Η πρώτη εγγύηση έρχεται πάντα από το τρέιλερ και τις “συστάσεις” με το καστ: Κατερίνα Λέχου, Έμιλυ Κολιανδρή, Ναταλία Σουίφτ, Σεμίραμις Αμπατζόγλου, Μπέτυ Αποστόλου στα γυναικεία ονόματα, και κάπως ξέρεις ότι θα γίνει αιματοχυσία με τις ερμηνείες. Και μετά Αλέξανδρος Λογοθέτης, Χρήστος Λούλης, Τεό Αλεξάντερ, Κώστας Νικούλι, Μιχαήλ Ταμπακάκης, Νικολάκης Ζεγκίνογλου στους άντρες ηθοποιούς που, παραδόξως, κρατούν “δεύτερους” ρόλους σ’ αυτή τη weird wave αφήγηση (ας είν’ καλά και η παραγωγή της Tanweer).
Η δεύτερη εγγύηση έρχεται από το σενάριο που τοποθετεί τον κεντρικό άξονα της ιστορίας σε μία πολυμελή μητριαρχική οικογένεια (πότε το ξανάδαμε αυτό στη σύγχρονη ελληνική τηλεόραση), με άπειρα προβλήματα που άφησαν πίσω τους απομεινάρια γάμων και ένας παράξενος θάνατος.
Δεν θα κάνουμε το παραμικρό spoiler, παρά το γεγονός ότι χθες προβλήθηκε και το τελευταίο επεισόδιο της σειράς από τον ΑΝΤ1, αξίζει, όμως, να τονίσουμε μερικά ενδιαφέροντα σημεία.
Για πρώτη φορά σε ελληνική σειρά σεναριογράφος (Σέργιος Κωνσταντινίδης) και σκηνοθέτης (Γιώργος Παπαβασιλείου), τόλμησαν να ακουμπήσουν μερικά “τζιζ” θέματα για την ελληνική τηλεόραση – ίσως και για το ίδιο το τηλεοπτικό κοινό:
- Το τι οδυνηρό πράγμα μπορεί να είναι η γυναικεία εφηβεία, χωρίς καθοδήγηση, συμβουλές και αγάπη. H τέλεια εκτροχιασμένη πορεία της Άννας στα ναρκωτικά, στις ερωτικές σχέσεις, στην αναζήτηση ρίσκου και κινδύνου, στις απεγνωσμένες απόπειρες να τραβήξει την προσοχή είναι ένα έπος αληθοφάνειας. Το πώς αυτά τα σπαράγματα σε βοήθεια μπορούν να καταλήξουν στον γκρεμό, επίσης.
- Τη σχέση μητέρας – κόρης με όλα τα λοξά δρομάκια, τις εναλλαγές συναισθημάτων και το χάος της εσωτερικής διαδρομής των δύο γυναικών μέχρι την πραγματική ειρήνη και τη συμφιλίωση. Λίγες ελληνικές σειρές έχουν τολμήσει να αμφισβητήσουν σοβαρά αυτόν τον δεσμό και κατόπιν να τον παραδώσουν καθαρό στον επίλογο.
- Την τοξική αρρενωπότητα που μπορεί να κρύβεται κάτω από την πιο τρυφερή μάσκα. Τον χειρισμό, τη ναρκισσιστική αυτοπεποίθηση και τις συνέπειες μιας ενδεχόμενης αφύπνισης του θύματος που μέχρι πρότινος “παραμυθιαζόταν”.
- Τον γυναικείο ομοφυλόφιλο έρωτα και μάλιστα από νεαρή ηλικία και την αποδοχή χωρίς πολλά – πολλά και προαπαιτούμενα από την πάντοτε έξαλλη, άκαμπτη και εκδικητική με τις gay σχέσεις “αγία ελληνική οικογένεια” (υπέροχες στους ρόλους τους η Στεφανία Σωτηροπούλου και η Μαριέλλη Μανουδάκη). Να μια απόδειξη ότι η συμπεριληπτικότητα των ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων στην ελληνική μυθοπλασία μπορεί να συμβαίνει χωρίς κόπο και σεναριακές κορώνες, μόνο και μόνο για να υπηρετηθεί επιδεικτικά η συμπεριληπτικότητα.
Γενικώς, είμαστε σ’ εκείνο το υπέροχο σημείο που ξέρουμε -ακριβώς, όμως!- τι τηλεόραση θέλουμε να βλέπουμε και τι δυνατότητες υπάρχουν, αλλά οι τηλεοπτικοί σταθμοί δεν δείχνουν ακόμη αποφασισμένοι να ξεκολλήσουν από την ευκολία των reality και των σειρών 4 τοίχων. Ναι, ενδεχομένως τα δεύτερα να είναι πιο φθηνά (όντως τώρα;), αλλά έλα που με απόπειρες σαν τους “42°C” καλομαθαίνουμε και θέλουμε κι άλλο…
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Αααα τώρα μπαίνω σε πειρασμό να την ξεκινήσω 😄
Tην ξεκίνησα μόλιιιιις!
Την είχα δει πριν χρόνια όταν είχε πρωτοβγεί! Πολύ ωραία σειρά, αλλά το τέλος δεν με ικανοποίησε! Πάντως σε σχέση με τα σκουπίδια που δείχνει η τηλεόραση, πολύ μπροστά για τα ελληνικά δεδομένα!