Δεν είσαι η μόνη που αναρωτιέται.
_________
Η ιστορία της Overthinker όπως την ξεχώρισα σήμερα.
Ρένα μου γεια σου!
Θέλω τη γνώμη σου και των αναγνωστών!
Υπάρχει αληθινή φιλία;;
Είμαι 31 και πιστεύω ότι ούτε είχα ούτε έχω μία πραγματική φίλη! Ακούγομαι ίσως κάπως drama queen!
Ειμαι αρκετά κοινωνικός και εξωστρεφής άνθρωπος και θα πιάσω εύκολα κουβέντα ακόμα και με αγνώστους! Έχω αρκετά άτομα για να βγούμε για ένα ποτό ή για έναν καφέ!
Όμως δεν θεωρώ ότι έχω μία φίλη που θα μπορώ να την πάρω τηλ να της πω ένα πρόβλημα μου ή θα είναι εκεί για όταν την χρειαστώ! Θεωρώ ότι οι «φιλίες » που έχω βασίζονται στο συμφέρον και δεν υπάρχει κάποια αγάπη και νοιαξιμο!
Έχω απογοητευτεί πάρα πολύ με όλη αυτή την κατάσταση και γι’ αυτό έχω απομακρυνθεί ακόμα και από αυτές τις φίλες που είχα γιατί δε με ενδιαφέρει να περνάμε απλά καλά, με ενδιαφέρει να υπάρχει κάτι ουσιαστικό!
Δεν ξέρω αν εγώ δίνω παραπάνω σημασία από όσο πρέπει ( γενικά είμαι overthinker) ή αν τελικά έτσι είναι οι φιλίες! Σιγουρα κάνω και εγώ κάτι λάθος!
Τελικά μήπως μπορούμε να ζήσουμε χωρίς φίλους και απλά να έχουμε κάποιες παρέες που απλά θα περνάμε καλα και μέχρι εκεί;
Συγγνώμη για το σεντόνι!
ΑΠΟ ΤΗΝ – Overthinker
__________
Ας οργανώσουμε τη συζήτηση.
Η φιλία είναι ένα συχνά επαναλαμβανόμενο θέμα στις ερωτήσεις, επειδή ακριβώς είναι μια έννοια επενδεδυμένη με προσδοκίες. Όχι τώρα τελευταία. Ήδη από την αρχαιότητα, από το 8ο κι 9ο βιβλίο του Αριστοτέλη στα Ηθικά Νικομάχεια. Τότε η φιλία ήταν μια μορφή αγάπης, το ίδιο σημαντικής με την οικογενειακή (στοργή) , την ερωτική (έρως), την αγάπη προς τον ξένο (ξενία), τον εαυτό (φιλαυτία), και το θεϊκό στοιχείο (αγάπη). Ακόμα και στην λογοτεχνία, το δημοφιλές είδος του Bildungsroman συχνότατα πασπαλίζει την μετάβαση τ@ κεντρικ@ ήρω@ με μια μεταμορφωτική φιλία -ή την λήξη αυτής…
Πώς μετά να μην αναρωτιέσαι και να μην μένεις στο επιφανειακό της σχέσης που ορίζει μια παρέα;
Οι παρέες είναι καλές, αλλά για να μεταπηδήσουν στο επίπεδο της φιλίας οφείλουν να μετασχηματιστούν μέσα από αμοιβαίες εμπειρίες. Πρέπει να μοιραστείτε πράγματα, ίσως πράγματα εξαιρετικά χαρούμενα, ή εξαιρετικά λυπηρά, για να δεθείτε. Αλλιώς δεν βαθαίνει ο δεσμός και δεν υπάρχει αυτό το φτεροκόπημα της καρδιάς που νιώθει να κουρνιάζει κοντά στον άνθρωπο που νιώθει οικείο του. Η σύγχρονη εποχή, με την απόσταση που δημιουργεί, ψυχική και φυσική, δεν βοηθάει, χωρίς όμως και να αποκλείει το μοίρασμα εμπειριών.
Ιδιαίτερα για τις γυναίκες, η γυναικεία φιλία δαιμονοποιείται στον μισογυνικό βωμό του ανταγωνισμού “για το καρπερό αρσενικό” όπως επιτάσσει η πεπαλαιωμένη μορφή της εξελικτικής ανθρωπολογίας. Φυσικά, αν κάνεις μια βόλτα σε νοσοκομεία, νεκροταφεία, πολεμικά καταφύγια, κι άλλα μέρη όπου δοκιμάζεται ο δεσμός μεταξύ των ανθρώπων θα δεις πολλές γυναίκες να συμπαρίστανται η μία στην άλλη. Τι μας λέει αυτό άραγε;
Θα μπορούσαμε να ζούμε χωρίς αληθινές φιλίες; Εξαρτάται. Ο καλός σύντροφος είναι μια μορφή πραγματικής φιλίας -ή τουλάχιστον θα έπρεπε να είναι. Αν δεν χτίσεις πάνω στο θεμέλιο της σχέσης εμπιστοσύνης, δεν θα μακροημερεύσει. Όμως επειδή εκεί υπεισέρχονται και πολλοί άλλοι παράγοντες, καθώς οι άνθρωποι στις συντροφικές σχέσεις τεστάρονται στα απόλυτα όριά τους, είναι πάντοτε καλό να υπάρχει ένα φιλικό υποστηρικτικό δίχτυ προστασίας.
Έχει σημασία πώς επιλέγεις το φιλικό σου πλαίσιο, πού επιλέγεις να δώσεις βαρύτητα. Πού επιλέγεις να στραφείς. Η φίλη δεν οφείλει να λειτουργεί με βάση το συμφέρον, αλλά το νοιάξιμο που λες. Ίσως οι παρέες που έχεις μέχρι τώρα δημιουργήσει δεν σε έχουν εμπνεύσει αρκετά. Δεν φτάνει να θέλουμε εμείς, πρέπει κι ο άλλος να είναι δεκτικός.
Συνοπτικά, για να δημιουργήσεις φιλία θα πρέπει να επενδύσεις συναισθηματικά. Πρώτη εσύ. Και προχωράς ανάλογα.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
