Bobos
Απαντήσεις συζητήσεων που έγιναν
-
Δημοσιεύσεις
-
Χαλαρή ον-λάιν συζήτηση μεταξύ αμόρε και Μπουμπουλίνας (Α = αμόρε, Μ = Μπουμπουλίνα)
Μ: Είναι σημαντικό για εμένα να υπάρχει διαφάνεια μεταξύ μας
Α: Είσαι απαιτητική
Μ: Λυπάμαι αλλά δε βλέπω πως αλλιώς μπορεί να λειτουργήσει το μεταξύ μας.
Α: ΝΑ σου πω εγώ πως θα λειτουργήσει;
Μ: Όχι, με κάλυψες πλήρως. Τα λεγαμεεεεεεεΓεια σου Coco, η απάντηση έρχεται με μεγάλη καθυστέρηση, συγνώμη. Αν έκανες το βήμα θα το έχεις διαπιστώσει και η ίδια ότι η ζωη στη Δανία, αν έχεις λύσει τα γραφειοκρατικά και το εργασιακό, είναι εξαιρετικά όμορφη. Ο κόσμος είναι ευγενέστατος, χαμογελαστός και καλοδιάθετος σε γενικές γραμμές, οι περισσότερες κοινότητες έχουν μεγάλο εύρος δραστηριοτήτων και εξαιρετικά οργανωμένες βιβλιοθήκες και οι υποδομές για πεζούς, ποδηλάτες, ΑΜΕΑ είναι σε εξαιρετικά καλό επίπεδο. Στις μεγάλες πόλεις όπως η Κοπενχάγη έχει να δεις και να κάνεις ό,τι τραβάει η όρεξη σου. Γενικά θα βιώσεις αποδοχή, ασφάλεια και ηρεμία. Υπάρχουν πολλά γκρουπ σε social media για να δικτυωθείς και αν μιλάς Δανέζικα πιστεύω θα ενταχθείς πάρα πολύ γρήγορα στην ζωη του τόπου. Τώρα με την καραντίνα περιοριστήκαμε λίγο όμως η χώρα είναι υπερ των μετρημένων και ψύχραιμων αντιδράσεων οπότε όλα πήγαν σχετικά καλα. Έχουμε κάνει και μια όμορφη παρέα οι φίλοι του Α, Μπα στη Δανία και κανονίζουμε μηνιαίες συναντήσεις. Αν θες μπορείς να μπεις στη σχετική συζήτηση στο φόρουμ και να τα πούμε από κοντά 🙂
Γεια σου Coco, προσωπικά είμαι καινούργια στη χώρα, η εντύπωση σου λοιπόν, είναι ότι οι πρώτοι μήνες της εγκατάστασης είναι αρκετά δυσκολοι ειδικά όσον αφορά την έυρεση διαμονής (αμα έχετε κατοικίδιο το πράγμα δυσκολεύει σημαντικά). Στην Κοπενχάγη υπάρχει σοβαρό πρόβλημα με τη διαθεσιμότητα κατοικιών προς ενοικίαση γιατί η αγορά είναι στραμμένη κυρίως στην πώληση τους. Επειδή ο φίλος σου είναι ντόπιος πιστεύω για εκείνον θα είναι αρκετά εύκολα τα πράγματα αλλά εσύ θα δυσκολευτείς αρκετά στην αρχή. Μόνο η έκδοση του αντίστοιχου ΑΜΚΑ στη Δανία προυποθέτει να εχεις συμβόλαιο (κατά προτίμηση >1 έτος) ενοικίασης ώστε να αποδείξεις τη μόνιμη κατοικία. Σου προτείνω να ρίξεις μια ματιά στο https://www.nyidanmark.dk/en-GB για να καταλάβεις λίγο τι παίζει. Συνοπτικά θα σου πρότεινα να κάνετε μια έρευνα για τη διαμονή και αν αυτό πάει καλά τότε τα υπόλοιπα είναι θέμα πρωσωπικών σας προτιμήσεων.
Να καταθέσω κι εγώ την εμπειρία μου και τον τρόπο που αντιλήφθηκα τα σχόλια που έλαβα αλλά και τη δική μου συμπεριφορά όταν ένας δικός μου άνθρωπος αποφάσισε να φύγει στο εξωτερικό. Λυπάμαι που το ομολογώ αλλά κι εγώ δεν ημουν υποστηρικτική τουλάχιστον με τα λόγια όταν αποφάσισε η φίλη μου να φύγει. παρόλο που εμπράκτως δεν εξέφρασα κάποιο σχόλιο όταν μου το ανακοίνωσε και πρακτικά τη βοήθησα όσο μπορούσα, δεν μπόρεσα να ενθουσιαστώ με την ιδέα και να της πω- Θα είναι τέλεια, μπράβο που το τολμάς. Το ίδιο συναίβη βέβαια και σ’ εμένα, δλδ δεν υπήρξε όύτε ένα άτομο να μου πει μια υποστηρικτική κουβέντα όλο για τον καιρό και το φαγητό μου έλεγαν. Τώρα που είμαι ήδη έξω και αποστασιοποιημένη συναισθηματικά νομίζω ότι η δήλωση – φεύγω για εξωτερικό- παραπέμπει τους περισσότερους στην έννοια της προσφυγιάς, ξενιτιάς κι λιγότερο στην έννοια του διεθνισμού.
@Toufa Νομίζω είναι καλή ιδέα να ξεκινήσεις ένα κανάλι στο youtube στο πνεύμα που έχει κάνει και ο zoopy γιατί κάθε άνθρωπος βιώνει διαφορετικά την εμπειρία της μετανάστευσης ανάλογα και με τις συνθήκες ζωής του. Έπειτα είναι και η χώρα προορισμού που μπορεί να διαφέρει αρκετά στην υποδοχή και ένταξη των expats ή να υπάρχει διαφορετική μεταχείριση όσον αφορά τις κατοικίες ανάλογα με την ιδιότητα του ατόμου (φοιτητής, εργαζόμενος κτλ). ¨οταν το αποφασίσεις αν θες ανέβασε τον σύνδεσμο ώστε να σε μάθουμε από τις εμπειρίες σου! Καλή αρχή 🙂
Χαιρετώ την κοινότητα! Φούστα αν και απαντώ με καθυστέρηση μήνα ελπίζω να δείξεις κατανόηση. Αποφάσισα να έρθω στη Δανία και τώρα σας γράφω από εδώ. Η αναζήτηση σπιτιού, όταν έχεις κατοικίδιο και περιορισμένο κομπόδεμα, είναι πραγματικά μια περιπέτεια. Με λίγα λόγια, δεν κατάφερα να βρω σπίτι και είμαι λίγο στο αέρα προς το παρόν. Ευτυχώς είναι καλοκαίρι και έχω συνδυάσει τον τουρισμό με την εύρεση κατοικίας. Κατά τα λοιπά, κάθε μέρα που περνά είμαι όλο και πιο σίγουρη ότι η απόφαση να φύγω τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο είναι ότι καλύτερο θα μπορούσα να κάνω.
Επειδή είμαι σε φάση αναχώρησης για εξωτερικό κι έχω ζοριστεί αρκετά, θα ήθελα να μοιραστώ ένα vlog το οποίο βρήκα τυχαία στο youtube και μου έδωσε κουράγιο. Πρόκειται για ένα άτομο που έφυγε πρόσφατα για δουλειά σε χώρα την βόρειας Ευρώπης και έχει καταγράψει την εμπειρία του σε μικρά βίντεο.
Πολλά όμορφα και ζεστά αυτά που περιγράφεις. Τυχεροί οι φίλοι σας 🙂 Υπήρξε κάποιος φορέας ενημέρωσης ή κάποια υπηρεσία ή κάποιος οργανισμός που να σας διευκολύνε να βρείτε τα πατήματα σας; Νομίζω θα ενδιέφερε τους αναγνώστες.
Κοινωνικά μαθαίνουμε να αλληλεπιδρούμε με τους γύρω μας μέσω της λεκτικής και μη λεκτικής επικοινωνίας. Ο γονιός έχει περάσει κι ο ίδιος από τη διαδικασία οριοθέτησης και ανεξαρτητοποίησης από τους γονείς του- λέμε τώρα- είτε αυτή ήταν ομαλή είτε όχι, αρα έχει προηγούμενη εμπειρία της κατάστασης. Επομένως, έστω και με κάποια χρονοκαθυστέρηση μετά από τους πρώτους τριγμούς κάπως αναγκάζεται να δει ότι η κατάσταση αλλάζει. Ανάλογα τις αντιδράσεις και τις συνθήκες, ο καθένας αποφασίζει ατομικά τι έχει προτεραιότητα για τ@ν ίδι@ και πράττει. Jelly Roll αυτά που περιγράφεις είναι τα διλλήματα που χρειάζεται να ζυγίσει ο ενήλικας και ανάλογα τις προτεραιότητες του, να αποφασίσει αναλαμβάνοντας και την ευθύνη των επιλογών του.
Είναι αρκετά σύνθετη η διδικασία επαγγελματικής αποκατάστασης στο εξωτερικό γιατί περιλαμβάνει αρκετά πρακτικά ζητήματα, ενώ η επιτυχία της εξαρτάται από την ψυχοσύνθεση του ατόμου και τις συγκυρίες με τις οποίες λαμβάνει την απόφαση να φύγει. Προσωπικά είμαι σε μια τέτοια διαδικασία τον τελευταίο χρόνο και δεν είναι καθόλου εύκολη. Όσον αφορά την απόκτηση βασικών γνώσεων για τις διάφορες χώρες προορισμού στην Ευρώπη, το δίκτυο EURES https://ec.europa.eu/eures/public/el/homepage είναι αρκετά ενημερωμένο. Γίνεται πολύ καλή δουλειά τουλάχιστον στο πεδίο της ενημέρωσης. Το συστήνω ανεπιφύλαχτα για όποιον θα ήθελε να έχει μια πρώτη εικόνα σχετικά με τις συνθήκες εργασίας, το κόστος διαβίωσης και τα ανερχόμενα επαγγέλματα στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Για να επανέλθουμε στο θέμα της συζήτησης, νομίζω είναι σημαντικό να διαχωρίσουμε τι εννοούμε σοβαρό λάθος. Το αναφέρω γιατί κάτι που εμείς θεωρούμε λάθος μπορεί να οφείλεται σε διαφορετική οπτική. Με αυτή την έννοια, θα μπορούσα να πω κάτι σε φίλ@ αν μου εξέθετε μια κατάσταση και μου ζητούσε τη γνώμη μου και πάλι θα προσπαθούσα να μην αναφέρω τη λέξη λάθος αλλά να αναδείξω και τις υπόλοιπες πλευρές για να μπορέσει το άτομο να αναλογιστεί σφαιρικά το ζήτημα. Αν το θέμα ήταν προσωπικό, ειλικρινά νομίζω ότι θα δρούσα κατά περίπτωση.
Συνήθως αν το άτομο βγάζει κάποια χρήματα ή έχει κάποιο εισόδημα τότε δεν υπάρχει πρακτικός λόγος για να μένει στο πατρικό σπίτι. Ακόμη και λίγα να είναι τα χρήματα το άτομο μπορεί να επιλέξει τη συγκατοίκηση. Η απομάκρυνση του θα βοηθήσει ώστε να δημιουργηθεί ο διαχωρισμός παιδιού-ενήλικα.
Έχει ενδιαφέρον όμως να δούμε και άλλους τρόπους πίεσης που χρησιμοποιούν οι γονείς ή το στενό οικογενειακό περιβάλλον για να καθυστερήσουν την ενηλικίωση. Παράδειγμα η δημιουργία εξάρτησης, πέραν της οικονομικής, νομίζω χαρακτηριστικό στη χώρα μας είναι η εξάρτηση μέσω του φαγητού – το περιβόητο τα ταπεράκι!
Θα είχε ενδιαφέρον, αν θες, να μοιραστείς μαζί μας κάποια από τις εμπειρίες σου που σ’ εκαναν να νιώσεις ευτυχισμένη λόγω του γεγονότος ότι ζεις και μεγαλώνεις ένα διαφορετικό παιδί. Εμένα για παράδειγμα μου έκανε εντύπωση ένα βιντεάκι που είδα σχετικά με μια μητέρα που μεγαλώνει ένα διεμφυλικό παιδί. Η καθημερινότητα της είναι σε κάποια σημεία διαφορετική από των άλλων μαμάδων και φαίνεται ότι όντως μέσα από τη διαφορετικότητα τιυ παιδιού, άνοιξαν και για την ίδια νέοι ορίζοντες. Παραθέτω το σύνδεσμο σε περίπτωση που ενδιαφέρει κάποιον να το δει.
Νομίζω ότι η τοποθέτηση που έκανε το αστροπελέκι, ισχύει για τις υγιείς ή λιγότερο προβληματικές καταστάσεις. Σε πολλές περιπτώσεις έχει διαμορφωθεί η δυναμική μεταξύ των μελών της οικογένειας και ανάλογα τη συναισθηματική ευελιξία των μελών της – ειδικότερα των γονέων- η διαδικασία συνειδητοποίησης μπορεί να είναι λιγότερο ομαλή έως εκρηκτική.
Όπως και να έχει, είμαι της άποψης ότι πρώτα δείχνει ο άμεσα ενδιαφερόμενος την αλλαγή μέσα στην καθημερινότητα, δλδ ανάληψη πρωτοβουλιών/ ευθυνών όπως είπε και το αστροπελέκι. Συνεχίζει το άτομο δημιουργώντας με ηρεμία και σιγουριά κάποια διακριτά όρια σε σχέση με αποφάσεις που σχετίζονται με την προσωπική ζωή του ατόμου και την προσωπική του εξέλιξη. Δηλαδή, όταν ξεκινά μια κουβέντα του στυλ – “Ξέρεις παιδί μου, με ενημέρωσαν για μια θέση εργασίας”, το άτομο στην προκειμένη πρέπει να αναλάβει την υπόθεση εξ ολοκήρου, δηλαδή “Σ’ ευχαριστώ για την πληροφορία, δώσε μου τα στοιχεία να επικοινωνήσω κι όχι να πει -“Κανόνισε και πες μου”. Ελπίζω να έγινα κατανοητή με το παράδειγμα. Με τον τρόπο αυτο, ακόμη κι αν το άτομο δεν είναι οικονομικά ανεξάρτητο, μπορεί να δημιουργήσει την εικόνα ενός ανεξάρτητου ατόμου στους γύρω του. Βέβαια η επιτυχία της προσπάθειας εξαρτάται και από το χώρο που του δίνεται από τους γονείς.
Σε κάθε περίπτωση αν οι πράξεις και ο ευγενικός/ πολιτισμένος τρόπος διαμόρφωσης ορίων δεν είναι εφικτός, νομίζω ότι δε βλάπτει ήρεμα και σταθερά, να λέμε στον γονέα “είμαι ενήλικ@ πια, μπορώ να το αναλάβω μόν@ μου αυτό, αν χρειαστώ βοήθεια θα σε ενημερώσω” όσες φορές κι αν χρειαστεί. Όμως όταν θα γίνει αυτό, το άτομο θια πρέπει να είναι έτοιμο για τις περίεργες αντιδράσεις των γονιών του. Ο καθένας εκφράζεται διαφορετικά και μπορεί να προκύψουν εντάσεις με γελοίες αφορμές που τελικά να οφείλονται σε αυτή την αλλαγή του παιδιού σε ενήλικα. Δεν είναι εύκολη η διαδικασία γι’ αυτό και οι περισσότεροι επιλέγουν να φύγουν από το σπίτι ακόμη κι αν χρειαστεί να συγκατοικήσουν.
