[Μίλτος Παπάρας]

Λοιπον, μιας και βρήκα παπά θα θάψω πέντε-έξι. Ακολουθεί ωδή στη Σερσει Λαννιστερ:
Τωρα που όλοι είδαν πόσο ψωνισμενο γιωτόμπαλο είναι η Ντενέρις,ωρα να δοξάσουμε την ανθρώπινη πλευρά της σειράς.Η Σερσει, κακότροπη και ξινόμούρα μια ζωή, πότε δεν εκτεθηκε στο ανηλεές γλείψιμο που εκτεθηκε η Ντενέρις. Η απώλεια την κατατρέχει από πάντα. Πρώτα έχασε τη μητέρα της και μετά έφαγε τρελή πόρτα από τον Τάιγουιν που την έβλεπε σαν μια μετοχή.Πολλες φορές μέσα στη σειρά ανάφερει ότι εκείνη ήταν η μόνη από τα παιδιά του που τον υπολόγιζε και εκείνος την είχε γραμμένη.Μετα ήρθε η προφητεία, μετά ήρθε το προξενιό με τον Ρέγκαρ που σου λέει οκ εδώ είμαστε θα πάρω τον κούκλο μελλοντικό βασιλιά. Τρώει πόρτα από κει, παντρεύεται τον Ρόμπερτ που ούτε να του το δει! Την είχε πιο γραμμένη ,πεθαίνεις!Νομίζω ότι η ανάγκη της για αποδοχή, ήταν σχεδόν συγκινητική. Δεν την είχε όμως. Μετά ήρθε και η νύφη η τσαούσα και είδε όλα αυτά που αυτή δεν είχε ποτέ. Αποδοχή κυρίως. Και ο τζοφρι και ο τομμεν, την θελανε την τσιριμπιμ τσιριμπομ, με έναν τρόπο που εκείνη δεν μπόρεσε ποτέ να έχει ανοιχτα. Ακόμα και το ότι στο τέλος έκατσε στον Γιουρον ήταν τόσο αξιολύπητο, παρ όλα αυτά ανθρώπινο. Είδε ότι δεν έχει χαιρι από πουθενά και σου λέει οκ τι να γίνει. Οι σκηνές της συνειδητοποίησης της Σερσει είναι οι καλύτερες της σειράς για μένα.
Από την άλλη η Ντενέρις συμπεριφερεται τόσο ρομποτικά, λέει όλο τα ίδια και τα ίδια, τους κοιτάει όλους με σηκωμένο φρύδι και ακόμα και τον Τζον Τζον που και καλά τον αγαπαει(αυτή δεν αγαπάει ούτε τα άντερα της μωρέ), θύμωσε γιατί δεν θέλει να πηδαει τη θεία του. Πολύ ξύλινος χαρακτήρας.Θα μου πεις για αυτό τα κάνανε τακιμι με τον Τζον, τον άλλο κρύοκωλο.
ΥΓ Τι φάση ρε παιδια με τη σκηνή με τον μπρον? Πραγματικα φάγαμε 10 λεπτά για να διαπραγματευομαστε με τον κάστρολάγνο? Ιου κάπου!

[Συντάκτης]

Δημοσιεύσεις