bozonio
Απαντήσεις συζητήσεων που έγιναν
-
Δημοσιεύσεις
-
Ευχαριστώ lucky star! Αν επιτρέπεται, έχεις εσύ ή η σύζυγος την υπηκοότητα του κράτους που μένετε; Γιατί σε πολλές Ευρωπαϊκές χώρες δεν δίνεται αυτόματα με την γέννηση.
Ενδιαφέρουσα και η ιστορία που έστειλες, λίγο διαφορετική γιατί εκεί το θέμα φαίνεται να είναι το επώνυμο του παιδιού (τραγικό βέβαια να μη του δίνουν διαβατήριο για αυτό το λόγο). Τα σχόλια μου θύμισαν μερικούς από τους λόγους που δε σκοπεύω να γυρίσω Ελλάδα.Τώρα συνειδητοποιώ ότι απο την απάντηση μου φάνηκε οτι ξέρω τα πάντα για την αναγνώριση του παιδιού ενώ απλά ψάχνομαι και εγω! Αυτό που γνωρίζω σίγουρα ειναι ότι γίνεται υιοθεσία δεύτερου γονέα γιατί αρκετοί φίλοι το έχουν κάνει. Ο λόγος είναι ότι ενώ στις χώρες που αναγνωρίζεται ο γάμος δεν υπάρχει θέμα, σε άλλες χώρες (και σε κάποιες πολιτείες της Αμερικής) ο μη-βιολογικός γονιός του παιδιού μένει ακάλυπτος. Οπότε θεώρώ ότι γίνεται με αυτό τον τρόπο, δηλαδή σαν υιοθετημένο να πάρει το παιδί την ελληνική ιθαγένεια. Τώρα φυσικά μπορεί να υπάρχει άλλο κόλλημα που δεν υποψιάζομαι όπότε με ενδιαφέρει πολύ η συζήτηση με άτομα που βρίσκονται σε παρόμοια θέση. Ανοίγω θέμα στην κατηγορία “οκογένεια” για να μην αλλάζουμε τη συζήτηση εδώ.
Κατά τα άλλα καλη δύναμη στα θέματα με την οικογενεία σου! Είναι πολύ δύσκολες καταστάσεις και δυστυχώς πολύ κοινές στη λοατ κοινότητα.
Merilyn, καταλαβαίνω ότι έχεις μια σχέση με την οικογένεια σου στην οποία αποκρύπτεις εκτός απο τη σεξουαλικότητα σου, τη γυναίκα σου και το παιδί σου. Χωρίς διάθεση να κρίνω, πώς αποφάσισες κάτι τέτοιο; Αναρωτίεμαι δηλαδή τι σου προσφέρει μια τέτοια σχέση τόσο μεγάλων ψεμμάτων σε αντίθεση με μια αλήθεια που στη χειρότερη περίπτωση θα σημαίνει τη διακοπή των σχέσεων.
Όσο για το παιδί, επειδή βρίσκομαι σε διασικάσια να αποκτήσω παιδί με τη γυναίκα μου, γνωρίζω ότι μπορεί να αναγνωριστεί στην Ελλάδα. Είτε σαν βιολογικό παιδί είτε μέσω υιοθεσίας δεύτερου γονέα. Φυσικά δεν είναι υποχρεωτικό, απλά είναι μια επιλογή το να έχει Ελλήνικο διαβατήριο.Μένω Αμερική κοντά 9 χρόνια με ενα διάλειμμα 2 ετών που εμένα Αγγλία. Έχω μένει Μασσαχουσετη και Νέα Υόρκη και σε μεγάλες πόλεις και σε μικρές. Προφανως η ποιότητα της ζωής εξαρτάται παρα πολύ από που μένεις και από τι δουλειά κανεις.
Εγώ κάνω ακαδημαϊκή καριέρα και δουλεύω πολύ αλλά στον κλάδο μου είναι παντού έτσι. Η γυναίκα μου που έχει δουλειά γραφείου είδε διαφορά όταν μετακομίσαμε Αγγλία. Δηλαδή μεγαλύτερος σεβασμός στο ωράριο, όχι email τα σ/κ και περισσότερες διακοπές. Επισης δεν ξέρω αν έχεις παιδιά ή σκέφτεσαι να κανεις αλλά η άδεια μητρότητας δεν είναι υποχρεωτική και τα daycare είναι πανάκριβα. Ασφάλεια υγείας θα έχεις σίγουρα από την δουλειά σου αν και το co-pay υπάρχει και δεν είναι λίγο συνήθως. Ένα άλλο αρνητικό (για μένα) σε σχέση με την Ευρώπη είναι ότι αν δε μένεις σε συγκεκριμενες μεγάλες πόλεις χρειάζεσαι αυτοκίνητο και τρως πολύ χρόνο σε μετακινήσεις.
Ας πω και μερικά θετικά 🙂 Η ανεργία είναι πολύ χαμηλή και υπάρχουν πολλές ευκαιρίες. Ποτέ δεν αισθάνθηκα ξένη, όπου έζησα βρήκα την κοινότητα μου (δεν εννοώ Έλληνες αλλά ανθρώπους να ταιριάζω). Υπάρχει μια αίσθηση ότι όλοι είναι από κάπου και υπάρχει χώρος για όλους. Τα μέρη που έχω ζήσει είναι μια πολιτική φούσκα, γεμάτα με προοδευτικούς ανθρώπους. (Γνωρίζω μόνο 1-2 άτομα που ψήφισαν τραμπ πχ) Η φύση σε πολλά μέρη είναι φανταστική και πολύ πιο «ανέγγιχτη» από την Ευρώπη. Όταν πηγα στην (παλιά) Αγγλία μου έλλειψαν πραγματικά τα δάση και η ομορφιά της νέας Αγγλίας.
Πες μου αν έχεις άλλες ερωτησεις, θα χαρώ να απαντήσω!Ανώνυμε και Μαρίνα, ευχαριστούμε πολύ! Είναι τόσο όμορφο να διαβάζουμε υποστηρικτικά σχόλια. Το μεγαλύτερο μέρος του Ίντερνετ είναι πολύ εχθρικό για τις lgbt οικογένειες.
Marilyn πολλά συγχαρητήρια για το μωράκι σας! Εύχομαι ό,τι καλύτερο!
Αγγλία και Αμερική έχουν πολλές διάφορες στο σύστημα υγείας. Και το θέμα με την Αμερική είναι ότι υπάρχουν πολλές νομικες διάφορες μεταξύ πολιτειών. Για παράδειγμα ενώ ο γάμος είναι παντού νόμιμος, σε πολλές πολιτείες πρέπει να γίνει υιοθεσία δεύτερου γονέα ακόμα και αν το παιδί αποκτήθηκε μέσα στο γάμο. Επίσης σε κάποιες πολιτείες είναι νόμιμο να σου αρνηθούν ιατρική βοήθεια για να κανεις παιδί για θρησκευτικούς(!) λόγους. Ευτυχώς εμείς πάμε σε μια από τις καλύτερες πολιτείες σε αυτά τα θέματα. Δεν υπάρχει κάποια αλλαγή σε αυτό το θέμα λόγω Τραμπ μέχρι στιγμής αλλά δε θα το απέκλεια.Από πλευράς κόστους δυστυχώς και Αγγλία και Αμερική είναι ακριβή διαδικασία. Ένα στρειτ ζευγάρι που πηγαίνει για υπογονιμότητα μπορεί να πει ότι προσπαθούν μόνοι τους ένα χρόνο και μετά στην Αγγλία είναι δωρεάν και Αμερική συνήθως καλύπτεται από την ασφάλεια. Ένα ζευγάρι λεσβιών πρέπει πρώτα να πληρώσει 6 σπερματεγχυσεις στο γιατρό για να αποδειχθεί υπογονιμότητα. Όποτε είναι κάποιες χιλιάδες δολλαρια πολύ εύκολα.
Διάβασα στις διακοπές το gateway του Pohl και μου άρεσε παρα πολύ. Δε το περίμενα γιατί είναι αρκετά παλιό και συνήθως έχουν πολλά προβληματικά τα βιβλία αυτής της περιόδου. Όμως είχε πολύ πρωτότυπη ιστορία και έθιγε κοινωνικά θέματα και θέματα σχέσεων.
Origami ταυτίζομαι σε πολλά από το ποστ σου και δεν ξέρω τι να πρώτοσχολιάσω! Να σου πω μόνο διάβασε το Dune, αξίζει. Από πλευράς του πως χτίζει έναν καινούργιο κόσμο για μένα συγκρίνεται μόνο με Tolkien.
Α και να προτείνω επίσης Octavia Butler! Δεν έχει αναφερθεί και τη θεωρώ απαραίτητη!
Σαν παιδάκι δεν έβλεπα κανέναν ερωτικά, μου φαίνονταν και αρκετά χαζές οι σχέσεις σε ταινίες κτλ. Και μετά ήρθε η εφηβεία. Όπου στα 14 περίπου ξαφνικά άρχισα να βλέπω τις γυναίκες εντελώς διαφορετικά. Το καταλαβα αμέσως, δε το αμφισβήτησα ποτέ. Αλλά πέρασα ένα αρκετά μεγάλο διάστημα μοναξιάς που πίστευα ότι δε θα κάνω ποτέ σχέση και κανεις δε θα με αποδεχτεί. Αν άλλαζα κάτι θα ήταν αυτό. Θα προσπαθούσα να βρω φίλους που να με δέχονται, θα έψαχνα στο Ίντερνετ, αυτά που έκανα δηλαδή αργότερα και μέ τη βοήθεια της ψυχοθεραπείας.
Και εμείς είμαστε σε φάση που το σκεφτόμαστε. Το κόλλημα μέχρι στιγμής είναι η δουλειά μου αφού κάνω ακαδημαϊκή καριέρα και μετακομίζουμε συχνά. Marilyn αν επιτρέπεται σε ποια χώρα είσαι; Εμεις είμαστε Αγγλία αλλά σύντομα γυρνάμε Αμερική και συγκρίνουμε την αντιμετώπιση των lgbt οικογενειών αλλά και το σύστημα υγείας.
Ευτυχώς από πλευράς οικογένειας είναι και οι δυο πολύ υποστηρικτικές. De Leon και εμένα οι γονείς μου θέλουν πολύ να κάνουμε παιδι αν και θα προτιμούσαν να το κυοφόρησω εγώ (αποκλείεται).Και εγώ τα ίδια, goodreads και βιβλιοπωλεία. Και το Amazon έχει suggestions που μερικές φορές είναι χρήσιμα. Το άλλο που με βοηθάει είναι λίστες από συγκεκριμένα genres που ξέρω ότι μου αρέσουν. Το somuchreading στο Facebook έβαζε πολύ ωραίες, δυστυχώς έκλεισε πρόσφατα. Αυτό που έχω δυσκολία είναι να βρω βιβλία Ελλήνων συγγραφέων (δε μένω Ελλάδα). Ευτυχώς πηγα στην πολιτεία με μια φίλη όταν ήρθα για Χριστούγεννα και μου πρότεινε μερικά γιατί δυσκολευόμουν να διαλέξω.
Τώρα διαβάζω το “A room of one’s own” της Virginia Woolf.
