Donna
Απαντήσεις συζητήσεων που έγιναν
-
Δημοσιεύσεις
-
@curious Δεν διαφωνώ καθόλου μαζί σου. Αυτό το ερώτημα περί κοινωνίας το έχω κι εγώ. Αλλά νομίζω ότι είναι πολύ δύσκολο να δεις τόσο ξεκάθαρα κάποια πράγματα για να μπορέσεις να απαντήσεις. Όσο για το δεύτερο σκέλος που λες είναι στο χέρι μας η επιλογή. Νομίζω ότι δεν έχουμε φτάσει ακόμα σε τέτοιο σημείο που να είναι μια επιλογή του τύπου «σήμερα θα βάλω κίτρινο μπλουζάκι ή μπλε»; Καμία σχέση! Κυριως λόγω κοινωνίας. Φαντάσου πόσο μπορεί να στιγματιστεί κάποιος αν επιλέξει την πολυγαμία…. ΣΕ ΕΝΑ ΧΩΡΙΟ κιόλας! 😂 Επισης λόγω του ότι μάθαμε ότι η μονογαμία είναι το φυσιολογικό και το σωστό θα πρέπει να ξεπεράσουμε πολλά πράγματα όπως ανασφάλεια, εγωισμός κ.α πραγμα που το θεωρώ πολυυυυ δύσκολο, αν αγαπάς τον άλλον και φοβάσαι να μην τον χάσεις.
Επειδή μαλλον βρίσκομαι σε μια παρόμοια φάση σαν την δίκη σου… να σε ρωτήσω κάτι; Πως είσαι σίγουρη ότι είσαι πολυγαμική και όχι ότι απλά ή σχέση σου δεν σε γεμίζει 100%; Και δεν το εννοώ σεξουαλικα μόνο… έχω κερατώσει όλες μου τις σχέσεις, (καλή είμαι κι εγώ) εκτός από αυτή που βρίσκομαι αυτή τη στιγμή… ποτέ δεν είχε να κάνει μόνο με σωματική ανάγκη. Θα το έλεγα περισσότερο εγκεφαλική διέγερση που με ώθησε κατά κει, συνειδητά μόνο για μια βραδιά. Αλλά πάντα με συναίσθημα και όχι ωμές καταστάσεις. Ακόμα και τώρα με τον άνθρωπο που είμαι εδώ και κάτι χρόνια, νιώθω την επιθυμία πολλές φορές και πολύ έντονα να τσιμπολογήσω και άλλου και το έχω καταπιέσει από φόβο μη χαλάσει αυτό που έχω. Αυτό όμως που αναρωτιέμαι ώρες ώρες είναι πως μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι πρόκειται περί πολυγαμίας και όχι περί κάτι άλλου.
Ανώνυμε, ήμουν άνθρωπος που ένας απο τους μεγαλύτερους του φόβους ήταν η μοναξιά. Δυστυχώς για να την αποφύγω είχα καταφύγει σε διάφορα σκηνικά τα οποία δεν ξέρω κατά πόσο με τιμάν. Για παράδειγμα μια περίοδο της ζωής μου, μου τα έφερε έτσι η ζωή που έμεινα μόνη μου. Η κολλητή μου είχε σχέση και την είχε απορροφήσει, εγώ μόλις είχα χωρίζει μετά απο 3 χρόνια συγκατοίκησης και ξαφνικά μια μέρα έχασα την γη κάτω απο τα πόδια μου και άλλαξε ριζικά η καθημερινότητά μου. Ο χαζός τρόπος που βρήκα να το αντιμετωπίσω ήταν να κάθομαι άπειρες ώρες στην δουλειά, απλά για νιώθω απασχολημένη και το βράδυ να φροντίζω να απασχολούμαι διαφορετικά. Βλέπεις ήταν τόσο μεγάλος ο φόβος του να γυρίσω σε ένα άδειο σπίτι και σε ένα άδειο κρεββάτι που προτιμούσα να γυρνάω σε μπαρ και να “ψωνίζω” ανάλογα με την εκάστοτε διάθεση μου. Το ξέρω ότι ακούγεται άσχημο αυτό που λέω και ειλικρινά ντρέπομαι, αλλά έτσι ήταν. Προτιμούσα να κάθομαι να μιλάω με τον κάθε τυχόντα ακόμα και αν μέσα μου έλεγα ότι είναι καμένο χαρτί, παρά να γυρίσω στην απειλητική σιωπή του σπιτιού μου.
Όταν λοιπόν πέρασα κανα δυο χρόνια με αυτό το τροπάρι, κατέληξα να κοιτιέμαι στον καθρέφτη και να μην μου αρέσει αυτό που βλέπω. Να μην νιώθω αρκετή. Αναρωτιόμουν γιατί κανένας απο όλους αυτούς δεν μένει. Ένιωθα λίγη. ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΛΙΓΗ. Απλά ξέχασα να αγαπάω τον εαυτό μου. Ξέχασα να με φροντίζω. Βλέπεις όταν ξεκινήσεις να αγαπάς τον εαυτό σου θα αλλάξουν όλα. Δεν μπορείς να περιμένεις να σε αγαπήσουν (ερωτικά ή μη) αν δεν έχεις αγαπήσει εσύ πρώτα το εαυτό σου. Πρέπει να θες ανθρώπους δίπλα σου για τους σωστούς λόγους. Επειδή είναι γαμάτη η παρέα τους ασ πούμε και όχι γιατί έχεις ανάγκη την παρέα τους. Κανέναν δεν έχεις ανάγκη. Και για να το καταλάβεις αυτό πρέπει να μείνεις μόνος σου. Μόλις μείνεις μόνο σου και αντιμετωπίσεις την μοναξιά σαν φίλη και την αγκαλιάσεις, τότε θα ανακαλύψεις τον εαυτό σου και θα τον αγαπήσεις.
Τουλάχιστον εγώ αυτό έκανα. Στην αρχή προσπάθησα να το αποφύγω και μετά σιγά σιγά βρήκα γαλήνη. Έκανα πράγματα που μόνο με ευχαριστούσαν και δεν είχα να δώσω λόγο σε κανέναν και σε όλη αυτή την διαδικασία ανακάλυψα και μένα. Η μοναξιά μπορεί να γίνει η καλύτερη σου φίλη, αρκεί να την δεχτείς. Και μετά θα δεις ότι όλα σιγά σιγά θα βρουν τον δρόμο τους γιατί θα είσαι και εσύ ένας πιο ισορροπημένος άνθρωπος που θα είναι ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΣ. Συγνώμη για την έκθεση ιδεών.
