμως η κλειτορίδα δεν είναι αυτό το μικρό άκρο στο εξωτερικό του αιδοίου, αλλά στην πραγματικότητα αυτό το μεγάλο εσωτερικό όργανο που αποτελείται από στυτικό ιστό που είναι παρόμοιο σε κλίμακα με το πέος”.
Η Wallace πέρασε τα τελευταία επτά χρόνια φωτίζοντας τη σημασία της κλειτορίδας μέσω του έργου της «Cliteracy» και του multimedia πρότζεκτ της «Cliteracy, 100 Natural Laws».
Όπως εξηγεί, αποδεικνύοντας από τι είναι φτιαγμένη η πατριαρχία, ο κόσμος -και κυρίως οι άντρες- σοκάρονται όταν βλέπουν με τι πραγματικά μοιάζει μία κλειτορίδα.
«Ποτέ δεν ξέρουν την πραγματική ανατομία. Ποτέ δεν ξέρουν τίποτα για αυτό. Αυτό μου λέει ότι χρειάζεται πολύ περισσότερη δουλειά που πρέπει να γίνει», καταλήγει.
Η δουλειά της Wallace ίσως είναι και μία από τις καλύτερες απαντήσεις στο ερώτημα του “τι δημιουργεί, τελικά, το οργασμικό κενό” και κυρίως στο τι είναι αυτό που συντηρεί την ανισότητα στις ετερόφυλες σεξουαλικές σχέσεις.
Όλη τη μνημειώδη ομιλία της Wallace για τον ρόλο της κλειτορίδας, μπορείτε να την απολαύσετε εδώ >>>
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Απο το αρχαιο κλεις ως την κλειτοριδα ειναι μεγαλη η διαδρομη αλλα θα μπορουσα να το δεχτω με επιφυλαξη…στο κυριως θεμα τωρα θαρρω πως κανεις δε δικαιουτε να μιλα σοβαρα για ηδονη αν δεν εχει εντρυφησει στο Λακαν και στη γαλλικη σχολη ψυχαναλυσης. Ο Λακαν μιλα για τη θηλυκη jouissance και εκτοτε η λεξη μενει αμεταφραστη σ ολες τις γλωσσες και θα μπορουσε να μεταφραστει και ως απολαυση περα και πανω απο τη ηδονη υπεραπολαυση. Ειναι κατι που μονο το θηλυκο μπορει να βιωσει και δεν γνωριζει τιποτε γι αυτο οπως χαρακτηριστικα λεει παρα μονο οτι ενδεχετε να το βιωνει.… Διαβάστε περισσότερα »