[Ταρακούν Παντανικούν]

Ηδη από την εφηβεία μου είχα την φαντασίωση να βρεθώ ερωτικά με γυναίκες αλλά έμενε ως φαντασίωση. Όχι από ενοχή ή ντροπή, δεν είχε τύχει.Μέχρι τα 23 μου που ερωτεύτηκα σφόδρα μια γυναίκα που κάναμε παρέα και τελικά μείναμε μαζί για κανένα εξάμηνο. Μετά από κάποιο καιρό ξαναβρέθηκα με γυναίκα.
Παρότι άπειρη και πρωτάρα στο κομμάτι αυτό, αισθανόμουν ότι δεν ήθελα να επιστρέψω σε κανέναν να κρίνει ή να μειώσει αυτό που αισθανόμουν και βίωνα. Μάλιστα το είχα ανακοινώσει και στους γονείς μου με την παράκληση αν δεν μπορούν να το αποδεχτούν να το σεβαστούν. Έκτοτε έχω ξαναβρεθεί με γυναίκες αλλά στατιστικά έλκομαι κυρίως από άντρες. Πιστεύω πολύ ότι ερωτεύεσαι τον άνθρωπο και όχι το φύλο.

Δυστυχώς από πρώτο χέρι ήρθα αντιμέτωπη με το πόσο πίσω είμαστε σαν κοινωνία και με το πόσο επιλεκτικά αποδεχόμαστε ή κατακρίνουμε τις ερωτικές επιλογές των άλλων. Υπάρχει πολύ ντροπή δυστυχώς (ενδεικτικό παράδειγμα η πρώτη γυναίκα που ήμουν που παρότι πήγαινε κυρίως με γυναίκες, δεν το γνώριζε κανείς εκτός από τους πολύ οικείους της, συνεπώς εγώ παρουσιαζόμουν ως τη νέα της φίλη) ενώ το όμορφο και αυτονόητο θα ήταν να νιώθουμε υπερήφανοι για τον άνθρωπο που θέλουμε. Επίσης πόσο υποκριτικό είναι να βλέπεις ανθρώπους που δέχονται την ομοφυλοφιλία ανάλογα με την εμφάνιση των συμμετεχόντων (χαίρε τσόντα).

Να μη ντρεπόμαστε. Κανείς μας και καμία μας. Ο καθένας κρίνει και πράττει με αυτό που ξέρει και καταλαβαίνει (δεν καταλαβαίνει βασικά).

Αγάπη 🙂

[Συντάκτης]

Δημοσιεύσεις