Thereisalwayshope11
Απαντήσεις συζητήσεων που έγιναν
-
Δημοσιεύσεις
-
Dimi- από τη δική μου εμπειρία, περνάει κάποιο διάστημα μέχρι να συνειδητοποιήσεις ότι είσαι έγκυος και τι συνεπάγεται αυτό. Επίσης, τον πρώτο καιρό έχεις τόσο άγχος μήπως πάει κάτι στραβά, που μόνο καρδούλες και λουλουδάκια δεν βιώνεις. Εάν έχεις δε και ναυτίες, αστα να πάνε. Εγώ άρχισα να χαίρομαι την εγκυμοσύνη στα μισά του δεύτερου τριμήνου και αυτό δεν κράτησε πολύ, μην φανταστείς! Κάθε γυναίκα βιώνει την εγκυμοσύνη της διαφορετικά- δεν υπάρχει σωστό και λάθος. Σε κάθε περίπτωση, και μόνο το γεγονός ότι επικοινώνησες με ψυχολόγο αποδεικνύει ότι κάθε άλλο παρά εγωίστρια και επιπόλαιη δεν είσαι. Το αντίθετο. Ήδη νοιάζεσαι να είσαι η καλύτερη εκδοχή του εαυτού σου για το παιδί, και αυτό, κατά την άποψή μου, είναι το πιο σημαντικό.
Μπουρμπουλήθρα- Ευχαριστούμε πολύ για τις συμβουλές! Έχεις απόλυτο δίκιο. Εάν έχεις βιβλία ή sites να προτείνεις, είναι κάτι παραπάνω από ευπρόσδεκτα!
Sesylia- Συμφωνώ απόλυτα με το σχόλιο της Meddle. Το ζήτημα του τσιγάρου και το πόσο σε επηρεάζει πρέπει να το συζητήσεις με το γυναικολόγο σου, και εάν αισθάνεσαι ότι δεν σε καλαταβαίνει ή δεν έχεις την υποστήριξη που χρειάζεσαι, ίσως να πρέπει να σκεφτείς να αλλάξεις γυναικολόγο.
Meddle- Σε καταλαβαίνω απόλυτα! Και εγώ πριν λίγες μέρες άρχισα να ψιλοκαταλαβαίνω το μωρό, και πριν από αυτό λάμβανα συνεχώς ερωτήσεις από συγγενείες και φίλους. Είναι πολύ αγχωτικό. Όσο βλέπεις στους υπερήχους ότι το μωρό πάει καλά, δεν έχεις κανένα λόγο να αγχώνεσαι που δεν το έχεις ακούσει ακόμα. Ο χρόνος που το πρωτοκαταλαβαίνεις είναι διαφορετικός από γυναίκα σε γυναίκα- οπότε μην το σκέφτεσαι καθόλου. Έχουμε τόσα να μας απασχολούν, μην προσθέτουμε και άλλα! χαχαχα.Meddle- Τώρα μπαίνω στον 5ο μήνα. Εσύ πόσο μηνών είσαι; Να πω την αλήθεια, όσο ο καιρός πλησιάζει, τόσο περισσότερο αγχώνομαι. Ακόμα και στον ύπνο μου πλέον βλέπω σχετικά όνειρα-εφιάλτες, ότι πχ ξεχάσαμε κάπου το παιδί και το θυμηθήκαμε μετά από 1 μήνα, ότι ξεχάσαμε να το ταϊσουμε κτλ. Το υποσυνείδητο κάνει πάρτυ! Πολύ καλή συνεννόηση κάνατε με τον άντρα σου. Έτσι και εσύ θα έχεις χρόνο να διαβάσεις απερίσπαστη. Νομίζω αυτό είναι το πιο σημαντικό- να είναι το ζευγάρι ομάδα, και να γίνεται σωστός καταμερισμός εργασιών, ώστε τουλάχιστον να μην τα φορτώνεται όλα ο ένας (που σηνήθως είναι η μητέρα). Εμείς ήδη έχουμε αρχίσει να λέμε στο οικογενειακό περιβάλλον όταν μας ρωτούν ότι μετά από κάποιο καιρό θα γυρίσω εγώ πίσω στη δουλειά και θα μείνει ο άντρας μου με το παιδί, και ήδη έχω αρχίσει να ακούω διάφορα. Ότι σαν τη μάνα δεν έχει, ότι καλό θα ήταν όταν κάποιος αποφασίζει να κάνει παιδί να πηγαίνουν πίσω “οι καριέρες” και άλλα τέτοια ωραία. Οπότε μην τους ακούς τους γύρω σου καθόλου- σημασία έχει τι πιστεύετε εσύ και ο άντρας σου.
Meddle, δεν είσαι μόνη. Και εγώ ακριβώς τις ίδιες φοβίες έχω. Η ζωή μας θα αλλάξει με τρόπο που ούτε να φανταστούμε δεν μπορούμε τώρα. Και αυτό δημιουργεί μεγάλο άγχος. Εγώ επίσης αγχώνομαι πολύ για το πώς θα μπορέσω να συνδυάσω τις ανάγκες του παιδιού με αρκετές ώρες δουλειάς. Ευτυχώς ο σύντροφός μου έχει αποφασίσει να μείνει μόνος σπίτι με το παιδί κάποιο καιρό, ώστε να γυρίσω εγώ πίσω στη δουλειά, αλλά και πάλι δεν ξέρω. Είναι όλα τόσο καινούρια.
Queen of spades, ελπίζω να είσαι καλά. Μπορώ μόνο να φανταστώ πόσο δύσκολη ήταν αυτή η περίοδος για σένα. Γράψε μας όταν θες και όταν αισθανθείς έτοιμη. Θα χαρώ πολύ να μάθω νέα σου.Καλησπέρα! Tips νομίζω δεν υπάρχουν. Είχα και εγώ ακριβώς το ίδιο θέμα με σένα. Μόνο ένα πράγμα νομίζω λειτουργεί στην πράξη- Η σωστή προετοιμασία. Όσο πιο σωστά έχεις προετοιμαστεί, όσο πιο πολύ έχεις διαβάσει, όσο πιο πολλά σενάρια έχεις τρέξει στο μυαλό σου, τόσο πιο σίγουρη θα νιώθεις για τον εαυτό σου. Και επειδή αυτό δεν θα γινει από τη μία μέρα στην άλλη, στο μεταξύ “fake it till you make it”. Και το εννοώ. Πριν βρεθείς με πελάτη σκέψου το εξής: “πώς μία δικηγόρος σίγουρη για τον εαυτό της θα αντιμετώπιζε αυτό το ραντεβού; τι θα έλεγε;”. Και προσπάθησε να συμπεριφερθείς όπως θα συμπεριφερόταν εκείνη. Στην αρχή θα ειναι πολύ περίεργο, αλλά σιγά σιγά- και σε συνδυασμό με τη σωστή προετοιμασία φυσικά- αυτό θα σε ξεκλειδώσει. Ξαναλέω ότι στην αρχή το να “υποκρίνεσαι” θα είναι ΠΟΛΥ περίεργο, αλλά μην το παρατήσεις. Συνέχισέ το και πίστεψέ με θα δεις διαφορά με τον καιρό! Α! Και κάτι ακόμα που ίσως βοηθήσει. Κάτι μου λέει ότι ίσως έχεις θέμα με το να πλασάρεις και να πουλήσεις τον εαυτό σου γενικά στο θέμα δουλειάς. Και αυτό διορθώνεται στην πορεία. Ξεκίνα με απλά μικρά βήματα. Πες στους φίλους σου ότι θες να δουλέψεις αυτό το κομμάτι, και ότι χρειάζεσαι τη βοήθειά τους. Στις συζητήσεις σας αφιέρωνε λίγα λεπτά τη φορά στο να λες τις επιτυχίες που είχες στη δουλειά σου. Εμένα αυτό δεν μου έβγαινε καθόλου στην αρχή. Συζητούσα μόνο τα προβλήματα, και τις επιτυχίες τις έκρυβα, μην σου πω ότι δεν τις αναγνώριζα καν! Βάζοντας στο μυαλό σου οτι πρέπει κάποιες φορές την εβδομάδα για λίγα λεπτά να επικεντρώνεσαι στις επιτυχίες σου και να μιλάς για αυτές σε προστατευμένο περιβάλλον, πίστεψέ με, βοηθάει! Και σιγά σιγά θα δεις ότι θα σου ειναι πιο εύκολο να κάνεις το ιδιο και με μελλοντικους πελάτες!
Συγγνώμη που παρεμβαίνω στη συζήτηση. Δεν έχω κάποια προσωπική εμπειρία. Απλά ήθελα να σημειώσω κάτι που μπορεί να μην έχει πέσει στην αντίληψή σας. Και εγώ το έμαθα πριν λίγο καιρό και με έχει ενθουσιάσει. Στην Αγγλία όπου ζω υπάρχει ένας οργανισμός που λειτουργεί σαν recruiter για άτομα με αυτισμό. Και δεν είναι φιλανθρωπία- το ακριβώς αντίθετο. Εργοδότες προτιμούν άτομα με αυτισμό για συγκεκριμένες θέσεις, επειδή είναι πολύ πιο καλά σε συγκεκριμένες δουλειές, πχ να γράφουν κώδικα ή να εντοπίζουν patterns. Τσεκάρετε το site, είναι καταπληκτικό. https://auticon.co.uk/
Και όχι μόνο αυτό, αλλά πριν τοποθετήσει άτομο σε μία θέση ο οργανισμός αυτός κάνει training στους συναδέλφους. Πχ. φίλος μου έλεγε ότι πριν έρθει ένας καινούριος τους συνάδελφος στο γραφείο (μέσω αυτού του οργανισμού) η ομάδα τους πέρασε training για το πώς πρέπει να συμπεριφέρονται για να μην φέρουν τον καινούριο συνάδελφο σε δύσκολη θέση και για να έχουν όλοι μια καλή συνεργασία. Θυμάμαι μου έλεγε ότι ο τύπος αυτός πχ δεν κοιτούσε στα μάτια τον συνομιλητή του αλλά παρόλα αυτά άκουγε με προσοχή τι έλεγαν οι υπόλοιποι. Πλέον αποτελεί αναπόσπασμο κομμάτι της ομάδας, και είναι πραγματικά απιστευτος στη δουλειά του, κατά τα λεγόμενα του φίλου μου. Στην Ελλάδα είμαστε ίσως λίγο πίσω ακόμα, αλλά στο εξωτερικό ο αυτισμός θεωρείται πλέον προσόν για συγκεκριμένου τύπου δουλειές.Δεν είστε οι μόνοι, δυστυχώς. Εμάς όταν φύγαμε για Αγγλία κάποιοι μας την είπαν γιατί λέει δεν καθόμαστε στην Ελλάδα να παλέψουμε για τον τόπο αλλά βρίσκουμε την άκουσον-άκουσον έυκολη λύση του εξωτερικού! Και ότι λέει εάν αγαπούσαμε την πατρίδα μας δεν θα φεύγαμε στα δύσκολα. Ο καθένας το χαβά του!
